ตอนที่ 3 อกสั่นขวัญหาย (3)

ตอนที่ 3 อกสั่นขวัญหาย (3)

เงินล้วฉงรู้สึกตัว นอีกครั้ง เธอรู้สึกงงงวยอยู่ชั่วขณะ ปวดเมื่อย ไปทั้งตัว เธอพยายามนึกย้อนความจำว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

เธอจําได้ว่าเธอโดนวางยาสลบ แล้วก็หนีข้ามระเบียงมาอยู่ที่ ห้องนี้ หลังจากนั้น……..

สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายการหลับไหลของชายหนุ่มข้างๆ เธอกระ พริบตาและกลืนน้าลายอย่างช้าๆ จากนั้นคิดจะใช้โอกาสนี้รีบออก ไป และทางที่ดีที่สุดคืออย่าให้ผู้ชายคนนี้รู้สึกตัวเป็นอันขาด!

อ๋อ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน

เงินถั่วฉิงไม่กล้าที่จะประวิงเวลาไว้ เธอคลำหาเสื้อผ้าที่ กระจัดกระจาย งในความมืดนั้นทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นได้ ชัด ทำได้แค่คลำๆ ใช้ความรู้สึกเอาเท่านั้น

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะลุกออกไปนั้น เสียงในความมืดก็ดังขึ้น ทันที “คุณคิดจะออกไปจากที่นี่เหรอ?” เย่ซือเฉินถามด้วยน้ำเสียง แหบแห้ง แต่เสียงนั้นกลับทำให้เธอตกใจขึ้นทันใด

เงินลั่วฉิงอกสั่นขวัญหายไปหมด

ไม่รู้ว่าชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเอนตัว ที่หัวเตียงมองเธอในความมืด มองไม่เห็นถึงอารมณ์และความ รู้สึกใดๆ แต่เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ จึงทำให้เสียง ของเขาแหบแห้ง

ผู้หญิงคนนี้ปืนระเบียงเข้ามาในห้องของเขาเมื่อคืน หลังจาก

ตอนนี้เธออยากจะจากไปแบบนี้เหรอ?ช่างกล้าคิดนะ!

“ทำไมล่ะ?” เป็นลั่วฉิงหันไปถาม เธอมองไม่เห็นถึงกิริยาท่าทาง ของชายหนุ่ม แต่สัมผัสได้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น

ดูเหมือนว่าเธอจะเล่นผิดคนแล้วสิ

“คิดเงินก่อนสิ” เสียงของชายหนุ่มเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่า จะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

เงินล้วฉิงถลึงตาด้วยความตกใจ คิดเงินเหรอ? จะคิดได้ยังไง

กัน?
จะว่าไปแล้ว เรื่องเมื่อคืนเธอต่างหากที่เป็นคนผิด!

เงินลั่วฉิงรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายคนนี้ไม่ยอมปล่อยตัวเธอ ไปง่ายๆ แน่ เธอต้องคิดหาวิธีที่จะเอาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้ได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอรู้ดีว่าการหลบหนีให้พ้นสายตา ผู้ชายคนนี้เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

ดังนั้นเธอจึงคิดหาวิธีอื่น ต้องปฏิบัติการอย่างฉับพลันโดยที่ฝ่าย ตรงข้ามไม่รู้ตัว ถึงจะสำเร็จ!

“ก็ได้” เธอตอบชายหนุ่ม จากนั้นเธอเดินยิ้มเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วพูดต่อว่า “คุณอย่าโกรธไปเลยนะ เรื่องของเรามันจัดการได้

ขณะนั้นน้ำเสียงของเธอแหบแห้ง ไม่เหมือนปกติ

“โอ้โหคุณ คุณมีวิธีจัดการยังไงเหรอ?” เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็ก น้อย เงาของเธอเดินเข้ามาช้าๆพร้อมกับสายตาคู่นั้นที่มองมา เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

จัดการเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ? เขารอดูว่าผู้หญิงคนนี้จะหาวิธี จัดการเรื่องนี้ยังไง?
เธอเดินเข้ามาอย่างช้าๆ มือเธอไปชนกับเสื้อคลุมของเย่ซือเฉิ นที่พาดอยู่บนเก้าอี้ เท้าของเธอเหยียบกับชุดนอนของเขาที่เขา ถอดในขณะที่บ้าคลังเมื่อคืน หางตากวาดมองไปทางโทรศัพท์ที่ ส่องแสงกระพริบสีฟ้าอ่อนๆ ที่เขาชาร์ตแบตเตอรี่อยู่บนหัวเตียง

ในความมืดในตอนนี้ เย่ซือเฉินมองเห็นเพียงแค่เงาของเธอ เท่านั้น กิริยาท่าทางของเธอ หรือแม้แต่อย่างอื่นก็มองไม่ชัด

แท้ที่จริงแล้วสวิตซ์ไฟก็อยู่ข้างๆ เขา แค่เขาเอามือไปกดสวิตซ์ ก็สามารถมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน แต่เขาเลือกที่จะไม่เปิดมัน

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รีบร้อน หรือเขาอยากจะเพลิดเพลินเหมือน แมววิ่งจับหนูในที่มืด

เงิน วฉงเดินเข้ามาใกล้ชิดกับร่างของชายหนุ่มแล้วก้มตัวลงจับ มือของชายหนุ่มไว้

ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย นี่เธอกำลังจะทำอะไร?