ตอนที่ 137 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (4)

ตอนที่ 137 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (4)

ตอนที่เลขาหลิวรายงานเห็นสีหน้าของประธานตัวเอง สองขาก็เริ่มรู้สึกสั่นขึ้นมา

ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกกับประธานว่า คนที่ชื่อฉิงรุ่ย ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคุณนาย คุณนายกับไป์ยี่รุ่ยไม่มี ความสัมพันธ์ใดๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แค่พูดถึงท่าทีที่ไป์ยี่รุ่ยทำเมื่อกี้ ถึงแม้เธอจะตาบอดก็ สามารถดูออกว่าไป่ยี่รุ่ยกับคุณนายต้องมีความสัมพันธ์ กันแน่

และตอนนี้ไป์ยี่รุ่ยไม่ได้จากไป เห็นได้ชัดว่ากำลังรอ

คุณนายอยู่

เย่ซือเฉินหันหน้ามามองเลขาหลิว แววตาที่มองทำให้ เลขาหลิวตกใจจนหัวใจเต้นไม่หยุด

จู่ๆเย่ซือเฉินก็ลุกขึ้นยืน เดินไปหาเงินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงมองเขาตากะพริบ เห็นท่าทีของเขา เธอแอบ รู้สึกตกใจ ใบหน้าแสดงความระมัดระวัง เขาจะทำอะไร กันนะ?
ในสถานการณ์อย่างนี้ เขาจะพูดเรื่อยเปื่อยไม่ได้

นะ!!

เย่ อเฉินเห็นใบหน้าของเวิน วฉิงมีความระมัดระวัง ใน ใจจึงรู้สึกสะดุ้ง ก่อนหน้านี้ที่เขาได้ข้อมูลมาพอสมควร จากปากของฉู่หลิงเอ๋อ ดังนั้นเขารู้ว่าใจร้อนกับเธอไม่ได้ เป็นอันขาด

ถ้าขืนทําให้เธอโกรธ เธออาจจะหนีไปอีก

“ท่านประธานเวิน คืนนี้ทานข้าวด้วยกันครับ อวยพรให้ พวกเราร่วมทํางานด้วยกันอย่างร้านครับ”เห็นได้ชัดว่า เท้าของเยซือเฉินช้าลง เดินไปด้านหน้าของเวินลั่วฉิงแล้ว เชิญอย่างมีมารยาท

เขาได้แต่งงานกับเธอแล้ว ดังนั้นเขาไม่รีบ ไม่รีบ! ไม่

รีบ! !

เงินลั่วฉิงกะพริบตารั่วๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตอนแรกเขา ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนี้นะ?

“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ประธานเย่สละเวลามาแล้ว พวกเรารู้สึก ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ”ผู้จัดการลี่เห็นเวินลั่วฉิงอึ้งทิ้งอยู่ ไม่ได้ตอบอะไร จึงรีบตอบรับแทน

แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงก็ไม่ปฏิเสธ
คนทั้งหมดลงจากตึง ออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป

หน้าประตูของบริษัท ไปรุ่ยยืนอยู่ที่ข้างรถ ดูปุ๊บก็รู้ปั๊บ

ว่ากำลังรอคนอยู่

ตอนที่เย่ซือเฉินเห็นไปยี่รุ่ยดวงตาก็หรี่ขึ้นเล็กน้อย

เป็นลั่วฉิงไม่ได้มองไปทางนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมองไม่ เห็นอะไรหรือเปล่า

ที่จริงเวินลั่วฉิงเห็นอยู่ แต่เธอรู้สึกว่าไม่เกี่ยวอะไรกับ เธอ ระหว่างเธอกับไป์ยี่รุ่ยมันจบไปตั้งนานแล้ว ไม่ว่าเขา จะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

ฉู่หลิงเอ๋อเห็นเหตุการณ์อย่างนี้ ดวงตาเป็นประกาย จาก นั้นเธอก็ผลักเวินลั่วฉิงไปทางเย่ซือเฉิน

การกระทำของฉู่หลิงเอ๋อกะทันหันมาก เวินลั่วนิ่งไม่ได้ เตรียมตัวอะไร จึงล้มไปหาเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินรีบยื่นมือออกมา โอบเอวเวินลั่วฉิงไว้รวดเร็ว และเป็นธรรมชาติจากนั้นก็อุ้มไว้ในอ้อมกอดของเขา

“เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในตึก ฉันเสนอตัวแต่คุณชายเย่ก็รีบ หลบหลีก เห็นฉันเหมือนเป็นพาหะนำโรค แต่ตอนนี้กลับทะนุถนอมรุ่นน้องของฉัน คุณชายเย่ทำต่างกันอย่างนี้ ทำให้ฉันเสียใจมากรู้ไหม” คนที่บอกว่าเสียใจมาก ตอนนี้ กำลังยิ้มหน้าบานเหมือนแมวขโมยปลาได้

ตอนที่เธอพูดจงใจพูดเสียงดังๆ ไปยี่รุ่ยที่ยืนอยู่ไม่ไกล นักจึงได้ยินอย่างชัดเจน

แน่นอนว่า ฉู่หลิงเอ๋อก็ยังจงใจจะพูดให้เป็นลั่วฉิงฟังด้วย

เช่นกัน

เย่ซือเฉินได้ยินก็รู้สึกไม่คาดคิด แต่คำพูดนี้คุณชายเย่ก็ ถือว่ารู้สึกพอใจ เขายังคงโอบกอดเวินลั่วฉิงไว้ไม่ปล่อย

คุณชายเย่มองเงินลั่วฉิง รอการตอบสนองจาก เงินลั่วฉิง!!

“คุณเสียใจเหรอ? “แต่ว่าคนที่ไม่ถนัดในด้านความรัก อย่างเวินลั่วฉิงไม่เข้าใจความตั้งใจของฉู่หลิงเอ๋อ จุด สนใจของเธอผิดเพี้ยนจากจุดประสงค์ไปหมดเลย เพี้ยน จนเกินขอบเขตเสียจริง

ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกวุ่นวาย

อะไรกันเนี่ย!!
เธอรู้ว่าฉิงฉิงปัญญาอ่อนในด้านความรัก แต่เธอนึกไม่ ถึงว่าฉิงฉิงจะเชื่องช้าในด้านความรักขนาดนี้

เธอกำลังหมายถึงคุณชายเย่อุ้มเงินลั่วฉิงคนเดียว เลี่ยง ผู้หญิงคนอื่นอย่างกะเป็นตัวนำโรคระบาด ถึงแม้ฉิงฉิงจะ ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เธอสื่อสาร แต่เมื่อได้ยินว่าเธอเสนอตัว ให้เย่ซือเฉินก็ควรจะหึงหวงหน่อยไหม?

ตอนนี้เย่ซือเฉินเป็นสามีของฉิงๆนะ?

สุดท้าย คนปัญญาอ่อนอย่างเวินลั่วฉิงก็เลี่ยงสองสิ่งนี้ ไปจนสำเร็จ ขออนุญาตถามว่าฉิงฉิงทำได้ยังไงหรือ?

เย่ซือเฉินจ้องมองเงินลั่วฉิง จากนั้นก็แอบถอดหายใจ หนึ่งครั้ง

เงินลั่วฉิงทางนี้ฉู่หลิงเอ๋อทำการสูญเปล่า แต่ว่าฝ่ายไป์ยี่ รุ่ยกลับได้ผลและได้ผลดีมากด้วย ไปยี่รุ่ยได้เริ่มก้าวเดิน มาทางพวกเขาแล้ว

เย่ซือเฉินยังคงกอดเอวของเวินลั่วฉิงไว้ เวินลั่วฉิงใช้แรง อยากจะดิ้นออก สถานที่อยากนี้เย่ซือเฉินมากอดเธอไว้ มันไม่เหมาะสมเลย

เย่ซือเฉินมองไปยี่รุ่ยที่กำลังเดินมา ตาหรี่ที่มีแสงความ เยือกเย็น มือที่กอดเธอไว้ยิ่งกอดแน่นเข้าไปอีก ทำให้ร่างกายเธอยิ่งเข้าประกบใกล้เขามากขึ้น

ฉู่หลิงเอ๋อมองไป์ยี่รุ่ย แล้วมองเย่ซือเฉินต่อ ตาสลับไป มา แล้วพูดด้วยเสียงตกใจว่า”หา รุ่นน้อง ขาคุณได้รับ บาดเจ็บแล้วหรือ? คุณชายเย่ รบกวนคุณด้วยนะคะ”

คุณชายสามเย่เป็นคนที่เฉลียวฉลาด ฉู่หลิงเอ๋อยัง ไม่ทันพูดจบเขาก็อุ้มเวินลั่วฉิงขึ้นเฉกเช่นอุ้มเจ้าหญิง

คนที่เดินตามมาข้างหลังก็ต้องตกตะลึง นี้คือผู้ชายใน ตำนานที่ไม่คลุกคลีกับผู้หญิง เย็นชาไร้ความรู้สึกอย่าง คุณชายเย่เหรอ?

เพราะว่าการกระทำของคุณชายเย่นั้นรวดเร็วและ กะทันหัน เวินลั่วฉิงจึงสะดุ้งตกใจ รวบกอดคอเขาไว้โดย สัญชาตญาณทันที

ถึงแม้เงินลั่วนิ่งจะมีปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ แต่ท่าที ก็ธรรมชาติสุดๆและลงตัวสุดๆ เพราะยังไงสักเย่ซือเฉินก็ เป็นสามีของเธออย่างถูกต้องตามขนบธรรมเนียม ดังนั้น เมื่อกอดคอโดยไม่รู้ตัวแล้วจึงไม่คิดที่จะป้องกันหรือขัด แย้งใดๆ

ไป์ยี่รุ่ยหยุดเดิน ตาจ้องมือที่เวินลั่วฉิงกอดคอเย่ซือเฉิน ไว้ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนยากจะหยั่งถึง
ถ้ามองจากมุมของเวินลั่วฉิงก็จะไม่เห็นไป๋รุ่ย แต่คุณ ชายสามเย่กลับเห็นปฏิกิริยาของไป่ยี่รุ่ยอย่างชัดเจน

คุณชายสามเย่ยิ้มอย่างสะใจ กล้าคิดจะมาพัวพันกับ ภรรยาของเขา รนหาที่ตายเอง!

แต่ว่าเมื่อเห็นการตอบสนองของไปยี่รุ่ยก็เห็นได้ชัดว่า รู้จักกับเธอ และมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา พวกเขามี ความสัมพันธ์ยังไงกันนะ?

คุณชายสามเย่อุ้มเวินลั่วฉิงเดินไปถึงข้างรถของเขา แล้ วอุ้มเวินลั่วฉิงขึ้นรถ เขาช่วยเวินลั่วฉิงปิดประตูรถ จากนั้น ก็เดินล้อมมาอีกข้างหนึ่ง

เขากำลังอยากจะเปิดประตูรถ เวลานั้นมือถือก็เขาก็ดัง

ขึ้น ขน

เย่อเฉินเห็นว่าเป็นเบอร์ของคุณชายห้าฉิง คิดตรอง แล้วจึงกดรับสาย

“พี่สามเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้เลขาหลิวโทรมาหาผม บอกว่า วันนี้ไปยี่รุ่ยมีเรื่องที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เรื่องของเขากับ เงินลั่วฉิงมันผ่านไปเป็นร้อยปีแล้ว แถมยัง…”เมื่อรับสาย ก็มีเสียงตามสายของคุณชายห้าฉิง
“นายรู้เรื่องของพวกเขาด้วยเหรอ? “ตาของเขือเป็น หยียน ลดเสียงให้เบาลงเล็กน้อย เวลานี้เสียงแผ่วเบา มาก แผ่วเบาจนหายใจไม่สะดวก

เย่ซือเฉินเหลือบไปมองเงินลั่วฉิงที่นั่งอยู่ในรถ ตอนนี้ ประตูรถปิดอยู่ เมื่อกี้เขาลดเสียงต่ำลง เธอจึงไม่ได้ยินสิ่ง ที่เขาพูดในเมื่อสักครู่นี้

ระหว่างเธอกับไป์ยี่รุ่ย?