ตอนที่ 121 คุณชายสามเย่ ถ้าคุณเป็นเช่นนี้จะทำให้สูญเสียภรรยา (1)

ตอนที่ 121 คุณชายสามเย่ ถ้าคุณเป็นเช่นนี้จะทำให้ สูญเสียภรรยา (1)

ณ ขณะนี้มือถือกำลังอยู่ในสายสนทนาอยู่ หน้าจอมือ ถือไม่ได้แสดงเบอร์มือถือของคู่สนทนา แต่สามารถเห็น ระยะเวลาการสนทนาได้

มือถือของเธอแสดงเวลาการสนทนาเป็นเวลา 18

นาที?

18 นาทีก่อนเย่ซือเฉินได้โทรมาหา แต่ว่าเธอวางสายไป แล้วมิใช่หรือ ทำไมยังคงแสดงสถานะอยู่ในสาย?

หรือเมื่อสักครู่นี้เธอไม่ได้กดวางสาย?

เวินลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าตอนแรกเธอคิดจะวางสาย แต่ จู่ๆคุณปู่เวินก็มาอยู่ตรงหน้า ทำให้เธอสะดุ้งตกใจ จาก

จากนั้นเธออาจจะกดวางสายไม่สำเร็จ

ถ้าเกิดตอนนั้นเธอกดวางสายไม่สำเร็จ ก็คงจะ…….
เวินลั่วฉิงตัวสั่นเทาโดยสัญชาตญาณ

เงินลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง พยายามให้ตนสงบลง เงินลั่วฉิงคิดว่าถึงแม้เธอจะไม่ได้กดวางสาย แต่ตอนนี้ เวลาผ่านไปนานขนาดนี้เย่ซือเฉินก็คงไม่ฟังแล้วมั้ง?

เพราะเขายุ่งมาก!!

“ฮาโล……”เนลั่วฉิงเอามือถือมาข้างหูแล้วลองพูดดู

ถ้าหากเวลานี้มือถือไม่ได้อยู่ที่ข้างหูของเย่ซือเฉินแล้ว ล่ะก็จะไม่มีทางได้ยินเป็นอันขาด

เวินลั่วฉิงคิดในใจ ต้องไม่มีเสียงตอบรับแล้วเป็นแน่ ไม่มี แน่นอน

“ว่า”แต่วินาทีต่อมาก็มีเสียงของเย่ซือเฉินส่งมา เป็นคํ ง่ายๆที่ไม่รู้จะง่ายยังไงแล้ว ฟังไม่ค่อยออกว่ามีอารมณ์ เช่นไร

แต่เงินลั่วฉิงกลับสูดลมหายใจเข้าแรงๆ!!

เขาตอบเร็วเช่นนี้ เวินลั่วฉิงจึงสงสัยว่าเขาได้จับมืถือไว้ฟังโดยตลอด
ถ้าเช่นนั้นบทสนทนาของเธอกับคุณปู่……….

“เมื่อกี้ฉันลืมวางสายค่ะ”เวิน วฉิงคิดว่าโอกาสความเป็น ไปได้ที่เย่ซือเฉินจะถือสายฟังอยู่ตลอดนั้นมีน้อย เพราะ เขายุ่งมาก น่าจะไม่ทำเรื่องปัญญาอ่อนและไร้สาระเช่นนี้

ดังนั้นคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิงจึงแฝงการล่อถามไปด้วย

เวิน วฉิงคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเย่ อเฉินก่าลังจะโทร หาคนอื่น จึงเอามือถือขึ้นมาพอดี

บังเอิญ อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ

“ผมรู้”ทำไมเย่ซือเฉินจึงไม่รู้ว่าเธอกำลังล่อถามอย คำ ตอบนี้ช่างเรียบเฉยนะ

แต่เงินลั่วฉิงกลับอึ้งทิ้ง เขารู้? เขารู้มันหมายความว่า อย่างไร? เขารู้นั้นมันแสดงถึงอะไรกันนะ?

น้ำเสียงของเขาตอนนี้เรียบเฉย แต่เงินลั่วฉิงรู้สึกมีลาง สังหรณ์ที่ไม่สู้ดีนัก

เธออยู่กับเย่ซือเฉินมาได้สักพัก ถือได้ว่าเธอรู้จักนิสัย ของเย่ซือเฉิน ถ้าเย่ซือเฉินยิ่งเป็นเช่นนี้ยิ่งอันตราย
แต่ว่า เวินลิ่วฉิงยังคงหวังลมๆแล้งๆ เธอรู้สึกว่าเย่อเฉิ นมีธุระมากมาย คงจะไม่……

“ที่คุณกับคุณปู่เงินคุยกัน สิ่งที่ควรจะได้ยินและไม่ควร จะได้ยิน แต่ผมได้ยินหมดแล้ว แต่เวลาต่อมาอีกฝั่งหนึ่ง ของสาย คุณชายสามเย่ก็พูดทีละคำๆ จึงได้ทำลายความ หวังลมๆแห้งๆสุดท้ายให้สิ้นซาก

ควรจะได้ยิน? ไม่ควรจะได้ยิน?

เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ว่าเมื่อกี้ที่เธอพูดกับคุณปู่ สิ่งไหน คือเขาควรจะฟัง? สิ่งไหนคือเขาไม่ควรจะฟัง?

เงินลั่วฉิงคิดหน้าคิดหลังแล้วก็รู้สึกว่าเขาแอบฟังมันไม่ ถูก แต่ตอนนี้เงินลั่วฉิงไม่กล้าพูดออกมา

ความจริงแล้วเวินลั่วฉิงรู้สึกว่า ในแง่ความสัมพันธ์ของ เธอกับเย่ซือเฉิน สิ่งที่เธอกับคุณปู่พูดเย่ซือเฉินได้ยินคง ไม่เป็นอะไรหรอก

พวกเขาแค่ตกลงแต่งงานตามเงื่อนไขก็เท่านั้นเอง!!

เวิน วฉิงคิดว่า เขาได้ยินก็ได้ยิน ไม่มีอะไรหรอก

“คุณสามีค่ะ….”เนชั่วฉิงพูดโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนนุ่มเหมือนที่ผ่านมา

ความสัมพันธ์ระหว่างเราหรือ? “อีกฝั่งหนึ่งของสาย

โทรศัพท์ ดวงตาคุณชายสามเย่หยีขึ้นอย่างอันตราย เสียงนั้นแฝงความรู้สึกที่กัดฟันพูดอยู่

เงิน วฉิง……

เกิดอะไรขึ้น? !

คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?!

เขากับเธอถึงแม้จะแต่งงานการด้วยข้อตกลง แต่ก็ได้จด ทะเบียนสมรสกันแล้ว ทำไมถึงไม่มีความสัมพันธ์กันล่ะ?

เวินลั่วฉิงคิดบทสนทนาของเธอกับคุณปู่ได้ จึงเข้าใจ

ทันที

คุณชายสามเย่คิดจะเอาคำพูดเมื่อกี้มาต่อว่าเธอ

หรือ!!

แต่ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร? พวกเขาแค่แต่งงาน กันตามข้อตกลง ในสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าเก็บ เรื่องแต่งงานเป็นความลับ
ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ นอกจากคนที่บ้านตระกูลเย่ แล้วก็ไม่ได้บอกใครเลย

ดังนั้น เมื่อกี้เธอตอบคำถามกับคุณปู่คงไม่มีปัญหาอะไร หรือเปล่า?!

พูดตามหลักแล้ว เขาไม่น่าจะโกรธนะ!!

เวลานี้ในห้องทำงาน เลขาหลิวยืนอยู่ด้านข้างจ้องมอง ประธานของตนที่มีสีหน้ามืดมนราวกับน้ำหมึกจะไหลริม ลงมา จึงไม่กล้าหายใจแรงๆ

เวลานี้ท่านประธานน่าเกรงกลัวมาก

ท่านประธานคุยสายกับใครกันนะ? ท่านประธานบอก ว่าไม่เกี่ยวกับคนอื่น ไม่เกี่ยวกับคนอื่นแล้วทำไมท่าน ประธานจึงถือโทรศัพท์ไว้ฟังตลอด

เขาเข้ามาสิบนาทีกว่าแล้ว ท่านประธานยังคงคุย โทรศัพท์อยู่ แต่ตอนแรกท่านประธานไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่สีหน้ามัวหมอง เลขาหลิวแน่ใจว่าเป็นเรื่องที่ สำคัญมาก ดังนั้นจึงไม่กล้ารบกวนอะไร

แต่ว่าตอนนี้ประธานพูดว่าไม่เกี่ยวข้องกับเค้า?
ไม่เกี่ยวข้องแล้วประธานคุยโทรศัพท์กับเค้าสิบกว่านาที

ทําไม?

ทําไมเขาถึงรู้สึกว่าสิ่งที่ท่านประธานพูดนั้นปากไม่ตรง กับใจเลย?

“แล้วคุณว่ามีหรือไม่มีค่ะ? “เงินลั่วฉิงคิดตั้งนานก็หาสา เหตุที่เย่ซือเฉินโกรธไม่ได้ เพราะว่าหาคิดไม่ออกว่าทำไม เย่ซือเฉินถึงได้โกรธ เป็นลั่วฉิงจึงไม่มั่นใจว่าควรจะตอบ คำถามของเย่ซือเฉินอย่างไรดี

มู่หรงตัวหยางเคยพูดว่า ในด้านความรักเวินลั่วนิ่งก็ เหมือนกับปัญญาอ่อน คำพูดนี้เป็นจริงที่สุด ไม่ได้พูด เวอร์เลย

เย่ซือเฉิน”…

เย่ซือเฉินรู้สึกว่าจู่ๆก็มีความขุ่นเคืองอัดแน่นอยู่กลางอก ในเวลาอันสั้นขึ้นก็ไม่ได้ ลงก็ไม่ดี ถ้าเวลานี้เธอยืนอยู่ต่อ หน้าเขา เขาต้องบีบเธอตายอย่างไม่ต้องสงสัย

“แล้วคุณว่ายังไงล่ะ? “เย่ซือเฉินพยายามสุดแรงที่จะ ระงับโทสะลง ให้ตายเถอะผู้หญิงคนนี้ เธอยังกล้ามาถาม เขาอีก?

“ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเย่พวกเรามีสถานะเป็นสามีภรรยา พอออกจากบ้านของตระกูลเย่พวกเราก็ไม่มี ความสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกัน” ดวงตาของเงินลั่วฉิง แพรวพราว พูดตามเนื้อหาเงื่อนไขการแต่งงานของทั้ง สองอย่างแม่นยำ เธอเป็นคนเขียนสัญญา ดังนั้นเนื้อหา ในสัญญาเธอนั้นรู้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

“ดังนั้นคุณวางใจได้ค่ะ ฉันจะไม่มีทางรั่วไหลความ สัมพันธ์ของเราเป็นอันขาดค่ะ”เงินลั่วฉิงเสริมอีกหนึ่ง ประโยค เธอรู้สึกว่าพูดอย่างนี้คงไม่ผิดอีกแล้วมั้ง?

เย่อเฉินจับมือถือไว้แน่น แน่นมากจนเกือบจะบีบมือถือ เสียแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะหยิกเธอให้ตายจริงๆ!!

ขณะนี้เขารู้สึกว่าถ้าเขายังคุยกับเธอต่อ คาดว่าจะต้อง ถูกเธอตรอมใจตายแน่ เย่ซือเฉินจึงกดวางสาย