บทที่ 497 ไปหาเมียให้นาย

ซูจ้านไม่พูดยังดี พอพูดชายวัยกลางก็เดินเร็วกว่าเดิน ยังเช็ด เหงื่อบนหัวอยู่บ่อยๆ เหมือนว่าถูกคำพูดของซูร้านทำให้กลัว แล้ว

“หันหน้าเป็นรู้จักเธอหรอ? ” ผู้จัดการมองเสิ่นเผยชวนแล้ว ถาม เพราะว่าเมื่อกี้ที่เขาถามซางหยู เห็นได้ชัดว่ารู้จักกัน

แต่ว่าฐานะของเสิ่นเผยชวนทำไมถึงรู้จักนักศึกษายากจนที่

ไม่มีพื้นหลังอะไรแบบนี้ล่ะ?

เสิ่นเผยชวนอิ่มทีหนึ่ง เขารู้ว่าผู้จัดการรู้ตัวตนของเขา และก็รู้ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างจงจึงห้าว ขอแค่เขายอมช่วยพูดแทน ซางหยู ผู้จัดการที่ต้องทำดีต่อเธออยู่แล้ว

“ต่อไปยังต้องรบกวนช่วยดูแลเธอให้หน่อยนะ พึ่งเข้าออก

สังคาเป็นครั้งแรก ยังมีอะไรอีกมากที่ไม่รู้เรื่อง

ผู้จัดการยิ้ม “แน่นอน ในเมื่อหันหน้าเป็นพูดแล้ว ฉันจะดูแล ดีๆ เอง”

เสิ่นเผยชวนทัยทายผู้จัดการไปไม่กี่คำ ก็กลับไปนั่งลงที่โต๊ะ ซู จ้านมองเสิ่นเผยชวนด้วยสีหน้าที่ตลก ในที่สุดก็ได้โอกาสเป็น ‘ฮีโร่ช่วยสาวสวย’ แต่เขากลับไม่เป็นห่วงเป็นใยสาวสวยเลย

ซูจ้านกุมขมับ เมื่อไหร่ชายแก่คนนี้ถึงจะเรียนรู้สักที? เมื่อไหร่ ถึงจะได้แต่งงาน ผู้หญิงที่สวยเหมือนกับดอกไม้ที่กำลังแบ่งบานเขากลับไม่ไปปกป้อง? กลับมากินข้าวแบบนี้เนี่ยนะ?

นี่มันเป็นโอกาสที่จะ ‘ดึงดูด เขา กับเด็กผู้หญิงที่พึ่งออกมาสู่ สังคม จะถูกกินใจง่ายมาก ขอแค่เสิ่นเผยชวนแสดงออกมาเล็ก น้อยเท่านั้น

แต่ว่าผู้ชายเก่าคนนั้น ก็ได้กลับมาแบบนั้น

ซางหมองแผ่นหลังที่จากไปของเงินเผยชวน ตาตก คิดไม่ ถึงว่าจะเจอเขาที่นี่ และยิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาได้ช่วยตัวเองอีกครั้ง

ผู้จัดการตบไหล่ของซางหยู “ตั้งใจทำ คิดไม่ถึงว่าเธอที่ดูไม่มี พื้นหลัง กลับรู้สึกคนใหญ่คนโตอย่างเขารู้ว่าเขาเป็นใคร ไหม? ”

ซางหยูพยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ ครั้งแรกที่เจอเขา คือเขาเอา เงินมาส่งให้แม่ตัวเอง ตอนนั้นเขาได้ทำการแนะนำตัวแล้ว รู้ว่า เขาเป็นผบ.ตร อาชีพนี้เป็นอาชีพที่เธอเลื่อมใสมาก

เห็นท่าทีที่เย็นชาของเขา ครั้งก่อนตัวเองน่าจะเข้าใจเขาผิดไป แล้ว

ผู้จัดการชี้ตึกตรงข้ามไว้ “ความสัมพันธ์ของเขากับประธาน ว่านเยว่ไม่ธรรมดาเลยนะ เคยเห็นประธานว่านเยว่ไหม?

ซางหยูคิดว่าน่าจะเคยเจอ วันนั้น ในห้องนั้นมีผู้ชายอยู่ทั้งหมด 3 คน ตรงนี้มี 2 คน แต่ว่าผู้จัดการกลับถามเธอว่ารู้จักประธาน จงไหม เธอคิดว่าคนที่ไม่ได้มา น่าจะเป็นประธานว่านเยวในกรุ๊ป ที่พูดออกมาจากปากของผู้จัดการ
“น่าจะเคยเจอ” ซางหยตอบตามจริง

ผู้จัดการมองซางหยอย่างมีความหมายที่ลึกซึ้ง สาว หน้าตาก็ ดี “ได้ยินว่า 3 คนนี้ยังโสดกันอยู่ ความหมายแฝงเหมือนกับว่า ไม่ว่าคบกับใครคนใดคนหนึ่ง

ก็ถือว่าเป็นโชคมาจากชาติที่แล้ว เพราะ 3 คนนี้ไม่ว่าจะดึก ใคร

ออกมา ก็จะมีหน้าตาก็มีหน้าตา จะมีฐานะที่มีฐานะ จะมีเงินก็มี เงิน คนแบบนี้หายากเกินไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าเธอได้แต่งงานคลอด

ลูกไปแล้ว ก็จะมีความคิดแบบนั้นเหมือนกัน

แต่ว่าอายุและรูปร่างหน้าตาของเธอไม่อนุญาตให้เธอมีความ คิดแบบนั้น

ซางหยูฟังออกมาสังคมเป็นครั้ง ก็เลยไม่เข้าใจความหมาย

แฝงของผู้จัดการ คิดแค่ว่าเป็นเรื่องที่เขานินทาเท่านั้น

“ทําความสะอาดพื้นให้เรียบร้อย ต่อไประวังหน่อยนะ หัดดูให้ ดีด้วย” ผู้จัดการมองไปทางโต๊ะของเส้นเผยชวนและซูจ้าน แล้ว สั่งซางหยู

ซางหยูพยักหน้าอย่างถ่อมตน “หนูจะพยายามค่ะ ต่อไปจะ ไม่มีเหตุการณ์แบบนี้”

เธอไปเอาผ้าถูพื้นมาทำความสะอาดคราบน้ำและเศษแก้ว ซูจ้านมองผู้หญิงที่นั่งยองๆ อยู่ตรงนั้น มองไปทางเสิ่นเผยชวน แล้วถาม “นายดูแล้วไม่ปวดใจหรอ?
“บ้าไปแล้ว” เสิ่นเผยชวนไม่ได้มองไปทางนั้น ในใจไม่มีความ คิดอย่างอื่น เขาอยากหาคู่ครองก็จริง แต่ว่าซางหมูนี่เขาไม่มีทาง พิจารณาแน่นอน เด็กเกินไป ตัวเองโตกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัว หาคู่ ครองแบบนี้ ใจของเขาอยู่ไม่เป็นสุข

รู้สึกว่าอยู่กับเด็กแบบนี้ เป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรม

อั้ม พาออกไปคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวขอเขา ถ้าถึง ตอนนี้ก็อึดอัดวางตัวไม่ถูกแล้ว

ซูจ้านไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของเขา ดูเหมือนว่าถ้า อยากให้เพื่อแต่งงาน ยังต้องการเข้าช่วยเหลือ เขาลุกขึ้นจากที่ นั่งมองเส้นเผยชวน หนึ่ง เพราะชาตินี้นายได้รู้จักกับฉัน ไม่ อย่างนั้นนายก็ขึ้นคานแล้ว”

“นายจะไปทำอะไร? ” ทำไมเสิ่นเผยชวนรู้สึกว่าเขาจะไปทำ เรื่องอะไรไม่ดีเลย

ไม่สบายใจอย่างพูดไม่ถูก

ซูจ้านมองเขาทีหนึ่ง “ดูท่าทางนาย ฉันจะไปหาเมียนาย

เขาอยากเรียกให้จ้านหยุด แต่ซูจ้านตัดสินใจแล้ว ไม่มีทาง สนใจเขา เดินตรงไปทางซางหยู เขานั่งยองๆ ช่วยเธอเก็บเศษ แก้ว ถาม “ยังจำผมได้ไหม? วันนั้นในห้องVIP พวกเราเคยเจอ กัน”

ซางหยูเงยหน้ามองเขาแล้วพูดว่า “จ๋าได้ค่ะ”
“คนที่มาช่วยคุณเมื่อกี้เป็นเพื่อนของผม พวกคุณรู้จักกันได้ยัง ไงหรอ?

ชางหยูก็ไม่ได้ปิดบัง ได้พูดเรื่องที่เจอกับเสิ่นเผยชวนครั้งแรก ออกมาหมด เพราะม่มีอะไรน่าปิดบัง “เออ ที่แท้ก็แบบนี้เอง” ซูจ้านยิ้ม “ถ้าเขามีตรงไหนที่ทำไม่ดี

ขอให้คุณให้อภัยด้วย คุณรู้อาชีพของเขาอยู่ใช่ไหมครับ?

“ยิ้ม” ซางหยูตอบ ในใจของเธอเลื่อมใสต่อผู้ชายที่ทำอาชีพนี้ จริงๆ เพราะพ่อของเธอ แม้ของเธอลำบากมาก เธอมองอยู่ในตา ในความคิดของเขา ผู้ชายที่ทำอาชีพนี้ เป็นคนที่มีความยุติธรรม มาก

ซูจ้านขยับเข้าใกล้และพูดเบาๆ กับซางหยูว่า “ผมจะบอกให้ นะ เขาก็คือท่อนไม้ท่อที่ไร้อารมณ์ อายุขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยมี ความรักมาก่อนเลย เป็นคุณ คุณเชื่อไหม? ”

ซางหมูส่ายหน้า อายุขนาดนี้แล้วยังไม่เคยมีความรักมาก่อน คนนี้จะน่าเบื่อแค่ไหน?

“แปลกมากใช่ไหม? ”

“นิดหน่อย” ซางหยูตอบตามจริง

“อย่าดูถูกเขา เขาเรียกว่าบริสุทธิ์ ตอนนี้คนแบบนี้น้อยแล้ว นะ”

ซางหยูอยากหัวเราะโดยที่ไม่มีเหตุผล ความบริสุทธิ์คำนี้ใช้ กับผู้ชายที่อายุ30กว่า รู้สึกขำและตลก
เส้นเผยชวนกุมขมับ เห็นสองคนคุยกันอย่างร่าเริง ซางหมูยัง ถูกคำพูดอะไรสักอย่างของซูจ้านทำให้หัวเราะ เขาก็โคตรอยาก ไปถีบซูจ้านที่หนึ่งเลย นี่คือเห็นผู้หญิงแล้วเดินไม่ไหวเลยใช่ ไหม? เมื่อยังหงอยเหงาซึมเศร้าเพราะฉินยาอยู่เลย ตอนนี้ กลับไปหาผู้หญิงคนอื่นซะงั้น?

และยังเด็กขนาดนี้อีกด้วย

หัวใจเขาไม่รู้สึกผิดบ้างหรอ?

“คนที่เธอรู้จักในโรงเรียนเยอะ ถ้ามีที่สวยๆ แนะนำแฟนสาว ให้เขาคนหนึ่ง ถือซะว่าช่วยเพื่อนของผมหน่อยละกัน แต่ว่าเรื่อง ที่ผมพูดกับคุณ ไม่ต้องบอกเขา ไม่อย่างนั้นเขาจะอาย

รอยยิ้มบนหน้าของซางหมูค่อยๆ หายไป ไม่รู้ว่าทำไมพอได้ ยินซูจ้านพูดว่า หาแฟนให้เขา ในใจไม่ค่อยชอบใจเลย “เขาหา นักศึกษา อายุจะห่างกันเกินไปไหม? ”

“นักศึกษาที่ใกล้จบ ก็ไม่ห่างกันเท่าไหร่ 7-8-9ปีก็ไม่เป็นอะไร สภาพแวดล้อมที่เขาทำงานเป็นผู้ชายหมดเลย ไม่มีผู้หญิง ผมก็ นึกว่าเขาเป็นเกย์เลยนะ” ซูจ้านตบไหล่ซางหยู “ต้องสัญญาว่าจะ ช่วยผมนะ ผมจะมองดูเพื่อนของผมแก่ไปอย่างโดดเดี่ยวแบบนี้ ไม่ได้”

ซางหยูก้มหน้าบอกว่าได้

“นายพอรึยัง? ” เสิ่นเผยชวนเช็กบิล ในมือหิวอาหารเช้าที่ห่อ กลับบ้าน มองซูจ้านอย่างเย็นชา ไอ้หน้าด้านนี้ เห็นผู้หญิงก็จะยั่ว เขาจะต้องไปบอกฉันยา ให้เธอเลิกกับผู้ชายที่เจ้าชู้คนนี้ซะ
ซูจ้านไอทีหนึ่ง ลุกขึ้นมามองสีหน้าที่น่าเกลียดของเล่นเผย ชวนแล้วเบะปาก “ทำไมนายอารมณ์ไม่ดีเลยล่ะ เพราะว่าพวก เราคุยกันได้ลงตัว นายก็เลยนึง? ”

มือของซางหยูที่เช็ดพื้นอยู่ก็หยุดชะงักไป ในใจรู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของซูจ้าน รู้สึกตั้งหน้าตั้งตาคอยคำตอบของเส้นเผย ชวน

เส้นเผยชวนไม่ได้สนใจเขา หันหลังเดินออกไป ซูจ้านวิ่งตาม ขึ้นมา กอดคอของเขาจากด้านหลัง “นายโกรธ? ”

“นายไม่ชอบ ฉันชอบ ฉันจีบเธอนายไม่ห้ามฉันใช่ไหม? ”

เงินเผยชวนสะบัดมือของเขาออก “เอาหน้าหน่อยเถอะ

ซูจ้านไม่ได้โกรธ แต่กลับหัวเราะแล้วตามวิ่งตามเขากลับไปที่ บริษัทพร้อมกัน

ตอนที่ลงจากลิฟต์ก็เจอกวนจิ้น เส้นเผยชวนก็เลยถาม ไปยื่น หนิงไปแล้ว? ” กวนจิ้มตอบ “ยังครับ อยู่ในห้องทำงานของประธาน

ในห้องทํางานของประธาน ไปยื่นหนึ่งเข้าไปนานแล้ว แต่ว่าจง จึงห้าวทิ้งเขาไว้แบบนั้น ไม่ได้คุยกับเขา

ไปยื่นหนิงถอนหายใจทีหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงที่เสียดายว่า “ฉันนี่แปลกใจจริงๆ ทำไมเหยียนเหยียนถึงได้ชอบผู้ชายใจแคบ อย่างคุณกันนะ”