บทที่ 431 บอกมา แกเป็นคนของใคร

เหอเหวินหวยวางสายแล้วเอาโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะ เส้น ประสาทตึงเครียดมาก ได้แต่รอข่าวคราวแล้ว

เฉินชิงเทชาให้เขา “คราวนี้ต้องเป็นข่าวดีแน่ๆ

เหอเหวินหวยจะมีจิตใจในการดื่มชาได้ยังไง คนนี้เป็นคนของ เขาเพียงคนเดียว ถ้าไม่สำเร็จ ก็อย่างที่เฉินซิงบอกนั่นแหละ อยากจะจับอีกก็ยากแล้ว

“หวังว่ามันจะเป็นข่าวดี

เขามองเฉินชิง “เธอห้ามทิ้งฉันไปนะ”

เฉินซึ่งทําหน้าเคร่ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ไม่เชื่อใจฉัน? “ไม่ใช่” เหอเหวินหวยเทซาให้เขา “นี่ก็เพราะว่าข้องใจไง ก็ Lag……”

เฉินซึ่งมองเขาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง หยิบชาขึ้นมาวางไว้ หน้าริมฝีปากจิบช้าๆ ขอแค่หลินซินเหยียนถูกจัดการอย่างราบ รื่น เรื่องครั้งนี้ก็จะไปเข้าหูของจงจึงห้าวอย่างเร็วแน่นอน เรื่อง ครั้งนี้ตระกูลเหอเป็นคนทํา

เกี่ยวอะไรกับเขาเฉินชิง

คนที่ไปจับคนก็ไม่ใช่คนของเขา

ตระกูลเหอถูกลิขิตไว้แล้วว่าจะต้องหายจากบนแผ่นดินนี้
ส่วนเขาก็แค่คนที่ไม่มีค่าในการหลอกใช้แล้วแค่นั้นเอง เหอเหวินหวยควรดีใจ ที่ตกอับมาขนาดนี้แล้วยังถูกหลอกใช้

โรงพยาบาล

อยู่

คนนั้นกลับไปที่ห้องผู้ป่วย เขาสามารถเข้าออกโรงพักได้ เพราะตระกูลเหอ หลายปีมานี้เขายังไม่เคยทำให้อะไรให้ตระกูล มาก่อนเลย ตอนนี้เขาสามารถตอบแทนเขาได้แล้ว พูดอะไรก็ ถอยไม่ได้แล้ว

เขาจับกระดาษในมือไว้อย่างแน่นจนกระดาษในมือยับไป หมด

จงจิ่งห้าวสังเกตการเปลี่ยนแปลงของเขา รู้เลยว่าต่อไปเขาจะ ทำอะไร เขามองหลินซินเหยียน เธอไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนถึง ตอนนี้ นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ

มือที่วางไว้ในผ้าห่มของเธอ จับผ้าปูที่นอนไว้แน่น ฝ่ามือเต็ม ไปด้วยเหงื่อ ฝ่ายตรงข้ามคนเยอะมาก ถ้าจะลงมือจริงๆ จงจึง ห้าวไม่ว่าจะแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถดูแลเธอได้

ถึงแม้ว่าในใจจะเป็นห่วง แต่กลับไม่ได้แสดงออกมาเลย แม้แต่น้อย

ถ้าไม่ใช่ว่าท้อง เธอจะไม่กังวลเลย เพราะว่าเธอเชื่อเขา แต่ว่า ร่างกายของเธอในตอนนี้………

จงจิ่งห้าวถาม “กลัวไหม? ”
หลินซินเหยียนส่ายหน้า “ฉันกับลูกต่างก็เข้มแข็ง

เมื่อก่อนตอนที่ท้องหลินเฉินกับหลินลุยซี เธอเคยเกิด

อุบัติเหตุทางรถยนต์ เคยล้ม กระโดดลงมาจากรถที่ขับไปด้วย ความเร็วสูง เธอกับลูกก็ไม่เป็นอะไร ชายคนนั้นรวบรวมความกล้า “ฉันบังคับใช้กฎหมายอย่าง

เป็นทางการ ใครก็ไม่สามารถขัดขวางได้ไปจับตัวผู้ต้อง

สงสัย! ”

ชายคนนั้นนำไปคนแรก เข้าไปข้างใน คนข้างหลังเหมือนจะมี กำลังใจขึ้นมาแล้ว พลุ่งพล่านเข้าไปข้างใน

จงจึงห้าวยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้ขยับ ไม่รู้ว่ากระดุมสูทของเขาแกะ ออกตอนไหน ตัวของเขาสูง ออร่าโหดร้ายและดุดัน ตอนที่ชาย คนนั้นจะมาถึงเตียงผู้ป่วย ไม่รู้ว่าปีนบนมือของเขาเอาออกมา จากไหน จ่อเข้าที่หน้าผากของชายคนนั้นทันที

เวลานี่เอง หน้าประตูก็มีกลุ่มคนพลุ่มพล่ามเข้ามาอีกกลุ่มหนึ่ง ได้ล้อมรอบกลุ่มคนก่อนหน้านี้ไว้หมด และได้ยินคนพูดขึ้นมาว่า “กระสุนไม่มีตานะ อยู่นิ่งๆ ให้หมด” พื้นที่ที่ไม่ใหญ่มากตอนนี้ยิ่ง แคบเข้าไปใหญ่ เสิ่นเผยชวนผลักดันออกมาจากฝูงคน

คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูกลับไปรายงาน เสิ่นเผยชวนถึงได้พาคน มาทันเวลาพอดี

“บอกมา แก่เป็นคนของใคร? ” ปากกระบอกปืนขยับเข้าไป ใกล้หน้าผากของชายคนนั้น
เส้นเผยชวนยืนดูอยู่ข้างๆ เห็นว่าหลินซินเหยียนน่าจะไม่เป็น อะไร เขาเองก็โล่งใจ หัวหน้าเงินเป็นคนของเหวินชิง ครั้งนี้ที่มาไม่ใช่หัวหน้าเงิน ก็

หมายความว่า เรื่องครั้งนี้น่าจะไม่เกี่ยวกับเหวินซึ่ง เหวิงชิงตอนนี้คงไม่มีจิตใจนั้น หมอบอกว่าเขาไม่เป็นอะไร มาก แต่ร่างกายก็ได้รับผลกระทบไม่น้อยก็มาก

หมายจับบนมือของชายคนนั้นตกลงไปบนพื้น มือทั้งสองสั่น แล้วร้องขอการไว้ชีวิตด้วยตัวที่สั่น “ฉัน ฉันก็แค่ทำตามเบื้องบน เบื้องบนสั่งให้ฉันมาจับคน…………ไม่จับไม่ได้”

“ไม่ยอมบอก? นิ้วชี้ของจงจึงห้าวกดลงไปที่ไกปืน

เสิ่นเผยซวนที่อยู่ข้างๆ กลั้นหายใจ ชายคนนั้น คุกเข่าลงกับพื้น ไม่มีคนไม่กลัวตาย เพราะชีวิตมี แค่ครั้งเดียว ไม่ว่าใครก็ตามถูกปืนจ่อไว้แบบนี้ ใจเย็นไม่ลง

หรอก

“วันนี้คนตระกูลเหอไปแจ้งความ ขอให้ทางตำรวจให้ความ ยุติธรรมต่อพวกเขา ผมก็ได้รับคำสั่งมาจากเบื้องบน ให้มาจับ ตัวผู้ต้องสงสัย”

ชายคนนั้นกลัวจนตัวสั่นมาก เสิ่นเผยชวนจับกระบอกปืนไว้ กลัวว่าจงจึงห้าวจะวู่วามจนยิงคนตาย “เมื่อวานเหอรุ่ยหลินเสีย ชีวิตข้างในนั้น”

นี่น่าจะเป็นผลของสาเหตุที่ว่าทำไมอยู่ๆ เหอเหวินหวยถึงไปกดดันที่โรงพัก

ตอนนั้นเหอรุ่ยหลินถูกตัดสินประหารชีวิต ดำเนินการด้วยการ บรรเทาโทษหนึ่งปี นับดูก็ยังมีเวลาอีกหน่อยแต่กลับตายซะอย่าง นั้น

จงจึงห้าวหันมามองเสิ่นเผยชวน

“ฉันเองก็พึ่งรู้” ถ้ารู้ก่อนนหน้านี้ก็ต้องเขาไปนานแล้ว

“ส่งคนมาให้ฉันเถอะ” เป็นตำรวจกันหมด มีหน้าที่อยู่กับตัว บอกว่าจะฆ่าก็ฆ่าได้ซะที่ไหนละรู้ว่าจงจึงห้าวโกรธมาก เพราะ ตามมาถึงโรงพยาบาลเลย “ฉันทำงานนายยังไม่วางใจหรอ?

จงจึงห้าวดึงมือกลับไป

รู้สึกว่าการตายของเหอรุ่ยหลินนั้นแหลก ยิ่งมาตายในเวลานี้ “รู้ไหมว่าตายยังไง?

“ไม่ได้ให้รายละเอียดที่แน่ชัด รอฉันว่างแล้วจะไปสืบ” เสิ่น เผยชวนให้คนมาจับคนไป เตะคนที่อยู่บนพื้นที่หนึ่ง “ยังไม่ ไป !!

ชายคนนั้นคลานและวิ่งออกจากห้อง จงจึงห้าวยกคางขึ้น หา คนไปตามมัน”

เสิ่นเผยชวน “นายสงสัยอะไร? ”

“รู้กันหมดว่านี่เป็นแผนที่เหวินชิงวาง ถ้าเหวินชิงไม่พูด ใครจะ กล้าดึงคดีนี้ออกมา? ชายคนนี้ก่อนหน้านั้นได้ออกไปคุยโทรศัพท์ คิดแล้วน่าจะเป็นคนที่สั่งเขามา ถ้าเบื้องหลังของเขา ไม่มีใคร เขาก็ไม่มีทางทำงานหนักขนาดนี้”

เสิ่นเผยชวนคิดแล้วมันก็ใช้ คดีของหลินซินเหยียนก็คือบ่อน้ำ

เน่า ไม่มีใครโง่ที่อยากจะมานอนในบ่อน้ำเน่านี้ “ถ้าอย่างนั้นฉันไป” เสิ่นเผยชวนเดินไปถึงหน้าประตู “จะให้

ฉันเรียกคนมาให้หน่อยไหม? ”

จงจิ่งห้าวอึมทีหนึ่ง ที่นี่คาดว่าไม่ปลอดภัยแล้ว เห็นได้ชัดว่า อีกฝ่ายมาเพราะหลินซินเหยียน

บนหน้าผากของหลินซินเหยียนยังมีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ เมื่อกี้ที่ คนพวกนั้นเข้ามา เธอกลัวมาก จงจึงห้าวเดินมา “กลัวไหม? ” หลินซินเหยียนส่ายหน้า “นายมีปืนได้ยังไง? ”

จงจิ่งห้าวเก็บปืน “ใช้ป้องกันตัว

ปืนนี้เสิ่นเผยชวนเป็นคนให้เขา เขาสัญญากับเหเช็กว่านชิงว่า จะแต่งงานกับเฉินซื้อหาน วางแผนว่าจะจับเฉินชื่อทานในวันนั้น เลย แต่ก็กลัวจะเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น เพราะเฉินชิงไม่ให้ เฉินซื้อหานออกมาแล้ว น่าจะเฝ้าระวังขึ้นมา ถ้าเงินเผาชวนเสีย มือไป ก็คงต้องให้จงจึงห้าวจับตัวเฉินซื้อหานเป็นตัวประกันใน การขู่เหวินชิงกับเฉินซิงให้ปิดคดีของหลินซินเหยียน

คิดไม่ถึงว่าจะได้ใช้วันนี้

“แต่ว่าเมื่อก่อนฉันทำไมไม่เคยเห็น” หลินซินเหยียนไม่ สบายใจ ทำไมเขาถึงต้องพกปืนติดตัวด้วย เขาเตรียมจะทําอะไร?

“อย่าคิดมาก” จงจิ่งห้าวเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเธอ “ฉันไป เรียกหมอมา”

ที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว

คาดว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา เหวิงซึ่งไม่ได้ขยับ แต่มีคนขยับแล้ว

ชายคนนั้นบอกว่าคนของตระกูลเหอไปขอความเป็นธรรมที่ โรงพัก เบื้องบนถึงได้ออกหมายจับ เรื่องเกิดมาจนถึงตอนนี้ ทำไมถึงฟังไปตอนนี้? ก่อนหน้านี้ทำไมไม่?

ตระกูลเหอจะไม่รู้ว่านี้เป็นแผน แล้วเข้ามายุ่ง ในเวลานี้เนี่ย

นะ?

เหวินชิงเป็นคนวางแผนกับมือ ถ้าไม่มีคำสั่งของเหวินซิง

หมายจับนี้ก็ไม่มี บอกได้แค่ว่าเบื้องหลังยังมีคนซ้อนอยู่ แต่ว่า

เป็นใคร………..

สายตาของเขาล้ำลึกมาก ในใจเหมือนว่าจะมีคำตอบแล้ว