บทที่ 301 ความพลาดโดยบังเอิญ

ซูจ้านหรี่ตาลง น้ำเสียงเย็นชาเหมือนดั่งสายลมเย็นเยือกจาก ทางเหนือ “อยู่กับคุณหนึ่งคืน?”

คิดว่าเขาเป็นอะไร?

อีกอย่าง หลิวเฟยเฟยตอนนี้ที่เหมือนคนบ้า ทำให้เขามองไม่ เห็นความไร้เดียงสาและจิตใจดีเหมือนก่อนแล้ว

“ผมไม่นอกใจภรรยาผม” น้ำเสียงเขาหนักแน่น

หลิวเฟยเฟยอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วมือไว้แน่น กดเสียงของตัว เองไว้ “ฉันไม่ได้ให้คุณนอนกับฉัน แค่อยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่

“ไม่ได้” ซูจ้านยังคงปฏิเสธ

“คุณจะใจดำขนาดนี้ใช่ไหม?” หลิวเฟยเฟยเหมือนกับได้รับ แรงกระทบอย่างหนัก หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ถ้าวันนี้คุณออกไป ฉันรับรองว่าครั้งต่อไปที่คุณได้เจอฉันก็คือศพแน่นอน ฉันทำได้ แน่นอน ไม่เชื่อ คุณก็ลองดู”

หลิวเฟยเฟยลุกขึ้นจากพื้น นั่งลงบนโซฟา

“คุณบีบผม?” ซูจ้านสายตาหม่นหมอง

หลิวเฟยเฟยรู้ดี ถ้าเธอยังแสดงความใจกว้าง ก็จะทำให้เขา กลับใจไม่ได้ ตอนนี้เธอทำได้แค่พยายามรั้งเขาไว้ ทำให้ฉันยา เข้าใจผิด
ขอแค่พวกเขาหย่ากัน เธอถึงจะมีโอกาส

เธอเงยหน้ามองซูจ้าน “คุณบีบฉันเอง ตอนนั้นฉันเป็นคนจาก ไปก่อนก็จริง แต่ฉันไม่เคยหักหลังความรักของเรา คุณต่างหาก ไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเราแม้แต่น้อย โหดร้ายกับฉันขนาด นี้ ในเมื่อคุณร้ายกับฉันก่อน ก็อย่าหาว่าฉันโหด?”

ซูจ้านยืนอยู่กับที่ ผ่านไปสักพัก เขามองหลิวเฟยเฟย “คุณ แน่ใจ ขอแค่ผมอยู่กับคุณคืนนี้ จากนี้ไปคุณก็จะไม่รบกวนชีวิต ของผมอีก?”

หลิวเฟยเฟยพยักหน้า “ใช่ ก็ถือสักว่าเป็นการสิ้นสุดความ สัมพันธ์ระหว่างเราอย่างเป็นทางการ ฉันยินดีกับคุณ

ซูจ้านลังเลสักพัก แล้วพยักหน้าตอบ เพราะว่าตอนที่หลิว

เฟยเฟยจากไปพวกเขาไม่ได้เจอหน้ากัน แต่ตอนนี้เขาแต่งงาน

กับฉินยาแล้ว หลิวเฟยเฟยเล่าความจริงในอดีต เธอไม่ได้หัก

หลังความรักของพวกเขา จึงควรทำการจบสัมพันธ์อย่างทางการ

ในแง่มุมหนึ่ง เขาเป็นคนหักหลังความสัมพันธ์นี้ แค่อยู่เป็นเพื่อนเธอ ก็ดูเหมือนไม่ใช่คำขอที่ไม่มีเหตุผล

“ผมขอโทรศัพท์ก่อน” ซูจ้านคิดเรียบร้อยแล้ว ตัดสินใจโทร บอกฉินยา บอกให้เธอไม่ต้องรอ กลับไปแล้วเขาจะอธิบายให้ เธอฟังเอง

โทรศัพท์โทรออกไป แต่โทรไม่ติด

เพราะมีฉินยาอยู่ ผู้ช่วยซูจ้านไม่เลิกงาน เฝ้าอยู่ด้านใน ทนายคนอื่นเลิกงานกันหมดแล้ว

“คุณจะรอทนายชูต่อเหรอครับ?” ผู้ช่วยถาม

เพราะว่าซูจ้านกับฉินยาแต่งงานไม่ได้จัดที่เมือง คนที่รู้ไม่ เยอะ บวกกับซูจ้านยังไม่ทันได้ประกาศ

ตอนแรกเขาอยากหาฤกษ์ดี เรียกทุกคนในสำนักงานมารวม ตัวกัน กินข้าวพร้อมกัน จากนั้นก็แนะนำฉันยาให้ทุกคนรู้จัก

แต่ว่า ใกล้สิ้นปีแล้ว ต้องเคลียร์งานสิ้นปีให้จบ ค่อนข้างยุ่ง ก็

เลยไม่มีเวลาบอกกับทุกคน

ฉินยาหยิบมือถือออกมาดูเวลา ขณะเธอหยิบมือถือออกมาถึง พบว่า มือถือของเธอไม่มีถ่านปิดเครื่องไปแล้ว

เธอเงยหน้ามองผู้ช่วย “ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”

ผู้ช่วยดูเวลาแล้วตอบว่า “ใกล้เที่ยงแล้ว”

สายตาเธอมีความอ้างว้างและผิดหวัง สุดท้าย เขาก็ผิดสัญญา

เธอพยายามให้ตัวเองดูไม่เป็นไร แต่ว่าหัวใจของเธอ แตก สลายแล้ว

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ “คุณช่วยฉันร่างสัญญาการหย่าได้

ไหม?”

ผู้ช่วยทนาย ทำเรื่องแบบนี้มันง่ายดายมาก “ได้ คุณรอสักครู่”

ผู้ช่วยคิดว่าฉันยาเป็นคนที่มาหาบ้านเพื่อคดีความ นี่ฟังแล้ว ก็เหมือนคดีหย่าร้าง
ผู้ช่วยถามเพิ่มอีก “หย่าเรื่องอะไร สามีคุณนอกใจ?” ตอนนี้คนส่วนมากที่หย่าก็เพราะสาเหตุนี้ โดยเฉพาะคนที่มา สำนักงานทนายเป็นผู้ร้องเรียนผู้หญิง เก้าในสิบล้วนเป็นเพราะ สามีนอกใจ

ฉันยายิ้มอย่างขมขื่น “น่าจะ

ผู้ช่วยเองก็เป็นผู้ชาย ได้ยินแบบนี้ก็อยากเรียกร้องความ ยุติธรรมแทน “ผู้ชายตอนนี้ไม่มีอะไรดีเลย

คิดในใจ ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยงาม ยังนอกใจอีก? หรือว่า ไม่ว่าคนที่บ้านจะสวยแค่ไหน ก็สู้ดอกไม้ริมทางไม่ได้?

ผู้ช่วยรวดเร็วมาก เขาพิมพ์เอกสารอยู่หน้าจอ แล้วก็ถาม สถานการณ์กับฉินยาไปด้วย “พวกคุณมีลูกไหม? มีปัญหาเรื่อง ทรัพย์สินไหม? คุณมีความต้องการอะไร สามีคุณนอกใจ เขาก็ คือฝ่ายผิด เราสามารถช่วยคุณให้ได้ผลประโยชน์ที่สูงที่สุด”

ฉินยารู้สึกเสียใจ ในใจมีแต่รสชาติขมขื่น เธอส่ายหน้า “ไม่มี ลูก ไม่มีปัญหาเรื่องทรัพย์สิน แม้แต่ทะเบียนสมรสยังไม่ทันได้จด มีเพียงญาติของทั้งฝ่ายเป็นพยานในการแต่งงานเท่านั้น ถ้าหาก ฉันอยากสิ้นสุดความสัมพันธ์ ควรทำยังไง?”

ผู้ช่วยงงไปสักพัก ยังไม่ได้จดทะเบียน ก็ไม่ได้รับการคุ้มครอง จากกฎหมาย

บ้านนอกมีตัวอย่างแบบนี้มากมาย ยังไม่ถึงอายุการแต่งงาน แต่งงาน แต่เพราะว่าอายุไม่ถึง จึงไม่ได้จดทะเบียน จัดงานแต่งงานท่ามกลางญาติผู้ใหญ่ของสองครอบครัว

ความจริงไม่ใช่การแต่งงานแท้จริง ไม่ได้การคุ้มครอง จากกฎหมาย

“เป็นหากฝ่ายตรงข้ามไม่ยินยอม กับคุณ คุณสามารถฟ้องได้ เดินตามขั้นตอนกฎหมาย คดีการหย่าร้างธรรมดาแล้ว เป็นตามได้ความสัมพันธ์ทางสมรส ดังสามารถนําคดีหย่าร้างได้

ฉินยาฟังเข้าใจแล้ว นั่นหมายความว่า ถ้าหากเธออยากจบ ความสัมพันธ์ซูจ้าน ต้องถามความเห็นของซูจ้าน

โทรซูจ้าน

ตอนซูจ้านนั่งอยู่บนโซฟา หลิวเฟยเฟยงตัวเขาไว้ นอนอยู่ ข้าง

ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เขานึกว่าคือฉินยา หยิบโทรศัพท์ออก มา เห็นว่าเป็นช่วยสีหน้าเขาหูลง สาย เรื่องอะไร?ลูกความท่านอยากสอบถามปัญหา

ค่อยเข้าใจ…..

“ทนายมีอารมณ์จัดการปัญหาเรื่องงาน

พูดเขาวางสาย
ผู้ช่วยดูมือถือไปสักพัก ปกติซูจ้านไม่ใช่แบบนี้ สำหรับเรื่อง งานแล้ว เขาค่อนข้างเคร่งเครียด จริงจังมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ฉินยาถาม “คุณโทรหาจาน?

เธอแค่เดา เมื่อกี้รู้สึกเหมือนเธอได้ยินเสียงของซูจ้าน

ผู้ช่วยพยักหน้า พูดว่า “คือทนายซู ไม่รู้ว่ายุ่งอะไรอยู่ ปกติเจอ เรื่องแบบนี้ เขาจะตั้งใจสอนผม ครั้งนี้ ผิดปกติมาก

ฉันยายิ้ม ตอนนี้กำลังอยู่กับคนรักเก่า จะไปมีอารมณ์สนใจ

เรื่องงานได้ยังไง?

เกรงว่าเรื่องที่เธอกำลังรอเขาอยู่ก็คงลืมไปหมดแล้ว?

เธอยังมีอะไรต้องคาดหวังอีก เธอยืนขึ้น ผู้ช่วยวางคอมลงแล้วลุกขึ้นตาม “ทนายหวางของ เรา ถนัดเรื่องคดีความพวกนี้ ไม่อย่างนั้นผมช่วยคุณติดต่อกับ

ทนายหวาง?”

ฉินยาพูด “ถ้ามีความต้องการฉันจะมาใหม่

พูดจบเธอก็เดินออกจากสำนักงานทนาย เธอยืนอยู่ริมถนนสัก พัก ท้องฟ้ายังคงเป็นผืนเดิม แต่ว่า ใจไม่ใช่ดวงนั้นแล้ว

บางทีอาจจะผิดตั้งแต่แรกแล้ว

ตอนนี้ควรจบแล้ว

เธอนั่งรถกลับที่พัก
คุณย่าไม่อยู่ ที่บ้านเงียบมาก เธอเข้าไปในห้องนอนเอา กระเป๋าเดินทางออกมา จัดเสื้อผ้าและของใช้เข้าไปในกระเป๋า จากเดิมของก็ไม่เยอะ เพียงแค่เสื้อผ้าฤดูหนาวค่อนข้างเปลือง พื้นที่ แต่ว่า กระเป๋าใบเดียวก็พอใส่แล้ว

เธอนั่งอยู่ขอบเตียง ตำแหน่งที่ขา คือตำแหน่งที่ซูบ้านนอนเมื่อ

ทันใดนั้น เธอก็หัวเราะ

ตอนแรก เธอคิดว่าจ้านคำนึงถึงความรู้สึกของเธอ ถึงไม่ได้ ขึ้นเตียง ไม่แตะต้องเธอ

ตอนนี้คิดดีแล้ว นั่นก็เป็นเพราะผู้หญิงที่เธอรักกลับมาแล้ว แม้แต่แตะต้องเธอเขาก็ไม่อยากแตะแล้ว?

ในใจของเขา เธอคืออะไร?

เครื่องมือที่เขาใช้ระบายความใคร่เหรอ?