บทที่ 398 เขาคงลำบากใจ

“คุณอย่ามาเล่นลิ้น ตอนนี้หลักฐานทุกอย่างมันมาที่คุณ ก่อน ที่จะสืบให้ชัดเจน ไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่” เจ้าหน้าที่สืบสวน เห็นท่าทางทรมานของเธอ คิดว่าเธอจะเอาข้ออ้างเรื่องไม่สบาย มาหลีกเลี่ยงการสืบสวน พยายามทำให้ได้ประกันตัว

สถานการณ์ตอนนี้ของเธอคือไม่มีสิทธิ์ประกันตัว

หลินซินเหยียนทรมานจนไม่อยากพูดอะไร

เจ้าหน้าที่ที่รับหน้าที่บันทึกสำนวนสะกดคนข้างๆ “หยุดการ สอบสวนก่อนเถอะ ส่งไปที่ห้องพยาบาลก่อนไหม

“พวกคุณเข้าไปไม่ได้ ที่นี่เป็นห้องสอบสวนครับ ตอนนั้นเองประตูห้องก็ถูกผลักออก

เสิ่นเผยชวนคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี เขาถือปืนบุกเข้ามา “เสิ่นเผยชวนคุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ เจ้าหน้าที่ สอบสวนหันไปมองเสิ่นเผยชวน

สายตาเยือกเย็นของเสิ่นเผยชวนเหล่มองเขาเล็กน้อย ไม่ได้ ทำอะไรมาก เขาบุกเข้ามา แน่นอนว่าเขารู้ผลที่จะตามมา แค่เขา ไม่ได้ทำร้ายใคร อย่างมากก็แค่โดนไล่ออก ไม่มีอะไรที่รับไม่ได้

สายตาของเขามุ่งตรงมาที่ร่างของหลินซินเหยียน “พี่สะใภ้ไม่ เป็นไรใช่ไหมครับ”
หลินซินเหยียนส่ายหน้า แต่ท่าทางอ่อนแรงนั้นทำให้รู้ว่าเธอ โกหก

เสิ่นเผยชวนเดินเข้าไปใกล้ พยุงเธอลุกขึ้น “คุณไม่สบายเหรอ ครับ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า ไม่รู้ว่าเพราะเธอเมาหรือเปล่า ท้อง เธอทรมาน ตอนนี้ส่วนล่างของร่างกายนั้นเจ็บไปหมด

“ผมพาคุณไปโรงพยาบาลดีกว่า” เสิ่นเผยชวนพยุงเธอ หัว หน้าเฉันรีบเข้ามาขวางทางพวกเขาเอาไว้

“คุณหลินตกเป็นผู้ต้องสงสัย ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น

“ถอยไป” เสิ่นเผยชวนเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เขา ท่าทาง กําเริบเงิบสาน “รีบหลบไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ

หัวหน้าเฉินไม่มีความหวาดกลัว กลับเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

พาหน้าผากมาจรดอยู่ที่ปลายกระบอกปืนของเสิ่นเผยชวน เขารู้

ว่าเงินเผยชวนไม่มีทางยิ่งแน่

“หัวหน้าเงินตอนนี้โทษของคุณหลินยังไม่ชัดเจน อยู่ระหว่าง การสืบสวน วันนี้ถ้าเธอไปกับคุณ เกรงว่าคงจะไม่ดีกับเธอ หัว หน้าเงินจะไม่สนใจอนาคตตัวเอง หรือว่าไม่สนชีวิตของคุณหลิน ด้วย”

หลินซินเหยียนจับแขนเสิ่นเผยชวนเอาไว้ กดปืนของเขาลง เธอไม่มีทางยอมให้เงินเผยชวนเข้ามาเกี่ยวข้อง

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ แม้ฉันจะโดนตรวจสอบ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สนใจชีวิตของฉัน คุณกลับไปก่อนเถอะค่ะ”

“แต่ว่า…”

“แต่อะไร ฉันให้คุณไปคุณก็ไป เอาตัวคุณเข้ามาเกี่ยวข้อง มัน มีอะไรดี” หลินซินเหยียนเอ่ยขัดเขา

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มันพุ่งเป้ามาที่เธอ

เสิ่นเผยชวนก่อเรื่องแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์

พาเธอออกไปก็ไม่มีประโยชน์

เพียงแค่เรื่องนี้หากไม่มีหลักฐานว่าเธอไม่ได้ฆ่าคน เธอก็ไม่ สามารถปัดผลที่จะตามมาได้

“แต่ร่างกายของคุณตอนนี้” เสิ่นเผยชวนกังวล

หลินซินเหยียนส่ายหน้า หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เล็กๆ ริมฝีปากซีดเซียว ร่างกายหากไม่ใช่เพราะมีเสิ่นเผยชวน ประคองจะยืนไม่อยู่

“เอาตัวเธอมาให้ผม ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาล หัวหน้า เฉินดูแลคดีนี้ หลินซินเหยียนนั้นสำคัญ เขารู้ดี เขาไม่มีทางให้ เธอเป็นอันตรายแน่

เสิ่นเผยชวนมองหัวหน้าเงิน

“ตอนนี้คดียังไม่ได้รับการพิจารณาคดีของคุณหลินยังไม่ถูก พิพากษา หากเธอไม่สบาย ไม่ว่าจะตามหลักการหรือเหตุผล เรา

ไม่สนใจคงไม่ได้ แต่ว่าหัวหน้าเงิน แข็งกร้าวกับผมแบบนี้ เกรงว่าจะเสียเวลาการรักษาของคุณหลินนะครับ”

เสิ่นเผยชวนรู้ว่าคำพูดของหัวหน้าเฉินนั้นมีเหตุผล ตอนนี้เขาไม่มีทางพาหลินซินเหยียนออกไปได้ ถึงจะพาออก

ไป คดียังไม่ทันจบก็สามารถจับกลับมาได้อยู่ดี ตอนนั้นเอง สองขาของหลินซินเหยียนอ่อนแรง ร่างของเธอ ล้มลงไป

เส้นเผยชวนมือไว รีบคว้าเอวเธอเอาไว้ อุ้มเธอขึ้นมา เขามองหัวหน้าเฉิน “ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาล คุณไปกับ ผม ผมไม่พาเธอหนีหรอก”

หัวหน้าเฉินพยักหน้า “เดี๋ยวผมขับเอง

ซูจ้านยืนรอด้วยความร้อนใจอยู่หน้าประตู รอเสิ่นเผยชวนพา เธอออกมา เสิ่นเผยชวนเป็นคนของสถานีตำรวจ ถึงจะบุกเข้าไป ก็ไม่มีความผิด ถึงจะทำผิดแต่ก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย แต่เขาไม่ เหมือนกัน บุกเข้าไปก็คือผิดกฎหมาย

เขาคุยกับเสิ่นเผยชวนแล้ว ให้เขารออยู่ด้านนอก เสิ่นเผยชวน เข้าไปช่วยคน

นี่ก็เข้าไปสักพักแล้ว เขาร้อนใจ

ในตอนที่ซูจ้านรอไม่ไหว กำลังจะบุกเข้าไป เสิ่นเผยชวนก็อุ้ม

หลินซินเหยียนออกมา

หลินซินเหยียนถูกอุ้มออกมา เกิดอะไรขึ้น
ซูจ้านวิ่งเข้าไปหา “เกิดอะไรขึ้น พี่สะใภ้เป็นอะไร”

“ไม่มีเวลาอธิบาย ไปโรงพยาบาลก่อน” เส้นเผยชวนบอก อย่างรีบร้อน

“เดี๋ยวฉันขับรถ”

ซูจ้านรีบวิ่งไปเปิดประตูรถ

หัวหน้าเฉินให้คนขับรถตำรวจมา เขามองไปที่เสิ่นเผยชวน “นั่งรถผมดีกว่า”

สีหน้าร้านเปลี่ยนไปทันที เข้ามาคว้าคอเสื้อหัวหน้าเงิน “พอก่อน” เสิ่นเผยชวนห้ามเขา “ตอนนี้สิ่งสำคัญคือพา สะใภ้ไปโรงพยาบาล

ซูจ้านปล่อยเขาโดยไม่เต็มใจ

เขาอุ้มหลินซินเหยียนขึ้นรถ หัวหน้าเฉินนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ รถเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

“เขาล่ะ” น้ำเสียงหลินซินเหยียนอ่อนแรง

เสิ่นเผยชวนประคองเธอเอาไว้ไม่รู้ต้องอยู่ท่าไหนเธอถึงจะ สบาย “ไปตระกูลเหวินครับ มีธุระ คิดว่าเรื่องคงเกี่ยวกับเหวิน ชิง”

เสิ่นเผยชวนรู้ความสัมพันธ์ของจงจึงห้าวและเหวินชิง ครั้งนี้ หลินซินเหยียนไหนเลยจะไม่รู้ แพขนตาเธอฟื้นขึ้นมาปกคลุมไปด้วยน้ำตาน้ำเสียงแหบแห้งเอ่ย “เขาคงลำบากใจ”