บทที่485 ใครเป็นผู้หญิงหากิน

สายตาของเปยค่อยๆหันไปมองลงบนตัวของซางหยู ฉีกยิ้ม อย่างไม่เป็นธรรมชาติ “หัวหน้าเงินไม่ใช่ว่าคิดจะจริงจังหรอก นะ? เด็กมหาลัยที่มาโผล่ที่นี่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าเงิน ก็เพราะอยาก ได้สามีที่ร่ำรวย หัวหน้าเงินคิดจะเป็นสามีที่ร่ำรวย? หรือกะว่าจะ เอาเงินมาโปรยเล่นให้กับสาวน้อยพวกนี้ล่ะ? เล่นๆไม่คิดอะไร ถ้าจริงจังก็ไม่สนุกน่ะสิ”

ขณะพูดสายตาของเขาก็ชำเลืองไปที่ร่างของจงจิ้งห้าว “คุณ กับประธานจงความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา ตัวคุณเองก็เป็นคนมี ฐานะ ทำไมถึงอยากจะหาผู้หญิงหากินมาเป็นภรรยา? ที่เสียหน้า ไม่ใช่แค่ตัวคุณเองหรอกนะ”

“ใครเป็นผู้หญิงหากิน?!” ซางหมูนั่งนิ่งๆไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ใช่ เพราะต้องรีบใช้เงินเลยไม่ได้ถามเพื่อนนักเรียนให้ชัดเจนก็ตาม มาด้วย เธอไม่มีทางมาโผล่ที่นี่ได้หรอก

บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงหากิน ก็คือกำลังดูถูกเธอ!

เงินเผยชวนกดไหล่ของเธอ สายตาจ้องเธออย่างนิ่งขรึม ราวกับบอกว่าวู่วามไปมีแต่จะไม่เป็นผลดีต่อเธอ

ถ้าวันนี้ที่เจอไม่ใช่พวกเขา ซางหยูหนีไม่พ้นเงื้อมมือของเปย แน่นอน

ซางหยูก็รู้ว่าตนเองวู่วามเกินไป เพียงแค่ถูกเรียกว่าเป็นผู้หญิงหากิน ในใจก็รู้สึกอึดอัด เธอขยันเล่าเรียน สอบเข้ามหาลัยในฝัน ได้ ใช้สองมือของตนเองเลี้ยงดูตนเองมาโดยตลอด ตอนที่ ลำบากที่สุดยากเย็นที่สุด ก็ไม่เคยคิดจะขายตัวเพื่อแลกเงิน

เธอกมือสองข้างไว้แน่น ต้องเปยอย่างไม่พอใจ

“เจ้านายกู้”จงจิ่งห้าวพูดขึ้น เขากระตุกมุมปากข้างเดียว แสง ไฟที่รวมตัวกันแวบผ่านใบหน้าของเขา น้ำเสียงเยือกเย็น เรา มาพูดตรงๆแบบไม่อ้อมค้อมกันดีกว่า คุณอยากได้ประโยชน์ อะไร บอกมาได้เลย ขอแค่ผมให้ได้ จะไม่หักหน้าเจ้านาย แน่นอน พี่น้องผมนานๆทีจะถูกใจผู้หญิงคนหนึ่ง ผมไม่สามารถ ไม่ใส่ใจได้”

สีหน้านี้เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ เป่ยลองชั่งน้ำหนักในใจ ผู้ หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่ของเขาจริงๆ ตามที่ซางหยูพูดมาทั้งหมด เขา ไม่เคยจ่ายค่าจ้าง เธอก็ยังไม่ได้ทำงานให้ตน พูดให้ลึกลงอีก จริงๆแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย

สู้ไว้หน้าจงจึงห้าวดีกว่า สำหรับมิตรภาพต่อหน้าก็ต้องมีภาพ ลักษณ์ที่ดี อนาคตข้างหน้ามีตรงไหนที่ใช้งานเขาได้จริง ก็ไม่ ยากที่จะเอ่ยปากขอ

คิดผลได้ผลเสียชัดเจนแล้ว เป่ยก็เอ่ยปากออกมาด้วยรอย ยิ้ม “ประธานจงถึงกับเอ่ยปาก ผมยังคงกัดไม่ปล่อย ก็จะกลาย เป็นว่าผมเป็นคนใจแคบน่ะสิ ผู้หญิงแค่คนเดียวเท่านั้นเอง”

เขาชี้ไปที่หญิงสามคนที่ยืนอยู่หน้าประตู “นี่ต่างก็เป็นสาวๆทั้ง นั้น สู้เรียกมาเล่นกับเราดีกว่ามั้ย?”
หญิงสาวอายุไม่มากสามคน มาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก ที่ ได้เจอล้วนเป็นผู้ชายหน้าตาดีมีฐานะ ไม่เคยพบกับความล้ม เหลว ไม่รู้จักความโหดร้ายในสถานเริงรมย์ คิดอยากที่จะลอง

โดยเฉพาะเพื่อนนักเรียนที่ผลักซางหยออกมาหวานหวาน อยากจะเข้ามาใจจะขาด อีกทั้งเป้าหมายก็คือจงจึงห้าว

อยากให้ผู้ชายคนนี้ถูกใจเธอขึ้นมาอย่างบ้าระห่ำ จากนั้นก็ หลงรักเธอ สุดท้ายก้าวกลายเป็นภรรยาเศรษฐี ไม่ต้องทน ลำบากเรียนหนังสือและเครียดเรื่องหางานทำตอนเรียนจบอีกต่อ ไป

หาผู้ชายแบบนี้ ไม่เพียงแค่มีหน้ามีตา แถมยังทำให้หมด กังวลเรื่องกินเรื่องอยู่

จงจิ่งห้าวเดิมทีก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ด้านหน้าตอนที่เบี้ยให้

ซางหมูมานั่งข้างเขา เขาไม่มีข้ออ้างมาปฏิเสธ แต่ว่าตอนนี้ไม่

เหมือนเดิม เขามองเปยอย่างไร้อารมณ์ “หมดอารมณ์แล้ว”

เปียกลับไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ แค่คิดว่าเพราะเกิดเรื่อง ของซางหมูขึ้น ของเล่นเขามีเยอะแยะ ไม่เล่นกับผู้หญิง ก็ยังมี อย่างอื่น “ถ้างั้นเรามาเล่นอะไรที่ตื่นเต้นกันหน่อยมั้ย?”

“ผมได้ยินเรื่องหนึ่งมา เจ้านายกู้ช่วยทำให้ผมหายสงสัยได้ หรือไม่?” จงจิ่งห้าวเปลี่ยนบทสนทนาอย่างกะทันหัน

กู้เป่ยเดิมทีก็มีใจอยากจะสนิทกับเขา แต่ว่าแค่ไม่ได้ประจบ ประแจงออกมา แค่ถามด้วยสีหน้านิ่งๆว่า “อ้อ เรื่องอะไร ไหนพูด มาสิ”
จงจิ่งห้าวพูดเรื่องเฉิงซิ่วเกิดอุบัติเหตุออกมา แล้วถามขึ้น “เหวินชิงมาหาคุณ มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมั้ยครับ?”

เปยไม่รู้บุญคุณความแค้นที่ซับซ้อนระหว่างจงจิ้งห้าวกับเห วินชิง ยังไงก็ไม่มีประกาศอย่างเอิกเกริก ไม่มีใครรู้เรื่องราวที่ซับ อนข้างใน เห็นพวกเขายังคงมีความสัมพันธ์เป็นลุงกับหลาน ขายกัน

เมื่อก่อนความสัมพันธ์ระหว่างจงจึงห้าวกับเฉิงซิ่วไม่ค่อยดี ทุกคนต่างรู้กันดี ไม่ใช่ความลับอะไร

ดังนั้นเลยไม่ได้คิดอะไรมาก เขายกแก้วไวน์ขึ้น ชนกับแก้วไวน์ ของจงจิ่งห้าวที่วางอยู่บนโต๊ะ “เราดื่มกันสักแก้ว?”

จงจึงห้าวก็สดชื่นเช่นกัน ยกขึ้นมา ดื่มเหล้านอกแก้วหนึ่ง ลงท้อง เบี้ยทำปากบี้ ยกขวดเหล้าขึ้นมารินต่อ “คุณก็ไม่ใช่ คนนอก ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ถ้าจะให้นับจริงๆ ความสัมพันธ์ของ พวกเราก็ใกล้ชิดกัน คุณตาของคุณและพ่อของผมความสัมพันธ์ ในตอนนั้นก็ไม่ธรรมดา”

ท่านปู่อายุน้อยกว่าเหวินจีนเล็กน้อย แต่ก็เป็นรุ่นเดียวกัน สาเหตุที่เปยยังหนุ่มขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าท่านปู่ของเขามีลูก ตอนอายุเยอะแล้ว

ว่ากันว่าพี่สาวหกคน เพราะฐานะเลยไม่ได้เลี้ยงอยู่ในบ้าน ต่างก็ให้ญาติๆเป็นคนเลี้ยง มีเพียงแค่พี่สาวคนเดียวที่อยู่บ้าน เขาอยู่ในนามลูกคนที่สอง ที่จริงแล้วเป็นลูกคนที่เจ็ด นี่ไม่ใช่ ความลับอะไร ต่างก็รู้กันดี
“มีความสัมพันธ์ขั้นนี้กันเขามาหาผมขอความช่วยเหลือ ผมจะ ปฏิเสธได้อย่างไร? คุณว่าใช่หรือไม่?

จงจึงห้าวเอนตัวไปข้างหลัง ทั้งตัวเข้าไปในมุมมืด คาดเดา สีหน้าของเขาไม่ออก เพียงแค่ได้ยินเสียงที่เย็นราวน้ำแข็งจากลำ คอ “ผมกลับสนใจที่จะตั้งใจฟังว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่