บทที่236 ผู้ชายที่ใจกว้างที่สุด

ถูกคนกักขังหกปี นี่มันโหดร้ายจริงๆ

แค่ทำไมเขาถึงพูดกับเขาล่ะ?

เหมือนว่า ในชั่วขณะหนึ่ง เขาเข้าใจว่า จุดประสงค์ที่ไปยื่นหนึ่ง ให้เขามาต้องเกี่ยวข้องกับไปหงเฟย

จงจึงห้าวหันหน้าไป หรี่ตาลง ความเงียบที่ทำให้อกสั่นขวัญ หาย”ประธานไป นี่คือจุดประสงค์ที่คุณให้ผมมาเหรอ?

ถูกจงจึงห้าวมองออก ไปยื่นหนึ่งก็ไม่รู้สึกอึดอัดและดูลำบาก ใจ กลับหัวเราะเสียงดังปิดประธานจงไม่ได้จริงๆด้วย แต่ว่า ผม ว่าแค่ประธานจงยอมสืบ จะต้องได้รับผลประโยชน์อย่างมาก

“มีประโยชน์อย่างไรกับผมเหรอ? “เห็นได้ชัดว่า จงจึงห้าวไม่

อยากทําเรื่องไม่ดีไปด้วย ถ้าไม่ใช่หลินซินเหยียน เขาก็ไม่อยู่ที่

แบบนี้แน่

จะหลอกใช้เขา?

น่าตลก!

ไปยื่นหนังจริงจังขึ้นมาหน่อย คิดว่าหลอกใช้จงจึงห้าวมาสืบ เรื่องนี้อย่างเงียบๆจะต้องไม่มีความเป็นไปได้แน่ จากความ ฉลาดของจงจิ่งห้าว แป๊บเดียวก็ต้องมองออก

ตอนนี้ อยากให้เขาสนใจเรื่อนี้ ก็ได้แต่โยนเหยื่อล่อออกไปให้เขาสนใจ

“พ่อเลี้ยงผมไป๋หงเฟย ไม่แต่งงานทั้งชีวิต แต่เพราะว่าเขาเสีย รักแรกของเขาไป ตอนนั้นเขาหมั้นกับรักแรกของเขา แต่ต่อมา ทั้งสองคนแยกทางกัน รายละเอียดนั้นผมไม่รู้หรอก แค่รู้ว่ารัก แรกของเขาแต่งงานกับพ่อคุณ จงเฟิง”

“คุณว่า พ่อเลี้ยงผมถูกขังมาหกปีตั้งนาน..

“คุณอยากพูดอะไร? พ่อผมแย่งผู้หญิงของพ่อเลี้ยงคุณเห รอ? “สีหน้าของจงจึงห้าวดูแย่ขึ้นมาก เดิมทีเขาไม่ได้รู้สึกดีกับ ซิ่วผู้หญิงคนนี้เลย อีกทั้ง ตอนนี้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นก็เกี่ยวข้องกับ เธอ

นี่ทําให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

ไปยื่นหนึ่งก็เคยสงสัยว่า ตอนนั้นที่พ่อเลี้ยงถูกกักขังเป็นจง เพิ่งที่ทำ เพื่อที่เขาจะได้เฉิงซิ่วมา จึงยังเขา

นิ้วมือของไป๋หงเฟยถูกตัด ก็เพื่อเอามาข่มขู่เฉิงซิ่ว ถ้าเธอไม่ ยอม เขาก็จะทำร้ายต่อไป บีบบังคับเฉิงซิ่วจนต้องอยู่กับเขา

นี่ก็เป็นคำอธิบายว่าทำไมไปหงเฟยถึงถูกขัง ตัดนิ้วมือ แต่ว่า เขายังมีอีกเรื่องที่คิดไม่ออก ถ้าเป็นจงเพิ่งที่ทำ แล้ว เขาหนีจากความโกรธของตระกูลเหวินได้อย่างไร?

ต้องรู้ว่า ตอนนั้นจงเฟิงกับเหวินเสียนเพิ่งเป็นสามีภรรยากัน เขาทำเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น ตระกูลเหวินจะนั่งอยู่เฉยๆไม่ทำ อะไรเหรอ?
ดังนั้น ความสงสัยนี้ยังมีอีกหลายจุดที่อธิบายไม่ได้

“คุณไม่เคยสงสัยเลยเหรอ พ่อคุณแต่งกับเฉิงซิ่วเข้าตระกูล

มาหลังจากแม่คุณเสียไปไม่นาน ส่วนตระกูลทางฝ่ายแม่ของคุณ

ตระกูลเหวิน ไม่ห้ามเลยเหรอ นี่มันปกติเหรอ? ไม่ว่าจะเป็นตระกูลใหญ่ที่มีหน้ามีตา หรือว่าครอบครัวจนๆ มี ครอบครัวไหนบ้างที่จะทนได้หลังจากที่ลูกสาวตายไปไม่นาน

ลูกเขยก็แต่งกับคนอื่น ไม่พูดอะไรสักคำ

พูดแบบนี้แล้ว เรื่องนี้แปลกมาก

“คุณพูดอะไร เฉิงซิ่ว? “มีฟ้าผ่ากลางใจของจงจึงห้าวไป

เขาเย็นชาไม่สนใจต่อยู่ชั่วมาตลอด ไม่เคยไปใส่ใจเธอเลย

แต่ว่าชื่อของเธอ เขาก็ยังรู้จัก และพ่อก็แนะนำกับคนนอกว่า

ตอนนี้ไปยื่นหนังกลับพูดว่า เธอชื่อเฉิงซิ่ว

แล้วทำไมต้องปิดบังนามสกุล ข้างในนี้มีความลับอะไรกันแน่?

รู้อยู่แล้วว่าไปยื่นหนึ่งจงใจให้เขารู้ เพื่อยืมมือของเขาไปสืบ เรื่องนี้ แต่ว่า ตอนนี้ รู้อยู่แล้วว่าหลอกใช้ แต่เขากลับเต็มใจ

ถ้าเรื่องนี้ไม่เคลียร์ ก็จะรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองอยู่ในแผนการ ร้ายขนาดใหญ่

“ประธานจง สนใจร่วมมือไหม? “ไปยื่นหนึ่งเสนอความปรองดองไปอีกครั้ง

เขาสังเกตได้ถึงความผ่อนปรนของจงจึงห้าว

“บอกตรงๆนะประธานจง ที่ผมมีวันนี้ก็เพราะว่าพ่อเลี้ยงของ ผม เรียกได้ว่าบุญคุณเพียงนิดเดียว ก็ควรตอบแทนให้หลายเท่า เขาเสียไปแล้ว ที่ผมทำได้ ก็คือให้คนที่เคยทําร้ายเขา ได้รับโทษ ส่วนประธานจง ก็อยากรู้ถึงความพัวพันระหว่างเฉิงจิ๋วกับ พ่อคุณมาก พวกเราร่วมมือกัน อยากจะรู้ให้เคลียร์ ก็ไม่ใช่เรื่อง ยาก ประธานจงคิดว่าไง? ”

จงจิ่งห้าวหัวเราะเบาๆ “ผมอยากรู้ว่า ผมทำให้เคลียร์เองก็ได้ ทำไมต้องร่วมมือกับคุณล่ะ?

ความหมายแฝงก็คือ หมากของไปยื่นหนึ่งไม่เพียงพอที่จะร่วม มือกับเขา

ไปยื่นหนังก้มหน้าลงหัวเราะอย่างขมขื่น ประธานอง ขาดทุน

แค่นิดเดียวก็ไม่ยอม

“ในมือของผมมีเบาะแสอยู่หนึ่งอย่างเดิมทีไปยื่นหนึ่งไม่คิด จะพูด แต่ตอนนี้ เขาไม่พูด ก็กลัวจงจึงห้าวจะไม่ร่วมมือกับเขา

“อาจารย์ที่ทำผ้าไหมกวางตุ้งได้ชื่อว่าเฉิงยูเวิน” นี่ก็ยังเป็นสิ่ง ที่เขาทุ่มเทอย่างมากถึงสืบได้

เมื่อก่อนตระกูลเฉิงก็เคยรุ่งเรือง ต่อมาก็ไม่ปรากฏตัวอีก แม้แต่คนในตระกูลเฉิง ก็แอบอาศัยที่เขาในชนบทนี้

เฉิงยูเวิน เฉิงยู่ซิ่ว?
“ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณหลิน น่าจะรู้ที่มาที่ไปของเรื่องแล้วที่เขา อ้างว่าไปจัดการธุระ ที่จริงแล้วกำลังสืบรถที่จอดกะทันหันทีหลัง บ้าน

วันนั้นเฉิงยู่เป็นพาหลินซินเหยียนไปเจอเฉิงเงิน เขาก็รู้แล้ว ก่อนที่จงจึงห้าวรู้ว่าเฉิงเงินมา

“ก่อนที่คุณหลิน กลับมารับลูกทั้งสองคน เธอเคยอยู่ที่ตระกูล เฉิงหนึ่งวันหนึ่งคืน ในระหว่างนั้น ก็มีเฉิงซิ่วด้วยไปยื่นหนึ่งเอา ทุกอย่างที่ตัวเองรู้พูดออกไป

จงจิ่งห้าวเอามือไว้ในกระเป๋า อดไม่ได้ที่จะเกร็งแน่น นี่คือ สาเหตุที่หลินซินเหยียนเปลี่ยนท่าทีไปไหม?

เธออยู่ที่ตระกูลเฉิงมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ช่วงนี้เฉิงซิ่วพูดอะไร กับเธอ?

“ประธานไปรู้เยอะขนาดนี้เลย? “จงจึงห้าวไม่พูดอะไร ในใจ ตัดสินใจแล้วว่าจะร่วมมือกับเขา แต่ใบหน้า ยังคงเก็บไว้อยู่ ประมาณว่า เขาไม่ให้ไปยื่นหนึ่งได้เปรียบ

ไปยื่นหนึ่งผายมือทั้งสองข้างออก ผมรู้แค่นี้แหละ ถ้าผมรู้ หมด คงไม่มาร่วมมือกับประธานจง

จงจิ่งห้าวนั้นคิดว่า เรื่องนี้เกี่ยวพันไปเยอะมาก ที่นี่เป็นถิ่นของ ไปยื่นหนัง ให้เขาสืบที่นี่ เขารับหน้าที่ในเมือง ทั้งสองร่วมมือ กัน อยากรู้ความจริง ก็กลัวว่าจะไม่ใช่เรื่องยากอะไร
หลินลุยซีวิ่งออกมา หาจงจึงห้าว วันที่หลินซินเหยียนไม่อยู่ เธอก็ชนที่จะนอนหลับในอ้อมแขนของพ่อ ฉินยาล้างหน้าแปรง ฟันให้เธอ ตอนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอขึ้นเตียง เธอก็จะหาจง จึงห้าวให้ได้ ฉินยาหมดหนทาง ได้แต่พาเธอมา

“เธอไม่ยอมสวมเสื้อผ้า”ฉินยาพูดอย่างทำอะไรไม่ได้

จงจึงห้าวเดินเข้าไป ตอนที่อุ้มลูกสาวขึ้นมาเดินเข้าลานบ้าน หันหลังพูดกับไปยื่นหนังเรื่องที่นี่ ก็มอบให้ประธานไปละกัน

ไปยื่นหนังหัวเราะ”แน่นอน ประธานจงวางใจได้ ผมจะสืบให้ เร็วที่สุด”

เขารู้ว่า จงจิ่งห้าวรับปากจะร่วมมือกับเขา

ที่นี่เป็นถิ่นของเขา อยากจะสืบเรื่องของตระกูลเฉิง ในตอนนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ก็แค่ปัญหาเรื่องเวลา

แค่เรื่องที่เคยเกิดขึ้น ถึงจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็จะทิ้งร่องรอย

ไว้เสมอ

“พ่อ หม่ามีจะกลับมาอีกเมื่อไหร่? “หลินลุยซีโอบคอของเขา เธอคิดถึงยายแล้ว อยากกลับไปหน่อยๆ

“เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”จงจิ่งห้าวลูบหัวของเธอ”เดี๋ยวพ่อพาหนู ไปนอน”
“ประธานจงไปนหนึ่งหมุนรถเข็น ตามเข้ามา คุณคือผู้ชาย ที่ใจกว้างที่สุดที่ผมเคยเจอ

“ตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว ลูกจะนามสกุลตามพ่อ แต่ประธานจง กลับให้ลูกชายลูกสาวใช้นามสกุลของภรรยา เรียกว่ารักมาก

พูดจบไปยื่นหนึ่งก็หัวเราะ หมุนรถเข็นออกไปทางห้องของตัว

เอง

ชัดเจนว่า คำนี้เขาเยาะเย้ย

ทั้งที่รู้ว่า ตอนที่หลินซินเหยียนคลอดเด็กสองคนนี้ จงจึงห้าว ไม่รู้ จึงนามสกุลตามหลินซินเหยียน

ก็จงใจพูดออกมา เยาะเย้ยเขา

“ที่ผมต้องการ ง่ายมาก ความกังวลของประธานไปนั้น มากไป หน่อย ฝีเท้าของจงจึงห้าวชะงักไป แล้วก้าวเดินไปใหม่ เขาไม่ ใส่ใจที่ลูกใช้นามสกุลของหลินซินเหยียนจริงๆ ยังไงที่ตัวก็มี เลือดเนื้อของเขา จุดนี้เปลี่ยนไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาอยากได้ลูกที่ใช้นามสกุลของเขา ค่อย คลอดกับเธออีกคนไม่ได้หรือไง?

ไปยื่นหนังฟังความหมายแฝงในคำนี้ของจงจิ่งห้าวออก ใบหน้าที่มีรอยยิ้ม ก็ค่อยๆยิ้มไม่ออก