บทที่481 เขินจนโกรธ

เงินเผยชวนตอบว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็ส่งสายตาให้ลูกน้อง

เด็กชายตกใจจนตัวสั่น อยากจะขอร้อง แต่กลับเปล่งเสียงไม่ ออกแม้แต่น้อย ตัวอ่อนไปทั่วร่าง ถูกดึงกระดูกและเลือด

“ผมพูดไปหมดแล้วจริงๆ” ร้องเสียงออกมา เด็กชายตกใจจน ร้องไห้ น้ำมูกไหล ร้องไห้อย่างน่าสงสาร

ซูจ้านทำเสียงจุ๊ๆ และพูดเสียงเรียบ “เกิดมาเป็นคน ก็ควรทำ สิ่งที่คนควรทํา คิดดูเอาเองละกัน

พูดจบก็เอื้อมมือล็อคคอเสิ่นเผยชวนเดินออกไปข้างนอก ถาม เสียงเบา “คงไม่

เขาใช้มือทำท่าปาดคอ

เสิ่นเผยชวนสายตาเย็นชา “คิดอะไรอยู่เนี่ย? สั่งสอนสักรอบ แล้วส่งกลับบ้านเก่าไป อย่าให้มาโผล่ที่เมืองBก็พอแล้ว ก็แค่กุ้ง ฝอยตัวเดียว ไม่มีประโยชน์อะไร

อีกอย่างแค่เห็นก็รู้ว่าไม่มีการศึกษา อายุยังน้อยแต่ตามคนไม่ ถูกเลยทําความผิด

แม้ว่าจะน่ารังเกียจ แต่ว่าคนที่บงการคนพวกนี้ ถึงจะเป็นคนที่ น่ารังเกียจอย่างแท้จริง

ซูจ้านยิ้ม “ฉันนึกว่าเขาจะโหดเหี้ยมจริงๆ ไม่ห่วงว่ามือจะเขื่อนสิ่งสกปรก…โอ๊ย

เล่นเผยชวนใช้ศอกแทงเขา

เขาจับซี่โครงและจ้องไปที่เสิ่นเผยชวน “นายมือหนักขนาดนี้ จะให้ฉันตายเลยหรือยังไง?” เส้นเผยชวนไม่ได้สนใจเขา เดินไปที่ข้างรถเปิดประตูรถแล้ว

เข้าไปนั่ง มองไปทางด้านหลังครู่หนึ่ง “ตอนนี้เราจะเอายังไงดี?” จงจึงห้าวไม่ได้ตอบตามที่ถาม “ฉันได้ยินมาว่า ถนนจงซิน ไนต์คลับร้านนั้นเป็นของเขา?

เสิ่นเผยชวนทำปากจู๋ “สิ่งที่มีอยู่ที่เยี่ยมที่สุดในวงการ

สามารถไปเล่นที่นั่น ต่างมีหน้ามีตาอยู่บ้าง ว่ากันว่าลูกเล่น แบบไหนก็มีหมด ลูกคนรวยไม่น้อย ลูกนักการเมืองหนึ่งเดือนมี สามสิบวัน ก็จะไปแช่อยู่ในนั้นประมาณยี่สิบกว่าวัน

แค่คิดก็รู้แล้วว่าข้างในจะสนุกแค่ไหนมีลูกเล่นมากมายขนาด ไหน

ตอนนี้เองซูจ้านก็เปิดประตูรถออก มองเสิ่นเผยซวนที่นั่งเบาะ ข้างคนขับ ถลึงตามองอย่างดุร้าย ยังแค้นที่เขาแทงตนเองเมื่อกี้ อยู่ “นายมานั่งรถของฉัน รถของตัวเองไม่เอาแล้วหรือไง?”

เสิ่นเผยซวยไม่แคร์ ยักไหล่กางแขนสองข้าง “มีคนขับ ลูกน้องของเขาล้วนอยู่ที่นี่ อีกอย่างตอนมาก็ไม่ใช่เขาขับ

ซูจ้านสบถออกมาอย่างเย็นชา “นายเป็นแบบนี้ไง ไม่รู้จักการทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี มิน่าล่ะถึงหาแฟนไม่ได้

เส้นเผยชวน “”

นานๆทีจะใช้สีหน้าที่จริงจังสุดๆมองซูจ้าน พูดชัดถ้อยชัดค่า “ต่อไปนายอย่าพูดเรื่องแบบนี้กับฉันอีก”

หาแฟนไม่ได้ก็ควรโดนล้อเล่น

แถมแม่งล้อเล่นทุกวันอีกต่างหาก

สนุกมากสินะ

คิดว่าเขาไม่มีความรู้สึกรึไง?

“ทำไม เขินจนโกรธงั้นหรอ?” ซูจ้านเหยียบคันเร่ง ขับรถออก ไป เหล่มองเขาอย่างเฉยชา หรือว่านายจะบอกฉันว่า นายเสีย ชิงแล้ว?”

เงินเผยชวนโกรธจนกระอักเลือด

ยิ่งทําให้เขาโมโหก็คือ ไม่สามารถโต้กลับได้

เขากุมขมับ รู้สึกว่าถ้าซูจ้านยังพูดต่อไป เขาคงจะโกรธตาย

“เราจะไปไหนกัน?” ซูจ้านถาม

เสิ่นเผยชวนไม่ได้ลืมตาขึ้น ตอบนิ่งๆว่า “ไนต์คลับถนนจงซิน”

“ฮ่าๆ จะไปเปิดซิงหรือไง?” ซูจ้านหัวเราะร่า ไนต์คลับร้านนี้ได้ ชื่อว่าเป็นร้านที่เจ๋งที่สุดแห่งเมือง มีแบ็คอัพใหญ่ ไปเที่ยวที่นั่นต่างก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ข้างในนั้นอยากได้บริการแบบไหน ล้วนมีหมด ได้ยินว่าผู้หญิงในนั้นโดดเด่นที่สุด สามารถทำให้คน จมอยู่ที่นั่นได้ทั้งคืน

เงินเผยชวนพูดแบบนี้ อย่างแรกที่เขานึกถึงก็คือพระกำลังจะ แตกเจ

เสิ่นเผยชวนอยากจะด่าสักรอบ ต่ำทรามจริงๆ แต่ว่าฉลาดมี ไหวพริบ ทําเอาซะเขาดูไม่มีจุดอ่อนอย่างไรอย่างนั้น หัวเราะ อย่างได้ใจแถมดูดี “อี๋” เขาหันหน้าไปมองข้างหลัง “ฉันยายังไม่ เสร็จอีกหรอ? นานแล้วนะ”

ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังนั่งไขว่ห้างอย่างใจเย็น สุขุมเย็นชา พอได้ยินเสียงของเสิ่นเผยชวน ค่อยๆลืมตาขึ้น ตอนแรกที่ฉันยา ออกนอกประเทศ เป็นเพราะหลินซินเหยียนขอให้เขาช่วยเขา เป็นคนจัดการเรื่องหมอและโรงพยาบาล ฉินยาหายดีแล้วจากไป เขารู้อยู่แล้วแน่นอน

ไม่ได้กลับมาเมืองB ถ้าหากไม่ได้กลับไปที่ประเทศA ดูจาก ความสัมพันธ์ของเธอกับหลินซินเหยียน ก็คงจะไปหาหลินซินเห ยียนล่ะมั้ง

เขานวดระหว่างคิ้ว “พวกนายสองคนหยุดสักพักได้มั้ย?” เสียงดังจนเขาปวดหัว

“เสิ่นเผยชวนเขาไม่ใช่คน จี้ตรงจุดที่ฉันเจ็บ” ครั้งนี้เปลี่ยนมาเป็นซูจ้านที่หงุดหงิด

เส้นเผยชวนยิ้มนิ่งๆ “ทำอย่างกับนายเป็นคนงั้นแหละ

“ฉันจะไม่ถือสาเอาความกับนายละกัน” ซูจ้านไม่สนใจ ก่อน อื่นสงบอารมณ์ลงก่อน จากนั้นก็มองจงจึงห้าวอย่างจริงจังผ่าน ทางกระจกหลัง ถามอย่างระมัดระวัง “ฉินยาเสร็จหรือยัง?

จงจึงห้าวไม่ได้เงยหน้า เผยเค้าร่างเงามืดดำๆก้อนหนึ่ง ตอบ มด้วยน้ำเสียงที่เบามาก

ไม่รอให้ซูจ้านถามต่อว่าเธอไปไหน เขาพูดเสริมอีกประโยค หนึ่ง “ฉันไม่รู้”

ซูจ้านรู้สึกหดหู ท่าทางก็ไม่หิวเหมือนเมื่อกี้ไม่กลับมาจะต้อง

จงใจหลบหน้าเขาแน่นอน

เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินซินเหยียน ตอนนี้หลินซินเหยีย นก็ไม่อยู่แล้ว เธอยิ่งไปอย่างไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว

ไม่ว่าจะคิดยังไงเขาก็รู้สึกถูกทิ้ง

ซูจ้านมองไปที่เสิ่นเผยชวนถามอย่างเศร้าใจสุดๆ “ฉันเสียใจ นายสบายแล้วใช่มั้ย?”

เสิ่นเผยชวนเลิกคิ้ว มองดูอย่างนิ่งๆ คำพูดที่พูดออกมากลับ ทำให้สําลักตาย “ไม่สบาย เห็นนายอารมณ์ไม่ดี ฉันรู้สึกปลอด โปร่ง ใจ”
ซูจ้านจ้องเขาอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ไม่ใช่ของเล่นจริงๆ

“นายเป็นของเล่นหรอ?”

“ฉันเลิกคบนาย” ซูจ้านพูดแรงๆ

เสิ่นเผยชวนพบว่าชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง กำลังโมโหจนถึงขีด สุด คำพูดที่ตั้งใจจะพูดในตอนแรกก็หยุดอยู่ที่ปาก แล้วกลืนมัน ลงไป

แค่ส่งสายตาไปใส่ซูจ้านเท่านั้น ให้เขามองไปทางข้างหลัง จ้านเข้าใจเหลือบมองไปด้านหลังผ่านทางกระจกแวบหนึ่ง ลม หายใจที่เย็นยะเยือกนั้นแผ่ซ่าน ท่วมทั้งคันรถ ตึงเครียดอย่าง มาก

ทั้งสองคนไม่กล้าปะทะฝีปากกันอีก ทั้งคันรถมีเพียงเสียงหาย ใจเบาๆ

ไม่นานรถก็หยุดลงที่ใจกลางของไนต์คลับร้านนั้น