บทที่245 เรื่องอื้อฉาวของคุณ

กลางดึก หลินซินเหยียนกำลังหลับลึก ก็รู้สึกว่าที่หน้าคนๆ เธอขยับ กึ่งหลับกึ่งตื่น เธอรู้สึกว่ามีคนกำลังจูบเธอ จากหน้าไป ที่ริมฝีปาก ……….

ทันใดนั้น เธอก็ลืมตาขึ้น มองเห็นดวงตาสดใสคู่หนึ่ง กำลัง มองเธออยู่

“ทำไมคุณไม่นอน? “เสียงของเธอเป็นเสียงแหบๆที่เพิ่งตื่นมา

จงจิ่งห้าวหัวเราะ“ตื่นแล้วเหรอ? ”

หลินซินเหยียนจับผมไว้ไม่ใช่ตื่นแล้วหรือไง?

วิธีปลุกคนแบบนี้ ก็พิเศษเกินไปแล้ว

จงจิ่งห้าวเอาเสื้อคลุมให้เธอไป ผมจะพาคุณไปดูของที่ เหมือนกัน”

หลินซินเหยียนมองลูกสองคนที่อยู่ข้างๆ หลับอย่างสบาย หน้าเล็กๆแดงๆ นอนหลับได้สนิทมาก

“พวกเขาล่ะทำไง? “หลินซินเหยียนไม่อยากจากลูกชาย

ลูกสาวไป

“อยู่ข้างๆเอง”

จงจิ่งห้าวจัดการเรียบร้อยแล้ว
แม้แต่ห้องที่พวกเขาอยู่ก็เปลี่ยนไป กลัวเรื่องของตุ๊กตา จะ ทําให้ในใจหลินซินเหยียนมีปม

เธอคลุมเสื้อนอกให้หลินซินเหยียน หลินซินเหยียนได้แต่ลง จากเตียง จงจิ่งห้าวโอบไหล่ของเธอออกไปจากประตูห้อง

ตอนปิดประตู เขามองลูกสองคนที่เตียง แน่ใจว่าพวกเขาไม่มี

วี่แววของการตื่น จึงปิดประตูเบาๆ

ห้องข้างๆ เสิ่นเผยชวนก็ไม่ได้นอน ตอนนี้กำลังนั่งดื่มชาที่ โซฟา โต๊ะข้างหน้าวางชุดเครื่องชาทั้งชุด กาน้ำชา ถ้วยน้ำชา เล็กๆลายครามหกถ้วย กาน้ำชากำลังเดือดปุดๆ ท่ามกลางควัน สีขาว ทั่วทั้งในห้อง ก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของชา

“พี่สะใภ้มาแล้ว”เสิ่นเผยชวนวางแก้วชาลง ยืนขึ้นมาหัวเราะ

ทักทาย

หลินซินเหยียนหัวเราะ“คุณยังไม่นอนเหรอ”

“จะนอนได้ไงล่ะ”เสิ่นเผยชวนตาเคลิ้มๆ กล้ามากระตุกหนวด เสือของผมได้ ถ้าจับคนไม่ได้ ผมก็นอนไม่หลับสนิท

ทันใดนั้นหลินซินเหยียนก็รู้ว่าเรียกเธอมาเพราะเรื่องอะไร หรือว่ามีเบาะแส

ไม่งั้นคงไม่เรียกเธอมาหลอกมั้ง?

“เร็วขนาดนี้ก็หาเงื่อนงำของเรื่องเจอแล้วเหรอ? “หลินซินเหยี ยนกลับตกใจหน่อยๆ
“ยังไม่แน่ใจ แต่ว่า ใกล้แล้ว ยังเหลืออีกคนที่ยังไม่กลับมา ก็ คือคนที่เสิ่นเผยชวนส่งไปบ้านเกิดของเหยาชิงชิง

จงจิ่งห้าวโอบเธอมานั่งลง หยิบรีโมตบนโต๊ะมาเปิดหน้า จอแสดงผลที่ติดอยู่บนผนัง

แป๊บเดียวภาพก็แสดงออกมาว่า “คุณไปคือใคร?

ในวิดีโอ ผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังคนหนึ่ง จ้องเหยาชิงชิง อย่างเยือกเย็น

เงินเผยชวนกลัวหลินซินเหยียนสงสัย เลยอธิบายให้เธอฟัง ข้างๆ จึงห้าวสงสัยผู้หญิงคนนี้ จึงเปิดเผยต่อไปยื่นหนึ่ง ให้เขา ไปสืบที่จริงเป็นแค่การยืมมือ แต่หลอกใช้ความสัมพันธ์ของเขา กับเหยาชิงชิง สืบเจอที่พักของเธอ แล้วก็ตามนั้น หลังจากไปยื่น หนิงออกไปจากโรงแรม ก็ไปหาเหยาชิงชิง

คนที่เสิ่นเผยชวนส่งไปสะกดรอยตามพวกเขาขึ้นไป เจอที่อยู่ ของเหยาชิงชิง

พอไปยื่นหนิงออกไป คนที่สะกดรอยตามก็เอาเงินจำนวนหนึ่ง มา ไปเคาะประตูของเหยาชิงชิง บอกว่าไปยื่นหนึ่งให้เธอ ตอนที่ ให้เธอ ก็ปรากฏผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังคนนั้น แย่งเงินในมือ ของเหยาชิงชิง ตอนที่ทั้งสองสู้กันอยู่นั้น คนที่สะกดรอยตามก็ถือ โอกาสเอากล้องวงจรปิดไปติดบนทีวี

ถึงได้มีผู้ชายสวมแจ็คเก็ตหนังถามเหยาชิงชิงว่า คุณไปคือ ใครในหน้าจอวิดีโอ
หลินซินเหยียนเงยตาขึ้น ต้องเสิ่นเผยชวนคุณรู้ความคิดของ จงจิ่งห้าวได้ไง? ”

เธอจําได้ว่าตอนนั้น จงจึงห้าวพูดจบก็อุ้มหลินเดินออกไป และไม่ได้โต้ตอบกับเสิ่นเผยชวน

และหลังจากที่กินข้าวเสร็จ เขาจึงเรียกพวกเขาออกไป

“พอจิ่งห้าวไป ผมก็ได้รับข้อความของเขา และก็ตอนนั้นที่เขา ถึงได้รู้แรงจูงใจของจงจึงห้าว

ตอนนั้นที่เขาออกไป ก็เพื่อบอกไปยื่นหนึ่งว่า ตัวเองเอาเรื่องนี้ ให้เขาแล้ว ตัวเองจะไม่แทรกมือเข้าไปยุ่ง ที่จริงแล้วเป็นการ ทําให้เขาดู

และตอนนี้ ไปยื่นหนังน่าจะยังไม่รู้ว่าตัวเองถูกหลอกใช้

หลินซินเหยียนมองจงจิ่งห้าวเงียบๆ ความคิดของผู้ชายคนนี้ ลึกซึ้งเกินไปแล้ว

ลึกจนเธอรู้สึกน่ากลัว ความคิดของคนๆหนึ่ง ทำไมถึงได้น่า หวั่นเกรงได้ถึงขีดสุดขนาดนี้? หลอก ใช้คนอื่นซัดๆ แต่ทำให้คนไม่รู้ตัว

“จะมีสักวันหนึ่งที่ฉันถูกคุณหักหลัง แล้วฉันต้องขอบคุณคุณ ด้วยหรือเปล่าเนี่ย? “หลินซินเหยียนรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ จริงๆ เธอคิดว่าไอคิวของตัวเอง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของจงจึงห้าว

จงจิ่งห้าวโอบเธอมาไว้ในอ้อมกอด”ไม่มีทาง
เขาจะทำใจหักหลังได้อย่างไร ชอบก็ยังสายเกินไปเลย “เขาคือใครคุณไม่ต้องสนหรอก ได้เงินแล้วก็ใสหัวไป! “ใน หน้าจอวิดีโอเหยาชิงชิงโกรธจนหน้าแดง ตัวสั่นไปหมด

ผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังยังไม่พอใจ จึงเหยาชิงชิงต่อน้อง สาว ถึงแม้เงินนิดหน่อยนี้จะพอให้ผมใช้ไปช่วงหนึ่ง แต่ว่า ความ อยากอาหารของผมคุณก็รู้ดีนี่

“ฉันไม่มีเงินแล้ว”เหยาชิงชิงตะโกนใส่เขา

เพียะ!

ฝ่ามือตบไปที่หน้าของเหยาชิงชิง ผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนัง คว้าคอเสื้อของเหยาชิงชิง ทำเธอล้มลงพื้น ค่อมไปที่ตัวของเธอ บีบคอของเธอ ทางที่ดีคุณจริงใจหน่อยนะ ไม่งั้นผมจะเอาเรื่อง อื้อฉาวของคุณ ปาวประกาศให้หมด ให้คุณเป็นไม่ได้แม้แต่คน

“พ่อคุณบังคับฉัน”เหยาชิงชิงตะโกนอย่างหดหู เธอไม่ขัดขืน มือที่วางไว้ที่พื้น กลับกำแน่น

เธอรู้ดีว่า เธอสู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ สู้กลับ มีแต่ทำให้เขายิ่งทำ ตามอำเภอใจโดยไม่เกรงกลัวใครมากขึ้น

“หึ แพศยา! “ผู้ชายสวมแจ็คเก็ตหนัง ปล่อยเธอ เอาเงินยัด ใส่ในกระเป๋า สุดท้ายมองเหยาชิงชิงที่คลานขึ้นมาจากพื้น พูด เตือน “เหยาชิงชิงคุณจริงใจกับผมหน่อยนะ ช่วงนี้ไปหาเงินให้ เยอะหน่อย ร้านเสื้อผ้าที่อยู่ดีๆ คุณบอกจะปิดร้านก็ปิด ตอนนี้ แม้แต่รายได้ก็ไม่มีแล้ว ผมบอกคุณให้นะ ผมไม่สนว่าคุณจะขายตัว หรือว่าลักทรัพย์ ทุกเดือนต้องสองหมื่น น้อยไปนิด ผมฆ่า คุณตายแน่!

พูดค่าหยาบคายจบผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังออกไปจากห้อง เสียงปิดประตูดังปัง

เหยาชิงชิงร้องไห้ที่พื้น

หลินซินเหยียนเห็นแล้วกังวลใจ”นี่สามารถบอกอะไรได้? ” และที่เธอไม่เข้าใจก็คือ ทำไมจงจึงห้าวสงสัยเธอ

“บอกได้ว่ ยาชิงชิงไม่ได้ใสซื่ออย่างที่แสดงออก ไม่มีใคร ที่สามารถใช้ชีวิตท่ามกลางการถูกคนคุกคาม ถูกลิดรอนในช่วง ขณะหนึ่ง และยังรักษาใจที่บริสุทธิ์ได้ เข้าใจไหม? คนนั้นที่ผม ส่งสวมรวยไปยื่นหนิงเอาเงินให้เหยาชิงชิง ถูกเหยาชิงชิงยัดเงิน แล้ว”

หลินซินเหยียนถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเธอถึงยัดเงิน?

“เธอไม่อยากให้ไปยื่นหนึ่งรู้ว่า ผู้ชายที่สวมแจ็คเก็ตหนังนี้อยู่ และยังมีความสัมพันธ์กับเธอ”

เห็นได้ชัดว่าเธอมีความลับปิดบังไปยื่นหนึ่งไว้

“อยากถามผมเหรอ ว่าทำไมถึงสงสัยเธอ? “จงจึงห้าวรวบ เส้นผมปอยหนึ่งของเธอขึ้นมา พันไว้ที่ระหว่างนิ้ว แล้วเอามาเล่น

หลินซินเหยียนพยักหน้าอย่างจริงใจ

จงจิ่งห้าวอธิบายให้เธอ”แรงจูงใจของเธอ ผมไม่อาจแน่ใจได้แต่เธอมีความสามารถ”

“ความสามารถอะไร?

หนึ่งในความสามารถที่เขากำจัดหอยเจ๋อ ตอนนี้เหอยเจ๋อ ไม่กล้าปรากฏตัวในที่โจ่งแจ้ง เขาไม่สามารถเข้าออกโรงแรมได้ อย่างปกติ แล้วจะสามารถหาแผนผังกล้องวงจรปิดในโรงแรมได้ อย่างไร?

แต่เหยาชิงชิงมี ความสัมพันธ์ของเธอกับไปยื่นหนึ่งนั้นดี เข้า ออกโรงแรมก็ไม่ดึงดูดความสงสัยของใคร

จุดนี้เขาเคยตรวจสอบและยืนยันกล้องวงจรปิดกับทางผู้ จัดการแล้ว ช่วงนั้นที่พวกเขาออกไปจากไปเฉิง เหยาชิงชิงเข้า ออกโรงแรมบ่อยๆ

จุดประสงค์นั้นชัดเจน

หลินซินเหยียนรู้สึกเหลือเชื่อ รู้สึกคาดคิดไม่ถึงมากไป จะเป็น เหยาชิงชิงได้ไงล่ะ?

“ทำไมเธอต้องทำขนาดนี้? “หลินซินเหยียนคิดไม่ออก

เสิ่นเผยชวนหรี่ตา พูดเสียงเย็นซา”ไม่แน่ในใจอาจจะบิดเบือน แต่ว่า ผมว่าไม่นานก็จะสืบรู้ได้แน่นอน”