บทที่ 348 สร้างกรรมเองรอดไม่ได้

ผู้ชายที่ได้มากับลูยาน ก็ได้ยืนอยู่ที่แผ่นกระดานเรือ ชี้ไปที่

จ้านที่ได้ตามหาฉินยาแล้วพูด ยวนมองไป เป็นคนจริงๆ ตอนนี้เขาก็ได้ร้อนรนที่จะหาตัว ของหลิวเฟยเฟย ตอนนี้คนที่มีชีวิตอยู่สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องดี

เขาก็ได้ให้คนขับเรือเข้าไป

ซูจ้านรู้จักกับลู่ยวน แต่ว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรไม่ได้จ่าย เงิน อย่างมากก็แค่เป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกัน

ล่ยวนยืนอยู่ที่หัวเรือ มองคนที่อยู่ในน้ำชัดเจน เขาก็ได้ตะโกน “หลิวเฟยเฟยล่ะ?”

ซูจ้านเงยหน้า ผมที่ได้มีน้ำหยดลงมา การมองเห็นได้เบลอ แต่ ว่าเขาก็ยังสามารถที่จะมองหน้าตาของอีกฝ่ายได้ชัดเจน รู้ว่าคน ที่มาเป็นลู่ยวน “ช่วยฉันหาตัวคนหน่อย แล้วฉันบอกเบาะแสของ หลิวเฟยเฟย ให้นาย

ยวนหัวเราะอย่างเย็นชา “นายเป็นแบบนี้แล้ว ยังสามารถที่ จะมาต่อรองกับฉันอีกเหรอ? ถ้าฉันไม่ช่วยนาย นายก็ต้องตายที่ นี่แน่”

ยวนทำไมอยู่ๆ ถึงได้มาล่ะ?

ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ อีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลิว เฟยเฟย เขาถึงได้มาหาหลิวเฟยเฟยถึงที่นี่
“ฉันก็แค่ขอร้องอย่างเดียว นายไม่ตกลง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ จริงๆ แต่ว่า นายก็อย่ารู้เบาะแสของหลิวเฟยเฟยตลอดไป”

ยวนคิดไปคิดมา ความสัมพันธ์ของซูจ้านกับจงจึงห้าวไม่ได้ เป็นความลับ ตอนนี้พ่อของเขากับจงจึงห้าวได้ทำธุรกิจร่วมกัน ถ้าเกิดซูจ้านได้ตายเพราะเขาที่ได้เห็นแล้วไม่ช่วยจริงๆ เกรงว่ามี ผลกระทบแน่

อีกอย่าง ตอนนี้ที่บริษัทก็ได้เกิดผลกระทบก็เพราะหลิว เฟยเฟย เขาจะก่อเรื่องด้านนอกไม่ได้

“ได้ ฉันช่วยนายหาคน” ลู่ยวนมาจับตัวหลิวเฟยเฟย แน่นอน

ว่าก็ได้พาคนที่ว่ายน้ำเก่งมาเยอะ

“นายจะหาใคร?” ลู่ยวนถาม

“ผู้หญิง” ซูจ้านพูด

ลู่ยวนเหมือนว่าได้เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็ได้โบกมือให้คน ลงน้ำ “ตามหาคนสุดกำลัง

ทะเลที่กว้าง หาคนคนหนึ่งมันยากจริงๆ เวลาก็ยิ่งผ่านยิ่งนาน โอกาสที่จะช่วยคนก็ยิ่งอยู่ยิ่งน้อย

ซูจ้านกับลู่ยวนก็ได้ขยายเขตการค้นหา

อยู่ๆ มีคนตะโกน “ที่นี่มีคน

ซูจ้านก็ได้รีบว่ายไป ยิ่งเข้าใกล้หัวใจของเขาก็ได้ยิ่งเต้นแรง รอคอยแต่ก็กลัว รอคอยให้เป็นฉินยา กลัวว่าเธอนั้นจะ……..
ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ เขาก็ได้ให้ใบหน้านั้นชัดเจน แม้ว่าผมที่เปียก โชกจะปกปิดเกือบทั้งใบหน้า ซูจ้านก็ยังรู้สึกได้ว่า นี่ก็คือฉันยา

เขาก็ได้ผลักคนนั้นออก กอดฉินยาแล้วกว่ายไปที่เรือที่จอดอยู่ ไม่ไกล ในความช่วยเหลือจากไม่กี่คน ฉินยาก็ได้ถูกช่วยขึ้นเรือ ซูจ้าน

ก็ได้ค่อยๆ วางเธอลง ยื่นมือไปจับที่แถวหัวใจของเธอ ยังมีการ

เต้นของหัวใจอ่อนๆ “รีบขับเรือ!”

ซูจ้านตะโกนเสียงต่ำ

ยวนมองเขาสักพัก ให้คนหันกลับ

“เสื้อผ้าที่แห้ง”

ซูจ้านก็ไปถอดเสื้อกันหนาวของยวน

ยวนก็ได้อึ้งไปสองวิ จากนั้นก็ได้ตะคอกว่า “นายเป็นบ้าเห รอ?”

“เอาเสื้อมาให้ฉัน” ตอนนี้หนาวเกินไป เขากลัวว่าฉันยาจะ หนาวเกินไป เพราะว่าทุกคนก็ได้ลงน้ำหมด ก็มีแค่เขาที่มีเสื้อผ้า

ที่แห้ง

จู๋ยวนก็ได้ลืมตา พูดอย่างยากที่จะเชื่อว่า “นายเป็นเกย์เห รอ?”

ซูจ้านอยากที่จะด่าออกไปมากๆ เกย์บ้านแม่มึง เขาก็ได้ถอดเสื้อกันหนาวของยวนอย่างบ้าบิ่น เขาก็ได้กลับไปตรงหน้าของจินยาอีกครั้ง ใช้เสื้อกันหนาวห่อเธอไว้ ในใจก็ ภาวนาไม่หยุด “อย่าเป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นอะไร ห้ามเป็นอะไร เด็ดขาด”

เขาก็ได้คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ในหัวก็ได้มีภาพเธอก็ยืนอยู่ตรง

แผ่นกระดาน นิ่งสงบ ในใจอยากจะตายแบบนั้น

“แม่ง” ลู่ยวนพบว่าบนตัวของฉันยายังมีระเบิดที่ยังไม่ระเบิด จะระเบิดไหม?

เรือระเบิดเพราะว่าหลิวเฟยเฟยอยากจะระเบิดซูจ้านกับฉินยา ให้ตายไป กดชนวนระเบิดลง ไม่ได้เป็นระเบิดที่อยู่บนตัวของฉัน ยา ที่จริงซูร้านตัดถูกเส้น ตัวเลขได้โดดไปถึงตัวสุดท้าย ไม่ได้ ระเบิด

“เร็วๆๆ โยนออกไป” จู๋ยวนตะโกน พูดวนไปวนมา ยังไงก็เป็น ระเบิด ใครจะรู้ว่าระเบิดไหม

“โยนคนออกไปเหรอครับ?” มีคนถาม

“ระเบิดสิ ไอ่โง่!” ลู่ยวนหงุดหงิด

ผู้ชายที่โดนลู่ยวนด่า ก็ได้ยื่นมือจะไปจับระเบิดบนตัวของฉัน ยา ซูจ้านก็ได้รับเงยหน้า เขาก็ได้มองอย่างโมโห “ห้ามแตะต้อง เธอ!”

“ผมไม่ได้จะแตะต้องเธอ แค่อยาก……. เขาก็ได้ชี้ไปที่ระเบิด ” บนตัวของฉินยา

เวลานี้ซูจ้านก็ได้สังเกตเห็น ระเบิดบนตัวของเธอยังอยู่ เขาก็ได้รับแกะระเบิดออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ว่าระเบิดที่ถูกแกะออก นั้น ตัวเลขที่ได้หยุดไป อยู่ๆ ก็ได้ขยับ 10

บึ้ม!

ตอนที่ซูจ้าน โยนไปนั้น ระเบิดก็ได้ระเบิด

น้ำที่กระเด็นมาสูง ก็ได้กระเด็นเข้าเรือ

ก็เหมือนกับฝนที่ตกลงมาที่เรืออย่างหนัก เรือก็ได้โยก น้ำ ทะเลที่ตกลงมาราวกับสาด ตกเข้ามา

ทําเอาคนปกติก็ได้ตกใจ หลบไปที่ต่างๆ มีแค่ซูจ้านกอดฉัน ยาไม่ขยับ

รอให้คลื่นน้ำหายไป ยวนก็ได้ตั้งสติได้จากการตกใจ ก็ได้ ด่าไอ่เหี้ยออกไปคำ “ระเบิดลูกนั้นยังใช้ได้อยู่ เกือบโดนระเบิด ตายแล้ว”

เขาคิดว่าไม่ระเบิดสักที ก็คงใช้ไม่ได้แล้ว คิดไม่ถึงว่า ก็ยัง ระเบิดขึ้น ถ้าเกิดซูจ้านช้าไปก้าว พวกเขาก็ได้โดนระเบิดตาย ทั้งหมด

แต่ว่าจะให้พูด ใครมันจะไปมัดระเบิดบนตัวของคน

นี่ก็โหดร้ายเกินไป

ไม่นานเขาก็คิดได้ว่า “หลิวเฟยเฟยเป็นคนทำ?”

ซูจ้านไม่ได้สนใจเขา ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์

“หลิวเฟยเฟยล่ะ?” ลู่ยวนถาม
หน้าของจ้านก็เคร่งเครียด ตายแล้ว”

ในทะเลระเบิดไปถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดไม่มีลู่ยวน

เขายังไม่ทันคิดบัญชีเธอทรมานเธอเลย

ยวนยังกล้าที่จะเชื่อเท่าไหร่ เขาเกลียดอยากจะสั่งสอนเธอกับมือเอง ให้เธอตายทั้งเป็น

ซูจ้านร้อนรน ก็เร่งคนขับเรือ เร็ว

ยวนมองเขาสักพัก ตอนเร็วสุดแล้วนายเร่งไม่มี ประโยชน์

ซูจ้านแต่ว่าเขาใจร้อน ถ้านานไปเกินกว่าฉันยายิ่ง อันตราย

เขาก็ยื่นไปจับใบหน้าของเธอ ใบหน้าที่ถูกปิดก็ได้โผล่

ออกมา

ใบซีกขวาเนื้อหนังได้และไหม้ขนาดนี้เหมือนโดน ระเบิดจนมันไหม้

ยวนยืนอยู่ข้างก็ได้กลืนน้ำลาย เกือบตกใจจน

ใจคิด มันเสียโฉมแล้วไม่เหรอ?

ซูจ้านรู้สึกตรงหัวใจนั้น เหมือนได้โดนของเขาสั่น กล้าต่อ
เวลานี้ไม่มีคำพูดหรือตัวหนังสือไหนมาอธิบาย มาบอกเล่า อารมณ์ของเขา

ไม่เพียงแค่เจ็บ ส่วนมากเป็นอะไร ที่ไม่สามารถที่จะเผชิญหน้า ได้ ไม่กล้าที่จะคิดว่าถ้าเธอรู้หน้าตาตัวเองตอนนี้ นั้นไม่สามารถ รับได้

เวลานี้ เรือขึ้นฝั่ง ซูจ้านก็ได้อุ้มเธอขึ้นจากไม้กระดาน

“หลิวเฟยเฟยตายไปยังไง ตายที่ไหน?” ยวนอยากที่จะเห็น ศพของหลิวเฟยเฟยสักนิด

มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นตายแล้ว

ซูจ้านก็ได้ก้าวไปที่รถอย่างรวดเร็ว เสียงของยวนก็ได้ดังมาก แท้ๆ เขากลับเหมือนว่าไม่ได้ยิน คนได้เหมือนโดนปีศาจครอบงำ คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยวน พูดว่า “น่าจะในทะเลมั้งครับ

เห็นได้ชัด ไม่ว่าเป็นลู่ยวน หรือเป็นซูจ้าน ก็เป็นคนที่จะเอาคืน

ของหลิวเฟยเฟย ถ้าเกิดเธอหนีไป ซูจ้านไม่มีทางไม่พูด

เห็นท่าทางที่เร่งรีบของเขา ความรู้สึกที่อยากให้หลิวเฟยเฟย ตายไม่ได้น้อยไปกว่ายวน

ลู่ยวนก็ได้มองไปข้างหลังสักพัก ทะเลที่ใหญ่ขนาดนี้ ตอนนี้ เขาอยากจะหาศพของหลิวเฟยเฟย ให้เจอเกรงว่าจะยาก

เห็นท่าทางของฉินยา ก็สามารถมั่นใจได้ว่า หลิวเฟยเฟยอัน ตรายมากกว่าปลอดภัย
“กรรมที่ก่อเองคงรอดไม่ได้” ล่ยวนก็ได้พูดแบบนี้ออกไป เรียบๆ จากนั้นก็ได้ก้าวลงแผ่นกระดาน ตอนนี้เขาต้องกลับไปดู ความวุ่นวายที่หลิวเฟยเฟยสร้างมาให้เขา

และซูจ้านก็ได้รีบขับรถไปทางโรงพยาบาล

รถของเขาขับได้เร็วมาก ไม่นานก็ได้ถึงโรงพยาบาล เขาก็ได้ อุ้มฉินยาวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน “รีบช่วยเธอด้วย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ