บทที่19 ทั้งๆ ที่ไร้สาระแต่ยังอาลัยอาวรณ์

หลินซินเหยียนรู้สึกว่าเขาแปลกประหลาด

เขาคบกับไป๋จวู่เวยไม่ใช่เหรอ?

แล้วอีกอย่างเธอกับเหอยเจ๋อ ก็ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบที่เขา คิด ทำไมเขาต้องเข้ามาก้าวก่ายด้วย?

“ฉันไม่ได้ยุ่งกับคุณ ถ้ายังงั้นก็ขอรบกวนให้คุณไม่เข้ามา ก้าวก่ายเรื่องส่วน

เธอยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ๆ ริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดกั้น ทุกถ้อยคำอยู่ที่ปลายลิ้น แต่ว่ากลับพูดไม่ออก

“อื้อ”

หลินซินเหยียนตอบสนอง แล้วก็ผลักเขาออก จงจึงห้าวที่ได้สติกลับมาอีกครั้ง ก็ถอยไปด้านหลัง เขามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อกี้เขาทําอะไรลงไป?

ไป๋จวู่เวยเป็นคนริเริ่มเอง เขายังไม่ได้มีความปรารถนาที่ อยากจะอยู่ใกล้เธอเลย

พอเห็นผู้หญิงคนนี้ปิดริมฝีปากสีชมพูของตัวเองไม่หยุด สมอง ของเขาก็ว่างเปล่าไปชั่วขณะ เขาสูญเสียการควบคุมของตัวเองแล้วทำสิ่งที่ทำให้เขาเองประหลาดใจ!

หลินซินเหยียนนั้นนอกจากคืนนั้นแล้ว ไม่เคยมีพฤติกรรมใกล้ ชิดกับผู้ชายคนไหนเลย เธอเขินอาย และช็อก

“คุณ คุณมีสิทธิอะไร? ” หลินซินเหยียนรู้สึกว่าตัวเองถูกล่วง

ละเมิด

เธอขายตัวเอง แต่ว่าไม่ใช่ผู้หญิงที่สามารถทำอะไรก็ได้

เขามีสิทธิอะไร?

จงจึงห้าวหันหน้าไป หันหลังให้กับเธอ “เธอคือภรรยาของ ฉัน”

เพราะฉะนั้นทำแบบนี้มันก็ไม่เกินไปหรอก!

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง นี่ นี่มันเป็นการเถียงแบบข้างๆ

คูๆ!

“พวกเราไม่ใช่สามีภรรยากัน เป็นเพียงแค่การทำธุรกิจ เท่านั้น!” เสียงของหลินซินเหยียนสั่น

เธอกลัวการสัมผัสใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชาย

คืนนั้นก็เป็นฝันร้ายของเธอพอแล้ว!

เธอปฏิเสธความสนิทสนมระหว่างชายและหญิง

หลินซินเหยียนโมโหมากเกินไป ก็เลยไม่ทันสังเกตเห็นความ ผิดปกติของจงจิ่งห้าว ความสงบและใจเย็นของเขานั้น มันก็เป็น แค่การเสแสร้ง ให้เธอเห็นแค่นั้นเอง
ถ้าเกิดว่าหลินซินเหยียน ใจเย็นพอ แล้วมองอย่างละเอียดก็จะ พบว่าหูของจงจิ่งห้าวนั้นแดง

“ต่อให้มันเป็นการทําธุรกิจร่วมกัน แต่ว่าเธอก็ไม่ได้บอกว่า ในช่วงเวลาของการเป็นสามีภรรยากันนั้น ห้ามทำในเรื่องที่สามี ภรรยาท่ากัน” เขาค่อยๆ หันหน้ามา แล้วก็มองไปที่หลินซินเหยีย นที่เกือบจะพังทลาย

เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน

จูบของเขามีพิษถึงขนาดทำให้พังทลายขนาดนี้เลยเหรอ? หรือว่า เธอเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้ผู้ชายคนนั้นยังงั้นเหรอ?

เขาค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เธอ “ผู้ชายคนเดียว แม้แต่ผู้หญิงที่ ตัวเองชอบยังปกป้องไม่ดี เขาเป็นผู้ชายประสาอะไรกัน? มีอะไร ควรค่าให้เธอรัก? มีอะไรให้เธอต้องปกป้องความบริสุทธิ์ไว้เพื่อ เขา? ”

หลินซินเหยียนไม่เข้าใจเหตุผล คำพูดพวกนี้ของเขามัน หมายความว่ายังไงกัน?

หรือว่าเขากำลังพูดถึงเหอรุ่ยเจ๋ออยู่?

ตอนที่หลินซินเหยียนกำลังอยากจะอธิบายนั้น จงจึงห้าวที่ กลับมาสงบเหมือนเดิม ก็เดินไปที่โต๊ะทำงานแล้วก็นั่งลง เอน หลังอย่างเกียจคร้าน แล้วก็วางมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะ สีหน้าดู เฉยเมยเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าการกระทำที่ใกล้ชิดเมื่อกี้นี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“ที่ดินที่อ่าวรีพัลส์เบย์ฉันสามารถให้เธอได้ แต่ว่า หยุดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ใช่ให้เปล่านะ

หลินซินเหยียนกํามือแน่น ควบคุมไม่ให้มันสั่นไม่ได้ ความคิด นับพันอยู่ในใจ ท้ายที่สุดเธอก็พยายามกดความรู้สึกต่อ พฤติกรรมเจ้าชู้ของจงจิ้งห้าวไว้

เธอพูดอย่างสงบว่า “คุณต้องการอะไร? ”

จงจิ่งห้าวหรี่ตา เสียงดูส่าย “ตอนนี้ยังคิดไม่ออก เดี๋ยวพอคิด ออกแล้วจะบอก”

เกรงว่านี่จะเป็นเรื่องที่หุนหันพลันแล่นที่สุดที่เขาเคยทำตั้งแต่ เกิดมา

เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด!

ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

หลินซินเหยียนเม้มปาก เธอแค่อยากแย่งสิ่งพวกนั้นคืนมาจาก หลินกั๋วอัน แต่ว่ามันไม่ง่ายเลย ถ้าเกิดว่าสามารถมีแต้มต่อเพื่อ มาต่อรองกับหลินกั๋วอันได้ ก็คงจะดี

แต่ว่า—————

“ฉันไม่ได้ให้เธอฆาตกรรมหรือว่าลอบวางเพลิง และก็ไม่ได้ให้ ทำอะไรที่มันผิดศีลธรรม” ราวกับว่าจงจึงห้าวมองความกังวล ของเธอออก ก็เลยพูดยั่วยวน

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “โอเค”
ตอนนี้เธอไม่มีอะไรทั้งนั้น แล้วจะกลัวอะไรกัน?

ถ้าเกิดว่าแย่งสิ่งต่างๆ เหล่านั้นกลับคืนมาได้ เธอก็สามารถ พาแม่ไปจากที่นี่ และหาสถานที่สงบๆ และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น

“ฉันจะย้ำอีกครั้งว่า ตอนที่ยังอยู่ในความสัมพันธ์สามีภรรยา กับฉัน ห้ามมีผู้ชายคนอื่น!”พอนึกถึงภาพที่เธอกอดอยู่กับเหอย เจ๋อ ในใจเขาก็มีกองไฟเกิดขึ้นอย่างไม่สามารถอธิบายได้

“ฉันกับ—”

“เธอออกไปได้แล้ว!”เธอยังไม่ทันจะได้พูดออกมา ก็ถูกจงจึง ห้าวตัดบทไปซะก่อน

เขาไม่อยากได้ยินหลินซินเหยียนพูดเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง กับผู้ชายคนนั้น

ได้ยินแล้วรําคาญ!

หลินซินเหยียนขยับริมฝีปาก สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร หันหลัง แล้วเดินออกมา

วินาทีที่ประตูห้องทำงานถูกปิดลง ความสงบและใจเย็นของ จงจิ่งห้าวเมื่อกี้นี้ก็ได้หายไปในทันที

เขาขมวดคิ้ว เมื่อกี้เขาหุนหันพลันแล่นเกินไป

คิดถึงจูบสั้นๆ แต่กลับฝังความประทับใจที่ลึกซึ้งนั้น นิ้วมือ ของเขาก็มาแตะที่ริมฝีปาก ตรงนั้นเหมือนกับว่าจะยังมีกลิ่นของ เธออยู่ โดยที่ไม่รู้ตัว รอยยิ้มจางๆ ก็ผุดขึ้นจากมุมปากของเขา
แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่

ทั้งๆ ที่มันไร้สาระ แต่ก็อาลัยอาวรณ์

ริมฝีปากของเธอ มันนุ่มมากจริงๆ

เหมือนกับไปจเวยมาก

แต่ว่าหลังจากผ่านคืนนั้นไป กลับไม่เจอสิ่งนั้นบนร่างกายของ ไป๋จวู่เวยอีกแล้ว รสชาติที่ทำให้เขาหลงใหล

หรือว่าเป็นเพราะร่างกายของเขา ในตอนนั้น เลยทำให้เป็นแบ บนั้นรึเปล่า?

ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกประหลาดมากจริงๆ

พอออกมาจากห้องทำงานหลินซินเหยียนก็ไม่อยู่ที่บ้าน แม่ยัง อยู่ที่โรงพยาบาล เธอจำเป็นต้องไปดูแล พึ่งจะออกจากบ้าน ก็ บังเอิญเจอไปจเวยที่หน้าประตู

ทุกครั้งที่เจอเธอ เธอจะแต่งหน้าอย่างงดงามและละเอียดอ่อน เสื้อผ้าเข้ารูป ทั้งสวยและสง่างาม

“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอ? ” ไปจวู่เวยยิ้มพร้อมกับเอ่ยถาม

“อืม” หลินซินเหยียนตอบอย่างเรียบง่าย สำหรับผู้หญิงคนนี้ เธอไม่อยากจะสนิทชิดเชื้ออะไรมากมาย ดูก็ใสซื่อนะ แต่ว่าไม่ จําเป็นหรอก

“คุณหลิน คุณตั้งท้องลูกของคนอื่น แล้วมาแต่งงานกับอะห้าว ที่เขาแต่งงานกับคุณ ก็เพราะว่าสัญญาการแต่งงานที่แม่ของเขาทำไว้ให้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่คิดอะไรเลยเถิด ยังไงคนที่เขารัก คือฉัน”

ความหมายของสิ่งที่ไปจวู่เวยพูดนั้นชัดเจนอยู่แล้ว หลินซินเห ยียนจะฟังไม่ออกได้ยังไงกัน

จงจิ่งห้าวรักเธอ หลินซินเหยียนรู้ดีอยู่แล้ว แล้วมีความจําเป็น อะไรต้องมาเน้นต่อหน้าเธอด้วย?

ไม่รู้สึกว่ามันเป็นการเกทับกันเหรอ?

หลินซินเหยียนยิ้ม “ฉันรู้สถานะของตัวเองดี คุณไปไม่จําเป็น ต้องเอาแต่คอยเตือนฉันหรอกค่ะ”

ไปจรู่เวยพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง เธอถูกบล็อกจนไม่รู้จะพูด อะไร คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากัน ผู้หญิงคนนี้อายุยังไม่เยอะ แต่ ว่าสติปัญญากลับเหมือนผู้ใหญ่

ตอนนี้เอง เธอก็สังเกตได้ว่าประตูห้องทำงานถูกเปิดออก มีเงา ของคนหนึ่ง ไป๋จวู่เวยก็ตัดสินได้เลยว่านั่นคือจงจึงห้าว เธอ กลอกตา แล้วก็ยื่นมือไปผลักหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนกำลังตั้งท้องอยู่ ในฐานะแม่ เธอยิ่ง กระตือรือร้นที่จะปกป้องลูก ตอนที่ไปจเวยจะผลักเธอนั้น ราวกับว่าเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ เธอผลักกลับไปในทันที

“โอ๊ย———”

ไป๋จวู่เวยสวมรองเท้าส้นสูง พอถูกผลักนั้นก็แทบจะล้มลงทันที
และภาพเหตุการณ์นี้ก็อยู่ในสายตาของจงจึงห้าวที่พึ่งออกมา จากห้องทํางาน เขารีบเข้าไปจับไปจเวยที่กำลังจะล้มลง

พอถูกจงจิ่งห้าวกอดไว้ในอ้อมแขนแบบนี้ หัวใจของไปจเว ยก็เต้นแรง เธออาศัยโอกาสนี้ยื่นแขนไปกอดคอของเขาไว้ แล้ว ก็พูดด้วยเสียงแหบหลังจากตกใจ “อะห้าว

เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ มีแค่ท่าทางที่ดูตื่นตกใจเพียงเท่านั้น

หลินซินเหยียนที่ตั้งสติกลับมาได้ เงยหน้าขึ้นมาก็พบกับ สายตาที่ประหลาดใจคู่นั้น จงจึงห้าวจ้องหน้าเธอเขม็ง “ทำไม ต้องทําแบบนี้? ”

หลินซินเหยียนกำลังอยากจะอธิบาย แต่ว่าไปจเวยก็แย่งเธอ ก่อน เธอส่ายหน้าให้กับจงจึงห้าว “ไม่เป็นไร มันไม่เกี่ยวกับคุณ หลินหรอก”

ถ้าเกิดว่าก่อนหน้านี้หลินซินเหยียนยังไม่รู้เกี่ยวกับแผนของไป

จวู่เวย แล้วตอนนี้ยังไม่รู้อีกเธอก็โง่แล้ว เธอก็รู้อยู่แล้วว่าการแต่งงานระหว่างเธอกับจงจึงห้าวนั้นมัน

เป็นแค่การแต่งงานตามสัญญา แล้วทำไมต้องใส่ร้ายเธอด้วย?

เธอกลัวอะไรกัน?

หลินซินเหยียนเพิกเฉยต่อคำถามของจงจึงห้าว แล้วก็พูด อย่างสบายๆ ว่า “ฉันไม่ได้ทำ คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่

พอพูดจบเธอก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไปด้านนอก
เรื่องที่เธอไม่ได้ทํา เธอไม่มีทางยอมรับหรอก แล้วก็ยิ่งไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหน มาทำร้ายลูกของเธอได้ ถ้าเกิดว่าย้อนเวลากลับไป เธอก็จะยังคงทำแบบเดิม “หยุดอยู่ตรงนั้น!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ