บทที่ 424 นายว่าใครมโน

หลี่จ้านจ้องตาที่แฝงด้วยรอยยิ้มของเธอกลับ จากนั้นสายตา ได้ค่อยๆเคลื่อนย้ายไปด้านล่าง เธอเท้าเปล่าเหยียบอยู่บนพรม เผยน้องขาวเนียนออกมา เฉินซื้อหานถูกเขามองจนอึดอัดสุดๆ ได้หดเท้าไปด้านหลังอย่างห้ามใจไม่ได้ พร้อมพูดอย่างดุร้าย “มองอะไร?”

หลี่จ้านก็ไม่ได้โกรธ เขาดึงสายตากลับมามองเธอใหม่พร้อม พูดเล่น “หัวใจมีเจ้าของแล้ว ชอบใคร? พี่รู้ว่าเธอเป็นรสนิยมสูง มากเลยนะ ไปถูกใจใครเข้า?”

หลี่บ้านรู้ทั้งรู้แต่ยังแกล้งถาม

เฉินซือหานหันหลังเดินมาที่ขอบเตียง สวมใส่รองเท้าแตะ และแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

เฉินซิงบอกว่า ตอนนี้พูดเรื่องนี้กับคนอื่นไม่ได้ เพราะฉะนั้นเธอถึงไม่ได้ตอบคำถามของหลี่บ้าน

หลี่บ้านเดินเข้ามาพร้อมปิดประตู เฉินซื้อหานจ้องเขาทีนึง เธอ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าทั้งสองอยู่ในห้องเดียวกันจะมีอะไรที่ไม่เหมาะสม สมัยเรียนมัธยมต้นตอนอายุสิบกว่า ทั้งสองยังเคยดื่มน้ำขวด เดียวกันเลย

เธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมหยิบหวีขึ้นมาหวีผม มองดู ตัวเองในกระจก แต่คำถามคือถามหลีจ้าน “นายมาหาฉันมีธุระอะไร?”

“ไม่มีธุระก็มาหาเธอไม่ได้รึไง?” หลี่จ้านนั่งอยู่ที่มุมเลี้ยวของ โต๊ะเครื่องแป้ง เอามือกอดอกและมองหน้าเฉินซื้อทานไว้ “เธอ ไปชอบใครเข้า?”

หลี่จ้านถามต่อ

เฉินซื้อหานจ้องเขาทีนึง “ทำไมนายถึงอยากรู้?

จู่ๆเธอมองหลี่บ้านอย่างระแวง พร้อมหรี่ตาไว้ “นายไปรู้อะไร มาใช่หรือเปล่า?”

ถ้าเขาไม่รู้อะไรเลย ทำไมถึงถามคำถามนี้กับเธอตลอด

“พี่จะไปรู้อะไรมาได้? ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ?” หลี่จ้านถาม ด้วยรอยยิ้ม

เฉินซือหานมองสํารวจเขา มองจากบนไปยังล่าง แล้วมองจาก

ล่างมายังบน “กัดไม่ปล่อยแบบนี้ไม่เหมือนนิสัยนายเลยนะ”

หลี่บ้านเพ่งมองเธออย่างคิดลึก “รู้จักพี่ดีขนาดนี้? คงไม่ใช่ ชอบพี่มั้ง?”

ถึงแม้สนิทกับหลี่จ้าน แต่เขาไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองตัว เองเลย เฉินซือหานอึ้งไปครู่นึง แล้วหันหน้าไปอีกทาง พร้อมพูด อย่างไม่แยแส “เชอะ นายฝันหวานยังไม่ตื่นเหรอ? ข้างนอกคือ กลางวันแสกๆเชียวนะ ฉันชอบนาย? อย่าล้อเล่นหน่อยเลย นายไม่ใช่สเปคของฉันหรอก”
หลี่บ้านยิ้มและพูดอย่างไม่หนักแน่น “เธอยังไม่เคยลิ้มลองเลย รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ใช่สเปคของเธอ?”

ถึงแม้เฉินซือหานเป็นผู้หญิงที่ยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่ก็ฟัง เข้าใจอยู่ว่าคำพูดของเขาหมายความว่ายังไง แก้มของเธอร้อน ผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้ ถึงเธอหน้าด้านแค่ไหนก็ต้านสู้ผู้ชายไม่ ได้หรอก

“ฉันง่วงแล้ว จะนอน นายรีบไปซะ” เฉินซื้อหานไล่แขก เธอ กลิ้งมาที่บนเตียง ใช้ผ้าห่มห่อหุ้มตัวเองไว้ แม้แต่ศีรษะก็หลบอยู่ ผ้า

หจ้านไม่ได้ไป เขาเดินมายืนอยู่ที่ขอบเตียง ตอนที่ถ่ายละคร อยู่ที่กองถ่าย เขามีความเคยชินอยู่อย่างนึง นั่นก็คือก่อนเข้าสู่ บทบาท จะต้องบิ้วอารมณ์ก่อน

รอจนกว่าเขารู้สึกว่าสามารถเข้าสู่บทบาท และแสดงความ

รู้สึกที่เขาอยากได้ออกมาแล้ว ถึงให้ผู้กำกับเริ่ม

ไม่ว่าฝีมือการแสดงเป็นยังไง ก็เคยได้รับการยอมรับมาแล้ว ไม่งั้นก็ไม่ดังเปรี้ยงปร้างหรอก

ตอนที่เขารู้สึกบิ้วอารมณ์ได้ที่แล้วก็นั่งลงมาที่ขอบเตียง น้ำ เสียงทุ้มลึก แฝงด้วยความรู้สึกที่ยากจะสังเกตเห็น “เธอรู้มั้ยว่า ทำไมที่ผ่านมาพี่ถึงไม่ได้หาแฟนเลย?”

ตรงหน้าเฉินซือหานมืดมน เธอสามารถได้ยินเสียงของหลี่จ้าน แต่ไม่ได้ส่งเสียง
ถึงแม้ใต้ผ้าห่มอุดอูมาก เธอก็ไม่ได้ดึงผ้าห่มออก

พลังเสียงที่หลีบ้านใช้ เขารู้ว่าเฉินซื้อทานได้ยินอยู่

เขาคอยบิ้วอารมณ์ของตัวเองต่อ อาจจะเพราะในห้องเงียบ สงบเกินไป ไม่เหมือนในกองถ่ายที่มีคอยมีคนดูอยู่ เขาผ่อน คลายมาก และเข้าถึงอารมณ์มาก “ที่ผ่านมาพี่ชอบผู้หญิงคนนึง ถึงไม่ได้หาแฟนเลย”

เฉินซื้อหานที่อยู่ใต้ผ้าห่มกลั้นหายใจไว้ เหมือนอยากฟังชัดๆ ว่าผู้หญิงที่เขาพูดถึงคือใคร

“เธอเด็กกว่าพี่นิดหน่อย เคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน เคยเห็น อีกฝ่ายขายหน้า….” เสียงของเขายิ่งอยู่ยิ่งเศร้าขึ้นมา เก็บกด อารมณ์ไว้เหมือนความรู้สึกอันไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีที่ระบาย “หลาย ปีมานี้ พี่ก็เคยคิดจะสารภาพรักกับเธอ แต่ว่าสนิทกันเกินไปเลย พูดไม่ออก”

เงินซื้อหานอยู่ใต้ผ้าห่มอุดอูจนใกล้จะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ไม่รู้เพราะได้ฟังคำพูดของหลี่บ้านหรือเปล่า หัวใจเธอเต้นแรง อย่างไร้สาเหตุ

หจ้านชายตามองผ้าห่มที่เปิดออกทีนึงแล้วพูดต่อว่า “ที่จริง เธอหน้าตาสวยมาก…….

เงินซื้อหานกลั้นหายใจไว้อีกครั้ง และฟังคำพูดของหลาน อย่างละเอียด เพราะเธอตรงกับที่เขาพูดหมดเลย

ที่ผ่านมาหลีจ้านชอบเธอมาโดยตลอด?
“เสียอย่างเดียวที่นิสัยไม่ค่อยดี ชอบทำท่ามโนอยู่เรื่อยเลย อาจจะเพราะสาเหตุของทางบ้าน เธอมักจะเย่อหยิ่งมาก คน ทั่วไปล้วนไม่อยู่ในสายตาเธอเลย แค่จุดนี้ไม่

“หลี่จําน!”

จู่ๆเฉินซื้อทานเปิดผ้าห่มออก นั่งอยู่บนเตียงพร้อมหน้าหล จ้านอย่างกราดเกรี้ยว “นายว่าใครมโน? !”

หลี่บ้านมองหน้าเธอแล้วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “พี่บอกว่าผู้ หญิงที่พี่ชอบคนนั้นมโน พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคนที่ชอบคือเธอ ทำไมเธอต้องคิดว่าเป็นตัวเอง? แถมยังอารมณ์ขึ้นขนาดนี้ ด้วย?”

เฉิน อหาน “……”

ใบหน้าของเธอแดงเถือกอย่างกับกุ้งที่ลวกสุกแล้ว

บรรยากาศเงียบไปหลายวิ เฉินซือหานตะคอกใส่เขา “เหวิน เสี่ยวจี้ นายไสหัวไป อื้อ……

จู่ๆริมฝีปากของเธอถูกประกบเอาไว้

เฉินซื้อหานหยิ่งมาก เพราะไม่มีผู้ชายที่ถูกใจ และไม่เคยมี แฟน จนตอนนี้จูบแรกของเธอยังอยู่

นี่เป็นจูบแรกของเธอ…..

ม่านตาของเธอหดตัวอย่างไม่ขาดสาย ไม่นานก็ตระหนักได้ว่า หจ้านกำลังทำอะไรอยู่ เธอพยายามที่จะผลักเขาออก แต่แล้วมือของเธอเพิ่งขยับ ก็ถูกหลด้านคว้าเอาไว้ มืออีกข้างเลยเข้าไป ในผมที่ยุ่งเหยิงและซุ่มเหงื่อเล็กน้อยของเธอ จับหลังศีรษะเธอไว้ แน่น แล้วจูบ ให้ดูดดื่มกว่าเดิม………