บทที่456 ฉันจะฆ่ามันให้ตายเดี๋ยวนี้แหละ

หลินซินเหยียนหันมามองเฉิงซิ่ว “ฉันเห็นแก่ตัวมาก ฉันกลับ ไม่อยากให้เขารู้เรื่องนี้ ฉันกลัวว่าเขาไม่รู้จะรับมือยังไง ในใจเขา ได้แต่โทษคุณมาโดยตลอด

เฉิงซิ่วกุมมือเธอแน่น จมูกแสบขึ้นมาเล็กน้อย “มันผ่านมา ตั้งนานแล้ว ฉันคิดได้แล้วล่ะ จริงๆนะ ได้มีทุกวันนี้ ฉันก็พอใจ มากแล้ว”

“ไม่พูดถึงตระกูลเหวิน เขาก็ถือว่าเป็นบุคคลสาธารณะคนหนึ่ง ช่องการเงินและเศรษฐกิจมักมีข่าวของเขาอยู่บ่อยๆ หากมีข่าว เกี่ยวกับชาติกำเนิดของเขา จะต้องเกิดความโกลาหลอย่าง แน่นอน ยังไงตอนนั้นเหวินเสียนกับเฟิงก็ยังเป็นสามีภรรยากัน เขามีแต่จะถูกตราหน้าว่าเป็นลูกนอกสมรส นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยาก เห็น ยิ่งไม่อยากให้เขากับเหวินชิงทะเลาะจนตายกันไปข้างหนึ่ง อีกอย่างผลกระทบด้านลบไม่ใช่แค่เพียงทำลายภาพลักษณ์ของ เขา ชื่อเสียงของบริษัทก็จะมีข่าวเชิงลบตามมาด้วย ฉันคิดถึง 127…”

เฉิงซิ่วตบเข้าที่หลังมือของหลินซินเหยียน “แค่เขาอยู่กับเธอ ด้วยดี ใช้ชีวิตแบบธรรมดา”

เธอมองหลินซินเหยียนอย่างตั้งใจ “ฉันไม่อยากให้เขารู้แม้แต่ น้อย ฉันไม่อยากให้เรื่องของรุ่นก่อน เกี่ยวโยงมาถึงพวกเธอ ใช้ ชีวิตอย่างเป็นสุขก็พอ แบบที่สะท้อนอยู่ในฟืน ข้าวสาร น้ำมันเกลือ ซอส น้ำส้มสายชูและชา ก็เหมือนกับตอนนี้ ฉันได้พาหลาน ชายหลานสาวไปซื้อของ พาพวกเขาไปสวนสนุก รอฤดูร้อนสิ้น สุดลง ฉันก็ได้ไปส่งพวกเขาเข้าเรียนประถม มองดูพวกเขา เติบโต ฉันค่อยๆแกลง แล้วจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?

พลาดต่อลูกชายไปแล้ว แต่ได้ดูแลหลานๆ ก็ถือเป็นการ ชดเชยอย่างหนึ่งไม่ใช่หรือไง?

หลินซินเหยียนเม้มปาก ขอบตาไม่รู้เพราะอะไรถึงเต็มไปด้วย น้ำตา

ขณะนั้น รถก็จอดอย่างกะทันหัน

ด้านหน้ากลับไม่ใช่ไฟแดง หลินซินเหยียนถามคนขับรถ “เกิด อะไรขึ้น?”

“ไม่ทราบครับ” คนขับรถก็ไม่รู้สถานการณ์เช่นกัน

ก๊อกก๊อก…

บอดี้การ์ดจากรถคันข้างหน้าเดินเข้ามา เคาะกระจกรถฝั่ง หลินซินเหยียน เธอลดกระจกรถลงมา

“ข้างหน้าเป็นรถพ่วงคันหนึ่ง ตอนหักเลี้ยวรถดันเสียเข้า ขวาง อยู่บนถนน เราผ่านไปไม่ได้ จะเปลี่ยนเส้นทางไหมครับ?”

“ได้ถามรึยัง จะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่?” คำถามนี้เฉิงซิ่วเป็นคน ถาม ถ้าหากว่าใช้เวลานาน ก็เปลี่ยนเส้นทางอื่น ถ้าแค่เวลาสิบ กว่านาที ก็ช่างมันเถอะ ยังไงก็มาถึงที่นี่แล้ว ห่างจากห้างสรรพ สินค้าและสวนสนุกไม่ไกลแล้ว
“งั้นเดี๋ยวผมไปถาม” บอดี้การ์ดรีบเดินไปข้างหน้า ไปถามคน ขับรถพ่วงที่กำลังซ่อมรถอยู่

ด้านหลังมีรถขับเข้ามา ปิดถนนไว้ ตอนนี้ต่อให้ด้านหน้าจะใช้ เวลาซ่อมอีกนาน รถก็ออกไปไม่ได้เหมือนกัน

ในเวลานั้นก็มีคนเคาะกระจกรถอีกครั้ง หลินซินเหยียนคิดว่า เป็นบอดี้การ์ดที่ไปถามสถานการณ์ข้างหน้ากลับมาแล้ว ดังนั้น จึงลดกระจกรถลง ในเวลาเดียวกันข้างหลังก็เกิดการปะทะกันขึ้น ฝั่งหนึ่งเป็นบอดี้การ์ดของพวกเขาทางนี้ อีกฝั่งเป็นคนหลายคน ต้องการจะเดินเข้ามาข้างหน้า บอดี้การ์ดเห็นพวกเขาหลายคน อีกทั้งยังดูไม่เหมือนคนดีอะไร เลยออกมากีดกันไว้

ทั้งสองฝั่งเริ่มปะทะกัน

หลินซินเหยียนรู้สึกสังหรณ์ใจผิดปกติ คิดจะเลื่อนกระจกรถ ขึ้น คนที่เคาะประตูรถคนนั้นก็รีบคว้าแขนของเธอไว้ ออกมานอก รถ เธอหมดหนทางเลื่อนกระจกรถขึ้น

“แกคือหลินซินเหยียนสินะ ไปกับเราซะ” ผู้ชายไม่สูงมาก ผิว ดำขลับ ขณะพูดหน้าตาค่อนข้างดุร้าย

เฉิงซิ่วดึงหลินซินเหยียนไว้ กลัวเธอจะถูกลากออกไป พูด เสียงดังว่า “พวกแกเป็นใคร?!”

“อย่าใส่ใจเลย ก็แค่ขอเชิญคุณหลินไปกับเราสักครู่

คนพวกนี้ เข้าใจดีเกี่ยวกับกำลังคนของพวกเขา บอดี้การ์ดทั้ง สี่คนถูกคนของพวกเขาพัวพันอยู่ คนขับรถพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่กลับไม่ได้รีบลงมือแต่อย่างใด รอโอกาสเหมาะๆถึงจะลงมือ ป้า หนูไม่มีฝีมือการต่อสู้อะไรเลยได้แต่ร้อนรน

ชายที่ดึงหลินซินเหยียน ทำตัวกร่างไม่เกรงกลัวใดๆ “มากับ เราดีๆ จะได้ไม่ลำบาก

เฉิงซิ่วกระวนกระวาย คนพวกนี้ดูเหมือนจะมุ่งตรงไปที่หลิน นเหยียน เธอเปิดประตูรถลงมา คิดจะไปฝั่งตรงข้ามของรถ ผลัก ชายคนที่จับหลินซินเหยียนออกไป ขณะที่เธอลงจากรถ ข้างหลัง เกาะกลางถนนก็มีคนสองคนพุ่งเข้ามา จับตัวเธอ และผลักเธอไป ทางรถตู้ที่จอดอยู่ข้างถนนของเล่นตรงข้าม

คนขับฉวยโอกาสนี้ชกหน้าชายที่กำลังจับหลินซินเหยียนอยู่ คนคนนั้น โดนชกจนมึนไปเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าคนขับจะมีฝีมือ จากนั้นคนขับก็เตะชายคนนั้น

“แย่ล่ะ เร็ว เป้าหมายของพวกมันไม่ใช่ฉัน” หลินซินเหยียน ตะโกนบอกคนขับรถ “ไปหยุดพวกมันไว้

สายตาเห็นเฉิงซิ่วถูกลากไปฝั่งตรงข้าม คนขับรีบวิ่งไล่ตาม ไป ขณะนั้นบอดี้การ์ดคนหนึ่งได้สลัดคนที่เกะกะเขาออกไปได้ จากนั้นก็วิ่งไล่ตามไปด้วย ไปสกัดคนที่จับเฉิงซิ่ว ทั้งสองฝ่าย เริ่มต่อยตีกัน

“เหยียนเหยียนอย่าลงจากรถ เป้าหมายของพวกมันคือฉัน เธออยู่ตรงนั้นจะปลอดภัย ดูแลพวกเขาสองคนให้ดี” เฉิงชั่วก็ รู้ตัวแล้ว ตนเองอาจจะเป็นคนที่พวกมันต้องการตัว เธอถูกคนจับ ไว้ เลยเข้าไปหาไม่ได้ได้แค่ตะโกนบอกหลินซินเหยียน
หลินลุยซีกลัว ขึ้นไปข้างหน้าหลบอยู่ในอ้อมแขนของหลินซิน เหยียน แววตาหวาดกลัว “หม่าม เลือด หลินซินเหยียนกดหัวของเด็กหญิงเข้าในอ้อมอก ไม่ให้เธอ

มองดูข้างนอก คนที่เสิ่นเผยชวนส่งมาให้ ฝีมือเก่งกาจ ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะ

มีมากกว่าหลายคน ยังหลุดพ้นจากการถูกล้อมไปช่วยเฉิงซิ่วได้

หลินซินเหยียนควักมือถือออกมา ตั้งใจจะโทรขอความช่วย เหลือ ยังไงฝ่ายตรงข้ามที่มีจำนวนคนมาก อีกอย่างเหมือนจะ วางแผนมาอย่างดี ใช้รถพ่วงคันข้างหน้ามาปิดถนนไว้ก่อน ด้าน หลังให้คนไปสกัดบอดี้การ์ด ลงมือได้อย่างมีแผนการ

“ไปจับเธอไว้” คนที่ได้รับคำสั่งทำภารกิจนี้ รู้สึกว่าจะจับตัว เฉิงซิ่วไปไม่ได้ พวกเขาถึงจะมีคนน้อย แต่ว่าฝีมือการต่อสู้ แข็งแกร่งมาก

“กับเด็ก พวกนี้รับมือง่ายหน่อย” ชายหัวหน้านำคนสองสาม คนเข้ามาในรถ คว้าโทรศัพท์ในมือของหลินซินเหยียนโยนลง บนพื้น โทรศัพท์แตกกระเด็นในพริบตา ชายคนนี้ถือโอกาสอุ้ม หลินลีย ออกจากอ้อมแขนของเธอ

หลินลุยซีตกใจจนร้องเสียงหลง “หม่ามี หม่ามี

หลินซินเหยียนกอดหลินลุยไว้แน่นไม่ให้อีกฝ่ายอุ้มลูกสาว ไป หลินซีเฉินหยิบไอแพดบนเบาะรถขึ้นมา ทุบลงตรงหัวของ ชายที่จะจับน้องสาวไป
เด็กน้อยเรี่ยวแรงไม่มากนัก แต่ก็เจ็บ ชายคนนั้นถูกทุบหัว จ้าง มือขึ้นจะตีหลินซีเฉิน หัวหน้าคนนั้นก็จับแขนของเขาเอาไว้ “เรา แค่มาจับตัวคน อย่าทำร้ายเด็ก

เป้าหมายของพวกเขายังคงเป็นเฉิงซิ่ว แค่ทางนั้นถูกสกัดไว้ พวกเขาก็แค่มาจับพวกเขาเพื่อล่อคนทางนั้นก็เท่านั้น

ด้านบนสั่งมา โดยเฉพาะ ห้ามทำร้ายเด็กทั้งสองคน คนขับรีบวิ่งเข้ามาก่อน ผลักชายที่จับหลินลุยคนนั้นออก กระชากเขาออกจากรถ ไม่นานทั้งสองคนก็เริ่มต่อสู้กัน

ชายที่เป็นหัวหน้าหาจังหวะเหมาะๆ เปิดประตูรถออก ลาก หลินซินเหยียนลงมาจากรถ ด้านบนสั่งมาแค่ห้ามทำร้ายเด็กทั้ง สองคนไม่ได้บอกว่าห้ามทำร้ายผู้หญิงคนนี้นี่นา

หลินซินเหยียนไม่กล้าดิ้นขัดขืนรุนแรง กลัวจะกระทบไปถึงลูก ในท้อง

สายตาแหลมคมมองไปที่ชายคนนั้น “พวกแกเป็นใครกัน?”

ชายคนนั้นควักมีดพับเล่มหนึ่งออกมา จ่อเข้าที่คอของหลินซิน เหยียน ข่มขู่บอดี้การ์ด “ถ้าพวกแกยังไม่หยุด ฉันจะฆ่าผู้หญิงคน

บอดี้การ์ดเข้าใจสถานการณ์รีบยั้งมือทันที ชายคนนั้นดึงหลิน

ซินเหยียนมาข้างหน้า ตั้งใจจะยัดเธอเข้าไปในรถตู้

เฉิงซิ่วเบิกตาโต เธอกำลังท้องอยู่นะ แล้วก็ไม่รู้ว่าฝ่ายตรง ข้ามเป็นใคร สายตามองหลินซินเหยียนกำลังจะถูกลากเข้าไปในรถ เธอร้อนใจมาก กัดชายที่กำลังจับเธออยู่ ชายคนนั้นรู้สึก เจ็บ เลยปล่อยมือออก

เธอกระโจนเข้าใส่ชายที่กำลังจับหลินซินเหยียนอยู่ บอดี้ การ์ดก็ถือโอกาสนี้วิ่งเข้ามา เฉิงชั่วคว้ามือชายคนนั้นไว้ พูด อย่างลนลานและโมโห “พวกแกอยากจะจับฉัน ก็จับฉัน ปล่อย เธอไป

หลินซินเหยียนส่ายหน้า “รีบหนีไป! เป้าหมายของพวกมัน ไม่ใช่ฉัน คุณรีบไป ไม่ต้องห่วงฉัน

เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนว่าเป็นเฉิงซิ่ว ส่วนเธอกับเด็ก

ทั้งสองคนก็แค่ใช้เป็นตัวล่อ

“ในท้องเธอมีเด็กอยู่ ฉันจะไม่สนใจเธอได้ยังไง ถ้าเธอเป็น อะไรไป ฉันจะอธิบายกับจงจึงห้าวยังไง?” เฉิงยูซิ่วพูดอย่างรีบ ร้อน

ชายคนนั้นรู้สึกร้อนรนถูกบอดี้การ์ดล้อมไว้ เขาคนเดียวต้าน ไว้ได้ไม่นาน ยิ่งจับตัวคนไปไม่ได้อีก เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เผยธาตุแท้ออกมา “พวกแกไม่สนใจชีวิตยัยนี่ กล้าบุกเข้ามา ฉัน จะฆ่ามันให้ตายเดี๋ยวนี้แหละ!