บทที่452 ตอนเกิดอารมณ์จะเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

เฉินชิงรีบลุกขึ้นยืน ตำหนิภรรยา “ผมคุยอยู่กับเหวินชิง ใคร อนุญาตให้คุณเข้ามา

คุณนายเฉินมองสามี “ฉันแต่งงานกับคุณมาหลายปี ขยันหมั่น เพียร ดูแลคุณทุกอย่าง คุณสั่งอะไรมา ฉันเคยพูดคำว่าไม่สักคำ ไหม?”

เฉินซึ่งพูดไม่ออก ภรรยาถือว่าเป็นคนที่มีคุณธรรมจริง ดูแล บ้านดูแลลูกสาว ดูแลรับใช้เขา

“ผมกำลังพูดอยู่กับเหวินชิง คุณเข้ามาทำอะไร? คุณก็แค่หญิง สูงวัยคนหนึ่งจะรู้อะไร? วางชาลงแล้วออกไปเสีย” ครั้งนี้น้ำเสียง ของเฉินชิงไม่ดังมาก อารมณ์ก็ไม่ได้เดือดดาลเหมือนเมื่อกี้เหวิน ชิงอยู่ เขาตื่นเต้นมากเกินไปมีแต่จะทำให้เขาดูมีพิรุธ

เพียงแค่จ้องมองภรรยาส่งสายตาเตือน

คุณนายเฉินยืนมองสามีนิ่งๆ ในใจอดรู้สึกหนาวเย็น เย็นขึ้นมานิด หน่อยไม่ได้ “ชีวิตของฉันแต่งงานกับคุณ ทุกอย่างก็ทำตามใจ คุณเป็นหลัก แต่ว่าครั้งนี้ ฉันไม่อยากฟังคุณ”

เงินซือทานยืนอยู่อีกข้างมองบิดาที่หนึ่งมองมารดาที่หนึ่ง “แม่ จะทําอะไรคะ?”

คุณนายเฉินมองหน้าลูกสาว ดวงตาแดงขึ้นเล็กน้อย “ให้ลูก ได้รู้ใจจริงของพ่อลูกไง”
เฉินซิงรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย “คุณออกไปซะ!

หากเป็นเมื่อก่อนเมื่อเผชิญกับสามีที่กำลังโมโห เธอจะต้องรีบ ออกไปทันทีแน่นอน แต่ว่าเธอไม่สามารถทนดูสามีหลงทำผิด และลากลูกสาวเข้าไปเกี่ยวด้วยได้

เธอเดินเข้ามา วางถาดชาลงบนโต๊ะ เดินไปข้างหลังชั้นวาง หนังสือ หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา หนังสือชื่อว่า หลัก กลยุทธ์

เฉินชิงจ้องเธอด้วยสีหน้าซีดเผือก เหวินซิงกับเฉินซื้อหานกลับ

รู้สึกสงสัย เธอจะหยิบอะไรออกมา สายตาจดจ้องไปที่เธอ

คุณนายเฉินอยู่ต่อหน้าสายตาของทุกคน หยิบรูปภาพรูปหนึ่ง ออกมาจากในหนังสือ

รูปนี้เฉินซือหานไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วก็นึกไม่ออกว่าเด็กผู้ หญิงในรูปคือใคร แต่เหวินซิงกลับรู้จักเป็นอย่างดี นั่นคือรูปน้อง สาวของเขาเหวินเสียน

เขาเดินเข้าไป หยิบรูปออกจากมือของคุณนายเฉิน ในรูปเป็น ตอนที่เหวินเสียนอายุ15ปี สวมชุดเดรสสีขาว ปล่อยผม ยืนอยู่ ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวน ใบหน้าของเธอยังไม่โตเต็มวัย แต่ก็เผย ให้เห็นใบหน้าที่งดงามประณีต โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น เป็น ประกายสดใสชัดเจนราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า ทำให้ผู้พบเห็น เพียงพริบตาก็ยากที่จะลืมเลือน

พอแสงแดดส่อง เหวินซิงก็พบว่าด้านหลังรูปมีตัวอักษรอยู่ เขาพลิกไปดู บนนั้นเขียนชื่อของเหวินเสียนเอาไว้ และยังเขียนวันที่เอาไว้ด้วย

วันที่ก็คือปีนั้นที่เขาเข้าเป็นทหาร

เขาหันหน้าไปมองเฉินซิง “นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เฉินชิงหันหน้าหนี ไม่มองใคร

คุณนายเฉินอยากจะยิ้มออกมา แต่ว่าก็ฉีกยิ้มไม่ออกจริงๆ แม้แต่ร่างกายก็แข็งทื่อไปด้วย “ฉันรู้มาตลอดว่าเขามีคนอยู่ใน ใจ ฉันก็ไม่อยากจะซักใช้เอาความ แต่ว่าตอนนี้เขาบ้าไปแล้ว!”

ตอนแรกเธอไม่รู้ว่าเฉินซึ่งมีคนในใจแล้ว เขาเป็นสามีที่เย็นชา มาโดยตลอด เสร็จธุระเรื่องสามีภรรยากับเธอแล้ว ก็จะขังตัวเอง อยู่ในห้องหนังสือ

ตอนแรกๆเธอคิดว่าเป็นซึ่งก็เป็นคนนิสัยแบบนี้ ต่อมาก็ค่อยๆ ยอมรับเขาได้ มาพบว่าเขาซ่อนรูปเด็กผู้หญิงไว้ก็ตอนพึงคลอด เฉินซื้อทานได้ไม่นาน มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอเข้ามาหาของในห้อง หนังสือ ไม่ทันระวังทำหนังสือเล่มนี้ตกลงมา ด้านในมีรูปรูปหนึ่ง หลุดออกมา

ตอนนั้นเธออยากจะถามเฉินซิงมากว่าทำไมถึงเก็บรูปเด็กผู้ หญิงคนหนึ่งไว้ แต่ก็คิดๆดูแล้วเราสองคนก็มีลูกด้วยกันแล้ว อีก อย่างเด็กผู้หญิงในรูปก็ดูอายุไม่มาก เธอก็เลยปลอบใจตัวเองว่า คิดมากไป

ต่อมาเฉินชิงเมื่อเสร็จธุระเรื่องสามีภรรยากับเธอก็ยังคงเข้าไป นั่งสักพักในห้องหนังสือเหมือนเดิม ดังนั้นเธอเลยตั้งใจไม่เคาะประตูแล้วก็ผลักประตูออก พบว่าเขากำลังดูรูปใบนั้นอยู่

ตอนนั้นเธอเสียใจมากอยากจะถามให้รู้เรื่อง แต่สุดท้ายเธอก็ ยอมถอย เธอห่วงลูก และยังมีความรู้สึกต่อเฉินซิงอีกด้วย

“คุณลงทุนลงแรง ไม่ใช่เพราะอยากให้ซื้อหานแต่งงานกับ ลูกชายของผู้หญิงที่คุณแอบรักมาหลายปีรึไง?”

คุณนายเฉินเอามือปิดปาก ความอดทนตลอดไม่กี่ปีมานี้ ระเบิดออก ในตอนนี้ ความทุกข์ในใจเธอ ไม่เคยพูดกับใครมา ก่อน

และก็พูดไม่ออกด้วย

ว่าสามีมีคนอื่นอยู่ในใจ? ทำเรื่องสามีภรรยากับเธอ ตอนเกิด อารมณ์จะเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

เธอจะขายหน้าไม่ได้

เฉินชื่อทานตกใจจนเบิกตากว้าง “พ่อ ที่แม่พูดเป็นความจริง งั้นหรอ?”

เฉินชิงตัวแข็งทื่อ ตัวสั่นเล็กน้อยรางๆ

“พ่อ พูดออกมา?!” เฉินซื้อหานรับเรื่องแบบนี้ไม่ไหว ปาก เขาก็พูดว่าเพื่อครอบครัว

ที่แท้ก็แค่ความรู้สึกส่วนตัวของเขา

เหวินชิงยืนมือไขว้หลัง เขามองเฉินชิง “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่านี่มันเรื่องอะไร”
“ยังจำปีนั้นที่เราเข้าเป็นทหาร แล้วฉันไปบ้านคุณได้ไหม” เฉิน ซึ่งไม่ได้หันหน้ามา น้ำเสียงกดดันเล็กน้อย

“แน่นอน” วันนั้นเขาไม่มีวันลืม

“ฉันยืนรอคุณอยู่ในห้องรับแขก…

วันนั้นอากาศดีมาก แสงแดดต้นฤดูร้อนสว่างจ้าแต่กลับไม่ ร้อนแผดเผา ให้ความรู้สึกอบอุ่นสบาย

เขาใส่เสื้อยืดแขนยาวบางๆ ยืนอยู่ในห้องรับแขก จู่ๆก็มีคน เข้ามาแนบชิดจากด้านหลัง ปิดตาของเขา น้ำเสียงนุ่มนวลและ อ่อนหวานมาก “ทายซิว่าใครเอ่ย?”

เด็กสาวประชิดที่ข้างหูของเขา ไอร้อนเวลาพูดโปรยปรายลง บนผิวหนังหลังใบหูของเขา ทำให้รู้สึกซาบิ๊กจี้ เขาถึงขนาด สามารถได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของเด็กสาว

เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่ใกล้ชิดกับเขาเป็นเด็กผู้หญิง ใจของเขา

เต้นไม่เป็นจังหวะ

“เหวินเสียนเธอทำอะไรน่ะ?” เหวินชิงเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าบางๆ ลงมา เห็นเหวินเสียนจับเฉินชิงไว้ เลยถามขึ้นอย่างไม่รู้อะไร

เหวินเสียนมองดูพี่ชายที่ยืนอยู่บนบันได ร่างกายแข็งที่อเล็ก น้อย จากนั้นก็รีบปล่อยคนที่ตนเองจับเอาไว้ออก

เธอนึกว่าที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นเหวินชิง วันนี้เหวินชิงเข้าเป็นทหาร เธอเลยตั้งใจลาโรงเรียนเพื่อกลับมาส่งเขา
เดิมทีคิดจะแกล้งเขาเล่นสักหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่าตนเองจะ จับผิดคน

เธอจับผมตัวเอง “ฉันคิดว่าคุณเป็นพี่ชายของฉัน ขอโทษนะ

คะ”

ตอนนั้นเหวินเสียนรู้สึกอายมาก ใบหน้าเล็กๆค่อยๆแดงขึ้นมา

เฉินซิงเจอเธอเป็นครั้งแรก เธอมัดผมหางม้า เผยให้เห็นใบ หน้าเล็กๆ ขาวเนียนประณีต เหวินชิงเดินลงมา “เขาชื่อว่าเฉินซิง เข้าเป็นทหารพร้อมพี่ พี่

หล่อกว่าเขาตั้งเยอะ ยังจะจําผิดอีก

เหงินเสียนมองบน “คนหลงตัวเอง”

อีกอย่างหนึ่ง เธอเห็นเพียงแค่ด้านหลัง ส่วนสูงก็ไม่ต่างกัน มาก ในบ้านก็ไม่มีคนนอกอยู่ด้วย

“เราจะไปกินปิ้งย่างกัน เธอไปไหม?” หลังจากเข้าเป็นทหาร คงไม่มีโอกาสแล้ว ทั้งสองคนเลยนัดกันไว้เรียบร้อยว่าจะไปสนุก กันหน่อย

“ไปสิ ทําไมจะไม่ไปล่ะ? ฉันลากลับมาเรียบร้อยแล้วนะ” เหวิน เสียนพูด

“งั้นไปกัน” เหวินชิงหยิบกุญแจรถแล้วขับรถของเหวินจีน

นั่งลงบนรถ เฉินชิงมองไปทางด้านหลังแวบหนึ่ง “เหวินชิง ยัง ไง กลัวฉันจะทำน้องสาวคุณเสียคน หรือว่ายังไง ไม่แนะนำกันสักหน่อยรึไง?”

เหวินซิงเหล่ตามองเขา “เมื่อกี้ก็รู้จักแล้วไม่ใช่หรือไง? น้อง สาวฉันเหงินเสียน เหวินเสียนยิ้ม “ต่อไปอยู่กับพี่ชายของฉัน ต้องดูแลเขาด้วย

“ฉันต้องการคนดูแล?” เหวินซึ่งไม่เห็นด้วยกับน้องสาว แบบนี้ มันดูถูกเขา นา

“พี่อ่ะชอบคิดเอาเอง ถ้าหากไปก่อเรื่องขึ้น จะทำยังไง? ฉันก็

ไม่อยู่ข้างพี่ด้วย ใครจะไปขอร้องคุณพ่อแทนพี่กัน?

เหวินจีนรักและเอ็นดูเหวินเสียนมาก ทุกครั้งที่เหวินซึ่งก่อเรื่อง ก็จะเป็นเหวินเสียนที่ออกหน้าขอร้องเหวินจีน

เหวินชิง ” ”

เฉินชิงยิ้ม หันหน้าไปมองเหวินเสียน “วางใจได้ ฉันจะดูแลเขา แทนเธอเอง”