บทที่ 434 ฟังเธอหมดเลย

หลินซินเหยียนพิงไว้ที่อกของเขา ส่ายหน้า “ฉันแค่ไม่อยากให้ นายฟังที่ไปยื่นหนิงพูดเหลวไหล เขาคิดแต่จะแก้แค้นให้พ่อบุญ ธรของเขา เห็นว่าตอนนี้พวกเรามีปัญหากับเหวินชิง ก็เลยอยาก จะหลอกใช้พวกเรา แล้วได้ผลประโยชน์

ซูจ้านสตาร์ทรถ ในใจก็ยังสงสัยคำพูดที่ไปยื่นหนึ่งพูดไว้ 30ปี ก่อน จงเฟิงพาผู้หญิงคนหนึ่งไปทำคลอดที่คลินิกแห่งหนึ่ง ผู้ หญิงคนนั้นเป็นใคร? นอกจากเฉิงซิ่ว จงเฟิงยังมีผู้หญิงคน อื่นอยู่หรอ? หรือว่าจึงห้าวจะมีน้องชายหรือน้องสาวนอกสมรส อยู่ข้างนอกจริงๆ ?

เพราะเฉิงซวบอกกับคนนอกว่าแต่งงานกับจงเฟิงไม่ สามารถมีลูกได้ตลอดชีวิต ดังนั้นเขาจึงแยกเฉิงซิ่วไว้ข้างนอก

แต่ว่าพอได้ยินที่หลินซินเหยียนพูดแล้ว ก็คิดซะว่าไปยื่นหนึ่งมี เป้าหมาย ก็เลยไม่ได้ถามมาก

จงจิ่งห้าวบีบมุมปาก แขนอ้อมไปที่คอเขาเธอแล้วโอบเธอเข้า อ้อมกอด นิ้วมือถูไปมาบนหน้าของเธอเบาๆ “ไม่เชื่อใจฉันขนาด นี้เลย? ฉันจะดูลูกไม้ตื้นๆ ของเขาไม่ออกหรอ?”

หลินซินเหยียนกอดเอวของเขาไว้ แล้วนอนบนอกของเขา ขนตางอนเล็กน้อยเพื่อซ้อนความคิด “ฉันเป็นห่วงมากไป นาย ต้องดูแผนลูกไม้ตื้นๆ ของเขาได้อยู่แล้ว”
ไม่ว่ายังไงตอนนี้ก็ให้จงจึงห้าวได้ยินที่ไปยื่นหนังพูดต่อไปไม่ ได้ ไม่อย่างนั้นความลับที่ปกปิดมาตลอด 30ปี ก็จะถูกเปิดออก แล้ว

ถ้าไปเข้าหูของเหวินชิงขึ้นมา ผลที่ตามมาเรื่องจะน่ากลัวมาก

เธอแค่ใกล้ชิดกับเฉิงซิ่วเท่านั้น แต่ก็บ้าคลั่งขึ้นมาขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าจงจิ่งห้าวไม่ใช่หลานชายของตัวเอง ไม่ใช่ลูกที่น้องสาว สุดที่รักคลอด แต่เป็นลูกของเฉิงซิ่ว

ความภาคภูมิใจที่มีในหลายปีมานี้ ครอบครัวที่ปฏิบัติต่อการ อย่างจริงใจ เป็นลูกชายของเฉิงซิ่วกันทั้งนั้น เขาจะทำอะไร? จะแก้แค้น โดยที่ไม่คิดผลที่ตามหลังมาว่าจะเป็นยังไง?

ใช่ จงจิ่งห้าวเองก็ใช่ว่าจะแพ้ แต่เป็นการทำสงครามที่ใหญ่ ใครก็อย่าคิดที่จะถอยไปเลย พอถึงเวลาก็จะมีแค่ต่อสู้กันจนตาย ไปทั้งสองฝ่าย บนผืนแผ่นดินเมืองนี้ เป็นแหล่งรวมของเหล่า เศรษฐีและชนชั้นสูง มีกี่ตระกูลที่อยากจะแทนที่ตระกูลจงและ ตระกูลเหวิน ขอแค่ตระกูลทั้งนี้ไม่แตกแยก ใครก็ทำอะไรไม่ได้ แต่รอให้พวกเขาสู้กันจนบาดเจ็บทั้งสองฝ่าย ใช้ประโยชน์จาก ช่องว่างนี้ ทำให้พังพินาศก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้

และเธอก็เป็นแบบนี้ ไม่สามารถช่วยเขาแบ่งเบาภาระได้เลย จะทำให้เขาเพิ่มภาระขึ้นมาก เขาจะเหนื่อยมาก

ถ้ารู้ในไม่เร็วก็ช้านี้ เธอหวังว่าช้าหน่อย อย่างน้อยก็รอให้เธอ คลอดลูกลงมาก่อน หรือมั่นคงพอที่จะสามารถดูแลตัวเองได้ เมื่อ ไม่เป็นภาระของเขา
และยิ่งทำให้เธอเป็นห่วงคือ เขาจะไปรับความเป็นจริงนี้ได้ยัง

คนที่เกลียดมาตลอด 20 ปี เป็นแม่แท้ๆ ของตัวเอง เขาจะไป เผชิญหน้ายังไง?

ยิ่งเป็นห่วงเขา ก็ยิ่งกลัวที่เขาจะรู้

บนเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ เธอยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวที่ ไม่อยากให้เขาต้องไปเผชิญหน้ากับเรื่องต่างๆ

โหดร้ายเกินไปสำหรับเขาแล้ว

การปิดบังของพ่อแท้ๆ การหลอกลวงและการหลอกใช้ของแม่ แท้ๆ ตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าความจริงเป็นยังไง แต่กลับปกปิดเขาตลอด เวลา 20กว่าปี ปล่อยให้เขาถูกเยาะเย้ย ทำให้ใจของเขาเต็มไป ด้วยความเกลียดชังและโกรธ

แล้วมาบอกเขาว่า ความโกรธและเกลียดนี้ นายก็ไม่ควรมี ถามหน่อย เขาควรจะเอาอารมณ์ยังไงในการไปเผชิญหน้ากับ เรื่องแบบนี้? เสียใจและโกรธ หลายปีมานี้ฉันผิดหรอ ฉันไม่ควร มีความเกลียดหรอ ฉันไม่ควรโกรธหรือ

แต่………………อะไรผิด?

ทำไมต้องให้เขาไปแบกรับทุกอย่างนี้ด้วย?

เธอยอมให้จงจิ่งห้าวเป็นลูกชายของจงฉีเฟิงและเหวินเสียน เฉินซิ่วเธอยอมใช้ชีวิตที่เหลือไปทดแทนความรัก เธอรู้ถึงความเจ็บปวดไม่สามารถบ่งบอกกับลูกตัวเองแบบนั้นได้ ไม่มี ความ

ความจริงกระจ่าง คนที่บริสุทธิ์ที่สุดก็คือจงห้าว เขาถูก กำหนดสถานะไว้ของเรื่องเกิดขึ้น

ไม่ยุติธรรมต่อเขามาก

คราบน้ำบนขนตาของเล็กน้อย เอาหน้าเขา เสียงเต้นของหัวใจหัวใจและรักใครสักคนเป็นยังไง หลังจากเจอกับนาย ฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ไม่จะเกิดกับฉัน แต่เกิดหมดแล้ว ฉันว่าการชอบใครสักคนเป็นยังไง การเต้นของหัวใจเป็นยัง ไง เป็นห่วง รู้สึกขาดๆ

อารมณ์ไม่แน่ไม่นอน จึงห้าวได้หมด แขนทั้งสองโอบ ตัวสั่นเธอไว้ หอมของเธอ“โว่ เอาคิด อะไรไปมั่ว ฉันไม่ของเธอเป็นของใครไม่ใช่ว่า ถ้าฉัน กล้าหนี จนขาหักหรอ แล้วทำไมอย่างนั้น

หลินซินเหยียนสูดจมูก เคยมาเล่มหนึ่ง ตอนผู้หญิงท้องเป็นเวลาที่มีอ่อนไหวที่สุด ฉันฉันตอน เป็นแบบ

เธอเงยหน้าขึ้น บนขนตายังเม็ดน้ำตาไว้อยู่เลย พูดด้วยเสียงแหบ “รอฉันจัดการเรื่องของฉันจนเสร็จแล้ว พวกเราพา ลูกๆ ออกไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกดีไหม? ออกห่างจากความ วุ่นวายที่นี่ ไปใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและธรรมดา บ้านของพวกเราไม่ จําเป็นต้องใหญ่มาก แต่ว่าข้างในต้องมีนาย มีฉันแล้วก็ลูกของ พวกเรา ฉันรับผิดชอบทำกับข้าว นายรับผิดชอบทํางานหาเงิน วันหยุดก็พาพวกเขาออกนอกบ้านไปเดินทางไกล ไปดู พระอาทิตย์ขึ้น มองดูการเติบโตของพวกเขาทีละนิดทีละน้อย พวกเราค่อยๆ แก่ไปด้วยกัน………

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ เมื่อความซับซ้อนของความลึกลับ ประสบการณ์ชีวิตถูกแก้ออกตอนนั้น พวกเขาแต่ละคน สุดท้ายก็ จะถูกความสัมพันธ์ของตระกูลผูกมัด

เขาก้มหน้าไปหอมหยดน้ำตาบนตาของเธอ “ฟังเธอหมดเลย”

เธอหลับตา รู้สึกสงบสุขกับช่วงเวลานี้อย่างเงียบๆ การปรากฏตัวของไปยื่นหนึ่ง ทำให้เธอกลัว ความสงบสุขนี้จะ ถูกทําลายได้ตลอดเวลา

เธอฉีกยิ้มอย่างสดใส คิ้วที่โก่ง ถึงแม้ว่าขนตาจะยังเปียกอยู่ แต่ก็หยุดความสดใสในตอนนั้นไม่ได้ เหมือนกับแสงแดดที่อ่อน โยนกำลังระลอกเข้าไปในใจของเขาทีละรอบๆ