บทที่ 428 เขาทรมานกว่าเธอเยอะเลย

จงจึงห้าวหยิบเสื้อสูทที่ทิ้งอยู่บนโซฟาขึ้นมา แล้วเดินออกจาก ออฟฟิศ

ซูจ้านกับเส้นเผยชวนนั่งอยู่ไม่ขยับ

“มีแค่วิธีนี้วิธีเดียวเหรอ?” ซูจ้านถาม

เงินเผยชวนมองเขาแว๊บนึง “เหอยเจ๋อตายไปแล้ว นี่คือ ความจริง คดีที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนๆนึงอาจจะถูกขุดคุ้ยขึ้นมา ใหม่ได้ทุกเมื่อ เหวินชิงไม่ยอมอ่อนข้อสักที ฐานะของหลินซินเหยี ยนก็คือผู้ต้องสงสัยตลอด นอกเสียจากว่าเหวินซึ่งจะอ่อนข้อเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ อีกอย่างวิธีนี้ก็ไม่มีอะไรไม่ดีเลย ไม่ได้แต่งงานกันจริงๆสักหน่อย ขอแค่เฉินซื้อหาน โผล่หน้า ฉันก็ มีความมั่นใจจับตัวเธอไว้ ถึงเวลา…….

พวกเขาก็ไม่ใช่ฝ่ายที่ถูกชักจูงแล้ว

ซูจ้านคิดๆแล้วก็ใช่ ก็มีแต่ทำแบบนี้แล้ว ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นให้

ใช้แล้ว

ออกมาจากบริษัทจงจิ่งห้าวได้ขับรถไปที่โรงพยาบาล ตอนที่ ขับผ่านร้านหนังสือร้านนึง เขาได้จอดรถลง ในใจคิดอยู่ว่าหลิน นเหยียนอยู่โรงพยาบาลทุกวันจะต้องเบื่อแน่นอนเลย เธอเป็นดี ไซน์เนอร์ออกแบบเสื้อผ้า ซื้อหนังสือเกี่ยวกับด้านนี้ให้เธอเล่มนึง เพื่อฆ่าเวลาดีกว่า
ร้านหนังสือมีสองชั้น ตรงกลางมีชั้นวางหนังสือที่มีความกว้าง ห้าเมตร จากชั้นหนึ่งขึ้นไปชั้นสอง กลิ่นหอมของหนังสือเข้มข้น

หนังสือทุกประเภทล้วนมีแบ่งโซนไว้ ตอนที่หาหนังสือเกี่ยวกับ ประเภทดีไซน์เสื้อผ้า ได้เดินผ่านโซนหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงดู ลูก ได้เห็นหนังสือ (ตั้งครรภ์สิบเดือน) เล่มนึงโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ภายใต้ความอยากรู้อยากเห็นเขาได้หยิบหนังสือลงมาเปิดดู สารบัญหน้าแรกคือ ไข่กับอสุจิรวมกันได้ยังไง

เขายักคิ้วสวยเล็กน้อย เรื่องแบบนี้มีผู้ใหญ่คนไหนไม่รู้บ้าง? หน้าที่สองคือ ไข่ที่ผสมเชื้อแล้วเข้าสู่มดลูกของผู้หญิงได้ อย่างไร

หน้าที่สามคือ ท้องชายหรือหญิงขึ้นอยู่กับใคร? หน้าที่สี่ เปลี่ยนแปลงทางร่างกายขณะผู้หญิงตั้งครรภ์สิบ เดือน

ตอนแรกถูกดึงดูดก็เพราะหนังสือชื่อว่าตั้งครรภ์สิบเดือน เพราะตอนนี้หลินซินเหยียนกำลังตั้งครรภ์อยู่ เลยเกิดความ สนใจ

ในที่สุดก็เห็นสิ่งที่เขาสนใจ ในขณะที่กำลังอยากจะเปิดอ่าน ทางนี้ได้มีผู้หญิงเดินมาหลายคน ในมือจูงเด็กไว้ เขาได้ปิด หนังสือแล้วเดินมาจ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์ เสร็จแล้วได้เอาหนังสือ ขึ้นรถไป

มาถึงโรงพยาบาล เขาเอาหนังสือลงจากรถแล้วเข้าลิฟต์ ไปห้อง หลินซินเหยียนพักอยู่

ที่นี่เงียบสงัด

คนที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเห็นคนที่ออกมาจากลิฟต์ได้ยืนตัวตรง “ประธานจง”

จงจึงห้าวพยักหน้าเล็กน้อย

เดินมาถึงหน้าห้องผู้ป่วย จงจึงห้าวผลักประตูออกเบาๆ เขา กลัวหลินซินเหยียนหลับอยู่จะทำเธอตื่น ช่องโหว่ประตูค่อยๆ กว้างขึ้น เขาเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง

เธอสวมใส่ชุดนอนผ้าไหมสีขาวที่หละหลวม แบบที่ไม่เก็บทรง ช่วงเอวเลย เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ เผยน้องขาวเนียนออกมาขาของ เธอเรียวสวย แม้แต่ข้อเท้าก็สวยมาก

ชุดนอนเป็นแบบแขนยาว แขนเสื้อได้ปักลายลูกไม้รอบนึงเป็น ของประดับตกแต่ง เผยข้อมือออกมา ในมือถือกรรไกรไว้ กำลัง ตัดแต่งกิ่งก้านของดอกไม้ บนโต๊ะมีแจกันสวยงามวางอยู่อันนึง ด้านในได้เสียบดอกไม้ไว้หลายดอกแล้ว

ดอกไม้ที่ไปยื่นหนึ่งส่งมาในคราวก่อนจงจึงห้าวได้ทิ้งลงไปใน ถังขยะ ตอนที่ไปบริษัทนึกถึงหลินซินเหยียนชอบดอกไม้ ได้แวะ ไปที่ร้านขายดอกไม้โดยเฉพาะ เมื่อก่อนอาจจะเพราะเขาเป็น ผู้ชาย เลยไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องดอกไม้พวกนี้ แม้กระทั่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดอกกุหลาบมีความหมายว่ายังไง

จนกระทั่งตอนที่เจ้าของร้านดอกไม้แนะนำดอกไม้ให้เขาบอกว่าดอกกุหลาบหมายถึงความรัก

เขาจําได้ว่าดอกไม้ที่ไปยื่นหนึ่งมอบให้คือห้าดอก เลยถามว่า “ดอกไม้ห้าดอกหมายถึงอะไรครับ?”

เจ้าของร้านขายดอกไม้บอกว่า “ดอกกุหลาบหมายถึงความ รัก ห้าดอกมีความหมายว่าไม่เสียใจภายหลัง

จงจิ่งห้าวเชอะอย่างเย็นชา ไปยื่นหนึ่งหมายความว่ายังไง?

รักหลินซินเหยียนอย่างไม่เสียใจภายหลัง

เหอะๆ

ต่อมา—จงจึงห้าวได้ซื้อดอกลิลลี่ซ่อนึง สาเหตุคือเจ้าของร้าน ดอกไม้บอกว่า “ดอกลิลลี่หมายถึงรักกันตลอดไป”

อืม เขาจะรักกับหลินซินเหยียนตลอดไป

ส่วนไปยื่นหนึ่ง ก็ให้เขาไม่เสียใจภายหลังของเขาไปเถอะ!

เขาจะไปบริษัทไม่ได้กลับมา เจ้าของร้านดอกไม้เป็นคนส่งมา ตอนนั้นหลินซินเหยียนหลับอยู่ ป้าหนูก็เลยเอาวางไว้บนโต๊ะ หลินซินเหยียนตื่นขึ้นมาเห็น ถึงได้ให้ป้าหนูซื้อแจกันมา เธอจะ จัดดอกไม้ใส่แจกัน ที่จริงเธอคิดไม่ถึงเลยว่าจงจึงห้าวซื้อดอกไม้ เป็นด้วย

จงจิ่งห้าวเดินเข้ามายืนอยู่ที่ตรงหน้าเธอ “คุณชอบมั้ย?”

หลินซินเหยียนแหงนหน้าขึ้น ผมยาวของเธอทิ้งตัวไว้ ตอน แหงนหน้าขึ้นได้เผยใบหน้าเรียวเล็กออกมา เธอเหนือความคาดหมายมาก ตอนที่จงจึงห้าวโยนดอกไม้ทิ้งเขาโกรธมาก หลินซิน เหยียนรู้สึกเขาไม่ใช่ผู้ชายที่ซื้อดอกไม้ให้ผู้หญิงเป็น ลึกๆเธอ ดีใจมาก มุมปากเผยรอยยิ้มอ่อนๆออกมา “ชอบค่ะ”

จงจิ้งห้าวไม่เห็นด้วย “ไร้รสนิยมจริงๆ”

หลินซินเหยียนคิดในใจว่าไร้รสนิยมขนาดนี้คุณยังให้อีก แต่พอคำพูดถึงปากกลับได้เปลี่ยนคำพูด “ถึงไร้รสนิยมก็ชอบ

คะ”

เธอได้จับกลีบดอกไม้ไว้ เป็นการสัมผัสที่เนียนละเอียดมาก แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ

คอเสื้อของชุดนอนเธอคือคอกลม มีลายลูกไม้ประดับตกแต่ง เหมือนแขนเสื้อ ทับซ้อนกันหลายชั้น คอเสื้อค่อนข้างกว้าง คอ กับไหปลาร้าต่างก็เผยออกมา

จงจิ่งห้าวโน้มตัวเอาริมฝีปากประกบอยู่ที่ไหปลาร้าของเธอ ริมฝีปากของเขาค่อนข้างเย็น แต่นิ่มนวลมาก นาทีที่ประกบกับ ผิวของเธอเหมือนถูกไฟช็อตยังไงอย่างงั้น ร่างกายของหลินซิน เหยียนเกร็ง ตามมาด้วยผลักเขาเบาๆ นิ่งและพูดเสียงเบา”ป้าห กำลังทำความสะอาดห้องน้ำอยู่นะคะ”

เดี่ยวออกมาเห็นเข้า มันจะดูไม่งาม

จงจิ่งห้าวใช้ฟันกัดเนื้อหนังเธอ บนไหปลาร้าไม่มีเนื้อเขาคอย กัดหนังของเธอเล่นเบาๆ ถึงไม่ได้ใช้แรงกัดแต่ก็เจ็บอยู่ดี หลิน นเหยียนร้องซี้ดทีนึงพร้อมขมวดคิ้วแน่น
จงจิ่งห้าวอมยิ้ม “เดี๋ยวคืนนี้ผมให้คุณกัดผมคืน

หลินซินเหยียนผลักเขา “อย่ามากวนฉัน ให้ฉันทําพวกนี้ให้ เสร็จก่อน

ป้าหยอยู่ห้องน้ำ เขาไม่ได้ทำอะไรต่อ ได้ไปนั่งที่โซฟาแล้วเริ่ม เปิดอ่านหนังสือที่ซื้อกลับมา

หลินซินเหยียนมองเขาแว๊บนึง นี่ถึงได้พบว่าเขาซื้อหนังสือ

กลับมาอ่าน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เดิมทีจงจิ่งห้าวคือจะซื้อหนังสือให้หลินซินเหยียน ปรากฏได้ ชื่อเล่มที่ตัวเองอ่านเล่มนึงก็กลับมาแล้ว ลืมเรื่องที่จะซื้อหนังสือ ให้หลินซินเหยียนสนิทเลย

ป้าหยูทำความสะอาดห้องน้ำเสร็จแล้วเดินออกมา เธอหยิบผ้า ขนหนูที่จะซักเสร็จก็ได้เดินออกจากห้องผู้ป่วย ตามด้วยปิดประตู เบาๆ

จงจิ่งห้าวกลับมาเธอได้ยินเสียงแล้ว เธอจงใจทําความสะอาด ให้เสร็จโดยเร็วแล้วรีบออกจากห้องผู้ป่วย เพื่อเหลือพื้นที่ให้พวก เขา

ในห้องผู้ป่วยเงียบมาก ดูเหมือนเนื้อหาของหนังสือจะไม่เลว เลย จงจิ่งห้าวอินกับการอ่านหนังสือมาก

หลินซินเหยียนเอาดอกไม้จัดใส่แจกันเสร็จแล้วสวยมาก เธอ พึงพอใจกับผลงานของตัวเองมาก เธอมองไปที่จงจึงห้าว “สวย มั้ยคะ?”
“อืม?” จงจิ่งห้าวดึงสายตาออกมาจากหนังสือ เห็นเธอจัด ดอกไม้ใส่แจกันเรียบร้อยแล้ว เขาวางหนังสือไว้บนโซฟา “เหนื่อยมั้ย?”

หลินซินเหยียนส่ายหัว “ฉันอยากไปล้างมือค่ะ”

จงจิ่งห้าวอุ้มเธอไปล้างมือที่ห้องน้ำ พอล้างมือเสร็จ จงจึงห้าว ก็ได้อุ้มเธอมาที่เตียง “วันนี้คุณอาเจียนหรือเปล่า?”

หลินซินเหยียนบอกว่าไม่ได้อาเจียน “คุณเอาหนังสือมาให้ฉัน อ่านหน่อยสิคะ”

จงจิ่งห้าวมองเธอแว๊บนึง พร้อมถามอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “จะดูจริงอ่ะ?”

“มีอะไรที่ดูไม่ได้เหรอคะ?” ก็เป็นแค่หนังสือที่เกี่ยวกับผู้หญิง ตั้งครรภ์ไม่ใช่เหรอ? มีอะไรที่ดูไม่ได้

แววตาของจงจิ่งห้าวคลุมเครือไม่ชัดเจน มีแสงวิบวับซ่อนอยู่ เขาหยิบหนังสือพร้อมมาพิงที่เตียง และกอดหลินซินเหยียนมาที่ อ้อมแขน “เราดูด้วยกัน

หลินซินเหยียนซบอยู่ที่อ้อมอกของเขา จงจึงเปิดหน้าหนังสือ แต่แล้ว……

หลินซินเหยียน ”

แต่ละหน้ายังมีหัวข้อเล็กๆด้วย หน้าที่จงจึงห้าวอ่านคือ การเปลี่ยนแปลงทางร่างกายขณะที่ผู้หญิงตั้งครรภ์สิบเดือน หัวข้อที่ หนึ่งคือ ช่วงตั้งครรภ์ผู้หญิงสามารถมีเพศสัมพันธ์หรือเปล่า

ที่จริงเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าด้านในจะมีภาพประกอบ

ท้องสามเดือนแรกไม่แนะนำให้มีเพศสัมพันธ์ ถึงมีก็รุนแรงไม่ ได้ หลังจากสามเดือนพอตำแหน่งของทารกในครรภ์ค่อนข้าง คงที่แล้ว สิ่งที่ต้องระวังของเรื่องบนเตียงคือ จะกดทับ โดนหน้า ท้องของสตรีมีครรภ์ไม่ได้ ท่าไหนจะไม่กดทับโดนหน้าท้องของ สตรีมีครรภ์ ควรจะทำตาม —ด้านล่างมีรูปตัวอย่างเยอะมาก

ท่วงท่าต่างๆ

“รอให้ทารกในครรภ์คงที่แล้ว เราลองพวกนี้ดู?” จงจิ่งห้าวพูด ด้วยความสนใจ

คอของหลินซินเหยียนสั่น ที่เขาตั้งใจดูขนาดนี้คือกำลังดูพวก

นี้อยู่เหรอ?

จงจิ่งห้าวมองแก้มแดงอมชมพูของเธอ และกดเสียงไว้ “คุณ ไม่พูด ผมก็ถือว่าคุณยอมรับโดยปริยายแล้วนะ”

หลินซินเหยียนซบอยู่ในอ้อมอกเขาไม่พูดจา ไม่รู้เป็นอะไรไป ตัวเองถึงได้อยาก………

เมื่อก่อนเธอไม่รู้สึกว่าตัวเองต้องการเรื่องบนเตียงสักเท่าไหร่ ตอนที่จงจึงห้าวไม่ถูกเนื้อต้องตัวเธอก็ไม่อยาก แต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็น อะไรถึงได้อยากอย่างไร้สาเหตุ
เธอพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง สะกดจิตตัวเอง ให้ตัว เองหลับ

จงจึงห้าวมองผู้หญิงที่เหมือนแมวเหมียวที่ซบอยู่ในอ้อมอกตัว

เอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ละมุน เขาพลิกหน้ากระดาษ หน้านี้คือตอนที่ผู้หญิงตั้งครรภ์ร่างกาย

มีการเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง

พอผู้หญิงตั้งครรภ์ ร่างกายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย หน้าอกจะคัดตึง ง่วงบ่อย เป็นตะคริวตอนดึก หัวนมจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเข้มตามช่วงอายุครรภ์…….

เขาก้มหน้า พบว่าลมหายใจของหลินซินเหยียนไม่ได้คงที่ ไม่ เหมือนคนนอนหลับเลย เขาวางหนังสือลงและหันมากอดเธอไว้ “เป็นอะไรไป?”

หลินซินเหยียนสงบสติลงมาไม่น้อยแล้ว “ไม่มีอะไรค่ะ แค่นอน

ไม่หลับเฉยๆ”

ลูกกระเดือกของจงจึงห้าวเคลื่อนไหวขึ้นลง เขาทรมานกว่า เธอเยอะเลย แต่แค่ในใจนึกถึงคำพูดของหมอ ถึงได้หักห้ามใจ ตัวเองเอาไว้

เขาใช้นิ้วเขียคอเสื้อของเธอ หลินซินเหยียนรีบเอามือกุมไว้ “คุณทำอะไรคะ?” เขายิ้ม “ผมดูหน่อย”
หลินซินเหยียบ .………….

เสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย แต่ว่าได้ถูกเสียงหัวเราะกลบ ไป “ในหนังสือบอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง ผมดูหน่อยว่าของ คุณเปลี่ยนหรือยัง……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ