บทที่ 426 รักเธอจนบ้าคลั่งหรอ

ครั้งนี้เฉินซือหานไม่ได้เคลิบเคลิ้มไปกับเขาในทันที “นี่นาย กำลังล้อเล่นกับฉันเหรอเนี่ย? ชอบฉัน? นายพูดแบบนี้ก็เพื่อไม่ อยากให้ฉันแต่งงานกับจงจึงห้าว

หลี่บ้านไม่ยอมแพ้ แววตาที่บอบมองเธอไว้ ค่อยๆปล่อย เธอและถอยหลังไปสองก้าว เว้นระยะห่างออกมาจากเธอ ลูก กระเดือกเคลื่อนไหวขึ้นลง พร้อมเสียงแหบแห้ง “เธอคิดว่าพี่ กำลังล้อเล่น งั้นก็ล้อเล่นเถอะ วันนี้ถ้าพี่เถียงไม่ไหว เธอก็ถือว่าพี่ ไม่ได้พูดก็แล้วกัน”

พอพูดจบเขาได้หันหลังจากไป ตอนที่มือจับราวจับไว้ เขาได้ หยุดฝีเท้าลง ไม่ได้หันหน้ามา แค่พูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ที่บอก ว่าจงจิ่งห้าวป่วยทางจิตที่ไม่ได้หลอกเธอ พี่อยากให้เธอได้ดี ถึง คนที่ปกป้องเธอไม่ใช่พี่ พี่ก็หวังให้เธอมีความสุข ถ้าไม่รู้ว่าเธอ อยากแต่งงานกับจงจึงห้าว พี่คงยังไม่มีความกล้าหาญพูดความ ในใจเหล่านั้นออกมา…….

หลี่บ้านใกล้จะถูกตัวเองสะอิดสะเอียนตายอยู่แล้ว หน้าของ เขาดุร้ายจนบิดเบี้ยวไว้ เขาหันหลังให้กับเฉินซื้อหานเธอเลยมอง ไม่เห็น เขาสะอิดสะเอียนตัวเองต่อ “พี่อยากให้เธอมีความสุขจริ งๆ หาผู้ชายดีๆคนนึง พูดจริงๆนะ ถ้าเธอยังจะแต่งงานกับจงจิ่ง ห้าวอีก ถึงวันที่เธอแต่งงาน พี่ก็จะขัดขวางเธอ พี่จะทนเห็นเธอ โดดเข้าไปในกองไฟไม่ได้เด็ดขาด ตอนที่เรียนหนังสืออยู่ได้ยินค่านั้น บุรุษยากที่จะผ่านด่านหญิงงาม ตอนนั้นพี่ไม่แคร์เลย จน กระทั่งพี่สังเกตได้ถึงความรู้สึกที่มีต่อเธอ ถึงรู้ว่าที่แท้พอความ รักถึงจุดที่ลึกซึ้งแล้ว อย่าว่าแต่ให้พี่บอกเรื่องส่วนตัวของจงจึง ห้าวให้เธอฟังอย่างไม่แคร์ความสัมพันธ์เลย ถึงให้พี่หักซี่โครง นึงเพื่อเธอแล้วจะเป็นไรไป?”

ผู้หญิงล้วนไวต่อความรู้สึกทั้งนั้น เฉินซื้อหานก็เหมือนกัน ค่ สารภาพรักที่ลึกซึ้งของหลี่ด้าน ทำให้หัวใจเธอค่อนข้างว้าวุ่น

“ดูแลตัวเองดีๆ” หลี่จานพูดจบก็ได้ดึงประตูออก เขาแกล้ง ทําท่าทางว่องไว ไม่ให้โอกาสเฉินซือหานได้คิด

ภายใต้การกระทบกระเทือนจิตใจ คนเรามักจะทำพฤติกรรมที่ ขาดสติออกมามากที่สุด

แต่แล้ว สงครามทางจิตวิทยาของหลี่บ้านสำเร็จแล้ว นาทีที่เขา

จะจากไป เฉินซือหานวิ่งมากอดเอวเขาไว้ “นาย นายพูดจริงเห

รอ?”

หลี่จ้านแกล้งทําเป็นโกรธพร้อมปัดมือของเธอออก “นอกจาก เรื่องที่จงจิ่งห้าวป่วยทางจิตแล้ว อย่างอื่นที่พี่พูดล้วนเท็จหมด!”

เฉินซื้อหานกอดเขาไว้ไม่ปล่อย “ที่นายบอกว่าชอบฉัน ฉัน ได้ยินแล้ว นายอย่าคิดจะกลับคำ แม้แต่เรื่องที่จงจึงห้าวจิตไม่ ปกตินายก็ยังบอกฉันเลย นายจะต้องจริงใจกับฉันแน่นอน ที่จริง นายก็หน้าตาหล่อดีนะ แค่..……..

หลี่จ้าน ” ? ”
“ช่างเหอะ ไม่ว่ายังไง ขอบใจที่นายพูดกับฉันเยอะขนาดนี้นะ”

หลานหันมาจับไหล่เธอไว้ “เธอพูดให้ชัดเจนหน่อย แค่ อะไร?”

“นายอ่อนเกินไป ขาดความรู้สึกนิดหน่อย” เฉินซือทานพูด

ตรงๆ

หางตาของหลีจ้านกระตุก เข่าอ่อนไปหน่อย?

อ่อนตรงไหน?

“เธอ เธอพูดให้รู้เรื่อง? อ่อนตรงไหน?”

เฉินชื่อทานเดินมานั่งลงที่ขอบเตียง แล้วถอนหายใจที่นึง “ถึง จงจิ่งห้าวป่วยโรคแบบนั้น ฉันก็จะแต่งงานกับเขา

หลี่จ้าน

เขาทุ่มสุดตัวแสดงขนาดนี้ สุดท้ายไม่มีประโยชน์เลยสักนิด?

“เฉินชื่อหาน นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ?” หลี่จ้านแสร้งต่อไปไม่ ไหวแล้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้เอาใจยากขนาดนี้นะ?

อาศัยหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา ได้ทำผู้หญิงมากมายหลง เสน่ห์ แต่เธอกลับยังไม่มีความรู้สึกเลย?

หลี่บ้านไม่เคยมีความรู้สึกล้มเหลวขนาดนี้มาก่อน เขาเกรี้ยว กราด “พี่แพ้เธอแล้ว อย่างมากก็แค่ไปฉกฉวยแต่งงาน ช่างแม่ งถ้าพี่ขัดขวางเธอแต่งงานกับจงจึงห้าวไม่ได้ พี่ก็ไม่ใช่หลี่บ้าน!

นาทีนี้ในใจหลี่จ้านคิดแบบนี้จริงๆ ไม่ว่ายังไง เขาก็จะให้เงินซือหานแต่งงานกับจงจึงห้าวไม่ได้

ไม่งั้นหลินซินเหยียนจะทำยังไง? หลินซีเฉินกับหลินลุยซีจะทำ ยังไง?

แต่แล้ว คำพูดโหดๆของหลี่บ้าน ซึ่งอยู่ที่หูของเฉินซื้อทานแล้ว กลับคือเขายอมที่จะไม่แคร์อะไรทั้งนั้น ก็จะขัดขวางเธอโดดเข้า กองไฟของจวจึงห้าว ในใจซึ่งจะแย่อยู่แล้ว

ผู้ชายคนนึงทำเพื่อเธอทุกอย่างๆไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น หน้าตา โหดเหี้ยมของเขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

แววตาของเฉินซื้อหานเปล่งประกาย “นายจะทำแบบนั้นจริง เหรอ?”

หลี่บ้านทำหน้าดุร้ายเข้าไว้ “พี่จะทำแบบนั้นแน่นอน ใครก็ ขวางพี่ไม่ได้ พี่จะอาละวาดจนงานแต่งพังแน่นอน!

เงินซื้อหานมองหน้าเขาไว้ “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่านายจะรักฉันถึง ขั้นบ้าคลั่ง ฉันรู้ว่าจงจึงไม่ชอบฉัน ฉันก็เคยหวั่นไหวอยู่เหมือน กัน แต่พ่อฉันอยากให้ฉันแต่งเข้าตระกูลจง เพราะฉะนั้นฉัน……..

หลี่จ้าน “…..

นี่มันอะไรกัน?

รักเธอจนบ้าคลั่ง?

แหวะ—

ทำไมถึงได้สะอิดสะเอียนขนาดนี้?
อย่างเพิ่งไปสนใจเลย เงินซื้อทานอ่อนข้อก็พอแล้ว

เขาเดินมา “เธอไม่อยากแต่งแล้วจริงอ่ะ?

“แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น” เฉินซือทานแบมืออย่างจนปัญญา

สมองของหลี่บ้านทำงานอย่างไร ไม่นานเขาก็คิดแผนดีได้ แผนนึง ถ้าเขากับเฉินซื้อหานไปพูดกับพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย แบบนี้จะ……..

เหมือนเหวินซึ่งกับเฉินชิงคงไม่เห็นด้วยแน่เลยมั้ง?

แบบนี้พวกเขาก็สามารถบีบจงจึงห้าวแต่งงานกับเฉินซื้อหาน เหมือนกัน

ต้องทํายังไงดี?

พาเฉิน อหานหนีไปด้วยกัน?

พาเฉินซือทานไป?

เอ๊ะ อันนี้ใช้ได้

ตอนที่หลีจ้านกำลังจะเปิดปาก เฉินซื้อหานส่งเสียงออกมา “พ่อฉันคาดหวังในตัวฉันสูง ฉันจะให้ท่านผิดหวังในตัวฉันไม่ได้ มีอยู่วิธีเดียวก็คือ…….

แก้มของเธอแดงก่ำ ค่อนข้างเขินอาย

หจ้านอยากถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไร้สาเหตุ ทำไมถึงรู้สึก ว่าไม่ใช่เรื่องดีเลย?
“วิธีเดียวอะไร?”

“พวกเราชิงสุกก่อนห่าม ถึงเวลาพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายจำต้องให้ เราอยู่ด้วยกันแน่นอน เพราะพวกเรา…….” เฉินซื้อหานซบอยู่ใน อ้อมอกเขาพร้อมพูดเสียงต่ำ “ถ้าเรามีลูกสักคนสองคน พวกท่าน ยอมให้เราอยู่ด้วยกันแน่นอน

เฉินซื้อหานคิดอยู่ในใจอย่างสวยหรู หลี่บ้านมีติ่งเยอะขนาด นั้น ตอนนี้เขากลับจะกลายมาเป็นของตัวเองแล้ว ถ้าติ่งพวกนั้นรู้ เข้า ไม่รู้ว่าจะริษยาเธอตายหรือเปล่า

หลี่จําน

คำว่าเย็ดแม่งวนเวียนอยู่ในหัวของหลีจ้าหลายค่า