บทที่422 ลูกมีความมั่นใจกับเธอเท่าไหร่

หลี่จ้านก้มหน้าอย่างผิดหวัง

หลี่จึงนึกว่าเพราะเฉินซื้อหาน เขาถึงได้ล้มแล้วลุกขึ้นมาไม่ได้ เพื่อปลอบใจลูกชาย หลี่จิ้งกอดลูกชายไว้ “ถึงแม้เรื่องมันซับ ซ้อน แต่แม่จะพยายามช่วยลูกไขว่คว้าอย่างแน่นอน”

หจ้านหันหน้ามามองหลี่จิ้ง สายตาเคร่งขรึมสุดท้ายก็ไม่ได้ พูดอะไร

หลี่จึงคิดซ้ายตรองขวา เธอรู้ดีแก่ใจว่าเหวินชิงดื้อดึงแค่ไหน แคร์น้องสาวที่ตายไปแล้วแค่ไหน อยากให้เหวินชิงอ่อนข้อ เกรง ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้คงต้องลงมือจากตัวเฉินซื้อหานกับคุณ นายเฉินแล้ว

หลี่จิ้งคิดๆแล้วได้มองหน้าลูกชายอย่างจริงจัง “ถ้าให้ลูกเจอ หน้าเฉินซื้อหาน ลูกมีความมั่นใจกับเธอเท่าไหร่?

ความมั่นใจ?

เขาไม่สนใจเฉินซือหานเลย จะไปเอาความมั่นใจมาจากไหน? ถ้าเขาสนใจเธอจริงๆก็สำเร็จไปตั้งนานแล้ว ยังจะรอถึงตอนนี้ เหรอ?

แต่เขาพูดแบบนี้กับหลี่จิ้งไม่ได้ ไม่งั้นจะเผยพิรุธออกมาได้ เขา แสร้งทำเป็นไม่มีความมั่นใจเลยลังเล “ก็มีความมั่นใจประมาณครึ่งนึงมั่งครับ”

หลี่จิ้งตัดสินใจในทันที “มีโอกาสครึ่งนึงก็พอแล้ว เราไปที่ตระ กูลเฉินตอนนี้เลย ล่อเฉินซื้อหานมาที่บ้านเรา

แบบนี้หลีจ้านก็มีโอกาสสารภาพรักกับเธอแล้ว

ถ้าหลี่ร้านสามารถได้อยู่กับเฉินซื้อหาน เหวินซึ่งก็ไม่สามารถ บีบบังคับให้จงจิ่งห้าวแต่งงานกับเฉินซื้อหานแล้ว เธอเห็นชัดเจน กว่าเหวินซิง จงจึงห้าวไม่แต่งงานกับเฉินซื้อหานหรอก ถึงจะ รับปากแต่งงานเพื่อหลินซินเหยียน สุดท้ายก็ไม่มีผลลัพธ์ที่ดี หรอก

ที่จริงหลี่จิ้งไม่อยากปิดบังลูกชาย แต่ยังไงก็มีความกังวลอยู่ ไม่มากก็น้อย สุดท้ายเธอไม่ได้พูดอะไร แค่ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ ออกจากบ้านเลย

ในฐานะคนเป็นแม่เธอมีความเห็นแก่ตัวอยู่

บ้านเธอกับบ้านตระกูลเฉินอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ไม่นานหลี่จิ้ง ถึงหน้าบ้านของตระกูลเฉินแล้ว ตอนที่เธอกำลังจะเดินไปเคาะ ประตู มือถือในกระเป๋าได้ดังขึ้น

เธอหยิบมือถือขึ้นมารับสาย

เสียงร้อนรนใจของเฉินซิงก้องมา “หลี่จิ้งหรือเปล่า?” หลี่จิ้งฟังเสียงของเฉินชิงออก “ฉันเองค่ะ” “คุณรีบมาที่โรงพยาบาลประชาชนที่สองเดี๋ยวนี้เลย เหวินชิงหมดสติไป ตอนนี้เพิ่งส่งตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉิน…..”

สมองของหลี่จิ้งดังนิ่งๆ เหวินซึ่งเป็นลมหมดสติไป? ตอนนี้อยู่ ห้องฉุกเฉิน? เธอลนลานจนไม่รู้ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลัง มือ ถือที่อยู่ในมือยังไม่ได้ตัดสายทิ้ง

“หลี่จิ้ง คุณฟังผมพูดอยู่หรือเปล่า?”

หลี่จิ้งดึงสติกลับมาแล้วพูดว่า “ได้ยินๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย

ค่ะ”

เป็นสามีภรรยามาครึ่งค่อนชีวิต หลี่จึงมีความรักให้เหวินชิง อยู่ เหวินซึ่งนอกจากจะดื้อด้าน นโยนไม่เป็น และโรแมนติก ไม่เป็นแล้ว เขาถือเป็นผู้ชายที่มีคุณสมบัติคนนึง เขาจริงจังและ จริงใจกับความรัก

เขาเป็นชายชาติทหารร่างกายแข็งแรงก่ย่า ตรวจเช็ค ร่างกายปีละสองครั้ง ร่างกายแข็งแรงดีออกไม่มีโรคประจำตัว อะไรเลย ทำไมถึงหมดสติเข้าโรงพยาบาลกะทันหันได้?

หลี่จิ้งได้โบกรถแท็กซี่ที่หน้าหมู่บ้านไปยังโรงพยาบาล และได้ ทิ้งเรื่องที่รับปากหลี่จ้านไปด้านหลังหมดเลย

ตอนนี้ในหัวเต็มไปด้วยเหวินชิง

กลัวเขาจะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นมา เพราะยังไงซะเขาที่ ร่างกายแข็งแรงเข้าโรงพยาบาลฉับพลัน มันเกิดขึ้นกะทันหันเกิน ไป มีแรงโจมตีเกินไป

ไม่นานรถแท็กซี่ก็ได้จอดลงที่หน้าโรงพยาบาล หลี่จิ้งลนลานจนเปิดประตูก็ลงจากรถไปเลย คนขับได้เรียกเธอไว้ “คุณครับ คุณยังไม่ได้จ่ายตังค์เลย

ทีนี้หล่จิ้งถึงนึกได้ เธอหันหลังเดินกลับมาควักหนึ่งร้อยหยวน

ให้กับคนขับ “ขอโทษด้วยค่ะ ฉันมีเรื่องเร่งด่วนเลยลืมค่ะ คนขับแท็กซี่ก็เป็นคนพูดจาง่ายดี เขาได้พูดด้วยรอยยิ้ม

“เข้าใจครับ”

มาโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

คนขับยื่นเงินทอนออกมาจากกระจกรถ หลี่จิ้งบอกว่า “ไม่ต้อง ทอนแล้วค่ะ จากนั้นก็ได้เดินเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างเร่งรีบ

คนขับมองเงินในมือแล้วยิ้มแย้ม จากนั้นได้เก็บเงินใส่กระเป๋า แล้วสตาร์ทรถจากไป

ตอนที่หลี่จิ้งเดินมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน เหวินซึ่งยังไม่ออกมา

เลย เฉินชิงนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ยาวคนเดียว

หลี่จิ้งเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น คนยังไม่ถึงแต่เสียงมาถึงก่อนเลย “นี่ มันเกิดอะไรขึ้นคะ? ร่างกายเขาแข็งแรงมาโดยตลอด ทำไมถึง เป็นลมหมดสติไปได้?”

เฉินชิงลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ยาว มองหลี่จิ้งที่ร้อนรนใจแล้วพูด ปลอบใจ “คุณอย่าเพิ่งร้อนรนใจ

“ฉันจะไม่ร้อนรนใจได้ยังไง?” หลี่จึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ ได้ นี่มันถึงขั้นถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินเลย เธอจะไม่ร้อนรนใจได้ยังไง?
“คุณบอกฉันหน่อยว่าเขาหมดสติยังไงกันแน่? ที่ผ่านมา ร่างกายเขาแข็งแรงดีมากมาโดยตลอดเลย

เรื่องนี้ปิดไม่มิดเลยด้วยซ้ำ ช้าเร็วหลี่จิ้งก็ต้องรู้ เฉินซึ่งก็ไม่ได้ ปิดบัง “วันนี้ผมกับเหวินชิงไปเจอจงจึงห้าว เขาไปเรื่องของชื่อ หาน จงจิ่งห้าวตอบตกลงแล้ว แต่จะตัดความสัมพันธ์กับตระกูล เหวิน เหวินชิงร้อนรนใจนถึงได้หมดสติไป

เหวินชิงแค จงจึงห้าวมากแค่ไหนหลี่จึงรู้ดี ตอนนี้จงจึงห้าวจะ ตัดขาดความสัมพันธ์ เหวินซิงเลยรับไม่ได้ อันนี้เธอสามารถ เข้าใจได้ แต่…….จงจิ่งห้าวตกลงจะแต่งงานกับเฉินซื้อหานแล้วเห รอ?

นาทีนี้หลี่จิ้งเพิ่งมานึกถึงเรื่องที่เธอรับปากหจ้าน ตอนนี้จะทํายังไงดี?

เธอล้วงมือถือออกมาโทรหาลูกชาย หลี่บ้านไม่ยอมติดต่อกับ ที่บ้าน หลี่จิ้งไม่มีเบอร์มือถือของเขาเลย เบอร์ที่เธอโทรคือ โทรศัพท์ของที่บ้าน

โทรหน่ะโทรติดแล้วแต่ไม่มีคนรับสายเลย

หลีจ้านรอหลี่จิ้งอยู่ตั้งนานก็ไม่เห็นท่านกลับมาสักที จึงได้ไปที่ ตระกูลเฉินเอง เขาไม่เจอหลี่จิ้งอยู่ที่ตระกูลเฉินเลย

“แม่นายไม่ได้มาหนิ หรือไม่นายลองโทรหาเธอดู?” คุณนาย เฉินพูดตามความจริง

หลี่จ้านยิ้ม “ที่จริงผมหาแม่ผมก็ไม่ได้มีเรื่องเร่งด่วนอะไรครับอ้อ ใช่ ซือหานอยู่บ้านหรือเปล่าครับ?

คุณนายเฉินพูด “อยู่จ้า

เธอหลีกทางให้หลีจ้านเข้ามา คุณนายเฉินชอบหลีบ้านอยู่ รู้สึกเขากับเงินซื้อหานอายุไล่เลี่ยกัน ครอบครัวก็ดี แถมทั้งสอง ยังโตมาด้วยกัน ต่างก็รู้นิสัยใจคอกัน

เธอมองหน้าหลีจ้าน “เสี่ยวจนายบอกน้ามาว่านายชอบชื่อ หานใช่หรือเปล่า?”

ช่วงนี้เขามาที่บ้านค่อนข้างบ่อย ทุกครั้งล้วนมาหาเงินซื้อหาน ทั้งนั้น ครั้งนี้เขาบอกว่ามาหาหลง แต่สุดท้ายก็ยังถามถึงเป็นชื่อ หานอยู่ดี อยู่ในสายตาคุณนายเฉินเขาบอกมาหาหลี่จิ้งที่จริงเป็น แค่ข้ออ้างเฉยๆ จุดประสงค์หลักคืออยากใกล้ชิดเงินซื้อหาน

หลี่จ้านอึ้งไปครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจู่ๆคุณนายเฉินจะถามคำถาม