บทที่383 พระที่ระงับความโลภ

หลินซินเหยียนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ถึงแม้ว่านายไม่ตกลงที่ จะเป็นพรีเซนเตอร์ให้ฉัน ฉันก็เข้าไปกับนายไม่ได้

หลานยกมือ “คุณคิดว่าตัวเองมีทางเลือกอื่นไหม?

หลินซินเหยียน “..……………….

“ฉันไม่สน ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่มีทางเข้าไปกับคุณ” หลินซินเหยี ยนเด็ดเดี่ยวมาก

หลี่จ้านสงสัย เขาไม่ได้จะให้เธอไปทำอะไรที่ขัดกับมโนธรรม หรือสิ่งผิดกฎหมายซะหน่อย แค่ไปเจอคนคนหนึ่ง ทำไมถึงต่อ ต้านขนาดนี้

“ข้างในนี้มีคนที่คุณรู้จัก? ” หลี่จ้านถามอย่างทดสอบ “มีคนที่ คุณไม่อยากเจอ? ”

กับเขาก็แค่คนรู้จัก มิตรภาพก็ไม่ได้ลึกมาก ไม่อยากพูดเรื่อง ของตัวเองให้เขาฟัง

เธอหลบสายตาที่หลี่จ้านมองมา “ฉันแค่ไม่อยากไปปรากฏอยู่ ในสายตาคนอื่นทั้งๆ ที่ใส่กุญแจมือไว้ คนที่ไม่รู้ เขาอาจจะคิดว่า ฉันไปทําอะไรผิดมา ?

หลี่บ้านอึ้งไปสักพัก ก้มหน้ามองกุญแจมือที่มือของตัวเอง ขมวดคิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนเล่นงาน
แต่ว่าเป็นแบบนี้แล้ว เขาเองก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน

ถึงแม้ว่าจะไปปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนแบบนี้มันน่าอาย จน กระทั่งจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด

“คนนี้สำคัญต่อผมมาก ถ้าคุณไม่ไป ผมจะทำยังไง? ” หล จํานก็รู้สึกหมดหนทาง เขาคิดขึ้นมาได้ “คุณไม่อยากเจอคน ผมเอาอุปกรณ์ของผม

ให้คุณ”

พูดไปเขาก็เอาแว่นยื่นให้หลินซินเหยียน ยังให้คุณไจแอ้นเอา ผ้าปิดปากให้หลินซินเหยียน

หลินซินเหยียน

“ช่วยไม่ได้ ผมจําเป็นต้องเจอคนนี้” ท่าทางของเขาแน่วแน่ มาก เหมือนกับว่าถ้าหลินซินเหยียนไม่ตกลง เขาก็จะลากเธอขึ้น ไปเลย

ช่วยไม่ได้ หลินซินเหยียนทำได้เพียงตกลง

ใส่ผ้าปิดปากแว่นตา ส่องกระจกมองหลังที่หนึ่ง มั่นใจว่ามอง ไม่เห็นหน้าแล้วถึงจะสบายใจ

เธอมองไปทางกรรมพันธุ์ “เรื่องที่คุณบอกว่าจะเป็นพรี เซนเตอร์ให้ฉันฟรีๆ จริงใช่ไหม?

ค่าตัวพรีเซ็นเตอร์เป็นเงินก้อนที่ไม่น้อยเลยจริงๆ ไม่ใช่ว่าเธอ งก อยากจะเอาเปรียบเขา เขาเป็นคนพูดเอง
เธอก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้เลย พอถึงเวลาก็จะให้เล็กน้อย ไม่ว่ายัง ไงเขาก็เป็นถึงดาราแนวหน้า ค่าตัวออกงานไม่น้อย ทำการ โปรโมทให้ตัวเอง จะปฏิบัติไม่ดีไม่ได้

หจ้านมองเธอไว้อย่างจริงจัง “ขอแค่คุณเข้าไปกับผม ผมก็จะ เป็นพรีเซนเตอร์ให้คุณฟรีๆ เชื่อผมได้ไหม? ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า “ฉันไม่เอาเปรียบคุณ ฉันเช็คมาก่อน แล้วว่าค่าตัวดาราอย่างพวกคุณอย่างน้อยก็เริ่มด้วยหนึ่งล้าน พวกเราคิดตามราคาเริ่มแล้วกัน ถือซะว่านายหักส่วนลดให้ฉัน ฉันรับน้ำใจของคุณด้วย

หลี่จ้านยิ้ม “คิดละเอียดขนาดนั้นเลย? ”

โบราณว่า พี่น้องแท้ๆ ยังคิดตามจริง ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณ เอาเปรียบด้วย” หลินซินเหยียนพูดอย่างตรงไปตรงมา

มิตรภาพเป็นมิตรภาพ ธุรกิจคือธุรกิจเอามาพูดรวมกันไม่ได้ และยิ่งเอาเปรียบเพราะเป็นคนรู้จักก็ไม่ได้ มิตรภาพไม่ได้ คบหากันแบบนี้

เธอเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบเอาเปรียบ

หนึ่งก็คือหนึ่ง สองก็คือสอง พูดให้ชัดเจนพูดให้ละเอียดก็จะ ไม่เกิดการเข้าใจผิดที่ไม่จําเป็น ต่อไปเจอหน้ากันก็จะไม่อึดอัด

หลี่บ้านพูด “ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราลงรถกันเถอะ” เขาใช้มือ ข้างเดียวในการเปิดประตู หลินซินเหยียนตามลงไป
กุญแจมือที่สะบัดไปน่าเกลียดเกินไปจริงๆ

หลีบ้านให้คุณไจแอ้นถอดเสื้อคลุมแล้วเอามาคลุมไว้ที่มือ “นายรอฉันอยู่ที่รถ”

คุณไจแอ้นพยักหน้า

ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ใครหน้าไหนก็จะเข้าไปได้ หลี่จ้านก็ไม่กลัวว่าจะ ถูกคนอื่นมองออกเลย

เขาคุ้นเคยกับที่นี่มาก พาหลินซินเหยียนไปนั่งลิฟต์ หลังจาก ขึ้นลิฟต์ หลินซินเหยียนก็เห็นชั้นที่เขากด ขมวดคิ้ว คนที่เขาจะไป พบเป็นใครนะ?

“พี่ชายผมเอง”

“เป็นผู้บริหารของว่านเยวกรุ๊ป? ” หลินซินเหยียนถาม หลี่บ้านหันมามองเธอ “เคยได้ยินชื่อจงจึงห้าวไหม? ”

หลินซินเหยียนหายใจเข้าลึกๆ เธอเงยหน้ามองหลีจ้าน ขอบ ตากระตุกอย่างไม่ได้ตั้งใจ “คุณหมายความว่า เขาเป็นพี่ชาย ของคุณ?

หจ้านถอนหายใจ ท่าทางเหมือนทำอะไรไม่ได้เลย “คุณเคย ได้ยินชื่อเขาไหม?

หลินซินเหยียนยังไม่ทันตั้งใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เขาคือใคร?

หลี่จ้าน?
“จงจิ้งห้าวคุณน่าจะเคยเห็นเขาบนนิตยสารการเงินแล้ว ผู้ชาย แก่ๆ ที่อายุ30กว่าใกล้จะเข้า40แล้ว วันๆ เอาแต่ทำสีหน้าเย็นชา ผมมักจะคิดว่าเขาไม่ปกติอยู่ตลอดเวลา คุณว่าผู้ชายที่ปกติคน หนึ่ง อายุขนาดนี้ต้องแต่งงานมีลูกแล้วใช่ไหม? ถึงแม้ว่าจะไม่ แต่งงาน ตามค่าตัวของเขา ข้างกายเขาน่าจะควรมีคนรักหลาย คนอะไรอย่างนี้ใช่ไหม แต่เขากลับทำตัวเหมือนพระที่ระงับความ โลกเลย”

หจ้านรู้แค่ว่าจงจิ่งห้าวคบกับเหอรุ่ยหลิน ต่อมาตอนที่ยกเลิก สัญญาแต่งงานเขาเองก็ตะลึงเหมือนกัน เขาคิดว่าจงแค่ไหนห้าว รับตั้งหน้าตั้งตาหอรุ่ยหลินมาก เพราะเคยยอมรับแค่ผู้หญิงคนนี้ คนเดียว ต่อมายกเลิกสัญญาแต่งงาน เขาถึงรู้ว่าจงจึงห้าวอาจจะ ไม่ได้รักเธอเลย

ถ้ารักผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ ไม่มีทางที่ประกาศเรื่องหมั้นไปแล้ว ค่อยไปยกเลิกหรอก

หลังจากที่ยกเลิกสัญญาการหมั้น ข้างกายของเขาก็ไม่มีคนอื่น เลย

เขายุ่งมาก เวลาครึ่งหนึ่งเอาแต่บินไปมา เพื่อถ่ายงานและเข้า ร่วมรายการ รับโฆษณา เวลาอีกครึ่งหนึ่งที่อยู่เมืองนอก ตอนที่ ไม่รับงานอะไรก็หลบอยู่ในโรงเรียน ใส่แว่น หวีผมลงมา เป็น อาจารย์ที่มหาลัยสบายๆ

ความสัมพันธ์ระหว่างเหวินซึ่งก็ไม่ดี เขาไม่ชอบกลับบ้าน โทร หาหลี่จิ้งก็แค่ถามเรื่องสุขภาพ แล้วก็บอกว่าตัวเองอยู่เป็นสุขไม่เคยไปถามถึงเรื่องของจงจิ้งห้าวเลย

ในสายตาของเขา จงจึงห้าวก็เหมือนเดิม นอกจากหาเงินเป็น กับมีหน้าตาที่ดีแล้ว เป็นคนที่ไม่มีความสุขในชีวิตเลย

หลินซีนเหยียน ..……………..

“ในสายตาคุณ เขาเป็นคนแบบนี้ ? ”

หลีจ้านคิดสักพัก พยักหน้าอย่างจริงจัง “เขาเป็นคนที่ไม่มี ความสนุกกับชีวิตเลย คุณบอก หาเงินเยอะแยะขนาดนั้นแล้วมี ประโยชน์อะไร?

เศรษฐีคนไหนไม่เลี้ยงสาวสวยๆ ไว้เล่นบ้าง?