บทที่ 367 จับพลัดจับผลู

แต่ที่บังเอิญคือ ผลเปรียบเทียบDNAของเธอกับเหวินเสียนก ลับมีความคล้ายคลึงสูงถึง99.99 ในทางการแพทย์ พวกเธอมี ความสัมพันธ์เป็นแม่ลูกทางสายเลือดกัน

ต้องรู้ไว้นะ การเปรียบเทียบนี้อยู่ในสายตาของเหวินชิงกับหล จึงคือเป็นของจงจิ่งห้าวกับของเหงินเรียน

พวกเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหลินซินเหยียนได้สลับสับเปลี่ยน ถ้วยชาม เพราะฉะนั้นพวกเขาคิดแค่ว่าตัวอย่างที่ได้เป็นของจง จิ่งห้าว

ผลลัพธ์นี้ขึ้นมาที่มือของเหวินชิง ก็ได้พิสูจน์แล้วว่าจงจึงห้า เป็นลูกชายของเหวินเสี้ยน

สามารถบอกได้ว่าความสงสัยที่มีต่อจงจึงห้าวได้ถูกขจัดทิ้งไป

หมด

ที่เหลือก็คือหลี่จิ้งเห็นความสัมพันธ์ที่สนิทชิดเชื้อระหว่างหลิน ซินเหยียนกับเฉิงยู่ซิ่ว

เหวินชิงยังคงรัก จงจึงห้าวอยู่อีกเช่นเคย แต่ที่เขารับไม่ได้คือ ภรรยาของจงจิ่งห้าวไปใกล้ชิดสนิทสนมกับเฉิงซิ่ว

พูดง่ายๆก็คือ ตอนนี้เหวินชิงแน่ใจแล้วว่าจงจึงห้าวเป็นที่เหวิน เสียนให้กำเนิด เพราะจากรวบรวมตัวอย่างDNAของจงจึงห้าว จนถึงตรวจสอบทางเคมีล้วนเป็นคนที่เขาเชื่อใจท
เพราะฉะนั้นจึงเชื่อใจผลลัพธ์นี้มาก สามารถบอกได้ว่าเด็ด เดี่ยวแน่วแน่

แต่ที่เขาคาดไม่ถึงคือ เรื่องนี้จะถูกหลินซินเหยียนสังเกตเห็น ก่อนก้าวนึ่ง ได้สลับสับเปลี่ยนถ้วยชามที่ตัวเองกับจงจึงห้าวเคย ใช้

ความคิดของหลินซินเหยียน ในตอนนั้นคือเหงินเลียนเสียชีวิต ไปแล้ว ตอนนี้คนที่สามารถทำการเปรียบเทียบมีแค่คนเป็น เพราะฉะนั้นเธอถึงได้เอาของของตัวเองสับเปลี่ยนกับของจงจิ่ง ห้าว

เพราะพวกเขารวบรวมตัวอย่างของจงจึงห้าว จะต้องเอาไป ทำการเปรียบเทียบกับของเฉิงซิวแน่นอน เธอรู้ว่าเฉิงซิ่วกับจง จิ่งห้าวมีความสัมพันธ์เป็นแม่ลูกกัน ขอแค่เหวินชิงทำการเปรียบ เทียบก็จะรู้

ตอนนั้นเธอเลยคิดว่าเอาของตัวเองสลับสับเปลี่ยนกับของจง จึงห้าว ถึงเวลาคนที่ทำการเปรียบเทียบกับเฉิงซิ่วก็คือตัวเอง ผลตรวจทางเคมีก็จะไม่ใช่แม่ลูกกันแน่นอน เรื่องที่จงจิ่งห้าวเป็น ลูกชายของเฉิงซิ่วก็จะไม่ถูกพบเห็น

แต่หลินซินเหยียนก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าตัวอย่างที่พวกเขา รวบรวมคือจะเอามาเปรียบเทียบกับDNAที่เหวินเสียนทิ้งเอาไว้ ก่อนตาย

อีกอย่างผลตรวจที่ได้คือมีความสัมพันธ์เป็นแม่ลูกกัน นั่นก็หมายความว่าตัวอย่างของหลินซินเหยียนกับDNAของเหวินเสียนตรวจออกมาว่ามีความสัมพันธ์ทางสายเลือด

หลินซินเหยียนกับเหวินเสียนมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่จับพลัดจับผลู ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ เหวินชิงแค่ยอมรับจงจิ่งห้าวเป็นลูกของเหวินเสียนเท่านั้น ตอนนี้เขาเกลียดหลินซินเหยียน เพราะเธอไปใกล้ชิดกับเมีย น้อยที่ทำลายชีวิตคู่ของเหวินเสียนในสมัยนั้น

อยู่ในสายตาเขา หลินซินเหยียนไม่แยกแยะผิดถูก ทำให้เขา ไม่ชอบใจอย่างมาก ถึงขั้นรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับจงจิ่งห้าว

เพราะฉะนั้น เขาอยากให้จงจึงห้าวกับหลินซินเหยียนแยกทาง กัน เขาไปเตะตาลูกสาวของเพื่อนร่วมงานในหน่วยงานเดียวกัน เข้า

เด็กคนนี้หน้าตาสะสวย อีกอย่างเป็นเด็กที่เขาเห็นมาตั้งแต่ อ้อนแต่ออก อีกอย่างไม่ว่าจะบุคลิกประจำตัวหรือว่าฐานะทาง ครอบครัวเขาล้วนพึงพอใจเป็นอย่างมาก

คราวก่อนเขาก็เลยให้จงจึงห้าวช่วยเขาไปเอาเอกสาร ก็เพื่อ ให้เขาได้ใกล้ชิดกับสาวน้อยคนนั้น

ฐานะของจงจิ่งห้าววางอยู่ตรงนั้น อีกอย่างสถานะกับหลินซิน เหยียนในตอนนี้คือแต่งงานแบบไม่เปิดเผย นอกนั้นแค่เคยป่าว ประกาศฐานะของหลินซินเหยียนให้กับพนักงานในบริษัท เท่านั้น
แต่ทุกคนก็มีท่าทีที่แปลกใจ

เพราะพวกเขาไม่ได้จัดงานแต่ง ก่อนหน้านั้นก็ไม่มีลางสังหรณ์

ใดๆเลย

อยู่ในสายตาคนนอก จงจึงห้าวยังคงเป็นหนุ่มโสดระดับเพชร

เป็นคู่ครองที่ลูกตระกูลเศรษฐีทั้งหลายแต่งงานด้วย

อยู่

เพื่อนร่วมงานของเหวินชิง ถึงแม้ตระกูลเฉินไม่ใช่ตระกูลมหา เศรษฐี แต่กลับเป็นตระกูลที่มีอำนาจใหญ่โต

ล่าดับวงศ์ตระกูลของตระกูลเฉินดีกว่าตระกูลเหวินเสียอีก

เหวินซึ่งไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแต่ทำเพื่อจงจึงห้าว เขาแต่งงาน เป็นครอบครัวเดียวกับตระกูลเฉิน ถ้าอย่างนั้นอนาคตของเขามี แต่จะยิ่งอยู่ยิ่งรุ่งเรือง

อีกอย่างลูกสาวของคนอื่นมีความรู้มีการศึกษาแถมยังเฉลียว ฉลาดมาก หน้าตาก็สะสวย ที่สำคัญคือเธอไม่ใกล้ชิดกับเฉิงซึ่ วอย่างไม่รู้หนักเบาเหมือนหลินซินเหยียน

แทบจะไม่มีอะไรที่ไม่ถูกใจเขาเลย

ครั้งนี้หลี่จิ้งเป็นฝ่ายมาหาหลินซินเหยียนก็เป็นแผนการของ เขาเหมือนกัน

หลี่จิ้งมาหาหลินซินเหยียน เหวินซิงก็ได้นัดจงจึงห้าวไว้ แน่นอนว่าไม่ได้นัดเขาคนเดียว ยังมีเงินซื้อหานด้วย
จุดประสงค์ของเขาคือให้หลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวเกิด ความเข้าใจผิดกัน ให้ทั้งคู่แยกทางกันด้วยเหตุนี้

แผนเดิมของเหวินซิงคือเขานัดจงจึงห้าวกับเฉินซื้อหานเจอกัน ส่วนหลี่จิ้งก็ชวนหลินซินเหยียนทานข้าวในร้านอาหารเดียวกัน ถึงเวลาเขาหาข้ออ้างจากไปเหลือจงจึงห้าวกับเฉินซื้อทานไว้ให้ หลินซินเหยียนมาพบเห็น ให้หลินซินเหยียนเข้าใจความสัมพันธ์ ของจงจิ่งห้าวกับเฉินซื้อหานผิด และสร้างความขัดแย้งให้พวก เขาแยกกันด้วยเหตุนี้

แต่ตอนนี้หลี่จิ้งมารู้สึกเสียใจภายหลัง เธอหลบสายตาของ หลินซินเหยียน “ป้าแก่แล้ว ยังจะใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ยังไง?

หลินซินเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณป้าไม่ได้แก่เลย เรื่อง เสื้อผ้ามอบให้เป็นหน้าที่หนูนะคะ

เธอได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ใช่เอาอกเอาใจ แต่เพราะท่านดีกับจง

จิ่งห้าว

เธอเต็มใจเห็นท่านกับเหวินชิงเป็นญาติของตัวเองมาก เรื่องผิดถูกของเมื่อก่อน เธอไม่มีสิทธิ์และจุดยืนไปซักถาม ตอนนี้สถานะแบบนี้ก็ดีที่สุดแล้ว และเป็นสิ่งที่เฉิงซิ่วกับจงฉีเฟิงรักษาไว้ตลอด

รอยยิ้มของหลี่จิ้งยิ่งอยู่ยิ่งไม่เป็นธรรมชาติ เธอจับมือหลินซิน เหยียนไว้ “ซินเหยียน……..
หลี่จิ้งอยากพูดแต่ก็หยุดชะงักไว้ เธอพูดไม่ได้

สุดท้ายได้ถอนหายใจที่นึง “หนูรู้ความสัมพันธ์ของจึงห้าวกับ เฉิงยู่ซิ่ว?”

เส้นประสาทของหลินซินเหยียนตึงเครียด พร้อมพยักหน้า อย่างจริงจัง “รู้ค่ะ”

“รู้แล้วทำไมยังไปใกล้ชิดสนิทสนมกับเธออีก?”

หลี่จิ้งชอบหลินซินเหยียนอยู่

นอกจากเรื่องของเฉิงซิ่วที่ทำให้เธอผิดหวัง อย่างอื่นหลินซิน เหยียนแทบไม่มีที่ติเลย

ถ้าไม่ใช่เหวินชิงมีเรื่องฝังใจกับเฉิงซิ่วมานานหลายปี ก็ไม่ ตัดสินใจเฉียบขาดไปแยกจากหลินซินเหยียนกับจงจึงห้าวขนาด นี้หรอก

หลินซินเหยียน ใจคอไม่ดีเลย หรือพวกเขาจะรู้แล้ว?

เธอยับยั้งความลนลานใจไว้ แสร้งทำเป็นนิ่งเฉย “หนูกับเธอ ไม่ได้ใกล้ชิดกันค่ะ…….

หลี่จิ้งได้ถอนหายใจยาวๆอีกที ถ้าหากเธอไม่เห็นกับตาว่า หลินซินเหยียนอยู่กับเฉิงซิ่ว เธอจะเชื่อหลินซินเหยียนแน่นอน

เธอพูดให้คำแนะนำอย่างจริงใจ “จิ้งห้าวเป็นลูกที่เหวินเสียน ให้กำเนิด เป็นผู้สืบทอดคนเดียวของตระกูลจง ฐานะย่อมไม่ต้อง พูดถึง แต่เขาก็เป็นหลานชายคนเดียวของเหวินซึ่งเหมือนกันลูกชายคนเดียวของน้องสาวแท้ๆของเหวินชิง การดูแลเอาใจใส่ และความรักความห่วงใยที่มีต่อเขา ก็ไม่ต้องพูดถึงเหมือนกัน แต่หนูไม่เหมือนกัน……

หลินซินเหยียนเป็นคนของตระกูลหลิน อีกอย่างตระกูลหลิน บ้านแตกสาแหรกขาดไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เธอคนเดียว ไม่มี ความได้เปรียบอะไรของทางครอบครัวแล้ว

แถมเธอยังไปใกล้ชิดสนิทสนมกับเฉิงซิ่ว ก็คือไม่มีใจเป็น หนึ่งเดียวกับจงจิ่งห้าว

จุดนี้ก็คือจุดที่ทำให้หลี่จิ้งกับเหวินชิงผิดหวังที่สุด

ถ้าเธอสามารถดูผิดถูกได้อย่างชัดเจน ก็จะไม่มีทางใกล้ชิดกับ เฉิงยู่ซิ่ว

ภูเขาที่อยู่ในอกของหลินซินเหยียนได้ค่อยๆวางลงมา สิ่งที่หล

จิ้งพูดนี่คือแน่ใจแล้วว่าจงจึงห้าวเป็นลูกที่เหวินเสียนให้กำเนิด ขอแค่ไม่ถูกเหวินชิงพบเห็น สำหรับเธอก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

แล้ว

“หนูรู้ค่ะ” หลินซินเหยียนฟังความหมายจากคำพูดของหลี่จิ้งอ อก

ไม่ว่าจะซ้ายหรือขวาฐานะของจงจึงห้าวก็สูงส่ง แต่เธอไม่ เหมือนกัน

ตระกูลหลินพ่ายแพ้ สามารถบอกได้ว่าเธอไร้ที่พึ่ง ไม่มีจงจึง ห้าวคอยให้ท้าย เธอไม่ใช่อะไรเลย
เธอเข้าใจดี

แต่แค่ไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งกว่า

“ป้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าป้ายังมีธุระอย่างอื่นต่อ เดี๋ยวคราวหน้าป้า ค่อยเลี้ยงหนูทานข้าวใหม่นะ

หลี่จิ้งแข็ง ใจ โกหกหลินซินเหยียนไม่ลง ให้เธอเข้าใจจงจึง ห้าวผิด

เธอรู้ว่าตัวเองอู่วามเกินไป อีกอย่างยังอาจจะทำให้เหวินชิง โกรธด้วย แต่เธอก็ไม่อาจแยกหลินซินเหยียนกับจงจึงห้าวออก จากกันอยู่ดี

หลี่จิ้งไปอย่างเร่งรีบ หลินซินเหยียนไม่ทันตั้งไว้ เธอสามารถ รู้สึกได้ว่าหลี่จึงไม่เหมือนมาหาเธอเพื่อทานข้าวอย่างเดียว เหมือนมีจุดประสงค์อะไร

เธอไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของหลี่จึงได้บรรลุแล้วหรือยัง

รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา ค่อนข้างลนลานใจ อัดอั้นจน หายใจลำบาก

เธอกุมทรวงอกไว้และยืนอยู่ริมหน้าต่าง ก้มหน้ามองผู้คนที่ พลุกพล่านไปมาบนถนน

เธอนึกย้อนคำพูดทุกคำที่หลี่จิ้งพูดกับตัวเองดูว่ามีตรงไหนที่

ไม่เหมาะสมหรือเปล่า

มีทั้งหมดไม่กี่คำ ดูเหมือนไม่มีตรงไหนไม่เหมาะสม
แต่อารมณ์ของเธอยังคงเศร้าหมองอย่างไร้สาเหตุอีกเช่นเคย นับดูแล้วเวลาที่เธอกลับประเทศยังไม่ถึงปีเลย แต่กลับเกิด เรื่องขึ้นมากมาย แทบจะเกี่ยวข้องกับเธอทุกเรื่อง

ทุกเรื่องล้วนเหนือความคาดหมาย เรื่องดี เรื่องเลวร้าย ล้วน เหนือการควบคุม

เธอค่อยๆหลับตาลง พยายามให้ตัวเองสงบลง

ในพื้นที่ๆเงียบสงบ เธอถึงขั้นสามารถได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง เต้นตุบๆอย่างชัดเจน……..

จู่ๆความอบอุ่นได้ห้อมล้อมมาจากด้านหลัง ทันใดนั้นเธอ ลืมตาขึ้นและหันไปมอง……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ