บทที่ 353 รอผมมารับคุณ

“ แทนที่จะทำตัวหมดสภาพอยู่แบบนี้ สู้ไม่คิดว่าจะชดเชยสิ่งที่ เสียหายไปยังไงไม่ดีกว่าเหรอ ” หลินซินเหยียนจงใจพูดอย่างนั้น เพราะไม่อยากให้เขาบั่นทอนตัวเองแบบนี้ เสียใจถึงเรื่องที่ผ่าน ไปแล้วก็ไม่มีประโยชน์ มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี

โลกนี้ไม่มียาที่สามารถแก้ไขในสิ่งที่เสียใจไปแล้วได้หรอกนะ

ซูจ้านเหนื่อยน่ะขึ้นมามองหลินซินเหยียน ” ตอนนี้ผมต้องทำ ยังไงครับ ”

ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำอะไร ใน หัวเห็นเป็นเพียงภาพที่ใบหน้าของฉินยาได้รับบาดเจ็บเท่านั้น

เขาหลุดพ้นจากมันไม่ได้เลย

คุณกลับไปจัดการทำตัวเองให้สะอาดสะอ้านก่อนเถอะ ฉัน ยาที่อยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันดูเอง ” หลินซินเหยียนพูด

ซูจ้านยังคงลังเล ” ถ้าเธอยอมเจอผมขึ้นมา แล้วผมไม่อยู่จะ ทํายังไง ”

” คุณคิดว่าเธออยากจะเจอคุณไหมล่ะ ” ถ้าหน้าไม่เสียโฉม บางทีฉินยาอาจจะอยากเจอเขาก็ได้ แต่ตอนนี้ ฉินยาคงไม่อยาก เจออย่างแน่นอน

ถ้าเกิดเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเธอเอง เธอก็คงไม่อยากให้จงจึงห้าวเห็นสภาพของเธอเหมือนกัน สภาพจิตใจก็คงไม่แตกต่างกัน

” การที่คุณทำแบบนี้ไม่ใช่การชดใช้ความผิดที่ตัวเองก่อ คุณ ก็ลองคิดแล้วกัน คุณคิดว่าที่ตัวเองเป็นแบบนี้ สมควรจะได้รับ การให้อภัยไหม ”

ซูจ้านจับแขนเสื้อของหลินซินเหยียนด้วยท่าทีจนปัญญา ” ถ้า งั้นผมควรทำยังไง ต้องทำแบบไหนเธอถึงจะยอมให้อภัยผม

” ให้อภัยงั้นเหรอ ” หลินซินเหยียนพูดเย้ยหยัน ” ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงล่ะ ”

ซูจ้านชะงักเหมือนมีคำพูดจุกอยู่ในคอ ถ้าเป็นเขา เขาคงไม่ ให้อภัยหรอก

หลินซินเหยียนไม่อยากทำให้เขารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้ เธอเลย พูดว่า ” คุณกลับไปก่อนเถอะ ส่วนเรื่องฉินยาฉันจะช่วยพูดอีก

แรง ”

ซูจ้านรู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลินซินเหยียนกับฉินยาดี ว่าเธอ ยอมพูดให้เขาอย่างแน่นอน หวังว่ามันจะได้ผล เขาพูดออกมา อย่างใจจริงว่า ” ขอบคุณนะครับพี่สะใภ้ ”

หลินซินเหยียนไม่ได้โต้ตอบอะไร เพราะว่าจิตใจของเธอเอียง เอนไปทางฉินยา ถ้าหากฉินยาเลือกที่จะไม่ให้อภัย เธอก็จะไม่ แย้งอะไร

เมื่อผละจากซูจ้านได้แล้ว หลินซินเหยียนก็เดินไปสอบถามพยาบาลเพื่อเข้าไปเจอฉิทยา พยาบาลก็ไปถามฉินยาก่อนว่า ต้องการเจอเธอหรือไม่ เพราะคนไข้ที่เสียโฉมอารมณ์จะถูก กระตุ้นจากโลกภายนอกได้ง่าย ดังนั้นพยาบาลต้องถามคนไข้ ก่อนว่ายินยอมที่จะให้เข้าพบหรือไม่

ถ้ายอมให้เข้าพบ พวกเธอจะได้เตรียมการอีกที

หลินซินเหยียนรออย่างอดทน ไม่นานพยาบาลก็เดินออกมา จากข้างใน ” คุณเข้าไปได้ค่ะ แต่ว่าอย่าพูดอะไรกับเธอเยอะนะ คะ พยายามไม่ให้เกิน 10 นาทีนะคะ เพราะร่างกายของเธอค่อน ข้างอ่อนแอมาก ”

หลินซินเหยียนพยักหน้ารับ ” ทราบแล้วค่ะ ”

พยาบาลจึงพาหลินซินเหยียนไปยังห้องล็อกเกอร์ ก่อนจะยื่น ชุดป้องกันเชื้อให้เธอ ” เมื่อเข้าห้องไอซียูจำเป็นต้องใส่ชุดนี้ค่ะ ”

พยาบาลอธิบาย

หลินซินเหยียนรับชุดมา

ได้หลายคนที่ใส่ชุดนี้ครั้งแรก ก็ไม่รู้ว่าควรจะใส่อย่างไร พยาบาลก็จะเป็นคนช่วยใส่ เมื่อได้รับความช่วยเหลือจาก พยาบาล ไม่นานหลินซินเหยียนก็สามารถใส่ชุดป้องกันเชื้อได้ สําเร็จ

ร่างกายของหลินซินเหยียนถูกคลุมด้วยชุดอย่างนั้นแน่น ชุด ป้องกันเชื้อมีขึ้นมาก็เพื่อไม่ให้เชื้อโรคถูกแพร่เข้าไปในห้องไอซี
ตามดิฉันเข้ามาค่ะ ” พยาบาลพูด

หลินซินเหยียนเดินตามพยาบาลเข้าไปในห้องไอซียู ในห้อง นั้นนอกจากอุปกรณ์ที่ใช้ในการรักษาที่เป็นเสียงติ๊ดติดดังไปทั่ว ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ทำให้คนที่ฟังรู้สึกถึงความไร้ชีวิตชีวา และเยือกเย็น

“ห้ามคุยกันนานเกินไปนะคะ “เมื่อเข้ามาในห้องไอซียูแล้ว พยาบาลก็พูดเตือนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะออกจากห้องไป

หลินซินเหยียนยืนอยู่หน้าประตู ก้าวขาไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่ นัก ความไม่สบายใจก่อตัวขึ้นเล็กน้อย เพราะเธอไม่รู้ว่าจะปลอบ ฉินยาอย่างไร

ถ้าเรื่องนี้ เกิดขึ้นกับตัวเธอเอง เธอคงจะโศกเศร้าถึงขีดสุด อย่างแน่นอน

” พี่หลิน ทำไมไม่เข้ามาล่ะคะ ” น้ำเสียงของฉันยาฟังดูอ่อน แรง หญิงสาวมองไม่เห็นหลินซินเหยียนที่ยืนอยู่ตรงประตู แต่ ก่อนหน้านี้พยาบาลได้มาถามเธอแล้ว คนที่จะมาเยี่ยมเธอ นอกจากซูจ้านก็มีแค่หลินซินเหยียนนี่แหละ

หลินซินเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะย่างขาเข้ามา เธอ ยิ้ม ก่อนจะทำท่าที่เป็นผ่อนคลาย ” เธอฟื้นแล้วเหรอ ”

ฉินยาตอบรับเบาๆ

หลินซินเหยียนอยากจะกุมมือเธอไว้ แต่มือทั้งสองข้างของเธอ กลับถูกน้ำเกลือเจาะไว้อยู่ เธอไม่สามารถทำมันได้
ฉันอยากไปจากที่นี่ ” ฉินยาพูดความคิดของตัวเองออกมา ลูกก็ไม่อยู่แล้ว จิตใจของหญิงสาวเองก็ตายไปพร้อมกัน เธออยากหนีไปจากที่ที่ทำให้เธอเสียใจเช่นนี้ เธอเข้าใจสภาวะของตัวเองดี เธอทำได้แค่พึ่งพาหลินซินเหยี ยนเท่านั้น

ร่างกายของเธอตอนนี้…” หลินซินเหยียนยินดีที่จะช่วย

เหลือเธอ

แต่สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ เกรงว่าจะยังไปจากที่นี่ไม่ได้ ท่าทีของฉินยาดูแน่วแน่ ” ฉันอยู่ที่นี่ มันทำใจให้สงบไม่ได้ เลย ”

ถ้าเธออยู่ที่นี่ ยังไงเสียซูจ้านก็จะต้องตามมา เธอไม่อยากเจอ คนคนนั้นอีกแล้ว

เธออยากจะหนีไปให้ไกล หนีไปจากทุกสิ่ง

” พี่หลิน ช่วยฉันเถอะนะ ฉันไม่มีใครที่สามารถช่วยได้อีกแล้ว ” ฉินยาตื่นตระหนกขึ้นเล็กน้อย เธออยากจะยื่นมือไปจับหลินซิน เหยียนเอาไว้ หลินซินเหยียนรีบจับแขนของเธอไว้ก่อนจะพูดว่า ” พี่รับปากเธอ แต่ขอเวลาให้พี่ได้วางแผนก่อนนะ ”

ฉินยาพยักหน้า ” ขอบคุณนะคะ…. ”

เจ้าเด็กโง่ ระหว่างเรา ยังต้องพูดขอบคุณอีกเหรอ ” จมูก หลินซินเหยียนก็เริ่มรู้สึกแสบขึ้นมา เธอถูกห่อหุ้มไว้แน่นหนาขนาดนี้ ทำให้เห็นแค่ดวงตาเท่านั้น

ฉินยาพยายามทำเป็นสงบใจให้มากที่สุด แต่หลินซินเหยียนรู้ ดีว่าความรู้สึกของเธอยังโศกเศร้าอยู่เช่นเดิม

สิ่งที่เธอสามารถทำได้ มีเพียงแค่ทำตามคำขอทั้งหมดของฉัน

ยาเท่านั้น ส่วนซูจ้านก็คงต้องให้เวลาสักพักแล้วล่ะ

ถ้าพวกเขามีวาสนาต่อกัน ถ้าดูจ้านรักฉันยาจริงๆ ก็คงมี โอกาสได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก

แต่หากไม่มี งั้นก็แสดงว่าพวกเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ชีวิตของคนเรา จะไม่เคยมีคนใครที่เข้ามาแล้วออกไปเลยงั้น

หรือ

อยู่ที่ว่าคนที่ผ่านเข้ามานั้นทิ้งร่องรอยไว้ลึกหรือตื้นก็เท่านั้น เอง

ฉินยารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่สามารถรีบเร่งได้ แต่การตัดสินใจที่จะ จากไปของเธอนั้นหนักแน่นมาก ” ฉันอยากรีบไปให้เร็วที่สุดเท่า ที่จะทําได้ ”

“ฉันขอเวลาสามวันนะ ” ถ้าจะต้องพาเธอไปจากที่นี่ คงต้อง 11 วางแผนจัดหาสถานที่รักษาให้กับเธอ แล้วยังต้องจัดแจงโรง พยาบาลที่นี่อีก 11

การทำเรื่องพวกนี้ต้องใช้เวลาพอสมควร

ฉินยาตอบรับ ” ค่ะ ”
สิ่งที่เธอต้องมาเชิญภายในสามวันนี้ พอรู้ว่าตัวเองจะได้ไปอยู่ ที่ไหน ยังต้องให้หลินซินเหยียนมาจัดแจงอีก ทำให้เธอตั้งใจ อย่างมาก

ก่อนหน้านี้หลินซินเหยียนให้จงจึงห้าวหาแค่แพทย์ศัลยกรรม ให้เธอ แต่เหมือนตอนนี้คงจะต้องให้เขาช่วยจัดหาโรงพยาบาล ใหม่เสียแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่แค่ศัลยกรรมให้ฉินยา แต่ต้องจัด เตรียมอำนวยความสะดวกในการพักฟื้นให้กับเธอด้วย

” หมอบอกว่าร่างกายเธออ่อนแอมาก อย่าคุยกันเยอะเลย เธอพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปจัดการให้ มีฉันอยู่ตรงนี้ เธอวางใจ ได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากให้ซูจ้านรู้เรื่องนี้ใช่ไหม ฉันจะไม่บอกเขา หรอก เธอพักผ่อนอย่างสบายใจเถอะ ถ้าฉันจัดการเสร็จแล้ว ฉัน จะมารับเธอ ”

ฉินยาตอบรับสั้นๆ ด้วยเสียงต่ำ

” ทุกอย่างจะดีขึ้นแน่นอน ” หลินซินเหยียนพูดปลอบ”

ตอนนี้ พยาบาลก็เข้ามาเตือนหลินซินเหยียนว่าหมดเวลาแล้ว หลินซินเหยียนบอกให้เธอวางใจ ” ฉันจะรีบทำทุกอย่างให้เสร็จ เท่าที่จะทำได้ รับปากกับฉันนะ ว่า ในขณะที่อยู่ที่นี่ อย่าเอาแต่ หมกมุ่นคิดอะไรไปเลย ใส่ใจเรื่องการพักฟื้นก็พอ รอฉันมารับ เธอนะ ”
คะ

หลินซินเหยียนออกจากห้องไอซียูไป ก่อนจะถอดชุดป้องกัน เชื้อแล้วออกจากโรงพยาบาล เธอยืนอยู่หน้าประตูของโรงพยาบาลเพื่อเรียกรถแล้วไปหาจงจึงห้าวที่บริษัท เตรียมที่จะ จัดการเรื่องของจินยา เรื่องนี้เธอยังต้องพึ่งพาจงจึงห้าว เพราะ ตัวเธอเองเส้นสายนั้นมีจำกัด

ไปไหนครับ ” คนขับรถแท็กซี่ถาม

ขณะที่หลินซินเหยียนกำลังจะพูดออกไป โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา ก็เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจาก เฉิงซิ่ว เธอพูดกับคนขับรถว่า

” ไปว่านเยว่กรุ๊ปค่ะ ” พูดจบก็กดรับสาย

” ตอนนี้เธอว่างหรือเปล่า ” เสียงของเฉิงซิ่วแว่วออกมา หลินซินเหยียนพูด ” ว่างค่ะ มีเรื่องอะไรเหรอคะ ”

ฉันรอเธอที่ro dessert houseนะ ” เฉิงซิ่วไม่ได้บอกว่ามี เรื่องอะไร พูดจบก็วางสายไป

หลินซินเหยียนมองโทรศัพท์ ในใจก็คิดว่าถ้าไม่มีเรื่องอะไร เฉิงซิ่วก็คงไม่เรียกให้เธอไปหาหรอก ดังนั้นเธอจึงบอกกับคน ขับรถว่า ” ไม่ไปว่านเยว่กรุ๊ปแล้วค่ะ ไปro dessert houseแทน นะคะ ”