บทที่ 350 หนูก็ได้เด็กผู้หญิง

“ไม่อย่างนั้นอะไร?” หลินซินเหยียนก็ได้มองผู้หญิงที่ท่าทาง ก้าวร้าว นี่เดิมทีก็เป็นเรื่องเล็ก ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับทำเรื่องนี้ ให้เป็นเรื่องที่ยุ่งยาก

ผู้หญิงก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา “แกล้งโง่เหรอ?”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว “ต่อให้สามีของคุณมีฐานะทางสังคม มีอำนาจ หรือว่าเพราะแค่เรื่องแค่นี้ จะทำอะไรพวกเราคะ?”

ผู้หญิงรู้สึกว่าหลินซินเหยียนไม่ใช่คนบนโลก โลกนี้ ก็เป็น แบบนี้ ไม่มีความยุติธรรมที่เชื่อถือได้ นี่ไม่ใช่สมัยก่อนจริง ที่ไม่ ได้ชนชั้นตำแหน่ง แต่ว่าไม่ได้แบ่งจริงเหรอ?

ผู้หญิงที่ได้มองหลินซินเหยียนอย่างดูถูก หน้าตาก็ดีอยู่หรอก รูปร่างก็ได้บางไปหน่อย เธอก็ได้ขนาดยื่นอกที่น่าภูมิใจ “สามี เธอทำธุรกิจอะไร? ฉันให้สามีของฉันไปดูแลโดยเฉพาะหน่อย”

เธอก็ได้เน้น ‘ดูแลโดยเฉพาะ คำนี้

สามารถที่จะเข้าโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ได้ ก็เป็นคนมีเงิน เพราะงั้น ผู้หญิงก็ได้ถามแบบนั้น

หลินซินเหยียนก็ได้อ่านการข่มขู่ของเธอออก สีหน้าก็ไม่ดีเอา

มากๆ

เอานํานาจมากดดันคนเหรอ?
เวลานี้ผอก็ได้เดินมา คนอื่นไม่รู้ฐานะของหลินลุยซีกับหลินซี เฉิน แต่ว่าผอรู้ จงเฟิงสั่งไว้ว่าไม่ให้บอกฐานะของเด็กออกไป เพราะงั้น ในโรงเรียนอนุบาล นอกจากผอแล้ว ไม่มีคนรู้ฐานะของ พวกเขา

“เรื่องนี้ผมก็ได้รู้ความเป็นไปเป็นมาทั้งหมดแล้วครับ ที่จริง เด็กอยู่ด้วยกัน ก็ได้จับมือกอดนั้นก็มีบ้าง พวกเขาก็เป็นเพราะว่า ชอบ ชอบ ในที่นี้ไม่ใช้ความชอบที่ผู้ใหญ่อย่างพวกเราเข้าใจ ทั้งเรียบง่าย บริสุทธิ์ ผมทำงานการสอนเด็กอนุบาลสามสิบปี เหตุการณ์แบบนี้ก็เจอมาไม่น้อย ผู้ปกครองหลายทั้งก็เข้าใจอยู่ เพราะงั้น เพื่อที่จะให้เด็กนั้นยังสามารถอยู่เด็กด้วยกันได้ ผม อยากให้ทั้งสองครอบครัว ใจเย็นหน่อยครับ จับมือให้อภัย เป็น ยังไงครับ?”

ผ.อ.ออกมาโน้มน้าว

ผู้หญิงก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา “ลูกสาวของฉันเป็นสุดที่รัก ของพ่อแก ฉันก็ไม่อยากที่จะซื้อเหรอ แต่ว่ารองนายกเทศมนตรี อาจจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป

เห็นได้ชัดมาใช้อำนาจกดดัน

“คุณเป็นภรรยาของรองนายกเทศมนตรีเหรอครับ?” ผอไม่ใช่ คนที่ไม่เจอสังคม อีกอย่างรองนายกเทศมนตรีใกล้หกสิบแล้ว ภรรยาอายุน้อยขนาดนี้? เด็กเล็กขนาดนี้?

นี่มันไม่ตรงหลักการ

สายตาของผู้หญิงที่ได้สั่นไหวเล็กหน่อย จากนั้นก็ได้นิ่ง “พวกคุณรู้ว่าเป็นลูกสาวของเทศมนตรีก็พอแล้ว”

หลินซีเงินก็ได้บันทึกคลิปที่พึ่งถ่ายเสร็จ ก่อนที่ผอมา หลินซีเ นก็ได้เริ่มถ่ายคลิปผู้หญิงคนนี้แล้ว ตอนแรก เขาก็เห็นอยากให้ผู้ หญิงที่โอ้อวดคนนี้ ดังในเน็ต แต่ว่าตอนนั้นได้ยินที่ผอพูด เขาคิด เรื่องนี้…….เกรงว่าไม่ง่ายขนาดนั้น

เห็นได้ชัดว่าในนี้มีอะไรแปลก

เขาก็ได้ลากมือน้องสาวตัวเอง “น้องขอโทษเธอไปเถอะ หลินลุยซีไม่เต็มใจ “แต่ว่าเธอจับพี่ พี่เป็นพี่ชายของหนูนะมี แค่หนูหม่ามี้แด๊ดดี้ที่สามารถจับได้ เธอเป็นใครล่ะ มีสิทธิ์อะไร?”

อาการหวงของหลินลุยซีถือว่าหนักพอควร

หลินซีเฉินก็ได้กะพริบตา ให้น้องสาว “เด็กดี น้องไม่เห็นว่าพ่อ ของเธอเป็นคนเก่งเหรอ? เพราะงั้นพวกเราทำได้แค่ขอโทษ”

“แต่ว่า……

“น้องไม่เชื่อใจพี่เหรอ?”

หลินซีเฉินก็ได้ขัดคำพูดน้องตน

หลินซินเหยียนก็ได้นั่งยองๆ ตรงหน้าลูกสาว ไม่ว่าผู้หญิงมี ท่าทางยังไง แต่ว่าลูกสาวเป็นคนผิดที่ลงมือก่อนจริง “เสี่ยวลุ่ย พวกเราเจอกับเหตุการณ์อะไรก็ต้องพูดเหตุผลไปก่อนจริงไหม คะ? ที่ว่ากันว่า สุภาพบุรุษตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช่ด้วยกำลังจริง ไหม”
“แต่ว่าหนูสุภาพบุรุษนี่คะ? หนูก็แค่เด็กผู้หญิง” หลินลุยกได้ กะพริบตาดวงโตแล้วก็พูด

หลินซินเหยียน …………….”

ตอนที่เธอกำลังจะพยายามคิดหาวิธีมาพูดกล่อมลูกสาวตัวเอง นั้น อยู่ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ได้สั่นขึ้น เธอก็ได้เอาโทรศัพท์ ออกมาแล้วก็กดรับ ไม่นานเสียงของจงจึงห้าวก็ได้ส่งมา “คุณอยู่ ที่ไหน?”

หลินซินเหยียนก็ได้ก้มหน้ามองลูกสองคน พูด “ฉันอยู่ข้าง นอกค่ะ มีอะไรเหรอ?”

จงจึงห้าวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะงั้นก็ไม่ได้พูดไป

ตรงๆ แต่เป็นการพูด “บอกที่อยู่ผมมา เดี๋ยวผมไปรับ หลินซินเหยียนก็ได้สูดหายใจเข้าไป พูด “ฉันอยู่ที่โรงเรียน อนุบาลค่ะ”

จงจึงห้าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มหน้ามองเวลา นี่ไม่ได้เป็นเวลา เลิกเรียนของพวกเด็กๆ ตอนนี้เธอไปที่โรงเรียนอนุบาลทำไม? เขาก็ได้กลับรถบนถนน ขับไปทางโรงเรียนอนุบาล

ระยะทางไม่ไกลมาก เพราะงั้นไม่นานจงจึงห้าวก็ได้มาถึง เวลานี้หลินซินเหยียนก็ได้พาลูกสองคนออกมา

ไม่รู้ว่าหลินซีเฉินได้กระซิบอะไรที่หูของหลินลุยซี เธอก็ได้ ขอโทษเด็กหญิงคนนั้น หลินเฉินก็ได้บอกว่าตัวเองนั้นจะไม่เอา เรื่องที่เธอมาจุ๊บเขาอีก
จงจึงห้าวเดินมา ก็ได้อุ้มลูกสาวขึ้นมาก่อน ถึงแม้ว่าโดนพี่ชาย พูดกล่อม ให้ขอโทษคนอื่น แต่ว่าในใจก็รู้สึกน้อยใจเล็กน้อย รู้สึกว่าตัวเองไม่ผิด

ก็ได้กอดคอของจงจิ่งห้าวอย่างน้อยใจ หน้าก็ได้มุดที่อกของ เขา เห็นได้ชัดว่าลูกสาวนั้นมีอารมณ์น้อยใจ จงจึงห้าวมองไปยัง หลินซินเหยียน แล้วก็มองไปยังลูกชายสักพัก “นี่มันเรื่องอะไร?”

ไม่อย่างนั้นหลินซินเหยียนก็ไม่มาโรงเรียนอนุบาลเวลานี้ ลูกสาวก็ไม่น้อยใจขนาดนี้

“ไม่มีอะไร” เรื่องได้ผ่านไปแล้ว หลินซินเหยียนไม่อยากจะพูด

ถึง

แต่ว่าในใจของหลินซีเฉินก็ได้มีแผนตั้งแต่แรก เรื่องนี้ไม่ ต้องการให้จงจิ่งห้าวทำอะไร เขาคนเดียวก็สามารถจัดการได้

มีแค่หลินลุยซีเล่าเรื่องนี้ให้จงจึงห้าวไปอีกครั้ง เธออยากจะ

ได้การยืนยันว่าตนไม่ผิด

“แด๊ดดี้ค่ะ แด๊ดดี้ว่าหนูผิดไหม? พี่ชายเป็นพี่ชายของหนูจริง ไหม? เธอไปจับได้ยังไง? ก็ไม่ได้เป็นพี่ชายเธอสักหน่อย หนูก็แค่ ผลักเธอเบาๆ ไปที่หนึ่งเอง เธอโง่เอง ยืนไม่นิ่ง แล้วก็ไปชนถูก ยังให้หนูขอโทษ”

หลินลุยซีพูดไปพูดไปตาก็ได้แดง น้อยใจมากๆ จงจิ่งห้าวก็ได้หอมแก้มลูกสาว “ไม่ใช่ความผิดของพวกเรา ครับ พวกเราไม่ต้องขอโทษ”
เขาได้อุ้มลูกสาวเดินเข้าไปข้างใน หลินซินเหยียนขวางเขาไว้ เรื่องได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยากอีก ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวผู้หญิงคนนั้น แต่เพราะว่าอยากไปผูกติด กับผู้หญิงคนนั้นอีก “เธอผลักคนอื่น มันไม่ถูก ทำไมถึงไม่ผิด

“เธอไม่ได้ตั้งใจ” จงจึงห้าวมองลูกสาวที่มีท่าทางน้อยใจ ใจ ก็ได้บีบ ลูกรักที่ตนได้ประคบประหงม ในมือ ทำไม เข้าโรงเรียน อนุบาลก็โดนคนอื่นรังแกแล้ว?

เขาพูดแล้ว จะไม่ใช่อำนาจกดดันคนอื่น แต่จะให้คนอื่นมา แกล้งไม่ได้

“แด๊ดดี้วางใจเถอะครับ ผมจัดการไปแล้ว” หลินซีเฉินก็ได้พูด อย่างมั่นใจ

หลินซินเหยียนก็ได้มองลูกชายอย่างอึ้งๆ “ลูกจัดการอะไร ไป?”

หลินซีเฉินก็ได้ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยน์ “ถึงเวลาพวกท่านก็รู้แล้ว ตอนนี้พวกเราควรกลับบ้านแล้วครับ” หลินเฉินก็ได้เข้าไปนั่ง บนรถ

หลินซินเหยียนมองลูกชาย ร้องไห้หรือหัวเราะไม่ออกเลยชั่ว ขณะ ไม่รู้ว่าดีหรือร้าย เธอก็ได้อุ้มเอาลูกสาวจากอ้อมกอดจงจิ่ง ห้าว “มาหม่ามีอุ้ม พวกเรากลับบ้านกันค่ะ”

“ไม่เอา หนูจะให้แด๊ดดี้อุ้ม” หลินลุยซีก็ได้กอดคอจงจึงห้าว แน่น กลัวว่าจะถูกหลินซินเหยียนอุ้มไป
จงจิ่งห้าวก็ได้ส่งกุญแจรถให้เธอ “คุณมาขับ

หลินซินเหยียนก็ได้รับกุญแจรถมา นั่งไปที่ที่นั่งคนขับ จงจึง ห้าวอุ้มลูกสาวไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ หลินซีเฉินนั่งข้างหลังคน เดียว แล้วก็ได้เอาAppleflatออกมาจากกระเป๋า อัพคลิปที่ตนพึ่ง ใช้นาฬิกาถ่ายมานั้นขึ้น แล้วก็ได้โพสต์ไปยังเว็บดังต่างๆ แล้วก็ วงการบันเทิง

คลิปแบบนี้เป็นที่สนใจได้ง่าย แทบไม่ต้องให้เขาป่าวประกาศ ก็ได้ค่อยๆ ถูกแชร์ไป จากโรงเรียนอนุบาลขับถึงบ้าน ก็ได้มี หลายร้อยความคิดเห็นแล้ว พูดแบบไหนยังไงมีหมด

แล้วก็ได้ที่หน้าจอเป็นรอบๆ สังเกตความคิดเห็นที่มาแสดง ตรงเว็บ

รถก็ได้จอดอยู่ที่ประตู จงจึงห้าวก็ได้อุ้มลูกสาวลงจากรถ “คุณ รอผมทีรถ”

หลินซินเหยียนอยากจะถามเขาว่ามีเรื่องอะไรไหม แต่ว่าคิด ดีๆ ถ้าเกิดไม่มีเรื่อง เขาก็ไม่มาหาเธอถึงโรงเรียนอนุบาลหรอก เธอก็ได้พูดอืมไปเรียบๆ

หลินเงินเข้าบ้าน ก็ได้กลับเข้าไปให้ห้องของตัวเองไป จงจิ่ง ห้าวมองเห็นประตูที่ปิดลงสักพัก มุมปากก็ได้ชี้ขึ้นมาอย่างไม่ได้ ควบคุม เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถ เขาก็เห็นแล้วว่าตัวแสบคนนี้กำลัง ทําอะไรบางอย่าง

ความฉลาดและหลักแหลมของหลินซีเฉิน ทำให้เขาภูมิใจมาก และก็เซอร์ไพรส์มาก
นี่เป็น ลูกชาย หลินซินเหยียนคลอดมาให้เขา

“วันนี้ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้” เฉิงซิ่วก็ได้ออกมาจากห้อง หนังสือ เห็นเด็กสองคนกลับมาก็ได้เดินไป

ใบหน้าที่ยิ้มของจงจึงห้าว ก็ได้ค่อยๆ จางหายไป ก็ได้เปลี่ยน เป็น ใบหน้าที่เป็นชา

เฉิงซิ่วมองเห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของจงจึงห้าว ในใจก็ เจ็บเล็กน้อย เธอก็ได้มองลง ปิดบังความรู้สึกของตัวเอง “เสี่ยว ลุยกลับมาแล้ว มาให้อุ้มหน่อยมา

ต่อหน้าจงจึงห้าว เธอก็ได้ลบคำว่าคุณย่าสองคำนี้ไป กลัวว่า เขาจะหงุดหงิด

หลินลุยซีได้ถูกรังแก ก็อยากหาคนมาปลอบ กลางคืนเฉิงซิ่ว พาเธอไปนอน รู้สึกว่าก็ดี คราวนี้ก็ได้ยอมให้เธออุ้ม ยื่นมือเล็กๆ จะไปในอ้อมกอดเธอ

จงจิ่งห้าวต้องไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนหลินซินเหยียน ก็ได้ เอาลูกสาวให้เธอดูแล

หลินซินเหยียนก็ได้เอามือข้างหนึ่งเท้าคาง เห็นเขาเดินมา ถาม “คุณหาฉัน มีธุระอะไรเหรอคะ?”

จงจิ่งห้าวก็ได้เปิดประตูขึ้นรถ “ฉินยาเข้าโรงพยาบาลแล้ว