บทที่ 331 ฉันไม่ต้องการ

หลินซินเหยียนสีหน้าเคร่งเครียด เธอเดินเข้าไปช่วยเธอตบ หลัง “เป็นไงบ้าง?

ฉินยาส่ายหัว “ไม่เป็นไร ไม่รู้ว่ากินอะไรผิดหรือเปล่า ช่วง

พูดถึงตรงนี้ เธอเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงหยุดพูดกะทันหัน หลินซินเหยียนเป็นคนมีประสบการณ์ เห็นเธออาเจียนก็นึกขึ้น

ได้แล้ว “ไปตรวจที่โรงพยาบาลเถอะ”

ฉินยามือสั่นเล็กน้อย ดูเหมือนทำอะไรไม่ถึง หลินซินเหยียนกอดเธอไว้ ตบหลังเธอเบาๆ ปลอบโยนโดยไร้ คําพูด

“พี่หลิน พรับปากอะไรฉันอย่างหนึ่งได้ไหม?” ฉินยาเสียงแหบ หลินซินเหยียนพูด “ได้ พูดมาเลย”

ฉันหมายถึงสมมุติ สมมุติว่า ฉันมีจริงๆ พี่อย่าบอกซูจ้าน

ได้ไหม?”

เธอไม่อยู่กับคนอื่นเพราะสาเหตุจำเป็นบางอย่าง เธอรู้ดีว่าตัว เองต้องการอะไร

หลินซินเหยียนเข้าใจ พยักหน้า “ฉันไม่พูดหรอก แต่ว่า ถ้า หากมีจริง……ก็ควรคิดถึงอนาคตบ้าง
เพราะมีลูกแล้ว ต้องคำนึงถึงสภาพแวดล้อมการเติบโตของ เขา ในอนาคต ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบสำหรับเด็กแล้วมัน สําคัญมาก

หลินซินเหยียนขับรถพาเธอไปโรงพยาบาล

เพราะเป็นเวลากลางคืน ลงทะเบียนแผนกฉุกเฉินจะได้ตรวจ เร็ว ทําการตรวจอัลตร้าซาวด์และปัสสาวะ ผลอุลตร้าซาวด์เห็น ตัวอ่อนในมดลูกแล้ว ประมาณเจ็ดสัปดาห์ ผลตรวจปัสสาวะ เป็นบวก ผลของทั้งสองตัดสินได้ว่าเธอตั้งครรภ์แล้ว

ฉินยานั่งอยู่บนขอบสระน้ำหน้าโรงพยาบาล ก้มหน้ามองดูผล ตรวจอย่างเงียบๆ

หลินซินเหยียนไม่รู้ว่าควรปลอบเธอยังไง ถ้าหากความ สัมพันธ์ของเธอกับซูจ้านมั่นคง การมาของเด็กคนนี้ต้องเป็น ข่าวดีแน่นอน แต่ว่า ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าความสัมพันธ์ของฉันยา กับบ้านไม่ได้ดีขึ้นเลย

“ฉันไม่อยากได้” ตั้งแต่ตรวจเสร็จ ฉินยาก็ไม่พูดอะไรเลย

เปิดปากพูดกะทันหัน คำพูดที่พูดออกมานั้นทำให้หลินซินเหยี ยนตั้งตัวไม่ทัน

หลินซินเหยียนไม่ได้พูดจาห้ามปราม เพราะว่าเธอรู้ว่าตอนนี้ ฉินยาแค่วู่วามเท่านั้น เธอรู้ความรู้สึกของความเป็นแม่ดี

ให้เธอเข้าห้องผ่าตัดจริง เธอต้องรู้สึกเสียดายแน่นอน

ไม่ใช่การตัดสินใจด้วยความรู้สึก แต่เป็นสัญชาตญาณ
ฉินยารู้สึกแปลกใจที่หลินซินเหยียนไม่ห้ามปรามเธอให้เอาไว้ เงยหน้าขึ้นมองเธอ “พี่ก็รู้สึกว่าควรเอาออกใช่ไหม?”

หลินซินเหยียนพูดอย่างตั้งใจ “ฉันรู้ เธอไม่ทำหรอก

ฉินยาอึ้งไปทันที ใช่แล้ว ตอนที่เธอบอกว่าไม่อยากเอา รู้สึก ปวดใจ เธอกระวนกระวายในใจ สุดท้ายก็ลังเล

“ข้างนอกหนาวมาก ฉันส่งเธอกลับบ้าน” หลินซินเหยียน พยุง

เธอ

ตอนที่ฉินยาลุกขึ้น เธอกอดหลินซินเหยียนไว้ทันที “ดีใจมากที่ มีเธอ”

ให้คำแนะนำที่ดีกับเธอตลอด และไม่ได้ก้าวก่ายเรื่องของเธอ จนเกินไป รู้จักความพอดี ทำให้เวลาอยู่กับเธอแล้ว รู้สึกสบายใจ

หลินซินเหยียนส่งเธอกลับที่พัก “ฉันไม่บอกซูจ้านหรอก เธอว่า

ใจได้ พักผ่อนดีๆ”

ฉินยาพยักหน้า “งั้นฉันเข้าไปก่อนนะ”

หลินโบกมือ บอกว่าข้างนอกหนาว ให้รีบเข้าห้อง

เห็นฉินยาเข้าไปในตึกแล้ว หลินซินเหยียนถึงขับรถไปบริษัท

เมื่อรถขับเข้าสู่เขตธุรกิจการเงินที่ตึกสูงตระหง่าน แม้แต่คน ที่ดินไปมาก็เดินเร็วกว่าคนข้างนอกทั่วไป เหมือนทำงานแข่งกับ เวลา เป็นเรื่องปกติของพวกเขา

หลินซินเหยียนขับรถไปจอดในลานจอดรถใต้ดินของบริษัท
ก่อนหน้านี้เธอเคยทำงานอยู่ที่นี่หลายวัน พูดไม่ได้ว่าคุ้นเคย กับเส้นทางที่นี่มากแค่ไหน แต่ก็เคยชินพอสมควร เธอเดินเข้า ลิฟต์กดปุ่มชั้นสูงสุด

เมื่อถึงชั้นสิบหก มีคนเข้าลิฟต์ คนคนนั้นกดปุ่มแล้วยืนไปฝั่ง หนึ่ง เปิดเอกสารในมือดูเป็นพักๆ เหมือนกับทำการตรวจสอบ ครั้งสุดท้าย

พอถึงชั้นสูงสุด ประตูลิฟต์เปิดออก ตอนนี้ผู้ชายที่เข้ามาถึง สังเกตเห็นว่าหลินซินเหยียนก็มาชั้นนี้ “คุณอยู่แผนกไหนเหรอ?”

ไม่ว่าแผนกไหน อยู่บริษัทเดียวกัน ก็ต้องเจอหน้ากัน แต่ว่า หลินซินเหยียนค่อนข้างแปลกหน้า

เวลาเดียวกันกวนจิ้งเดินมาพอดี หลินซินเหยียนยิ้ม “ฉันหา เขา”

ผู้ชายเข้าใจ “ที่แท้ก็มาหาผู้ช่วยกวน กวนจิ้งเห็นเธอ ก็รีบเดินเข้าไป หลินซินเหยียนทักทายเขาก่อน “ไม่เจอกันนาน กวนจิ้นยิ้มอย่างเกรงใจ “ไม่ได้ติดใจใช่ไหม?” เขาหมายถึงเรื่องที่ไปสืบเธอที่ประเทศA

หลินเหยียนแกล้างทำท่าทางครุ่นคิด ทำให้กวนจิ้งกังวลขึ้น

“คุณ คุณก็รู้ เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ผมตัดสินใจเองได้ ผมแค่ทําตามคำสั่ง

เขาพูดคำว่า ทําตามคำสั่ง อย่างเสียงดังฟังชัด เหมือนเตือน เธอว่า โทษเขาไม่ได้ จะโทษก็ต้องโทษคนสั่ง

ผู้ชายเป็นหัวหน้าแผนก เอาเอกสารมาให้จงจิ้งห้าวเซ็น เดิน ผ่านหน้ากวงจิ้งก็พูดล้อว่า “แฟนคุณเหรอ?”

กวนจิ้งอยู่ในบริษัท ตำแหน่งสูงมาก ครั้งแรกที่เห็นเขาแสดง ท่าทางหวาดกลัวต่อหน้าผู้หญิง

ดูท่าทางขี้ขลาดของเขา

กวนจิ้งหน้าเคร่งเครียด เขายังอยากมีชีวิตต่ออีกหลายปี อย่า หาเรื่องให้เขา เขากำลังจะอธิบาย แต่ผู้ชายเดินไปถึงหน้า ออฟฟิศเคาะประตูแล้ว

มีเสียงดังมาจากข้างใน “เข้ามา

ผู้ชายผลักประตูเดินเข้าไป ยื่นเอกสารไป “นี่คือโปรแกรม ใหม่ครับ”

บริษัทกำลังรับซื้อบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าแห่งหนึ่ง เป็นบริษัท ขายเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งในและต่างประเทศ เคยเจริญรุ่งเรืองมา ก่อน แต่ว่าทายาทผู้สืบทอดไม่เอาไหน ยอดขายตกต่ำลงทุกปี จงจิ่งห้าวกำลังจะขยายธุรกิจในตลาดจำพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า เพราะฉะนั้นจึงจับตามองบริษัทนี้

โปรแกรมงานครั้งที่แล้วไม่ผ่าน ครั้งนี้จึงทำใหม่
ประตูออฟฟิศไม่ได้ปิด ระหว่างที่ผู้ชายรอจงจึงห้าว โปรแกรมที่เขาทํา ก็มองไปข้างนอก พบว่ากวนจึงยังคุยกับผู้ หญิงคนนั้นอยู่

หลินซินเหยียนรู้ว่าจงจึงห้าวกำลังทำงาน ก็เลยไม่ได้เข้าไป

จงจิ่งห้าวดูรายงานโปรแกรมใหม่ครั้งนี้ ยังถือว่าพอใจ เซ็น ชื่อเสร็จก็ปิดแฟ้มเอกสาร เงยหน้าขึ้น ก็เห็นเขากำลังมองหน้า นอกอยู่

เขามองไปข้างนอก ก็เห็นหลินซินเหยียน เขาเม้มปากแน่น มา แล้วทำไมไม่เข้ามา

เขาโยนแฟ้มเอกสารในมือลงบนโต๊ะ เสียงดังปัง ผู้ชายรู้ตัวรีบ เดินไปเอา ก็พูดขึ้นว่า “แฟนของผู้ช่วยกวนสวยเหมือนกันนะ ครับ”

จงจิ่งห้าวหรี่ตา แฟนของกวนจิ้ง

ผู้ชายคิดว่าจงจึงห้าวสนใจ ก็ชี้ไปที่หลินซินเหยียน “ก็คือเธอ เมื่อกี้นั่งลิฟต์ขึ้นมาพร้อมผม บอกว่ามาหากวนจิ้ง ก็ยืนคุยกับ ตลอด”

จงจึงห้าวนั่งพิงหลังลงไป ปลดกระดุมแขนเสื้อ สีหน้าเคร่งขรึม ขยับริมฝีปาก “เรียกเขาเข้ามา

ผู้ชายรู้สึกว่าบรรยากาศรอบด้านหนาวเหน็บขึ้นมาทันที เขา เดินไปที่หน้าประตูเพื่อเรียกกวนจิ้ง “ประธานจงเรียกคุณ

กวนจิ้งมองหลินซินเหยียน “เข้าไปพร้อมกัน?”
หลินซินเหยียนเห็นผู้ชายถือแฟ้มเอกสารออกมาแล้ว คิดว่าจง จึงห้าวคงยุ่งเสร็จแล้ว ก็เลยพยักหน้า

กวนจิ้งกับหลินซินเหยียนเข้าไป ผู้ชายไม่ได้สนใจอยากจะ ซุบซิบ เมื่อกี้เพียงแค่ปากเร็วไปหน่อย

“ประธานจงผมไปทำงานก่อนนะครับ” ผู้ชายพูด

“เดี๋ยวก่อน” จงจิ่งห้าวยืนขึ้น บนตัวเขาใส่แค่เสื้อเชิ้ต แขนเสื้อ พับขึ้น มองเห็นแขนอันทึกบึนของเขา เขาดึงคอเสื้อ “พูดคำพูดที่ คุณพูดเมื่อกี้อีกรอบ ให้พวกเขาฟัง