บทที่ 224 คนเป็นทหารดูแล้วคนตกใจ

การกระทำของจงเฟิงก็ได้ทำให้เหวินซึ่งสงสัย เพราะงั้นได้

ส่งคนไปสะกดรอยจงเฟิง

แค่สามวัน คนที่สะกดรอยจงเฟิงก็ได้พบว่าเขากับเฉิงซิ่ว

ติดต่อกัน

เหวินเสียนมีคนอยู่เป็นเพื่อน เพราะว่าเฉิงซิวยังไม่เคยเจอ หน้าลูกที่คลอดออกมา ก็ได้ร้องไห้ต่อหน้าเขา บอกว่าอยากจะ เจอกับลูก

จงฉีเฟิงรับปากว่าวันนี้จะอุ้มลูกไปให้เธอดู แต่ว่า คุณนายเห วินมาแล้ว ได้อุ้มอยู่ตลอด เขาไม่มีโอกาสอุ้มออกมา ก็เลยหาข้อ อ้างว่ามีธุระที่บริษัทแล้วออกมา ไปที่ห้องพักคนไข้ของเฉิงซิ่ว ให้เธอรออีกวันหนึ่ง

เขาได้เปิดประตูห้องพัก เฉิงซิ่วก็ได้รออยู่ตลอด ได้ยินความ เคลื่อนไหวก็ได้ลุกขึ้น มองเห็นจงเพิ่งที่เดินเข้ามา เธอก็ได้พูด อย่างดีใจ “ลูกล่ะ?”

จงฉีเฟิงก็ได้เดินมา “วันนี้อุ้มออกมาไม่ได้ เธอรออีกหน่อย

สีสันนัยน์ตาของเฉิงซิ่วก็ได้หายไปทันที เธอก็ได้มองลงไป อย่างผิดหวัง เธอก็แค่อยากเห็นสักครั้ง เดียวก็ได้ ทำไมยากเย็นขนาดนี้? ลูกของเธอ มองแค่ครั้ง

เธอรู้สึกเจ็บ ใจเจ็บเอามากๆ
จงฉีเฟิงไม่สามารถที่จะรับรู้ความรู้สึกตอนนี้ของเธอได้ แต่ก็ เข้าใจความรู้สึกของเธอ ยังไงเขาก็ได้พึ่งเป็นพ่อครั้งแรก

เขาเดินมาแล้วก็นั่งอยู่ข้างเตียง ยื่นมือไปกอดไหล่ของเธอ ปลอบใจว่า “เธอพึ่งคลอดลูกเสร็จ ไม่สามารถที่จะเครียดเกินไป ฉันรับปากเธอ ลูกฉันต้องอุ้มมาให้เธอดูแน่นอน”

“ฉันทำใจไม่ได้” เฉิงซิ่วไม่อยากร้องไห้ แต่ว่าอดไม่ได้ ลูกได้ เติบโต ในท้องของเธอ สิบเดือน พวกเขามีความรู้สึกต่อกัน เธอ ไม่อยากเอาลูก ให้เหวินเสียนแล้ว

จงเพิ่งถอนหายใจเล็กน้อย “ไม่ทันแล้ว

ทั้งหมดได้สายไปแล้ว ตอนนี้ทุกคนก็ได้รู้ว่าลูกเหวินเสียนเป็น คนคลอดออกมา “แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผ่านไปสักพัก ฉันกับเห วินเสียนก็หย่ากัน ลูกจะให้อยู่ในตระกูลจง ถึงตอนนั้นพวกเรา แต่งงานกัน เธอก็สามารถที่จะมองเห็นเขาทุกวันแล้ว

เฉิงซิ่วพยักหน้า แม้ว่าเธอกับจงเฟิงไม่ได้มีความรักต่อกัน แต่ว่ามีลูกด้วยกัน สามารถที่จะอยู่กับลูกตลอดไปก็ดีมากๆ แล้ว

“ฉันได้ยินว่า ร้องไห้ระหว่างพักฟื้นหลังทำคลอดไม่ดีต่อ

สายตา” จงฉีเฟิงได้เช็ดน้ำตาให้เธอ…

ซึ่ง! เสียงดังขึ้น อยู่ๆ ประตูห้องคนไข้ก็ได้ถูกคนถีบออก ทั้ง สองก็ได้มองไปทางประตูพร้อมกัน

เหวินชิงก็ได้ยืนอยู่ที่ประตูด้วยความโมโห ตอนที่ได้ยินลูก น้องรายงาน เขาก็ยังไม่อยากที่จะเชื่อเล็กน้อย ยังไงเหวินเสียนฟังคลอดลูกชายให้กับจงเฟิง เขาจะไปนอกใจได้ยังไง?

แต่ว่าเมื่อกี้ลูกน้องก็ได้รายงานเขาอีกครั้ง บอกว่าจงฉีเพิ่งได้ ไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว เพื่อความมั่นใจ เขาก็ได้ขับรถมา คิด ไม่ถึงว่า ภาพที่ได้เห็นนั้นกลับเป็นจงเฟิงที่กอดผู้หญิงคนนั้นอยู่

ก็หมายความว่า จงเพิ่งนอกใจแล้วจริงๆ รอให้เหวินเสีย นพักฟื้นหลังคลอดเสร็จ เขาก็จะไปอยู่กับผู้หญิงคนนี้?

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขานั้นเหมือนว่าได้ก้าวไปราวกับลูกธนูที่ยิง ออกไป ก็ได้ไปคว้าคอเสื้อของจงเฟิง “เหวินเสียนยังพักฟื้น หลังคลอดอยู่ นายกลับ…….

เขาได้หันหน้าไปมองเฉิงซิ่วที่นั่งอยู่บนเตียง หน้าของเธอได้ มีคาบน้ำตา ในสายตาของเหวินซิง นี่เป็นฝีมือมัดใจผู้ชายของ

เหวินชิง ใจเต้นอย่างรุนแรง การโมโหขนาดหนักก็ได้ทำให้รูป

หน้าเปลี่ยน “จงฉีเฟิง นายไม่รู้สึกผิดต่อเหวินเสียนเหรอ?”

จงฉีเฟิงไม่ขยับ แค่พูด “นายเข้าใจผิดแล้ว ไม่เกี่ยวกับ เธอ….”

“ถึงตอนนี้นายยังปกป้องสาวคนนี้?” ถ้าไม่ใช่สามัญสำนึก เพียงเล็กน้อยเตือนเขา ถ้าเกิดทำให้จงฉีเฟิงรับบาดเจ็บ เหวิน เสียนก็จะรู้ ตอนนี้เขาต้องต่อยจงเพิ่งอย่างหนักแน่ๆ

เห็นแก่น้องสาวยังพักฟื้นหลังคลอด และไม่อยากที่จะให้น้องรู้ เรื่องที่ร้ายแรงแบบนี้

เดิมที่ทั้งสองตระกูลก็มีความสัมพันธ์ทางผลประโยชน์ ตอนนี้มีลูกแล้ว สัมพันธ์ได้ลึกกว่าเดิม ต่อให้จงเพิ่งนอกใจ การ แต่งงานนี้ ก็หย่าไม่ได้ง่ายๆ ผลกระทบต่อทั้งสองตระกูลหนักเกิด ไป อีกอย่างไม่ดีต่อเด็ก

เขาก็ได้กดความโกรธลง “ไปจากผู้หญิงคนนี้ กลับไปใช้ชีวิต ดีๆ กับเหวินเสียน ถ้าเกิดนายกล้าที่จะมีอะไรกับเธออีก ฉันไม่ ปล่อยนายไปแน่!”

เหวินซิงก็ได้ผลักคนออก

เดินไปข้างเตียง ก็ได้มองลงอยู่เฉิงยูจิ๋ว “ถ้าเกิดยังเอาหน้าอยู่ ยังอยากจะมีชีวิตอยู่ ก็รู้เรื่องหน่อย ไปจากจงเฟิง เข้าใจความ หมายของฉันไหม?”

จงฉีเฟิงก็ได้ขยับของเสื้อ “พี่ไม่สบอารมณ์ก็มาลงที่ฉัน อย่าไป ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งตกใจ

สองมือของเหวินซึ่งได้กำแน่น ถึงตอนนี้แล้วเขายังปกป้องผู้

หญิงคนนี้?

“นายอย่าคิดว่าฉันไม่กล้าที่จะทำอะไรนาย ถ้าทำฉันโมโห

“ฉันรู้” จงฉีเฟิงก็ได้เลิกคิ้ว “ตอนนี้พี่ใหญ่ได้ใช้ชีวิตขาขึ้นอยู่ มีวิธีอะไรมากมาย แต่ว่า พี่แตะต้องเธอไม่ได้”

“แก!..

เหวินชิงมีสีหน้าน่ากลัว
“นายไม่อยากที่จะใช้ชีวิตกับเหวินเสียนแล้วเหรอ?” เหวินชิง รู้สึกว่าจงเฟิงบ้าไปแล้ว เพื่อผู้หญิงคนเดียว “สมองของนาย

เหวินซึ่งรู้สึกว่าตัวเองโดนฟ้าผ่า ผู้หญิงคนเดียว ภรรยาของ เขาเขาก็ไม่เอาแล้วเหรอ?

“นายคงไม่ได้ทำเพื่อผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้ชายที่ไม่แบกรับความ รับผิดชอบอะไร ผู้หญิงคนนี้เอายาเสน่ห์ให้นายดื่มเหรอ?” เหวิน ชิงตะคอก

เขารู้สึกว่าจงฉีเฟิงถูกผู้หญิงคนนี้ชั่ว ตอนนี้ก็ได้เสียความ นึกคิดไป เสียความใจเย็นไป

เวลานี้เขาจะใจร้อนไม่ได้ ถ้าโวยวายมาก เหวินเสียนรู้เข้า ต้องเสียใจมากแน่ๆ

เขาได้เก็บความโมโห “นายใจเย็นก่อน เรื่องนี้ พวกเราค่อย มาคุยกันอีกที ไม่ต้องให้เหวินเสียนรู้ ตอนนี้ร่างกายของเธอ อ่อนแอ เห็นแก่ลูกที่พึ่งเกิดของนาย กลับไปคิดกันดีๆ

พูดจบเหวินซิงก็ได้เดินออกไปจากห้อง ไม่ได้จะกลับไปใจเย็น

จริงๆ แต่เป็นการส่งคนไปสืบเรื่องของเฉิงซิ่ว

น้องสาวเพียงคนเดียวของตน สามีของเธอก็ได้นอกใจเธอ ตอนที่กำลังพักฟื้นหลังคลอด เขาจะใจเย็นยังไง?

ผู้ชายที่จะรังแกน้องสาวเขา ไม่อยากจะมีชีวิตแล้วเหรอ เฉิงซิ่วก็ได้กำผ้าปูเตียง เธอรับรู้จากคำพูดของเหวินชิง เดาได้ว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดา ก็ได้มองจงเพิ่งอย่างกังวล “ตอน ทํายังไงดี?”

จงฉีเฟิงไม่ได้ร้อนรน เขาก็ได้ตั้งใจมองเฉิงซิ่ว “แบบนี้ก็ดี อาศัยโอกาส หย่ากับเหวินเสียน

จากนั้นก็แต่งงานกับเธอ “แบบนี้ไม่เป็นการทำลายความรู้สึกของทั้งสองตระกูล …..

จงเฟิงขยับปาก “ทำลายก็ทำลาย แต่ว่ามีลูกเป็นข้อต่อรอง ก็ไม่สาหัสจนถึงขั้นเป็นศัตรู อย่างมากก็ไม่พอใจในตัวฉัน

เฉิงซิ่วเม้มปาก เรื่องได้เดินมาถึงตรงนี้แล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าตัว เองสามารถพูดอะไรได้บ้าง

“ที่นี่เกรงว่าไม่ปลอดภัยแล้ว ฉันหาที่อยู่อื่นให้เธอ” จงเฟิงก็ กลัวเหวินชิงมาหาเรื่องเธอ

เหวินเสียนดีขนาดนี้ พี่ชายของเขาก็ไม่น่าจะเป็นคนที่ทำร้าย ชีวิตคน “เขามีอำนาจ ก็ไม่สามารถที่จะเอาชีวิตของฉัน จริงๆ ………..

“ความสัมพันธ์ของเขากับเหวินเสียนดีมากๆ ตอนนี้ได้เข้าใจ ผิดว่าเธอเป็นของฉันแล้ว เพื่อน้องสาวต้องทำอะไรที่ไม่ดีต่อเธอ แน่” จงฉีเฟิงรู้ถึงความสัมพันธ์ของเหวินชิงกับเหวินเสียน

สองพี่น้องตระกูลตระกูลเหวิน รักกันมาก เขาได้เดินมาข้างเตียงห่มผ้าให้เธอ เธอพักผ่อนก่อน อย่าไม่สบายเอา เขาพึ่งออกไปน่าจะยังไม่กลับมา ฉันไปหาเหวินเทียน ปรึกษาเรื่องหย่ากับเขาก่อน เธอไม่ต้องรีบร้อน และก็ไม่ต้องเป็น ห่วง ลูกยังอยู่ดี ต้องได้เจอกันแน่

เฉิงซิ่วพยักหน้า “นายเองก็ระวังหน่อย ฉันดูแล้วเหมือนว่า เขาต่อสู้เก่งมาก”

“คนเป็นทหาร มองดูแล้วทำให้คนตกใจ เขาไม่ลงมือจริงๆ หรอก ให้พูด ฉันไม่ได้โง่ ถึงขั้นยืนให้เขาต่อยแล้วไม่สวนกลับ จงฉีเฟิงก็ได้ตบเธอเบาๆ “หลับหนึ่งตื่น ฉันก็จัดการเสร็จแล้ว

เฉิงยู่ซิ่วพยักหน้า

จงฉีเฟิงก็ได้ปิดประตูห้องแล้วก็กลับไป คุณนายเหวินก็กลับไป แล้ว เห็นแค่คนใช้ที่ดูแลเหวินเสียน ทารกก็ได้นอนหลับบนเตียง เด็ก ทารกช่วงนี้ นอกจากกิน ก็คือการขับถ่าย เวลาที่เหลือก็ใช้ ในการนอนหลับ

เหวินเสียนมองออกว่าสีหน้าเขาไม่ดี ถาม “นายเป็นอะไร มอง เหมือนอารมณ์ไม่ดี เกิดเรื่องอะไรกับยู่ซิ่วเหรอ?”