บทที่ 221 ความรู้สึกที่ดีเริ่มจากการจับตามอง

เฉิงซิ่วก็ได้พูดไปโดยไม่ต้องคิด “ฉันชอบเด็กผู้หญิง”

เด็กผู้ชายดื้อเกินไป เมื่อเทียบกับเด็กหญิงนั้นจะอ่อนโยนกว่า มาก ลูกสาวเป็นเสื้อแจ็คเก็ตที่อ่อนโยนตัวจิ๋วของพ่อแม่ ประโยค นี้มีเหตุผล

เด็กผู้ชายไม่ละเอียดอ่อนเหมือนเด็กผู้หญิง

เพราะงั้นเธอชอบเด็กผู้หญิง

เมื่อก่อนไปหงเฟยก็เคยถามคำถามนี้กับเธอ คำตอบของเธอก็ เป็นเด็กผู้หญิง เธอพูด “ชาตินี้ฉันต้องคลอดเด็กผู้หญิงออกมา คนหนึ่งให้ได้”

แต่ว่า ชีวิตนี้เธอก็ไม่ได้มีลูกเป็นเด็กผู้หญิงสักคน

เหวินเสียนก็ได้คืบผักให้เธอ “เธอชอบเด็กผู้หญิง ฉันก็ชอบ เด็กหญิง แต่ว่าฉันหวังว่าครั้งนี้จะเป็นเด็กผู้ชายมากกว่า”

พวกครอบครัวเศรษฐีมักหวังว่าลูกสะใภ้ที่แต่งเข้ามานั้น สามารถที่จะสืบสายลูกหลานได้ ถึงแม้ว่าความคิดของคนสมัยนี้ เปิดกว้างมาก ชายหญิงเหมือนกัน แต่ว่าครอบครัวที่ทรัพย์สิน มหาศาลที่ต้องการคนมาสานต่อแบบนี้ มักขอร้องให้มีลูกชาย

เฉิงซิ่วก็เข้าใจความหมายที่จะเธอสื่อ ก็ได้ก้มหน้าเล็กน้อย อย่างทำตัวไม่ถูก “อันนี้ ฉันไม่สามารถที่จะรับประกันได้ค่ะ”
“เธอบ้องเหรอ” เหวินเสียนก็ได้หัวเราะ “ฉันก็แค่หวังว่า ก็ไม่ ได้บอกว่าเธอต้องคลอดเด็กผู้ชายสักหน่อย”

นี่ไม่ได้เป็นสังคมสมัยเก่า ที่โยนความรับผิดชอบให้ฝ่ายหญิง

ในการคลอดผู้ชายหรือผู้หญิงออกมา

จงฉีเฟิงก็ได้วางตะเกียบลง ลุกขึ้นแล้วก็ออกไป เขาหงุดหงิด เล็กมาก เขาเป็นพ่อของเด็กแท้ๆ แต่ว่าเขาดูแล้วเหมือนว่าเหวิน เสียนจะเป็น ‘พ่อ’ มากกว่า

ในบ้านนี้เขาดูเป็นส่วนเกิน ตอนกินข้าว พวกเธอได้พูดคุยหัวเราะ ไม่ได้สนใจเขาเลยสัก

เขาหงุดหงิดในใจมาก

เหวินเสียนกับเฉิงยวมองเขาอย่างไม่ได้นัดหมาย

“ฉันดูแล้วเหมือนเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี” เฉิงซิ่วพูด

เหวินเสียนก็มองออกมาเล็กน้อยว่าเป็นอะไร แต่ก็ไม่ได้พูด ออกมาชัดเจน “อาจเป็นเพราะเรื่องของงานทั้ง

เฉิงซิ่วพยักหน้า

คืนนั้น

จงฉีเฟิงพลิกตัวไปมานอนไม่หลับ ลุกขึ้นลงไป เฉิงซิ่วก็ได้ลุก ขึ้นมาดื่มน้ำพอดี เขาก็ได้เดินช้าลง มองผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ความมืดก็ได้ปกคลุมร่างกายที่ผอมบางของเธอ จะสามเดือนแล้ว แต่ก็ยังมองไม่ออกว่าท้องเลยสักนิด

ตรงท้องมองไม่ออกว่าท้องเลย

เฉิงซิ่วไม่ได้สังเกตเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าบันได อาจเป็นเพราะ ว่าในใจก็ได้คิดอะไรอยู่ เพราะงั้นไม่ได้สังเกตเห็น

ตอนจะนอนกลางคืนนั้น เธอก็ได้รับสายโทรเข้าของเฉิงเงิน

บอกว่าไปหงเฟยไม่เป็นอันตราย ให้เธอไม่ต้องเป็นห่วง

มั่นใจว่าเขาไม่เป็นอะไร เพิ่งเงินก็ได้พาคนกลับไป

กลัวว่าเขาอยู่ที่นี่จะมาหาเรื่องเฉิงซิ่วอีก

ในใจของเธอก็ได้เศร้าเล็กน้อย เธอถือแก้วแล้วก็เดินไปที่ หน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส ค่ำคืนที่มืด โดยเฉพาะความเงียบ ก็เป็น บรรยากาศแบบนี้ ทำให้คนอยู่ๆ ก็เศร้าใจขึ้น

ช่วงยี่สิบปีแรก เธอก็ไม่เคยที่จะคิดมาก่อนว่ามีวันหนึ่งเธอจะ

ล่ามากขนาดนี้

ไม่เคยคิดว่า วันเกิดอายุยี่สิบ จะเป็นจุดเปลี่ยนขนาดใหญ่ใน ชีวิตของเธอ

อยู่ๆ ก็ได้มาใช้ชีวิตในเมืองที่เธอไม่เคยอยู่มาก่อน คนที่ไม่ เคยที่จะเจอกัน กลับได้เกิดมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมากๆ ด้วย กัน

เธอก็ได้เงยหน้ามองฟ้า ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ ไม่ได้มีดวงดาวเต็ม ฟากฟ้า ขนาดดวงจันทร์ก็ได้หลบหายไป เธอก็ได้หัวเราะเบาๆรอยยิ้มสวย แต่กลับเต็มไปด้วยความขมขื่น “พระเจ้า ท่านได้เล่น ตลกกับฉันได้แรงมาก

“เป็นเพราะในชีวิตเธออยู่ๆ ก็ได้มีฉันมาเพิ่ม ทำให้เธอรู้สึกแย่

มาก เพราะงั้นถึงได้มายืนปลงตรงนี้ใช่ไหม?”

เสียงที่เข้มของชายหนุ่มก็ได้ดังในความมืดที่เงียบสงบ ดังชัด เป็นพิเศษ

เฉิงซิ่วหันไป ก็ได้เห็นร่างชายหนุ่มที่ได้อยู่ข้างหลังเธอ เขา ก็ได้สวมเสื้อคลุมผ้าไหมสีดำ ร่างกายสูง เพราะว่าแสงไฟได้มีด เล็กน้อย เธอมองสีหน้าของเขาได้ไม่ชัดเจน

“คุณ คุณทำไมยังไม่นอน?” เฉิงซิ่วทำตัวไม่ถูก คิดไม่ถึงว่า เขาจะมาได้ยินที่ตัวเองพูด

จงเพิ่งเดินมา ก็ได้ยืนหน้าหน้าต่างข้างๆ เธอ พูดออกมา

เรียบๆ ว่า “เธอก็ไม่ได้นอนไม่ใช่เหรอ?”

เฉิงซิ่วก็ได้มองนอกหน้าต่าง “ฉันนอนตื่นแล้วค่ะ ลุกมาดื่ม น้ำ ไม่ได้ไม่นอน”

“เห็นทีความปลงของเธอก็แค่ปลงเท่านั้น ยังสามารถที่จะหลับ อย่างสบายใจได้ พิสูจน์ได้ว่าเธอปล่อยวางได้

จุดนี้จงฉีเฟิงก็ได้ประหลาดใจพอควร พึ่งเลิกกับแฟนไป ไม่ควรที่จะเสียใจเหรอ? เฉิงยู่ซิ่วก็ได้หันไปมองเขา ไม่นานก็ได้มองกลับ “เพราะว่าฉันเข้าใจสถานการณ์ของตัวเองดีค่ะ เข้าใจดีว่าพวกเรานั้นกลับไป เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ถ้าซื้อกันต่อไป ก็มีแต่ทำให้อีกฝ่าย เจ็บปวดเปล่าๆ เพราะงั้นถ้าจะปลอบใจอย่างใจอ่อน รีบตัดให้ ขาดเลย กว่า ปล่อยมือ ปล่อยวาง”

ความเด็ดขาดของเธอ ก็ได้ทำให้จงเฟิงชื่นชม มีหลายคนที่ ได้เจ็บปวดเพราะความรู้สึก มีหลายคนที่จะเป็นจะตายเพราะ ความรัก

ความไม่ยึดในกฎของเธอ ความเด็ดขาดของเธอ จะมีสักกี่คน ที่ทำได้?

จงฉีเฟิงก็ได้มองเธอ “ต่อไป จำเรื่องหนึ่งไว้

“เรื่องอะไรคะ?” เฉิงตู่ซิ่วก็ได้มองเขาอย่างสงสัย รู้สึกว่าคืนนี้ เขาแปลกไปเล็กน้อย

ส่วนตรงไหนแปลกไปนั้น เธอก็พูดไม่ออกเหมือนกัน

“จำไว้ว่าฉันเป็นพ่อของลูกในท้องเธอ เธอห้ามมองข้ามความ เป็นอยู่ของฉัน” พูดจบเขาก็ได้หันตัวเดินขึ้นชั้นบน

เฉิงซิ่ว “.………….

เขาหมายความว่าอะไร?

และประตูห้องด้านทิศตะวันออกตอนที่จงฉีเฟิงขึ้นมาชั้นบนนั้น ก็ได้ค่อยๆ ปิดลง

นั้นเป็นห้องที่เหวินเสียนพัก
การนอนของเธอไม่ดีนัก มีความเคลื่อนไหวเล็กน้อยก็ได้ยิน แล้ว อีกอย่างก็หลับไม่ลึก ตอนที่เฉิงซิ่วลุกขึ้น เธอก็ตื่นแล้ว

จากนั้นก็ได้ยินเสียงของจงเฟิง เธอก็ได้ลุกขึ้นมา

เห็นการกระทําที่มีต่อกันของพวกเขา มุมปากก็ได้ขึ้นเล็ก

น้อย

เธอรู้สึกว่าสายตาของจงเพิ่งได้ตกอยู่บนตัวของเฉิงซิ่วแล้ว

การเริ่มความรู้สึกที่ดีมากมาย มักเริ่มต้นขึ้นจากการจับตา

มอง

ไม่แน่ว่าเขาเองอาจไม่รู้ แต่ว่า การกระทำก็ได้แสดงออกมา แล้ว เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว พักๆ เฉิงซิ่วก็ได้ท้องแปดเดือน

แล้ว

เหวินเสียนก็ต้องแกล้งทำเป็นคนท้อง

ในบ้านนอกจากคนใช้ที่เชื่อใจได้คนหนึ่ง เหมือนว่าก็ไม่ได้มี คนมากกว่านี้เลย ขนาดป้าหยูที่ได้มองพร้อมกับเหวินเสียน เห วินเสียนก็ได้ปกปิด แล้วก็ได้แยกเธอออกไปตอนที่ท้องอยู่

เพราะงั้นทั้งหมดก็ได้เป็นไปตามแผนของเธอ ราบรื่นมากๆ

วันนี้เป็นวันตรวจครรภ์ เธอไม่ได้เป็นคนที่ท้องจริงๆ เพราะงั้น ก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาล แต่ได้ไปห้างสรรพสินค้าแทน ได้ไปซื้อ ของใช้ให้กับลูกที่ใกล้คลอดของเฉิงซิ่ว
แต่ว่าเฉิงซิ่วเป็นคนท้องจริงๆ ต้องไปตรวจครรภ์ตามเวลา วันนี้จงเฟิงว่างพอดี เพราะงั้นเธอไม่ได้ไป เหลือเวลาให้พวกเขา สองคน

ตอนตรวจการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์นั้น สามารถที่จะฟัง เสียงหัวใจเต้นของทารกในครรภ์ได้ ตึกตัก ตึกตัก ตึก………

นี่เป็นครั้งแรกที่จงฉีเพิ่งได้ยิน ในใจก็ได้ดีใจอย่างอดไม่อยู่ เฉิงซิ่วที่เห็นท่าทางที่ทำตัวไม่ถูกของเขา มุมปากได้ยิ้ม “รู้สึกอัศจรรย์มากใช่ไหมคะ?”

จงฉีเฟิงพยักหน้า

“ตอนที่ฉันได้ยินครั้งแรกก็รู้สึกแปลกประหลาดมากๆ รู้สึกว่า ชีวิตมันน่าอัศจรรย์ จำได้ว่าตอนท้องประมาณห้าเดือนก็ได้รู้สึก ถึงทารกในครรภ์ได้ขยับครั้งแรก ฉันดีใจจนนอนไม่หลับทั้ง

จงเฟิงกะพริบตา นัยน์ตาสีดำก็ได้มีความประหลาดใจส่อง ออกมา “ทารกที่ยังอยู่ในครรภ์ก็ขยับได้ด้วย?”

ทําไมเธอไม่บอกอะไรกับเขาเลย?

ให้เขาได้สัมผัสหน่อย?

เวลานี้นางพยาบาลก็ทนดูต่อไม่ได้ มองเฉิงซิ่วพูดว่า “นี่คุณ ก็เห็นแก่ตัวไปแล้วนะคะ ทำให้ถึงไม่ให้ว่าที่คุณพ่อ ได้สื่อสารกับ ทารกในครรภ์คะ?”
นางพยาบาลรู้สึกแปลกใจมากๆ เธอไม่เคยเห็น ว่าที่คุณพ่อ คนหนึ่งไม่รู้จักแม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์

เฉิงยู่ซิ่วสีหน้าได้เสีย

จงเฟิงก็ได้ยกความผิดมาให้ตัวเอง “ผมงานยุ่งเกินไปครับ ก็ได้ละเลยเธอไป……

“ต่อให้ยุ่งยังไง ความใส่ใจที่มีให้ภรรยาก็ไม่ควรขาดนะคะ ยังไงซะคุณเป็นถึงพ่อของลูก เธอนั้นคลอดลูกของคุณ ไม่ใช่ของ คนอื่น”

“ครับ ครับ ที่คุณพูดก็ถูก” ชายหนุ่มที่ได้มีมาดที่เฉียบขาด เกรงขาม ในการตลาด ตอนนี้ ต่อหน้าพยาบาล ก็เหมือนกับเด็ก น้อยที่ได้ทําความผิดอะไร

ทําการตรวจเสร็จ จงฉีเฟิงก็ได้ประคองเธอเดินออกจากโรง พยาบาล เขาให้เฉิงยูวยืนรออยู่หน้าประตู “ฉันไปขับรถมา

เฉิงยู่ซิ่วพยักหน้า

จงฉีเฟิงเดินไปหน้ารถ ได้กดปุ่มปลดล็อกประตูบนกุญแจไฟ รถได้กะพริบ เขาได้เปิดประตูรถ ตอนที่กำลังสตารท์รถนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ได้ดังขึ้น เขาได้เอาโทรศัพท์ออกมา หน้าจะ เป็นชื่อของเหงินเสียน สายตาเขาก็ได้สั่นไหวสักพัก จากนั้นก็ได้

กดรับสาย

เสียงของเธอได้เบามากๆ “พวกนายตรวจเสร็จกันหรือยัง?”

“อืม กําลังจะกลับไป”ไม่ต้องกลับมา”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ