บทที่ 213 สาบานรักชั่วฟ้าดินสลาย

“คุณ คุณทําแบบนี้ได้ยังไง” ไป๋หงเฟยเหมือนไม่รู้จักแม่ที่อยู่ ตรงหน้า “คุณชอบซิ่วมากไม่ใช่เหรอ”

“ที่ฉันชอบเธอ เพราะว่าเธอเป็นคนตระกูลเฉิง แต่คุณพ่อเฉิง ตายแล้ว เธอยังเป็นคุณหนูพันชั่งตระกูลเฉิงอยู่นั้นเหรอ มันเป็น อย่างที่ฉันคาดไว้ ทันทีที่คุณพ่อเฉิงตาย ในตระกูลเฉิงก็เกิดเรื่อง มากมาย

คุณนายไปจับไหล่ของลูกชาย “แกตื่นได้แล้ว แกเป็นทายาท คนเดียวของตระกูลไป ผู้หญิงน่ะ แกต้องการแบบไหนทำไมจะไม่ ได้ ตระกูลเฉิงตกต่ำแล้ว เฉิงซิ่วจะสำคัญอะไร เธอไม่คู่ควรกับ แก แกควรหาที่ดีกว่านี้ ผู้หญิงที่ฐานะคู่ควรเท่านั้นถึงจะช่วยเหลือ แกได้!”

ไปหงเฟยมองแม่ตัวเอง น้ำเสียงแหบแห้ง “แต่ผมชอบเธอ ชอบมากจริงๆ ผมอยากแต่งงานกับเธอ ผมอยากให้เธอเป็น ภรรยาของผม…

เพียะ!

คุณนายไปตบลูกชายเพราะรู้สึกเกลียดที่ไม่สามารถตีเหล็กให้ กลายเป็นเหล็กกล้าได้ และตะคอกใส่ว่า “แกมีความคิดหน่อยได้ ไหม!”

แค่ผู้หญิงคนเดียว!
“เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง กู้เงินหลายสิบล้านได้ในชั่วข้ามคืน แกว่าเธอทำยังไง” คุณนายไปจ้องลูกชายอย่างดุดัน “ฉันมั่นใจ ว่าตอนนี้เธอไม่บริสุทธิ์แล้ว ทำไม อยากได้ผู้หญิงมือสองฉัน…

ไป๋หงเฟยรับแม่ที่เป็นแบบนี้ไม่ได้ รับไม่ได้กับสิ่งที่เธอพูด จึง ผลักเธอแล้ววิ่งออกไป

เขาวิ่งไปริมแม่น้ำที่ก่อนหน้านี้ชอบไปกับเฉิงซิ่ว แม่น้ำใสๆ ไหลริน

เมื่อก่อนพวกเขามาเดตที่นี่ด้วยกันบ่อย เฉิงชีวมักจะเอนพิง อยู่ในอ้อมแขนของเขา เพลิดเพลินกับความสงบสุขที่เป็นของ พวกเขาเท่านั้น

วันก่อนวันเกิดของเฉิงซิ่ว พวกเขายังมาที่นี่ เขาโอบกอดเฉิง ยู่ซิ่ว และพูดว่า “อีกวันเดียวคุณก็อายุยี่สิบปีแล้ว”

“แล้วยังไงเหรอ”

ไปหงเฟยจูบใบหน้าของเธอ “พวกเราสามารถแต่งงานกันได้ แล้ว” เขาพูดอย่างนั้นแล้วคล้องเอวของเธอ “คุณต้องให้ลูกกับ ผมเยอะๆ พวกเราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น แค่ดูแลกันไปทุกวันคืน ใช้ ชีวิตเรียบง่ายและมั่นคง คุณว่าดีไหม

เฉิงยู่ซิ่วซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาชุ่มชื้น “หงเฟย คุณจะรักฉันตลอดไปไหม”

ไปหงเฟยตอบอย่างแน่วแน่ “จะเป็นเช่นนั้น ตลอดกาลจะไม่ท่าผิดต่อคุณ จะรักคุณตลอดไป จะขอบคุณ จะไม่ให้คุณต้องทน รับความเจ็บปวด จะปกป้องคุณอย่างดี”

เฉิงยู่ซิ่วซบในอ้อมแขนของเขา กอดเขาไว้แน่น และพูดหยอก ว่า “ฉันจะแต่งงานกับคุณ มีลูกกับคุณเยอะๆ หลังจากนั้นก็ให้ อำเภอเหมิงเฉิงกลายเป็นเมืองไป ให้ที่นี่มีแต่ลูกหลานตระกูล li…..”

ไป๋หงเฟยจูบผมของเธอ แล้วแกล้งหยอกเธอ “ตระกูลเฉิงก็ไม่ ต้องมีแล้ว”

เฉิง ซิ่วโอบกอดเขา จูบริมฝีปากของเขา แต่งงานกับไก่ก็

ต้องตามไก่ แต่งงานกับหมาก็ต้องตามหมา

“คุณเปรียบเทียบผมกับหมาและไก่เหรอ” ไปหงเฟยแกล้งทํา เป็นจริงจัง

“ฉันก็แค่…

“คุณบอกว่าผมเป็นอะไร”

เฉิงซิ่วกลัวไปหงเฟยลงโทษเธอ เธอจึงผลักเขาออกแล้ววิ่ง

หนี

ไป๋หงเฟยไล่ตาม “เฉิงซิ่วคุณหยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะ ไม่ปล่อยคุณ

เฉิงซิ่วหัวเราะและหันไปมองเขา “คุณจะไม่ปล่อยฉันยังไง ไป๋หงเฟยพูดอย่างภาคภูมิใจ “เอาคุณกลับบ้านไปแต่งงานยังคุณไว้ในห้อง ผมเป็นคนเดียวที่ชื่นชมมองคุณ รักคุณ…

ไร้ยางอายเฉิงยูวแยกเขี้ยวยิงบอกใครนะเรารู้จักกันอ๊ะ”

เธอวิ่งเร็ว เท้าไปเหยียบก้อนหินโดยบังเอิญ จึงล้มลงไปทั้ง

ไป๋หงเฟยรีบวิ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ชั่วขณะที่เฉิงซวกำลังล้ม ลง เอื้อมมือแต่ปกป้องเฉิงซิ่วเอาในอ้อมแขน โดยเอาหลังตัวเองลงพื้น

ทั่วทั้งหลังกระแทกกับขรุขระ จึงเจ็บแยกเขี้ยวยิงฟันเฉิงซิ่วสำรวจไหม

ไปหงเฟยคว้าจับมือปัดถัดมาก่อนจะจูบบนริมฝีปากของ เธอกอดจูบกันริมแม่น้ำ เพลิดเพลินกับความหอมหวาน ของความรัก

รอจนงานเกิดของคุณ ผมจะให้แม่ผมไปคุณ คุณ แต่งงานผมจะคนจัดการ…
“ได้อยู่กับคุณ ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”

“แต่ผมไม่อยากให้คุณต้องน้อยหน้าใคร ผมต้องจัดงาน แต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้คุณ พาคุณกลับบ้านไปแต่งงาน ข่าว ประกาศกับทุกคน ว่าคุณเฉิงซิ่วเป็นภรรยาของผมไปหาเฟียคน

เขามุ่งหน้าไปที่แม่น้ำ ตะโกนใส่ท้องฟ้ากว้าง

แต่ตอนนี้ ความหวานที่เคยมีดูเหมือนมาอยู่ตรงหน้าเขา ที่ เคยสาบานรักชั่วฟ้าดินสลาย ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาท แต่ เขากลับหาเจ้าสาวคนนั้นที่ต้องการแต่งงานด้วยไม่เจอ

เธอไปอยู่ที่ไหน

ไปหงเฟยคํารามใส่อากาศ

เขายอมรับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ ยิ่งรับไม่ได้ที่เฉิง ซิ่วหายไปจากโลกของเขา

เขาไปบ้านตระกูลเฉิงอีกครั้ง

เฉิงเงินปิดบ้านไม่ให้เขาเข้าไป “พวกเราตระกูลเฉิงไม่ เกี่ยวข้องกับพวกคุณตระกูลไปอีกแล้ว การหมั้นหมายของคุณกับ น้องสาวของผมมันยกเลิกไปแล้ว พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ต่อ กันอีก กรุณากลับไปซะ”

ไปหงเฟยไม่ยินยอม เคาะประตูอย่างบ้าคลั่ง “คุณให้ผมได้ เจอยู่ชั่วนะ ไม่อย่างนั้น ให้ตายผมก็จะไม่ไป
เฉิงเงินรู้สึกว่าเขาบ้าไปแล้ว “จำเป็นเหรอ คุณไม่ต้องการแม่ ของคุณได้ไหมล่ะ คุณทำไม่ได้ คุณอกตัญญูไม่ได้ แต่แม่ของคุณ ไม่เห็นหัวตระกูลของเราแล้ว ฉะนั้นเพื่อประโยชน์แก่ทุกคน คุณ กลับไปเถอะ”

ตึงตึง–

ประตูถูกไปหงเฟยเขย่า ฝ่ามือชาจนไม่รู้สึก “คุณให้ผมเจอ หน้าเธอหน่อย!”

เฉิงเงินถอนหายใจ “คุณชอบอยู่ตรงนี้ก็อยู่ไป

พูดจบเขาก็หันหลังเข้าไปในบ้าน

ไปหงเฟยอยู่ตรงนั้นสามวันสามคืน ไม่กินไม่ดื่ม

คุณนายไปทนไม่ได้กับความทุกข์ทรมานของลูกชาย จึงมาที่นี่ บังคับพาเขากลับบ้าน “แกมีความคิดหน่อยได้ไหม”

“ผมไม่กลับ ให้ตายก็ไม่กลับ นอกจากว่าคุณจะคืนจิ๋วให้ ผม!” ไปหงเฟยท่าทีเด็ดเดี่ยว ใครดึงเขา เขาก็เตะออก เหมือน คนบ้าที่คลุ้มคลั่ง

คุณนายไปโกรธเขาจนทุบอกชกหัว “ทำไมฉันต้องให้กำเนิด ลูกชายที่ไร้ค่าอย่างแกด้วย! แค่ผู้หญิงคนเดียวนี่น่ะเหรอ ถ้าแก ต้องการแบบไหน ฉันหาให้แกได้ทั้งนั้น!

“ผมไม่ต้องการ ผมต้องการแค่ยซิ่ว ผมต้องการแค่เฉิงซิ่ว ผมชอบแค่เธอ ผมชอบแค่เธอคนเดียว” ยิ่งพูดน้ำเสียงของเขาก็ ยิ่งเบาลง จนสุดท้ายก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
กุมใบหน้า เสียงอู้อี้รอดผ่านนิ้ว “ทำไมต้องยกเลิกการหมั้น ของผมกับเธอด้วย เพราะอะไร ท่าขนาดนั้น โดยที่ไม่ผ่านการ ยินยอมของผมได้ยังไง คุณทำได้ยังไง ผมเป็นลูกชายของคุณ หรือเปล่า ฮ่าๆ คุณให้เกียรติผมบ้างไหม ถามความคิดของผม บ้างไหม คุณเห็นผมเป็นลูกหรือเปล่า”

คุณนายไปถูกถามจนพูดไม่ออก สีหน้าซีดสลับคล้ำ บนโลก ใบนี้จะมีอะไรแทงใจมากที่สุด

นอกเสียจากลูกที่ตนเลี้ยงดูมาด้วยความยากลำบาก แต่กลับ ไม่เข้าใจตน

เธอเจ็บแค้นใจสลายถึงขีดสุด “ฉันทำเพื่อแก่อย่างดี ทำไมแก ไม่เข้าใจเลย”

“ผมยอมให้คุณไม่ต้องทำเพื่อผมอย่างดีดีกว่า!” ไปหงเฟยยัง คงนั่งอยู่ที่หน้าประตูบ้านตระกูลเฉิง “คุณไปเถอะ ถ้าไม่พบว ผมจะไม่จากไป”

คุณนายไปรู้สึกว่าถ้าตนยังอยู่ที่นี่ต่อ คงต้องโกธจนตายแน่

“ถ้าแกไม่ทนุถนอมตัวเอง ใครก็ขวางแกไม่ได้ เฉิงซิ่วจะไม่รู้ สึกเจ็บปวด คนที่รักแกจริงๆ มีแค่ฉันเท่านั้น!!