บทที่209 รับบทเป็นคนรักของเขา

คนคนนั้นก็คือเหวินเสียน

ตอนนั้นเธอก็เป็นคนที่เถรตรงอยู่เหมือนกัน เธอพูดว่า ” ถ้า เธอต้องการเงินขนาดนั้น ฉันให้เธอได้ แต่ว่าเธอต้องช่วยฉัน เรื่องหนึ่ง ”

เฉิงซิ่วรู้สึกงุนงง แล้วก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว พวก หล่อนไม่เคยเจอกันมาก่อน ไม่เคยแม้กระทั่งรู้จักกันมาก่อน จู่ๆ ก็บอกว่าจะให้เงินหล่อน ทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนกำลังถูกล้อเล่น อยู่ เอามาเพื่อใช้หยอกล้อหล่อน หล่อนจึงปฏิเสธไล่แขกไป ” ฉัน ไม่รู้จักคุณ เชิญคุณออกไป ”

เหวินเสียนไม่ได้โกรธ แต่ก็ให้ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างยื่น นามบัตรให้ “ถ้าต้องการก็มาหาฉันนะ ”

พูดจบเธอก็หันตัวแล้วจากไป

เธอจากไปได้ไม่นาน บ้านของหล่อนก็มีคนแห่กันเข้ามา บีบ บังคับให้ต้องพาเฉิงเกินไป และออกคำสั่งว่า ถ้าภายในสามวัน เฉิงเงินยังไม่จ่ายเงิน ก็จะส่งเฉิงเงินเข้าตารางไป

ตอนที่พ่อยังอยู่ เฉิงซิ่วไม่เคยเป็นห่วงเรื่องเงินเลย เพื่อนก็ไม่ เยอะ นอกจะคนในครอบครัวแล้ว ความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดก็จะมีก็ แต่ไปหงเฟย

แต่เวลานี้ คนที่หล่อนเชื่อมั่นที่สุดอย่างไปหงเฟยกลับไม่ได้อยู่กับเธอ

โลกของหล่อนพังทลายลงในคืนเดียว

หล่อนไม่มีที่ไหนให้สะสมระดมเงินได้มากมายขนาดนั้น ใน คืนที่สามหล่อนจึงจำต้องโทรศัพท์หาเหวินเสียนที่เคยให้ช่อง ทางการติดต่อไว้

เฉิงซิ่วก็รีบตกปากรับคำที่จะช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้น แต่ หล่อนต้องการเงิน

ตอนนั้นเหวินเสียนก็โอนเงินจำนวนมหาศาลนั้นเข้าบัญชีของ หล่อน เฉิงเงินรอดจากการจำคุกได้อย่างหวุดหวิด แล้วเอาเงิน ค่าชดเชยเจ้าปัญหาให้กับผู้ซื้อไป

เมื่อเรื่องราวถูกแก้ไขแล้ว เหวินเสียนก็ทวงคืนคำขอ

เฉิงซิ่วถาม ” คุณต้องการให้ฉันทำอะไรหรือคะ ”

เหวินเสียนไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ก็หลับยืนรูปถ่ายของจง ฉีเฟิงออกมา แล้วพูดว่า ” เธอดูสิว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร ”

เฉิงซิ่วเมื่อเห็นรูปแล้ว ก็เหมือนผู้ชายในภาพสะกดเอาไว้ จ้องรูปอยู่นาน หน้าตาที่หล่อราวกับรูปปั้นแกะสลัก ในรูปเขา สวมใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง เป็นภาพที่กำลังเดินลงมาจากรถดู จากมุมภาพแล้ว เหมือนจะถูกแอบถ่ายมายังไงยังงั้น

เหวินเสียนหัวเราะ ” เขาคือสามีของฉันเอง รูปนี้ฉันให้คนแอบ ถ่ายเอาไว้ ”
เฉิงซวยิ่งไม่เข้าใจไปกว่าเดิม ” คุณให้ฉันดูรูปสามีของคุณ ทําไมคะ ”

เหวินเสียนมองหน้าเฉิงซิ่วอยู่นานสองนาน จึงเปิดปากพูด ”

ฉันอยากให้เธอไปเป็นคนรักของเขา ”

เฉิงซิ่วช็อกราวกับโดนฟ้าผ่า หล่อนยืนอยู่กับที่ สติสตางค์ หลุดออกไปแล้ว

หล่อนได้ยินผิดหรือเธอพูดผิดกันแน่ ที่กำลังหาคนรัก ให้สามี ตัวเองอยู่

นี่คือเรื่องตลกที่สุดเท่าที่หล่อนเคยได้ยินมาในชีวิตนี้

แต่ถึงยังงั้น เหวินเสียนก็พูดออกมาเบาๆ ” เธอได้ยินไม่ผิด แล้วล่ะ ฉันอยากจะหาคนรักให้สามีตัวเอง ไปยังต้องให้กำเนิด ลูกอีกคนหนึ่งด้วย ”

” เหวินเสียนตั้งครรภ์ไม่ได้หรือคะ ” หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว มีที่ไหนคนที่หาคนรัก ให้สามีตัวเอง

สมองท่าจะมีน้ำเข้าแฮะ

หลินซินเหยียนไม่เข้าใจในการกระทำนี้อย่างสิ้นเชิง

ตอนแรกฉันก็คิดว่าเธอมีลูกไม่ได้ เลยจะหาผู้หญิงให้สามีตัว เอง แล้วยังต้องให้กำเนิดลูกอีก แต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น เธอ แข็งแรงและมีลูกได้ ฉันจำได้ว่าตอนที่จึงห้าวอายุได้เจ็ดขวบ เธอ ก็ท้อง พอจิ่งห้าวอายุได้แปดขวบ เธอก็คลอดลูกของตัวเองออก มา ”
พระเจ้า ถ้ายังงั้นจงจึงห้าวก็น่าจะมีพี่ชายน้องสาวอะไร ประมาณนั้นไม่ใช่เหรอ

แล้วเด็กคนนั้นล่ะคะ ” หลินซินเหยียนถาม

” ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยเห็นมาก่อน หลังจากที่ได้ยินข่าว 11 การจากไปของเธอ ฉันก็ไม่ได้เจอเธออีก ลูกของเธอก็ไม่รู้ว่าหาย ไปไหน ” เฉิงซิ่วตอบอย่างตรงไปตรงมา

และหลังจากที่เธอจากไปไม่นาน จงเฟิงก็เปิดตัวแต่งงานกับ เฉิงซิ่วอย่างเป็นทางการ

เพราะว่าเฉิงซิ่วเคยตกลงไปแล้ว เงินจำนวนนั้นหล่อนก็รับ เอาไว้แล้ว ไม่สามารถคืนค่ได้ จึงทำได้เพียงทำตามคำขอของ เหวินเสียนที่จากไป

แต่เหตุผลหลักคือการหายไปของไปหงเฟย

ตระกูลเฉิงได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้มาเป็นเวลาหนึ่งเดือน กว่าแล้ว ที่เคยบอกรักหล่อน จะปกป้องหล่อน อยู่กับหล่อนไปจน หัวหงอกหัวเฒ่า เมื่อหล่อนพบเจอปัญหา เขาก็หายไปจากโลก ของหล่อนโดยสิ้นเชิง

ใจของหล่อนเหมือนกำลังแลกสลาย จึงได้จากมาพร้อมกับเห วินเสียน

เมื่อมาถึงเมืองBแล้ว หล่อนก็ถูกผู้หญิงคนนั้นตระเตรียมให้มา อยู่ในบ้านหลังหนึ่ง ในนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง แล้ว ยังจัดหาคนใช้ให้หล่อนอีกด้วย
เหวินเสียนก็มาพูดคุยกับหล่อนบ่อยๆ คอยถามไถ่ว่าหล่อน ปรับตัวให้ชินได้หรือไม่

เธอก็เป็นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว เพราะเธอดีกับเฉิงซิ่วขนาด

สิ่งที่เฉิงซิ่วไม่เคลียร์คือ ทำไมเธอถึงต้องตัวเองด้วยล่ะ

” ทำไมคุณถึงเลือกฉัน เงินเยอะขนาดนั้น ทั้งๆ ที่การงานสามี ของคุณก็ประสบ….”

“เพราะคุณคู่ควรยังไงล่ะ ” เธอพูดตัดบทเฉิงซิ่ว ” ฉันมอง หาผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนหน้าตาสะสวย และมีน้ำ อดนาทนเช่นเธอ

วันนั้นหลังจากที่เธอไปพบผู้หญิงมากมายมาแล้ว ก็รู้สึกไม่ ค่อยพอใจเท่าไหร่ ในขณะที่กำลังเตรียมตัวกลับ ก็เห็นเฉิงซวอ อกมาจากตระกูลไป วันนั้นแดดร้อนมาก หนังหัวของเธอแทบจะ ถูกแดดแผดเผาจนกลายเป็นสีแดง เม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาขนาด ราวกับเมล็ดถั่วซึมออกมาบนใบหน้าแล้วไหลลงไปด้านล่าง

นี่คือสาวของตระกูลเฉิง ลูกสาวของตระกูลเฉิงที่สามารถทำ 11 ผ้าไหมกวางตุ้งได้ ” คนขับรถที่เห็นสายตาเหวินเสียนจ้องไปที่ ตัวของเฉิงซิ่วจึงอธิบายขึ้นมา

” เป็นเพราะว่าวัสดุผ้าเกิดปัญหา เลยทำให้ผู้ซื้อเรียกร้องกัน จะเอาเงินชดใช้ค่าเสียหายเจ้าตระกูลเฉิงงั้นสิ “เหวินเสียนถาม

คนขับรถพยักหน้า ” ใช่ครับ เธอได้นัดหมายการแต่งงานกับคุณชายตระกูลไป แต่ดูเหมือนตอนนี้เรื่องเราจะซับซ้อนไปกว่า เดิม ”

เหมือนตอนนี้แม้กระทั่งคนขับรถก็รู้ว่าเฉิงซิ่วไม่ได้รับการ ช่วยเหลือจากตระกูลไป มีอย่างที่ไหนที่คนฉลาดอย่างเหวินเสียน ที่มองครั้งเดียวก็รู้ เฉิงซิ่วว่าโดนตระกูลไปดูถูกเข้าอย่างจัง

เพราะเธอเห็นความเงียบสงัดในดวงตาของเฉิงซิ่ว ความ รู้สึกหลังตกตะกอนจากความผิดหวัง

อีกทั้งจนตรอกไม่มีที่ไป ร่างกายและท่าทีของหล่อนก็ยังคง

สง่างามเช่นเดิม

นับได้ว่าเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งเลยคนหนึ่ง

เธอจึงใช้โอกาส ในตอนที่เฉิงจิ๋วกำลังอ่อนแอมากที่สุด และ ได้หยิบยื่นข้อเสนอที่ดูเป็นมิตรบางอย่างไปให้หล่อน

จู่ๆ การที่เหวินเสียนปรากฏตัวต่อหน้าเฉิงซิ่วนั้น

เฉิงซิ่วก็ดูไม่ออกเช่นกันว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เหมือนเธอ ยากที่จะเข้าใจ มีบางครั้งที่หล่อนก็รู้สึกมึนงงเหมือนกลับหลินซิน เหยียน” ทำไมคุณต้องหาผู้หญิงมาคลอดลูกสามีของตัวเอง เป็น เพราะร่างกายของคุณไม่แข็งแรงเหรอ ก็เลยมีลูกไม่ได้ ”

เหวินเสียนไม่ได้บอกอะไรกับหล่อน แต่พูดออกมาว่า ” คืนนี้ ฉันจะให้คนมารับเธอ ”

พูดจบเธอก็เดินจากไป
ตอนนี้เฉิงซิ่วเริ่มอยู่ไม่สุข หล่อนรู้ว่าสิ่งที่เหวินเสียนสื่อหมาย ถึงอะไร

หล่อนรู้สึกเหมือนภูเขากำลังทลายตัวลงมา เธอล้มลงไปนั่งบน

พื้นราวกับเป็นอัมพาต ทุกอย่างช่างว่างเปล่าไปหมด ราวกับตุ๊กตากระบอกซึ่งไร้จิตวิญญาณ โดดเดี่ยวไร้ซึ่งการ ช่วยเหลือ

หล่อนถูกคนใช้พยุงขึ้นมา ” คุณหญิงกำชับว่า ต้องอาบน้ำ แต่งตัวให้เธอ ”

ทุกขั้นตอนที่ทำต่อตัวหล่อน หล่อนไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วทั้งนั้น นอนไม่รู้ตัวเลยว่ามาถึงบ้านของตระกูลจงได้อย่างไร จนกระทั่ง เหวินเสียนมาปรากฏตัวต่อหน้าหล่อนอีกครั้ง หล่อนถึงหลุดออก จากภวังค์ที่เป็นอยู่

เหวินเสียนยืนอยู่หน้าโซฟาของห้องรับแขก ” ชั้นสอง ห้องที่ หนึ่งทางขวา ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วไม่ให้เปิดไฟ ”

เฉิงซิ่วรับรู้ได้ถึงความกระดากอาย แขนเสื้อที่ปิดบังมือของ หล่อนที่กำลังสั่นเทาอยู่ เล็บที่ลึกลงบนฝ่ามือของเธอตอนนี้กลับ ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป

เหวินเสียนดูออกว่าเธอรู้สึกต่อต้านและอับอายขายหน้ามาก

แค่ไหน

” เธอรับปากฉันแล้ว ฉันหวังว่าเราทั้งคู่จะรักษาสัญญาต่อกัน อย่าทำให้ฉันผิดหวัง อย่าทำให้ฉันคิดว่าฉันเลือกคนผิด ” พูดจบเธอก็ทําตัวแล้วเดินจากไป

ห้องขนาดใหญ่ในตอนนี้เหลือเพียงเฉิงซิ่วแค่คนเดียว สัมผัสได้ถึงอากาศที่ร้อนขนาดนี้ แต่หล่อนกลับรู้สึกหนาวเย็น

ในอกตอนนี้รู้สึกราวกับมีคนมาเจาะให้เป็นรูใหญ่ ยิ่งหายใจก็ ยังรู้สึกเจ็บปวด

ค่าของหลอดทั้งสองข้างราวกับถูกราดด้วยตะกั่วทุกย่างก้าว มันช่างยากเย็นแสนเข็ญเสียเหลือเกิน

พอมาถึงชั้นสอง หล่อนก็ผลักประตูห้องแรกทางขวามือเข้าไป ห้องนั้นมืดมาก หล่อนไม่ได้เปิดไฟ แต่พึ่งแสงไฟจากดวงจันทร์ที่ สาดเข้ามาในห้องคลำทางไปยังเตียง เปลี่ยนให้ดูกว้างขวาง และนุ่มมาก และห้องก็ยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ อบอวลไปทั่ว

ราวกับว่ามีคู่รักนัดกันที่จะฉลองค่ำคืนอันแสนโรแมนติก จึง จงใจจัดเตรียมห้องนี้ไว้

แต่บางครั้งรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่ทิ่มแทงความรู้สึกหล่อนถึงที่สุด คนรักของหล่อน ในเวลาที่เราต้องการคำปลอบใจและการช่วย เหลือ เขากลับหายไป

หล่อนนั่งในห้องของคนแปลกหน้า เพื่อรอ หล่อนเป็นผู้หญิง คนหนึ่งที่ภรรยาของเขาส่งมาให้บำเรอผู้ชายของตัวเอง

เจ็บปวดดีไหมล่ะ

คาดไม่ถึงเลยล่ะสิ
นอกคฤหาสน์นั้น เหวินเสียนไม่ได้ออกจากที่นี่ไปจริงๆ แต่ กลับเฝ้ามองเฉิงซิ่วที่กำลังขึ้นไปชั้นบน เธอควัก โทรศัพท์ออก มาโทรหาจงฉีเฟิง

” คุณจะกลับมาเมื่อไหร่คะ ”

จงฉีเฟิงที่เพิ่งเลิกจากการประชุม เมื่อสายภรรยาก็รู้สึกแปลก ใจเล็กน้อย เขาเดินมายังระเบียงทางเดิน มองออกไปนอก หน้าต่าง ก่อนจะถามได้น้ำเสียงเรียบเฉย ” มีอะไร 11

เหวินเสียนตอบลืมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ” ฉันรอคุณที่ห้องนะ คะ คุณก็รู้ว่าฉันขี้กลัวขนาดไหน ฉันกลัวว่าถ้าเจอคุณแล้วจะ ทำตัวไม่ถูก ถ้าเข้าห้องมาแล้ว อย่าเปิดไฟนะคะ ”

แค่ฟังก็รู้แล้ววันนี้คือคำเชื้อเชิญ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ