บทที่ 201 คุณต้องชดเชยให้ผม

ชูจ้านคิดหนัก จะพูดยังไงดีล่ะ ฉินยาเป็นคนของหลินซินเห ยียน เขาทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง

” เธออย่าร้องสิ ” ซูจ้านเดินเข้ามาประคองเธอ เมื่อมือของเขา จับไปตรงไหล่ของเธอ ก็โดนเธอผลักออก ” คุณไกลๆ เลย อย่า ให้ฉันเห็นหน้าคุณอีก คุณมันน่าขยะแขยง! ”

ยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ตัวเธอก็ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเอง ให้หายสั่นได้ ในท้องมันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด

สีหน้าของซูจ้านเปลี่ยนไป แต่เขาก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร มันก็ จริง เขาเป็นผู้ชาย ไม่ว่าจะคิดยังไงเรื่องนี้เขาก็ไม่เสียเปรียบอยู่ แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขา แต่กลับเป็นครั้งแรกของ

ฉินยา

สิ่งที่หญิงสาวทะนุถนอมมาโดยตลอด เมื่ออยู่ในสถานการณ์ ที่สติสัมปชัญญะไม่ครบเท่าไหร่ ถึงเธอจะพูดจาไม่น่าฟังไปเขาก็ ไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไร

” เธออยู่ข้างนอก เพิ่งเคาะประตูเมื่อกี้ ” ซูจ้านมองหน้าเธอ หวังว่าเธอจะสงบลงสักนิด ให้แก้ปัญหาที่อยู่ข้างหน้าก่อน

เสียงร้องไห้ของฉินยาเงียบลงทันใด เธอเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมสายตาแดงก่ำานั้น ” แล้วทำยังไงดีล่ะ ”
น่าขายหน้าจริงๆ เลย โอ้ย

เธอหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอง เกลียดจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้า

ไปมุดดินที่ไหน เธอไม่อยากพบเจอคนอื่นตลอดไปเลยจริงๆ

” เธออย่าลนไปหน่อยเลย ” ซูจ้านปลอบเธอ ” ถ้าไม่งั้นเรา แกล้งเป็นคนรักกันดีไหม ”

ก็ดีกว่าให้คนอื่นรู้ว่าเราวันไนท์สแตนด์กันนั่นแหละ

ถ้าเป็นความสัมพันธ์แบบคู่รัก ถ้าคนเราจะสวีทกัน มันก็เป็น เรื่องปกติ

ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าน่าเกลียดเท่าไหร่

” คิดผิดคิดใหม่เลย! ” ฉินยาเปิดผ้าห่มแล้วหยิบหมอนไปทุก เขาเข้าอย่างจัง

” ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมัวแต่จะให้ฉันดื่มเหล้า เรื่องเหลวไหล

พวกนี้ก็ไม่เกิดขึ้นหรอก ”

ซูจ้านจับหมอนที่เธอโยนใส่เขาไว้ได้ ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปอุด

ตันเธอ แล้วพูดเสียงเบาๆ ” เสียงคุณดังขนาดนี้ อยากให้ทุกคนรู้ หรือไงว่าเมื่อคืนเรานอนด้วยกันอ่ะ ” ลูกตาของฉินยากลอกไปมา ก่อนจะส่ายหัวระรัว ใช่ เธอไม่

อยากให้ใครรู้

เรื่องนี้มันน่าละอายใจเกินไปแล้ว

” พวกเราต้องแกล้งเป็นคู่รักกัน ผ่านไปช่วงหนึ่งแล้วค่อยอ้างว่าเราเข้ากันไม่ได้ เราเลิกกัน แบบนี้จะได้ไม่ดูแปลก คุณคิดว่าไง ซูจ้านดูออกว่าเธอก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ เลยลองยื่นข้อเสนอ

การเป็นคู่รักกํามะลอขึ้นมาอีกครั้ง

ก่อนอื่นเราต้องรอดจากหลินซินเหยียนให้ได้เสียก่อน

ฉินยาคิดอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ยอมเปิดปากเหมือนเดิม ซูจ้านสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงพูดยากจริงๆ เลย

“ใช่ ผมมันก็ผู้ชายคนหนึ่ง ก็แค่วันไนท์สแตนด์เอง ก็ไม่ใช่ เรื่องร้ายแรงอะไรหรอก ผมก็แค่พูดว่าเมื่อวานพวกเราดื่มกัน หนักไปหน่อย ก็เลยนอนด้วยกัน ผมพูดไปแล้วกันนะ ” พูดไปซู จ้านก็ทำท่าจะไปเปิดประตู

ฉินยาเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว

ซูจ้านกำไปที่ลูกบิดประตู ทำท่าเหมือนจะเปิดประตูออกมา

” ช้าๆ หน่อย ” สมองของฉินยาแทบระเบิด เธอรู้สึกว่าที่ซูจ้าน พูดก็มีเหตุผล อย่างน้อยก็ดีกว่าวันไนท์สแตนด์ จริงๆ คนเยอะ แบบนี้ จะเจอกันบ่อยก็คงไม่แปลก มันจะไม่ดูน่าเกลียดเกินไป

ซูจ้านมีข้ออ้างอยู่แล้ว ก็เลยเปิดประตูออกไป แต่สุดท้ายหน้า ประตูก็ไม่มีใครยืนอยู่แล้ว เค้าชะโงกออกไปมอง ก็พบว่าหลิน นเหยียนกลับห้องไปแล้ว
หลินซีนเหยียน รู้สึกว่าตัวเองคุณหันพลันแล่นเกินไป เธอไม่ ควรไปเคาะประตูเวลานี้ ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์แบบ ไหน เธอก็ไม่ควรจะไปเคาะประตูห้องพวกเขาอยู่ดี

เธอแค่รู้สึกช็อก แต่เมื่อสงบจิตใจลงได้ ถึงค้นพบว่าสิ่งที่ตัว เองทําลงไปนั้นไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ก็เลยจะเดินออกไป เพราะกลัวว่าพวกเขาจะรู้สึกอึดอัดใจ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมองหน้าฉัน ยายังไง

ก็ได้ยินเสียงซูจ้านเรียกขึ้นมา ” พี่สะใภ้ ”

หลินซินเหยียนหันกลับมา ก็เห็นบ้านยื่นหัวออกมาจากประตู ห้อง ” เดี๋ยวถึงเวลากินข้าวเช้าผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ ”

หลินซินเหยียนพยักหน้ารับรู้ หลังจากนั้นก็ผลักประตูห้องของ ตัวเองเข้าไป ตอนแรกเธอคิดว่าจะออกไปสูดอากาศข้างนอก แต่ พอเป็นแบบนี้แล้วเธอก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร ในใจแถวแต่ กระวนกระวายว่าซูจ้านจะบอกอะไรกับเธอ

หรือว่าจะพูดกับเธอเรื่องระหว่างเขากับฉินยากันนะ

ม่านในห้องถูกลากออก แสงแดดตกกระทบเข้ามาอ่อนๆ ตัว ของหลินซินเหยียน นั่งอยู่ข้างเตียง แต่ตอนนี้จิตใจของเธอกลับ ไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัว

เดิมทีฉินยาไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ แต่รู้จักกับซูจ้านได้ไม่นาน ทำไมถึง…..

” คิดอะไรอยู่เหรอ ” จงจิ่งห้าวที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าหลินซินเหยียนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอนั่งเหม่อยู่ข้างเตียง เขาจึงยื่นมือ ไปโอบไว้ที่เอวบางของเธอ ก่อนจะใช้แรงดึงให้หลินซินเหยียน เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ร่างของหลินซินเหยียน โถมลงมาตามแรงดึง จงจิ้งห้าวจึงเอา หน้าซุกลงไปในซอกคอของและดมกลิ่นกายอันหอมหวานบน เรือนร่างของเธอ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าหลังจากตื่นนอน ว่า ” ทำไมตื่นเช้าจัง ทีม ”

ความคิดของหลินซินเหยียนวกวนอยู่กับเรื่องบ้านที่ออกมา จากห้องของฉินยาเช้าขนาดนั้น แสดงว่าเมื่อคืนเขาต้องค้างใน ห้องของจินยาแน่ๆ

“ซูจ้านเป็นคนยังไงหรือคะ ”

จินยาอยู่กับเธอมานาน ถึงแม้ฉินยาจะเป็นคนในประเทศ แต่ แกก็ถูกคนต่างชาติเลี้ยงให้เติบโตที่นั่น

จากนั้นแกก็กลับเข้ามาในประเทศและคอยอยู่ข้างๆ เธอ คน สนิทใกล้ชิดของแกสักคนก็ไม่มี เธอจึงต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

จงจิ้งห้าวเงยหน้ามองเธอทันที ” คุณถามถึงเขาทำไม ” หลินซินเหยียนหันมามองเขา แล้วพูดตามความจริง ” ฉันเห็น เขาออกมาจากห้องของฉินยา ”

จงจึงห้าวกะพริบตาปริบๆ ขนตาบนดวงตานั้นสั่นเล็กน้อย ไม่ กี่วิต่อมาเขาถึงจะดึงสติกลับมาได้

ซูจ้านกับฉินยาเนี่ยนะ
จงจิ่งห้าว “

ขอยกมือขึ้นมาแปะเข้าไปที่หน้าผาก ไอ้หมอนี่ เร็วไม่เบา

หลินซินเหยียนผลักเขาหนึ่งที่ ” ฉันถามคุณอยู่นี่ไง ฉันยาไม่มี คนสนิทที่ไหน แกกลับเข้ามาในประเทศพร้อมฉัน ฉันถึงต้องรับ ผิดชอบแก ซูจ้านเป็นคนที่ใช้ได้ไหม ”

นั่น…ก็ดีนะ ” จงจึงห้าว พลิกตัวไปหันหลังให้กับเธอ เจ้านั่น…ก็ เค้าจะขายพี่น้องตัวเองไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถหลอกภรรยา ของตัวเองได้เช่นกัน

หลินซินเหยียนรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล เขากำลัง หลบหน้าเธอ เธอจับไหล่เขาไว้ แล้วดึงเจ้าตัวให้เข้าหาตัวเอง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังขึ้นกว่าเดิม ” คุณพูดความจริง หรอ

จงจึงห้าว ใช้มือสองข้างกอดเธอไว้ ” คุณไม่ให้ผมแต่เนื้อต้อง ตัวคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเป็นผู้ชายนะ ใครจะไปทนไหว…”

หลินซินเหยียนผลักหน้าเขาออก” ฉันพูดกับคุณอีกครั้ง ถ้าคุณ

ยังเป็นแบบนี้อีก ฉันจะโกรธให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ”

จงจิ่งห้าวเงยหน้าขึ้นมาอย่างน้อยใจ เขาคือ จงจึงห้าว ต้องมา อยู่ในจุดจุดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

เขาเงยหน้ามองฟ้า รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่น่าสังเวชที่สุดใน โลกใบนี้
“เดี๋ยวฉันจะไปถามเสิ่นเผยชวน ” พูดจบหลินซินเหยียนก็ลุก ขึ้น แต่จงจึงห้าวกลับกอดเจ้าตัวไว้แน่นกว่าเดิม เพื่อจะออดอ้อน ขออะไรบางอย่างจากภรรยาตัวเอง

ส่วนเรื่องพี่น้องไว้ว่ากันทีหลัง

เมื่อก่อนเขาเคยคบผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อก่อน เห็นว่าเป็นรัก 11 แรกของเจ้านั่น ต่อมาก็เลิกกัน เลยทำให้เป็นเรื่องที่ฝังใจของมัน เห็นหลายปีมานี้ก็ไม่เห็นว่าจะคบผู้หญิงจริงๆ จังๆ สักคน แต่ครั้ง นี้ อาจจะจริงจังก็ได้ ไม่แน่…….”

เขาส่งสายตาให้หลินซินเหยียน ความหมายประมาณเธอคง เข้าใจ เขาจึงใช้โอกาสนี้ซุกเข้าไปที่อ้อมอกของเธอแล้วออดอ้อน “ผมก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ”

ตั้งแต่ที่เขารับช่วงต่อบริษัท ใจของเขาก็หมกมุ่นอยู่แต่เรื่อง งาน หนึ่งคือไม่มีเวลา สองก็คือไม่มีใครสามารถทำให้เขาใจเต้น

ได้

” คุณต้องชดเชยมันให้ผม ”

ขณะที่ไฟในตัวเขากำลังปะทุขึ้นมา กล้ามเนื้อทั่วตัวก็เริ่มหด เกร็ง

เขารู้สึกว่าไม่ช้าก็เร็วเขาต้องทรมานจนตายแน่

ยิ่งร่างกายของผู้ชายในตอนเช้าจะไวต่อความรู้สึกเป็นพิเศษ แล้วยิ่งอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองชอบแล้ว ทั้งความรู้สึกทั้ง ร่างกายก็ถูกปลุกให้ปะทุขึ้น
ลมหายใจของเค้าหนักขึ้นเรื่อยๆ แล้วเรียกชื่อเธออย่างอ่อน โยน” เหยียนเหยียน…”

ฉันไม่ชอบผู้ชายที่ทั้งวันเอาแต่คิดถึงเรื่องเซ็กซ์หรอกนะ ”

หลินซินเหยียน พูดออกมาเนืองๆ คำพูดที่ตับฝันนั้นถูกสาดลง บนตัวของเขาเต็มๆ

จงจิ่งห้าว ”

คำพูดนั้นทำให้ไฟที่ลุกโชนในตัวเขาดับลง หมดจนไม่เหลือ ชิ้นดี แม้แต่ต่อมไฟก่อเรื่องก็สูญไป

จงจึงห้าวพลิกตัวมองขึ้นไปบนเพดาน ” ไม่ว่าจะตอนไหน ผม ก็ต้องตาย ในมือคุณสินะ ”

เขาไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ถึงเอาแต่อยากจะนอนกับเธอ จะพูดให้เธอขึ้นเตียงด้วย

แต่เธอก็ไม่ยอมขึ้นง่ายๆ นี่สิ