บทที่ 156 ไม่ต้องสอบสวนฉัน

เหอรุ่ยหลินเหมือนรู้ว่าพวกเขามาที่นี่ทำไม เธอรู้ว่าวันนี้สักวัน ก็ต้องมาถึง แค่ไม่รู้ว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้

“นายจะยังทำไมว่าฉันจะหัวเราะอะไร เธอหยุดเสียงหัวเราะ

อยู่ๆเสิ่นเผยชวนก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนคนบ้าเลย “หลินซินเหยียนอยู่ไหน? “น้ำเสียงที่อึมครึม ได้ส่งออกมา จากที่มืด

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ไหน? “เหอรุ่ยหลินแสยะยิ้ม “ทําไม นายหาตัวมันไม่เจอหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าหนีไปกับ ผู้ชายคนไหน…………

เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็รู้สึกได้แค่ว่ามีลมที่แรงพัดผ่าน มือที่แข็ง เหมือนกับเหล็กก็ได้มาบีบคอของเธอไว้ เธอยังไม่ทันพูดจบ คำ พูดที่เหลือจุกที่คอหอย

เธอแทบจะหายใจไม่ออก กลั้นจนหน้าแดงไปหมด

“บอกมา คนอยู่ไหน? “นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือด แดงๆ จากการหายตัวไปของหลินซินเหยียน เขาเจ็บปวดที่ไม่รู้ ตัวเลยว่าต้องปกป้อง

มองสีหน้าของจงจิ่งห้าวที่โกรธเพราะหลินซินเหยียนแล้ว เห อรุ่ยหลินอยากหัวเราะ
แต่แล้วเสียงหัวเราะ บีบออกมาจากคอ เหมือนกับลำโพง

แตกเสียง ส่งเสียงแหบ ‘โฮ่ โฮ่ ที่ไม่น่าฟังออกมา จงจิ่งห้าวออกแรงบีบ แทบจะไม่เหลือพื้นที่ในการหายใจให้ เขาเลย เหมือนกับว่าถ้าเธอไม่พูด ก็จะบีบเธอให้ตายเลยอย่าง

นั้น เสิ่นเผยชวนเห็นท่าไม่ดีแล้ว นี่จะบีบให้ตายจริงๆ หรือ

เขารีบพูดโน้มน้าวว่า “ตอนนี้หคนสำคัญที่สุด เธอเป็นพยาน คนสำคัญ ถ้าตาย พวกเราจะไปหาคนที่ไหน? ”

“ตายแล้ว พวกเราก็จะหาคนไม่พบแล้วจริงๆนะ ไม่เห็นเขา ผ่อนแรง เสิ่นเผยชวนก็พูดต่อ

ตอนที่จงจิ่งห้าวจะเสียสติ คำพูดของเสิ่นเผยชวนก็ยังฟังเข้าหู อยู่ ตอนนี้ที่สำคัญคือต้องหาหลินซินเหยียนให้เจอก่อน

เขาใช้แรงในการสะบัด ตัวของเหอรุ่ยหลินเหมือนกับเส้น พาราโบลา ล้มลงตรงขั้นบันได หน้าผาก โขก ใส่ตรงมุมบันได หลังจากที่รู้สึกเจ็บแล้ว เธอก็รู้สึกว่ามีของเหลวร้อนๆไหลลงมา จากหน้าผาก

การกลับมาของออกซิเจน ทำให้เธออ้าปากไว้ แล้วหายใจเข้า ออกอย่างแรง

เสิ่นเผยซวนไม่ได้ให้เวลาการบรรเทาอาการเจ็บปวดจากการ ขาดอากาศต่อเธอ ยื่นมือไปดึงตัวขึ้นมา โยนเข้าไปในรถ “ฉันจะ ดูว่าเป็นปากของเธอแข็ง หรือว่าข้อมือของฉันแข็งกว่า”

นักโทษแบบไหนที่เสิ่นเผยชวนไม่เคยสืบมาก่อน เขาเชื่อว่าจะงัดปากของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้

ครั้งนี้เสิ่นเผยชวนขันรถเร็ว “ฉันขับรถ”

เขาไม่กล้านั่งรถที่จงจึงห้าวขับอีก น่ากลัวเกินไปแล้ว

จงจิ่งห้าวสีหน้าอึมครึม ไม่พูดอะไร ตอนนี้เขาคิดแต่เพียงจะ ตามหาตัวของหลินซินเหยียนให้เจอ

“หัวหน้าเงิน”ตอนที่เป็นเผยชวนจะพาคนไป เหอเหวินหวยก็ เดินออกมาจากในบ้าน “คุณจะพาคนในของบ้านฉันไปแบบนี้ไม่ เหมาะสมมั้งครับ? เธอทำอะไรผิด เอาหลักฐานออกมาให้ผมดู หน่อย”

โกรธเพราะเหอรุ่ยหลินเอาแต่ก่อเรื่อง แต่จะให้ดูเธอถูกพาไป ต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็การตบหน้าของตระกูลเหอ

เขามาไม่ใช่เป็นห่วงความปลอดภัยของเหอรุ่ยหลิน แต่เป็น เพราะว่าเห็นแก่หน้าของตระกูลเหอ

“ประธานเหอวางใจได้ครับ ผมจะไม่จับผิดคนดี และแน่นอน ว่าจะไม่ปล่อยคนร้ายไปแม้แต่คนเดียว ถ้าผมจับผิด วันหลังผม จะมาขอโทษด้วยตัวเองครับ”

พูดจบเสิ่นเผยซวนก็เหยียบคันเร่งไป รถวิ่งไปเหมือนกับ สายลม พัดผ่านหน้าของเขาไป หายไปจากสายตาของเขาอย่าง เร็ว

เหอรุ่ยสิ่งยืนอยู่ข้างกายเหอเหวินหวย “ครั้งนี้ จะเป็นไรไหม? ”
เขาเองก็ไม่แน่ใจ

เหอเหวินหวยเองก็ไม่แน่ใจ “นายไปสืบดู ครั้งนี้เพราะ อะไร? ”

เขาเหมือนกับว่าไม่มีแรงที่จะโกรธแล้ว

“ได้ ผมจะพยายามสืบให้ละเอียดที่สุด” พูดจบเหอรุ่ยสิ่งที่ เข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

และอีกฝั่ง เหอรุ่ยหลินก็ถูกพาเข้าไปในห้องสอบสวน

หลอดไฟสีขาวที่ติดอยู่บนเพดาน ในห้องที่ไม่กว้างมาก วาง โต๊ะไว้หนึ่งใบหนึ่ง เหอรุ่ยหลินถูกคุมตัวอยู่อีกฝั่ง

เส้นเผยชวนให้เธอดูคลิปที่เธอไปเยี่ยมเงินซิ่วฉิง “บอกมา

เธอไปหาเขาทําไม?

“คนในคลิปใส่ผ้าปิดปากไว้ นายมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าเป็น ฉัน? “เหอรุ่ยหลินใจเย็นผิดแปลกๆ

เสิ่นเผยซวนที่หนึ่งแล้วพูดว่า “ช่างเทคนิคของเราได้ทำการ วิเคราะห์แล้วว่าคนในคลิปก็คือเธอ

“เป็นฉันแล้วจะทำไม? ”

“เธอไปหาเขาทำไม?”

“ฉันไปเยี่ยมเพื่อนไม่ได้หรอ? “เหอรุ่ยหลินถามกลับ

เงินเผยชวนหรี่ตา เห็นท่าทางของเธอแล้วน่าจะเตรียมความ พร้อมไว้แล้ว
ถามแบบนี้คาดว่าน่าจะอะไรก็ถามไม่ออกแน่

เขาพยักหน้า “ได้”เขาชนิ้วโป้ง ให้เหอรุ่ยหลิน “เมื่อก่อนท่าไม ถึงดูไม่ออกว่าเธอพูดเก่งขนาดนี้นะ

เมื่อก่อนเธอตามจงจึงห้าว เสิ่นเผยชวนก็ต้องรู้จักเธอเป็น ธรรมดา แต่ว่า เมื่อก่อนยังรู้สึกว่าเธอเป็นคนดี แต่ไม่รู้ว่าทำไม ถึงเปลี่ยน เปลี่ยนเป็นขยะแขยง

ทุกอย่างในห้องสอบปากคำปรากฏอยู่ในจอห้องกล้องวงจร

จงจึงห้าวนั่งอยู่หน้าจอ เขาสามารถเห็นทุกอย่างที่เมื่อเกิด ขึ้นในห้องสอบปากคำ เห็นได้อย่างชัดว่าเหอรุ่ยหลินได้เตรียมตัวไว้อย่างดี ไม่อย่าง

นั้นไม่มีทางนิ่งได้ขนาดนี้ ต่อหน้าการสอบสวนของเสิ่นเผยชวนก

สามารถตอบได้อย่างไหลลื่น

คำพูดนี้ของที่จริงแล้วคือกำลังทดสอบท่าทีจงจึงห้าวอยู่

มาไม้อ่อนไม่ได้ เขายังมีไม้แข็งรออยู่ แต่ว่าเมื่อก่อนเหอรุ่ย หลินเคยอยู่กับจงจึงห้าว เขาจะเห็นแก่ความสัมพันธ์นี้ไหม

“ไม่ต้องมาลองฉัน” พูดเสร็จเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อันตราย ว่า “อย่าบอกฉันนะ ว่านายวัดปากของผู้หญิงออกไม่ได้”

เสิ่นเผยชวนรู้สึกโล่ง มีคำนี้ของจงจึงห้าว เขาก็ไม่ต้องสนอะไร แล้ว

เสิ่นเผยชวนกลับไปที่ห้องสอบปากคำอีกครั้ง “รู้ไหมว่าเมื่อกี้ฉันไปทําอะไรมา? ”

ไม่รอให้เหอยหลินตอบเขาก็แย่งตอบเองซะก่อน “ฉันไปเจอ จงจิ่งห้าวมา ฉันถามเขาว่ายังเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าของพวก เธอไหม ถ้ายังมี ฉันก็จะออมมือต่อเธอ แต่ถ้าไม่มี…….

คำพูดข้างหลังถึงจะไม่ได้พูดออกมา แต่ว่าทุกคนก็รู้กันดี

เหอรุ่ยหลินรู้ว่าจงจึงห้าวไม่ได้ชอบตัวเอง ต่อเธอมีแค่ความ โหดร้าย

แต่ว่าพอได้ยินคำพูดของเสิ่นเผยชวน ก็ยังแอบหวังอยู่ มือของเธอกำแน่นอย่างไม่รู้ตัว เสียงที่สั่นพูดว่า “เขาบอกว่า อะไร?

เสิ่นเผยชวนยิ้ม “ฉันแค่รู้สึกว่าเธอมันน่าสงสาร

“เห็นได้ชัดว่าเธอคบกับเขาก่อน แต่ทําไมถึงต้องทำให้ตัวเอง เป็นแบบนี้ด้วย?

ใช่สิ เธอเป็นคนรู้สึกจงจึงห้าวก่อน ทำไมถึงเดินมาถึงวันนี้ได้ ล่ะ?

“เคยได้ยินคำพูดหนึ่งไหม? “เส้นเผยชวนถาม

“คำพูดอะไร? ”

“ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็ไม่ต้องทำ ความจริงเธอสามารถจับ ตัวของเขาไว้ได้ แต่ว่าสิ่งที่เธอทำ เขาสามารถทนได้ครั้งหนึ่ง สองครั้ง สามครั้ง แต่ว่าความอดทนของคนก็มีจํากัด พอเธอเหยียบโดนจุดตายของเขา เขาก็จะทิ้งเธอไปโดยไม่ลังเล

“นายอยากพูดอะไรกันแน่? “สีหน้าของเรือรุ่ยหลินเปลี่ยนไป

“ฉันอยากจะบอกเธอว่าเป็นคนต้องเมตตา คน ไม่ว่าจะสวย แค่ไหน ถ้าใจดำ ผิวหนังจะสวยยังไง ก็ไม่มีคนชื่นชม”

เหอรุ่ยหลินหัวเราะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เสิ่นเผยชวน อย่า เลย นายกำลังทำให้สับสน ก็แค่อยากให้ฉันพูดเรื่องของหลินชิง เหยียนออกมาเท่านั้นไม่ใช่หรอ

พูดไปเธอก็เงยหน้ามองไปที่กล้องวงจรปิดที่ติดไว้บนกำแพง เธอรู้ว่าจงจึงห้าวกำลังดูทุกอย่างอยู่ในห้องแน่นอน รู้ว่าเขาต้อง ได้ยินสิ่งที่เธอแน่นอน

เธอจ้องกล้องวงจรแล้วพูดทีละคำว่า “ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ ถึง

แม้ว่าจะรู้ ฉันก็ไม่บอก ฉันเกลียดมัน เกลียดจนอยากให้มันตาย

บางที ตอนนี้มันอาจจะตายไปแล้วก็ได้”

เงินเผยชวนขมวดคิ้ว “ไว้หน้าแต่ไม่รับใช่ไหม? ”

เหอรุ่ยหลินหัวเราะ “นายไม่มีหลักฐาน นายกล้ายุ่งฉันแม้แต่ นิ้วเดียว ฉันก็จะฟ้องนาย

“เหอรุ่ยหลิน เธอรู้จักฉันน้อยไปแล้ว”สีหน้าของเสิ่นเผยชวนก เปลี่ยนไปทันที

ประตูห้องสอบปากคำอยู่ๆก็ถูกถีบออก