บทที่ 153 ต้องตาหาหม่าหมี ผมให้เจออย่างปลอดภัย

วิลล่า

เห้อ

เสียงถอนหายใจ

ซิ่วสะอื้น แล้วก็ใช้มือเพื่อจะปกปิดความเจ็บของเธอ จาก การร้องไห้เป็นช่วงๆ ได้กลายเป็นร้องไห้ต่อเนื่องอย่างเก็บเสียง ของเธอ เธอหลับตาไว้แน่น ใช้ฟันกัดหมัดของตัวเอง เพราะ พยายามที่จะห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้

จงฉีเฟิงเป็นผู้ชาย มีจิตใจที่แกร่งกว่า ก็เลยทนได้ พยุงซิ่วลุก ขึ้น “พวกเราไปเถอะ คุณสุขภาพไม่แข็งแรง

เธอเงยหน้าไว้ พยายามทนให้น้ำตาไหล “ฉันอยากอยู่ที่

ยังไม่ทันพูดจบ เธอก็รู้สึกได้ว่าตัวเองวู่วามเกินไปแล้ว ตาม นิสัยของจงจึงห้าวจะให้เธออยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

จงฉีเพิ่งรู้ว่าเธอคิดอะไร “ต่อไปพวกเรามาเยี่ยมหลานทั้งสอง

คนบ่อยๆ ก็ได้”

ยู่ซิ่วไม่วางใจเลย อารมณ์แปรปรวนหนักมาก “ทำไมเขาถึงได้ ชื่อขนาดนี้นะ เรื่องที่ตัวเองทำลงไปตัวเองยังไม่รู้หรอ? ”

ปฏิกิริยาของจงจึงห้าวบ่งบอกว่าเด็กสองคนนั้นไม่ใช่ลูกของ
เมื่อเธอออกว่า จงจิ่งห้าวรู้สึกอึดอัดพวกเขาคน

คุณไม่

จงฉีเฟิงไหล่ไปก่อน พรุ่งถ้าคุณผมค่อยพามา

เพื่อให้ช่วยอมกลับบ้านไปกับตัวเอง จงฉีเฟิงพูดว่า ตอน ห้าวไม่อยู่ พวกเรารับเขารักทั้งสองต้อง ดีใจคุณจะร้องไห้ทำไม ไม่ดีต่อสุขภาพด้วย

ซิ่วว่าตัวเองดีใจ เช็ดน้ำตาแล้วพูดนั้นน่าสงสารเกินแล้ว หลินซินเหยียนเองก็ไม่ง่ายๆ คน

ทุกอย่างจะดีเองจงฉีเฟิงถอนหายใจ คุณเป็นห่วงมาก เกินแล้ว กลับบ้านก่อนเถอะ”

จงฉีเฟิงพยุงเธอไว้ ซิ่วรู้ตัวเองสามารถอยู่ได้ จง ฉีเฟิงพูดก็ถูก สามารถห้าวไม่อยู่

เพิ่งวิ่งไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตู

หยูลงบนโซฟา มองจวงจื่อจั่น เธอๆ ม่ควรปิดบังไว้เลย ควรจะพูดออกมา จะไม่พอใจยังไง ก็ไม่ควรจะปกปิดลูกนา นขนาดนี้”

ป้าหยูบน

จวงจื่อจึงตาตก ถ้าเธอรู้มีหรอที่เธอจะไม่บอก

เธอก็อยากให้เด็กมีพ่อ

แต่หลินซินเหยียนบอกว่าคืนนั้นเป็นคนในพื้นที่ ผ่านไปนาน ขนาดนี้แล้วใครก็ไม่เอ่ยถึง และยิ่งไม่ได้คิดไปบนตัวจงจึงห้าว เลย

แต่ว่าเธอไม่ได้อธิบายให้ป้าหยูฟัง นั้นเป็นความลับของ

ลูกสาว

พูดออกมาไม่ดี

เข้าใจผิดก็เข้าใจผิดไปเถอะ

ป้าหยูดูออกว่าจวงจื่อจีนเองก็เสียใจ ก็เลยไม่ได้พูดต่อ

สายลมพัดอ่อนๆ แสงจันทร์คลุมเครือ

หลินซีเฉินนั่งอยู่ในรถอย่างเงียบๆ มองบรรยากาศจาก หน้าต่างที่ผ่านไปอย่างเร็ว บางครั้งก็ดึงเสื้อให้น้องแล้วปลอบว่า “อีกไม่นานพวกเราก็จะได้เจอหม่ามีแล้ว”

จงจิ่งห้าวมองท่าทางของหลินซีเฉินจากกระจกมองหลัง กลืน น้ำลาย มีความร้อนไหลเข้าในช่องคอ

ไม่ว่าจะฉลาดยังไง ก็ยังเป็นแค่เด็กอายุ 5 ขวบเท่านั้น ดูแลน้องสาวเก่งขนาดเป็นเด็กขนาดนี้เขาปวดใจ

ยังได้ตกอยู่ใน

คำพูดสามารถกล่าวเขาเป็นผู้ใหญ่ เขามั่นคงและใจเย็น ตอนนี้กลับยุ่งเหยิงหมด

ไม่แต่น้อย หลินซินเหยียนไม่อยู่ เขาก้มหน้ามองเวลา ห่างเวลาที่เธอกลับไม่อยู่

เขาโทรศัพท์ออกมาโทรสามารถติดต่อได้ขนาดนี้ รบกวนติดต่อใหม่อีกครั้งภาย

เขาขมวดคิ้ว ตั้งใจย้อนและซินเหยียน ในตอนนั้น แตกต่างจากเธอในมาก

วันตอนเที่ยงเธอแอบไปร้องไห้คนเดียว

ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นยิ่งคิด ลางสังหรณ์ที่ดียิ่งรุนแรง เขารีบเลื่อนเบอร์ของกวนจิ้ง ไม่นานเขาหยุดลง เปลี่ยนเป็นโทรไปหาเสิ่นเผยชวน วันนี้อยู่ๆ เสิ่นจิ๋วถึงก็ปรากฏตัว ตอน นี้ติดต่อหลินซินเหยียนไม่ได้อีก รู้สึกว่าระหว่างนี้จะมีอะไรเกี่ยว พันกัน

เสิ่นเผยชวนมีหน้าที่สืบหาเรื่องของเส้นชั่วนิ่ง ยิ่งได้เปรียบถ้า จะสืบเรื่องที่หลินซินเหยียนขาดการติดต่อ ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้

เปล่า

ไม่นานก็มีคนรับสาย “ตอนนี้นายอยู่ไหน? ”

เสิ่นเผยชวนอึ้งไปสักพัก น้ำเสียงของจงจึงห้าวทำให้เขาแปลก ใจ เหมือนรีบมาก รู้สึกได้ผ่านโทรศัพท์เลย

ก็เลยรู้สึกไม่ชิน

เขาหันไปมองหมอซันสูตรศพกำลังตรวจสอบศพ แล้วบอกกับ จงจึงห้าวว่า “ฉันอยู่ในห้องชันสูตร สืบเหตุการณ์เสียชีวิตของ

เงินซิ่วฉิง”

จงจึงห้าวตัดสาย ตอนที่เตรียมจะไป ก็เห็นเด็กสองคนที่อยู่

ข้างหลัง

เขาจะพาพวกเขาไปในพื้นที่แบบนั้นไม่ได้

“หม่ามี้ผมล่ะ?” หลินซีเฉินกะพริบตา ประตูที่นี่ปิดสนิท ไม่มี แม้แต่เงาหม่ามีเลย

จงจึงห้าวไม่รู้จะอธิบายยังไง “ฉันส่งพวกเธอกลับบ้านก่อน แล้วไปหาหม่ามีพวกเธอกลับมา ดีไหม?
หลินซีเฉินขมวดคิ้ว เหมือนกับจงจึงห้าวขมวดคิ้วเมื่อกี้ ถาม ขึ้นมาอีกครั้ง “หม่ามี้ผมล่ะ?”

เธอโตขนาดนั้นแล้วมีทางที่จะเดินหลงได้แน่ หรือว่าจะเจอกับ อันตราย?

พอคิดแบบนี้ หลินซีเงินก็รู้สึกใจไม่ดี “หม่ามี หายไปตัวใช่ ไหม? คุณเองก็หาหม่ามีไม่เจอ

เด็กคนนี้อ่อนไหวเกินไปแล้ว แทบจะปิดบังอะไรไม่ได้เลย

จงจิ่งห้าวมองเขาอย่างแน่วแน่ “หาเจอได้”

มือเล็กๆ ของหลินซีเฉินกำหมัดอย่างแน่น ขอบตาเริ่มแดงขึ้น มา “คุณอาจจะไม่ชอบหม่ามีผม แต่เห็นแก่ที่หม่ามีคลอดพวกผม คุณต้องหาหม่าให้เจอนะครับ และต้องรับรองความปลอดภัย ของหม่ามีด้วย คุณอาจจะไม่อยากยอมรับผมกับน้องสาว แต่ว่า บนตัวของพวกผมมีเลือดของคุณไหลอยู่ เห็นแก่ความสัมพันธ์นี้ ต้องหาหม่ามีผมให้เจออย่างปลอดภัยด้วยนะครับ”

จงจึงห้าวหันข้าง ใช้มือหนึ่งประคองหน้าผากไว้ เงาของมือได้ ปกปิดสีหน้าแทบหมด เสียงของเขาแทบมาก “ทำไมถึงรู้สึกว่า ฉันไม่ชอบหม่ามีของนาย แล้วไม่อยากยอมรับนาย? ”

“ถ้าคุณชอบหม่ามี้ รักหม่ามี คุณก็คงไม่มีทางที่จะหย่ากับหม่า มี้แล้ว” พูดไปหลินซีเฉินก็ก้มหัวลง มองปลายเท้าของตัวเองไว้ “ข้างหายของหม่ามีไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเลย แต่ว่าที่เมื่อกี้คุณดู ผลตรวจDNAเสร็จ ไม่เชื่อว่าพวกผมเป็นลูกของคุณ คุณได้ ทำร้ายพวกผม และได้ทำร้ายหม่ามีแล้ว”
เสียงของหลินซีเฉินหยุดลง ในรถทั้งคันก็เงียบลงไปทันที

ได้ยินเสียงหายใจที่ไม่มั่นคงอย่างชัดเจน

เงียบไปสักพัก จงจิ้งห้าวถึงหาเสียงของตัวเองเจอ เขาพูดขึ้น มาด้วยเสียงที่แบบว่า

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ไม่อยากยอมรับนาย ส่วนเรื่องการหย่า…… เขาไม่สามารถอธิบายได้ เขาเป็นคนพูดว่าจะหย่านั้นไม่ผิด

ไม่มีคําอธิบาย

“ผมเข้าใจครับ” หลินซีเฉินพูดอย่างรู้เรื่องว่า “ผู้ชายชอบใหม่ เกลียดเก่าเป็นธรรมดา เดิมทีผมอยากจะหาผู้ชายที่หล่อกว่าคุณ รวยกว่าคุณให้หม่ามี แต่ว่าก็หาไม่เจอสักที ไม่ว่ายังไงผมก็จะ พยายามต่อไป”

จงจิ่งห้าว ”

นี่เป็นลูกชายของเขาจริงๆ ?

เป็นลูกชายที่ดีจริงๆ

เขาหันกลับไปมองหลินซีเฉิน “ฉันเป็นพ่อของนาย

“แค่ทางสายเลือด”

จงจิ่งห้าว “.………………….

“คุณได้หย่ากับหม่ามี้แล้ว หม่ามีมีสิทธิ์ที่จะหาใหม่

ไอ้เด็กนี่
เขาเบะปากแล้วพูดว่า “หม่ามีนายไม่ได้บอกนายหรอ? พวก เรายังไม่ได้จดทะเบียนหย่า ตามหลักแล้ว พวกเรายังเป็นคู่ครอง อยู่”

อะไรน่ะ?

หลิน เฉินเบิกตาโต หม่ามี้ยังไม่ได้จดทะเบียนหย่ากับเขา แล้วตอนนั้นหย่ากันยังไง?

“พวกผู้ใหญ่ทำงานไม่ละเอียดขนาดนี้เลยหรอ? ” หลินซีเฉิน ปวดหัวหนัก ถ้ายังมีทะเบียนสมรสอยู่ ก็แปลว่าพวกเขายังเป็นคู่ ครองที่ถูกกฎหมาย แล้วเขาจะหาคนที่ดีกว่าให้หม่ามียังไงละ เนี่ย?

“พี่จ๋า หม่าล่ะ?” หลินลุยซีดึงปลายเสื้อของหลินเฉิน หนัง ตากำลังสู้กันอยู่ “หนูง่วงแล้ว อยากให้หม่ามีกอดหนูนอน

หลินซีเงินเอาน้องมาไว้ในอกแล้วพูดว่า “เธอนอนก่อนแล้ว พี่ กอดเธอนอนเอง”

“ฉันส่งพวกเธอกลับไปก่อน” จงจึงห้าวสตาร์ทรถใหม่แล้วขับ กลับทางเดิม

ไม่นานก็ถึงวิลล่าแล้ว หลินลุยซีได้หลับลงไปในอ้อมกอดของ พี่ชาย ในระหว่างทางกลับมาแล้ว

จงจิ่งห้าวเปิดประตูลงมา แล้วเปิดประตูข้างหลัง ก้มตัวเข้ามา อุ้มหลินลุยซี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อุ้ม แต่ว่าความรู้สึกการคุ้มครั้งนี้ แตกต่างจากทุกครั้งมาก
หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่นิ้วมือก็สั่นตามไปด้วย นี่เป็น ลูกสาวของเขา ในตัวมีเลือดของเขาไหลอยู่

หลินซินเหยียนเป็นคนคลอดให้เขา

ร่างของตัวเล็กอ่อนนุ่มมาก หัวใจเขาเองก็อ่อนไปทันที หลินซีเฉันไม่อยากให้จงจึงห้าวอุ้ม แต่ว่าตัวเองก็อุ้มไม่ได้ ก็ เลยต้องปล่อยให้เขาอุ้ม

เขาตามจงจิ้งห้าวไว้ไม่ห่าง กลัวว่าเขาจะอุ้มน้องไปเลย

“ส่งเธอไปในห้องของผมเถอะ” หลินเฉินพูด

จงจึงห้าวหันกลับมามองข้างล่าง มองเด็กที่ตัวเล็กๆ ตอนนี้ กำลังเงยหน้าไว้ ทำหน้าเหมือนเขาจะแย่งน้องสาวของตัวเองไป เลย

เพราะว่าเดี๋ยวเขาจะออกไปตามหาหลินซินเหยียนและไม่ได้ คิดที่จะเอาอุ้มเธอไปวางชั้นบน ไม่สะดวกแก่การดูแล

เขาเข้าไปในห้องหลินซีเฉิน ค่อยๆ วางหลินลุยซีลงบนเตียง จากนั้นห่มผ้าห่มให้เธอดีๆ

จงจิ่งห้าวมองหน้าของเธอไว้ อาจจะเป็นเพราะนอนในรถแล้ว อับเกินไป หน้าเล็กๆ นั้นแดงไปหมด ขนตาได้กระจายอยู่บนตา อย่างสม่ำเสมอ ทั้งงอนและหนา เหมือนผีเสื้อมาหยุดลงและจูบ บนตาของเธอเลย

ปากเล็กๆ นั้นทำปากไว้ นอนหลับสบายมาก
เขาลูปหน้าของเธอ ผิวนุ่มลื่นมาก ก้มตัวลงเพื่อจะหอมหน้า ผากของเธอ แต่กลับถูกหลินเฉินผลักออก “น้องสาวผม เหมือนกำลังแสดงตัวเป็นเจ้าของว่า หลินลุยซีเป็นขังตัวเอง เขา ห้ามหอม

“เป็นลูกสาวฉันเหมือนกัน”

“คุณไม่เคยเลี้ยงดู”

เป็นอีกครั้งที่จงจิ่งห้าวพ่ายแพ้ต่อหลินเฉิน

พอนึกถึงว่าหลินซินเหยียนหายตัวไป ก็เลยบอกว่า “ดูแลน้อง

“ผมทําอยู่แล้ว”

จงจิ่งห้าวอยากจะจับหัวของเขา แต่ไม่ได้ยื่นมือออกไป มอง พวกเขาทีหนึ่งแล้วหันหลังเดินออกจากห้อง

ทุกคนยังไม่ได้กินมือเย็น ป้าหยูก็เลยเตรียมใหม่ไว้เล็กน้อย เห็นจงจิ่งห้าวเดินออกมา “กินหน่อยเถอะ

“พวกเขาอยู่ในห้อง ฝากดูแลพวกเขาดีๆ ด้วย” จงจิ่งห้าวสั่ง ตอนนี้เขาจะมีอารมณ์กินอะไรล่ะ

“ได้” ป้าหยูตอบตกลงอย่างเต็มใจ “วางใจได้เลย ฉันจะดูแล พวกเขาอย่างดีเลย”

จงจึงห้าวหันกลับไปมองประตูห้องที่ปิดไว้สนิทอีกที จากนั้นก็ ก้าวออกมาจากวิลล่า
เขาเดินไปด้วย โทรหากวนจิ้งไปด้วย ไม่นานก็ติดต่อได้

“เตรียมบอดี้การ์ดที่ฝีมือดี และน่าเชื่อถือมาที่วิลล่า

อยู่ๆ หลินซินเหยียนก็หายตัวไป เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา เด็กทั้งสองคนอยู่ในวิลล่า ถ้าไม่มีคนคอยรับรองความปลอดภัย ที่นี่ เขาไม่วางใจ

“ได้ ตอนไหน? ”

“คืนนี้”

เร็วขนาดนี้เลย กวนจิ้งเบะปาก นี่จะเร่งไปแล้ว

“ทำไม ทำไม่ได้? ” น้ำเสียงของจงจิ้งห้าวเย็นลงทันที 1ชั่วโมง จะเตรียมคนให้เสร็จ” กวนจิ้งรีบตั้งสมาธิขึ้น

มาทันที

จงจิ่งห้าวตัดสายแล้วขึ้นรถ ขับไปที่เรือนจำในเมือง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ