บทที่ 146 ผีทวงหนี้มาจากขุมนรก

เป็นครั้งแรกที่จงจิ่งห้าวเห็นเธอสวมชุดเดรส ผ้าไหมสีชมพู แวววาวเผยให้เห็นหุ่นที่มีส่วนโค้งเว้าสง่างามและเซ็กซี่ มันถูก ตัดเย็บมาอย่างพอดีตัว เก็บรูปทรงที่เอว เอวคอดปรากฏขึ้นทันที ดูแล้วอรชรอ้อนแอ้น ผมที่ม้วนขึ้นแบบสบายๆนุ่มสลวยมีเสน่ห์ และเปล่งประกายเสน่ห์เฉพาะตัวของผู้หญิง

เมื่อเธอหันกลับมา เธอสังเกตเห็นสายตาที่จ้องมองมา โดยตรง และเอียงหัวเล็กน้อยก็จะเห็นชายที่ยืนอยู่ข้างรถ

เธอกําลังจะทักทาย แต่จงจึงห้าวก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน แล้ว และไม่ได้คิดจะคุยกับเธอ

หลินเซียนเหยียนดูเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยา

เช่นนี้ เมื่อกี้เขาน่าจะเห็นรถของซิ่วแล้ว

ซิ่วไปที่ห้องรับรองกับหลินเซียนเหยียน ซูจ้านก็รีบโทรหาจง จิ่งห้าวทันที

เขาไม่แวะที่ไหนเลยรีบมาทันที กังวลว่าจิ๋วจะทำให้เธอ ลำบากใจ หรือทําอะไรให้เธออับอาย ใครจะไปรู้ สิ่งที่เขาเห็นคือ รอยยิ้มและความสนิทสนมของทั้งสองคน

เธอนี่ร้ายกาจมากเลย หลินเซียนเหยียนพึ่งกลับมาไม่นาน พวกเธอเชื่อมสัมพันธ์กันได้ยังไง

และดูเหมือนมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก
เมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาคือจงจิ้งห้าว ซูจ้านก็รีบเดินไปทันที “เพิ่งไปเอง”

“ฉันเห็นแล้ว” จงจึงห้าวเม้มริมฝีปาก แต่ไม่ได้ยิ้ม

ซูจ้านยักไหล่ “พวกเธอเข้าไปคุยในห้อง พวกเราไม่ได้ยิน อะไรเลย ไม่รู้ว่าพวกเธอคุยอะไรกัน แต่ฉันมั่นใจว่า พวกเธอ ไม่ใช่เจอกันครั้งแรก”

เพราะเมื่อได้เจอกัน กลับไม่รู้สึกแปลกหน้า

“แต่ก่อนนายเคยพาเธอกลับบ้านเหรอ? เลยรู้จักกัน” ซูจ้าน คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ ด้วยนิสัยของจงจึงห้าว ในขณะนั้นคงจะไม่ พาหลินเซียนเหยียนกลับบ้านแน่นอน

เรื่องของเขาไม่มีใครสามารถมีอิทธิพลต่อเขาได้ มีเฉพาะเรื่อง

แต่งงาน เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ เนื่องจากแม่ผู้ล่วงลับของเขา

เป็นคนที่ทำสัญญาแต่งงานนี้ขึ้นมาเพื่อเขา

เขาตอบอย่างเย็นชา “ไม่”

ซูจ้านหยุดพูดทันทีเรื่องนี้มันดูแปลก หลินเซียนเหยียนติดต่อ กับยู่ซิ่วได้อย่างไร?

ซูจ้านต้องการจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ถูกเสิ่นเผยชวนดึงไว้ และเตือนเขาเสียงเบา ไม่เห็นว่าอารมณ์ไม่ดีเหรอ?”

ซูจ้านเม้มริมฝีปากและไม่พูด

ในเวลานี้มีคนทยอยมาเรื่อยๆ หลินเซียนเหยียนกลับไปที่ห้องโถงแต่ไม่เห็นจงจิ่งห้าว คุณนายเวลเลี่ยนพาเธอไปแนะนำ เพื่อนๆ ให้รู้จัก หลินเซียนเหยียนเลยต้องรวบรวมสมาธิไป ต้อนรับแขก

“ต่อไปชุดของฉันคงจะต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ” ผู้หญิงคนนั้น ร่ำรวยสง่างาม ดูแล้วอายุประมาณห้าสิบกว่าปี มีรูปร่างตุ้ยนุ้ย เล็กน้อย เธอสวมชุดกระโปรงสีดำ และผ้าคลุมไหล่ ซึ่งค่อนข้าง ดีมีระดับ

สามารถสวมใส่เสื้อผ้าที่ออกแบบโดยLEO ถ้าไม่ใช่เศรษฐี คงจะเป็นคนที่มีเศรษฐีหนุนหลัง

เมืองB ในฐานะเมืองหลวงของประเทศZ แน่นอนได้ซ่อนผู้มี ความสามารถไว้ มีคนรวยมากมายนับไม่ถ้วน

“ต้องขอบคุณที่ไว้วางใจ” หลินเซียนเหยียนอมยิ้ม

“แต่ก่อนถ้าอยากใส่เสื้อผ้าที่ดีไซน์โดยLEO ต้องไปถึงต่าง ประเทศ ตอนนี้ดีแล้ว” เธอมองดูคุณนายเวลเลี่ยนแล้วบ่นเล็ก น้อยว่า “คุณควรจะเปิดสาขาในประเทศตั้งนานแล้ว

ดูเหมือนนางจะสงสัยว่าทำไมจู่ๆ คุณนายเวลเลี่ยนถึงคิดได้ และคิดจะมาเปิดสาขา และประเทศแรกคือประเทศ Z “คุณคิด ยังไงถึงมาเปิดสาขา? ยังเป็นประเทศ Z ? มีเหตุผลหลักอะไร ไหม?”

คุณนายเวลเลี่ยนมีสีหน้าลำบากใจ เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ ก็คงต้อง เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาในอดีต เธอไม่อยากจะพูดออก มาเลย หลินเซียนเหยียนก้าวไปข้างหน้าเพื่อแก้สถานการณ์ “ฉันเอง ฉันขอร้องให้คุณนายเวลเลี่ยนเปิดสาขาเอง ฉันเป็นประเทศ แน่นอนร้านต้องตรงนี้

อ๋อ แท้คน นั้นไม่สงสัยในคำพูดของหลินเซียนเหยียนว่าจริงแค่ไหน

สักครู่จะแฟชั่นโชว์ ชุดLEO ออกแบบเป็นพิเศษ สําหรับเปิดร้านวันเป็นชุดไม่กัน ชอบสามารถซื้อ

ในเวลานี้ ที่หน้าประตูกำลังมีคนเข้ามา คือเซียเงินหยูคน ข้างคือเหอรุ่ยหลิน เพราะเรื่องไม่บ่อยครั้ง แล้วหน้าหดเพราะเธอมีความ สัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณนายเลี่ยนดังนั้นจึง

ข้างเหอรุ่ยหลินคล้องแขนอยู่ ของใหญ่ตระกูลหลินนั้นสูงส่งเธอสวมเดรสสีซึ่งดีไซน์โชว์ แผ่นให้โดดเด่น ทั้งสองข้างของชุดเปิดแยก ขึ้นไปถึงสะโพกค่อยเย็บติดกัน แผ่นหลังเปลือยเผยผิวขาว

คิดว่าคงตระหนักได้ว่าหลินเซียนเหยียนอยู่ดังนั้นจึงเห็น ได้ว่า ได้แต่งตัวหรูหราเป็นพิเศษ

เธอเข้าไปก่อกวน ครั้งนี้ยืนเงียบข้างๆเซี่ยเจินหยู

เมื่อครู่ผู้หญิงนั้นเพิ่งทักทายเขียเงินหยู พวกคุณนายหลายเหล่าออกงานกับสามี แน่นอนนานพวกเธอจะรู้จักกันเมื่อเจอกันก็ต้องถามไถ่ทักทายเป็นเรื่อง ธรรมดา

พวกเขาได้รู้จักกับคุณนายเวลเลี่ยนเพราะแต่งกาย

ในฐานะประธานหรือภรรยาของประธาน จะเน้นเรื่องการแต่งตัวมาก จะเน้นเรื่องเสื้อผ้าเป็นพิเศษ ออกแบบตัด เย็บของตัวเองโดยเฉพาะถึงจะพอใจ ไม่ต้องกลัวชุดไป ใครทําให้อับอาย

ยังสามารถเสื้อสูทของสามีได้

เพราะว่าเป็นสถานที่สาธารณะ และเกิดขึ้นใน ครอบครัวเกี่ยวข้องกับหลินเซียนเหยียน แต่อยู่ข้างนอก เซีย เงินแสดงออกมา ยิ้มและทักทายเธอ

หลินเซียนเหยียนไม่คุ้นเคยกับเธอ เพียงเพราะความสัมพันธ์

ของเหอรุ่ยเจ๋อ ถึงได้รู้จักเธอ

เธอตอบสนองด้วยรอยแต่ไม่พูด

ที่ห้อง ยียนอย่างดุเดือด สาวของเธอตัวอย่างไร้ร่องรอย เธอ ถูกขังอยู่ในคุกและทนทุกข์ทรมาน

ในเวลาประตูมีคนเดินเข้ามาอีกครั้ง ชายในชุดหนัง ท่าทางไม่เปลี่ยนแปลง) ตัวชุดไม่ได้ปรับหลังที่โค้งเล็กน้อยของเขาให้ตรง
เมื่อเห็นคนที่เข้ามาเล่น วงก็อ้าปาก อยากเรียกเขาไว้ แต่ เมื่อนึกถึงความโหดเหี้ยมของเขา ก็เลยหยุด

“เหยืนเหยียน” เขาเดินไปทางหลินเซียนเหยียน

ใบหน้าของหลินเซียนเหยียนเคร่งขรึม เขามาทำไม?

“คุณเปิดร้านแล้ว แน่นอนฉันจะต้องมาสนับสนุน” เสียงของ เขาเบาลง เพราะตอนที่เขามา เขาได้เห็นรถที่จอดอยู่ข้างนอก แล้ว เป็นของบุคคลมีหน้ามีตามากันมากมาย

เขาคงเป็นผู้สนับสนุนที่ช่วยอะไรไม่ได้

“ไม่ต้องหรอก ขอเชิญคุณกลับไปแล้ว” หลินเซียนเหยียน ปฏิเสธความหวังดีของเขา

ความโกรธแค้นในอดีต เธอไม่ต้องการติดตาม แต่อย่าคิดว่า

เธอจะให้อภัย

หลินกั๋วอันจะไม่จากไปเพราะคำพูดของหลินเซียนเหยียน หรือ ถดถอย หลังจากได้ผ่านประสบการณ์วิกฤติเมื่อ6ปีที่แล้ว เขาก็รู้ ซึ้งถึงใจคน ลูกสาวที่เขารักและตามใจ ในช่วงวิกฤติได้หนีไป พร้อมกับเงินบริจาค ทิ้งความยุ่งเหยิงไว้เบื้องหลัง

“เหยียนเหยียน พ่ออยากจะขอบคุณเธอ”

หลินเซียนเหยียนขมวดคิ้ว “ขอบคุณหนูเรื่องอะไร?”

“เมื่อหกปีที่แล้วเกิดวิกฤติกับบริษัท หากไม่ได้รับความช่วย เหลือจากจงจิ่งห้าว เธอคงไม่ได้เห็นฉันแล้ว”
อะไรนะ?

เมื่อหกปีที่แล้วเรื่องของบริษัทจงจิ่งห้าวเป็นคนช่วยเขาแก้ไข

ปัญหาเหรอ? “ตอนนั้นฉันเองก็แปลกใจมากว่าทำไมเขาถึงช่วยฉัน เขาบอก

ว่าเป็นเพราะหนู”

หลินเซียนเหยียนยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้น ทำไมจงจึงห้าวต้องทำ เช่น 2

ดูเหมือนเธอจะจำได้ว่า ตอนนั้นมีหญิงมีครรภ์คนหนึ่งกำลังจะ กระโดดตึกลงมา เธอต้องการเกลี้ยกล่อมหญิงมีครรภ์คนนั้น โดยจะเอาเงินของตัวเองให้เธอ

ในสายตาของจงจิ่งห้าว คงคิดว่าเธอไม่ต้องการให้หลินกั๋วอัน เจอปัญหา? เธอไม่อยากให้หญิงมีครรภ์ตกอยู่ในอันตราย ขณะ นั้นเธอก็ตั้งครรภ์ด้วย จึงไม่อยากเห็นหญิงมีครรภ์ประสบ อุบัติเหตุ

ต่อมาจงจิ่งห้าวเป็นคนจ่ายเงิน และต่อมาจงจึงห้าวก็ขอหย่า เธอไปจากประเทศZ และตัดเรื่องราวทุกอย่างในประเทศ และ เธอไม่รู้ว่าเรื่องนั้นคลี่คลายอย่างไร

“ฉันคิดว่าเขาชอบเธอมาก ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ช่วยฉันเพราะ เธอ” เพราะเรื่องนี้ทำให้หลินกั๋วอัน ขังตัวเองอยู่ในบ้านเป็นเวลา หนึ่งวัน ไม่กินไม่ดื่ม ไม่ใช่ตื่นเต้น แต่เครียด ถ้าความสัมพันธ์ ของเขากับหลินเซียนเหยียนไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ตอนนี้ตระกูล หลิน คงจะพัฒนาไปอีกระดับหนึ่งแน่
ครั้งล่าสุดที่เขาได้พบกับจวงจื่อจีนกับอีกสองคน โดยบังเอิญ

เขาตัดสินใจว่าอยากจะคืนดีกับจวงจื่ออื่น เพื่อต้องการให้หลิน เซียนเหยียนให้อภัยเขา เพราะเขาคิดว่าเด็กสองคนนั้นเป็นของจงจึงห้าว หลินเซียนเห

ยียนให้กำเนิดลูกที่น่ารักสองคนกับจงจึงห้าว เขาคงดีกับหลิน

เซียนเหยียนมาก

ถึงตอนนั้นเขาก็คงมีผลพลอยได้

หากว่าในตอนนี้หลินเซียนเหยียนไม่มีอะไร เขาก็ไม่จําเป็น ต้องก้มหัวประจบและเอาใจ

ตามธรรมชาตินิสัยของมนุษย์ไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆ

หลินเซียนเหยียนคาดไม่ถึงจริงๆ หลังจากที่เธอจากไปแล้วจง จึงห้าวยังจะมาสนใจหลินกั๋วอัน

ทําไมเขาต้องทําอย่างนั้น เป็นเพราะเธอจริงๆเหรอ?

“ฉันไม่ทำให้เธอเสียงาน ฉันจะหาที่นั่งเงียบๆ ถ้าคนเยอะก็จะ ดูครึกครื้น เธอก็คิดซะว่าเพิ่มฉันคนหนึ่งเพื่อให้ดูคนเยอะขึ้น หลินกั๋วอันกลัวหลินเซียนเหยียนไล่เขาไป เลยต้องแยกตัวก่อน หลบไปหามุมที่ไม่สะดุดตา

หลินเซียนเหยียนเพิกเฉย เขาอยากอยู่ก็อยู่

จะให้เธอให้อภัยนั้น มันไม่ง่ายขนาดนั้น แผลใจที่เขาเคยทํากับเธอ และแผลใจของจวงจื่อจิ่น เป็นรอยแผลที่ไม่มีวันลบเลือนได้ ทุกครั้งที่คิดถึงมัน รอยแผลนั้นก็ยังเจ็บ อยู่

เงินซิ่วฉิงโกรธมาก เดิมทีผิวหน้าที่เคยดูแลมาอย่างดี อยู่ใน คุกถูกทรมาณจนไม่เหลือราศีใดๆ ดวงตาสองข้างของเธอจ้อง

มองจนลูกตาจะถลนออกมา และดูน่ากลัวมาก

เธอไม่เคยเห็นหลินกั๋วอันพูดเอาใจและยอมใครมาก่อน แต่ ตอนนี้เขาได้ทํา

และทําให้หลินเซียนเหยียน

เธอไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้ ไม่สามารถ ยอมรับความหายนะของตัวเอง ทั้งหมดนี้เปลี่ยนไปตั้งแต่หลิน เซียนเหยียนกลับประเทศ

ไปตาย ไปตายซะ!

เธอทิ้งไม้ถูพื้น และเดินไปหาหลินเซียนเหยียน และเมื่อใกล้จะ ประชิดตัวหลินเซียนเหยียน ก็ล้วงมืดคนออกจากร่างกายที่ เตรียมไว้ล่วงหน้า

“หลินเซียนเหยียนเธอไปตายซะ!”

“ระวัง”

หลินเซียนเหยียนหันกลับและสิ่งที่เห็นเหมือนผีทวงหนี้ที่มา จากขุมนรกใบหน้าน่ากลัวมาก มีดคมในมือของเขาส่องแสง สะท้อน และกำลังพุ่งมาแทงหัวใจของเธอโดยตรง…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ