บทที่ 44 สติอยู่เหนือการควบคุม

ฮะ?

หลินซินเหยียนหันหน้า

จงจิ่งห้าวไม่ได้อธิบาย แต่กลับเช็ดมืออย่างไม่รีบวางผ้าไว้บน โต๊ะ ลุกขึ้น เดินไปทางเธอ “ไปบริษัทด้วยกัน”

หลินซินเหยียนอ้าปากกว้าง ด้วยกัน

เธอฟังผิดหรือเปล่า?

“พวกเราไปด้วยกัน เหมาะสมไหม?” อย่างไรก็ตามความ สัมพันธ์ของพวกเขา ไม่มีคนรู้ไปด้วยกันทำให้คนในบริษัทเห็น ไม่รู้ว่าจะมีข่าวอะไรออกมา

“ไม่เหมาะสมอะไร พวกเธอเป็นสามีภรรยากัน ใครกล้าพูด อะไร?ป้าหยูพูดแทรก รู้สึกว่าจงจึงห้าวริเริ่มไปบริษัทพร้อม หลินซินเหยียน เป็นเรื่องดี เขายอมรับหลินซินเหยียนแล้วใช่หรือ ไม่?

ยังไงก็เป็นสามีภรรยากัน ความสัมพันธ์ควรจะใกล้ชิดกัน

หลินซินเหยียนยังอยากพูดอะไร ป้าหยูก็เดินไปผลักเธอ “รีบ ไปเปลี่ยนรองเท้า”

หลินซินเหยียนถูกบังคับให้ออกบ้านกับจงจึงห้าว ป้าหนูเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่เฝ้าระวัง มองเธอขึ้นรถกับจงจึงห้าวแล้วถึงจะเข้าบ้าน

หลินซินเหยียนแห้ง “ป้าหยู กระตือรือร้นจังนะ”

จงจิ่งห้าวไม่ได้ตอบเธอ แต่กลับถาม “กลัวคนอื่นรู้ ความ สัมพันธ์ของเราขนาดนั้น?

หลินซินเหยียนรู้สึกว่าเขาแปลกประหลาด เธอกลัวอะไร? เปิดเผยสถานะ มีผลดีต่อเธอ ไม่มีผลเสีย

“เรากำลังซื้อขาย การแต่งงานสั้นๆ แบบนี้ ให้คนในบริษัท นายรู้ จะสร้างปัญหาให้นายมั้ง” เธอหลุบตาลงแล้วพูดเบาๆ

มีแผน ใจก็โล่งและตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่าคำตอบที่เรานั้น จริงปลอมมากแค่ไหน

ถ้าปลอมก็ช่างมัน ทำเป็นการปล่อยไก่

ถ้าจริง

ผู้ชายคนนี้–

สามารถรับลูกคนนี้ได้ไหม?

“เธอคิดเผื่อฉันเหรอ?” มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มบางๆ ดู เหมือนว่าคำตอบนี้ ทำให้เขาอารมณ์ดี

ความคิดในหัวหมุนไปมา มือของเธอประสานกันแน่น ลอง ถาม “ช่างเถอะ หลังจากที่หย่ากับฉัน คุณจงน่าจะรีบแต่งงานกับ คุณไปสินะ”
พูดถึงไปจวเวย สีหน้าของจงจึงห้าวหมองลง หันกลับมา สายตาแหลมคำ “แอบถามฉัน?”

จริงๆ หลินซินเหยียนอยากลองถามว่าเขาจะแต่งงานกับไป จเวยหรือไม่ อยากรู้ว่าความรู้สึกที่เขามีต่อไปจเวยลึกซึ้งไหม

หลินซินเหยียนทําเป็นนิ่ง “ฉันก็แค่สงสัย ความรักของคุณจง และคุณไปเท่านั้น แอบถาม? ฉันต้องแอบถามเหรอ? มีผลดีอะไร ต่อฉัน?”

แม้หลินซินเหยียนจะอธิบายอย่างมีเหตุผล แต่จงจิ่งห้าวกลับ ไม่เชื่อ

มักรู้สึกว่าคำพูดนี้ของเธอ มีความหมายลึกซึ้ง แล้วเป็นอะไร เขาไม่รู้

เพียงแต่ว่าลางสังหรณ์บอกเขา เธอมีเป้าหมาย

ขณะนี้รถขับมาถึงหน้าอาคารของบริษัทแล้ว ปกติรถของจงจึง ห้าวจะจอดที่โรงจอดรถชั้นใต้ดิน ครั้งนี้ เขาจอดไว้ที่ที่จอดรถ ด้านบน

หลินซินเหยียนเปิดประตูลงจากรถ ยืนอยู่ข้างๆ รอจงจึงห้าว

ไปก่อน เธอค่อยเข้าไป

จงจิ่งห้าวเหลือบมองเธอ หลินซินเหยียนบีบรอยยิ้ม “ไม่กล้า สร้างปัญหาให้คุณจง”

“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันจะรำคาญ?” เขาถามกลับนิ่งๆ เคลื่อนสายตา “หรือว่า เธอเป็นพยาธิในท้องฉัน?”

หลินซินเหยียน .………….

เห็นว่ามีรถขับเข้ามา เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว เว้นระยะห่างกับ เขาทันที

จงจิ่งห้าวเหลือบมองเธอนิ่งๆ หมุนตัวเดินไปทางอาคาร

ความเงียบของยามเช้า คลายบรรยากาศการทำงานที่ ตึงเครียดในวันธรรมดา แม้แต่อาคารทั้งหลังก็ยังดูผ่อนคลายใน ตอนนี้

คนที่ขับรถเข้ามาเมื่อกี้คือพนักงานของว่านเยว่กรุ๊ปจากแผนก เทคโนโลยี เห็นหลินซินเหยียนยืนอยู่ที่นั่น เดินเข้าไป เธอก็ ทำงานอยู่ที่ว่านเยว่กรุ๊ปเหรอ?”

หลินซินเหยียนยิ้มอย่างมีมารยาท “ใช่แล้ว”

“เข้าไปด้วยกัน” ผู้ชายสวมแว่นทรงกลม ผอมๆ สูงๆ ผิวขาว ดูอ่อนโยนมาก

หลินซินเหยียนพยักหน้า

“เธออยู่แผนกไหน?” ผู้ชายถาม

“ฉันเป็นนักแปล” หลินซินเหยียนตอบนิ่งๆ

“อ้อ” ผู้ชายนิ่งไป “เธอน่าจะเพิ่งมาใช่ไหม เมื่อก่อนไม่เคย เห็นเธอ

“อืม ฉันเพิ่งมาได้ไม่กี่วัน” ขณะที่เธอพูด เงยหน้ามองจงจึงห้าวที่อยู่ด้านหน้า เขาเดินขึ้นบันไดหน้าบริษัท เดินเข้าห้องโถง ต้อนรับของบริษัท

จู่ๆ มีเงาดแทรกเข้ามา พุ่งเข้าไปทางจงจึงห้าว–

“แกไปตายซะ!” คนที่พุ่งเข้าไปเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ในมือถือมีด แหลมคม เหมือนเตรียมตัวมา

มีสะท้อนแสง วาดส่วนโค้งในอากาศ ไปทางด้านหลังของจง

จึงห้าว

“ระวัง—”

ช่วงเวลาวิกฤติสุดๆ หลินซินเหยียนพุ่งเข้าไป

ตอนนี้เธอคิดไม่ออก ไม่ใช่ เพราะเธอกล้าไม่กลัวตาย เพียง แต่แค่คิดว่า จงจิ่งห้าวอาจจะเป็นพ่อของลูกในท้องของเธอ สติก อยู่เหนือการควบคุม

หรือบางทีผู้หญิงอาจมีความรู้สึกพิเศษ ต่อผู้ชายคนแรกของ

เธอ

อย่างไรก็ตาม เธอเสียสติคิดอยากป้องกันความอันตรายให้ จงจิ่งห้าว

จงจิ่งห้าวได้ยินเสียง หมุนตัว ก็เห็นเธอพุ่งเข้ามาทางตัวเอง และเสิ่นซิ่วฉิงที่ถือมีด

ปีก!

หลินซินเหยียนชนเข้ากับอ้อมแขนของเขา มีดในมือของเสิ่นซิ่วฉิงก็ตามมา

ตอนสติของ

ยังไม่ทัน แน่ใจเขาใช่ผู้ชายในคืนนั้นหรือไม่ หรือเปล่า

หัวเธอภาพในแม่ น้องสุขและทุกข์ และลูกอยู่ท้อง

เธอ

ผละออก ลองดิ้น จากนั้นมีแรงหนักๆ กอดรัดเอวเธอ ร่างกายกระทบกับ

ที่แข็งแรง แน่นๆ เธอขยับไม่ได้

เธอเสียใจแล้ว

แต่กลับไม่โอกาสเสียใจแล้ว

เธอหลับตาอย่างยอม

หวังว่า

เป็นหนึ่งวินาที

ข้างเสียงกรี๊ด

หนึ่ง

ความเจ็บปวดไม่มาเยือน
เธอค่อยๆ ลืมตา ก็เห็นจงจึงห้าวกำลังก้มหน้ามองเธอ สีหน้า เหมือนเมฆที่คาดเดาไม่ได้ ตกใจ ประหลาดใจ ในดวงตามี ความกลัว และตื่นเต้น

เหมือนจะคิดไม่ถึง เมื่ออันตรายมาถึง เธอจะทิ้งทุกอย่างมากัน เขา ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มผุดขึ้น “เธอรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำ อะไร?”

ขณะนี้หลินซินเหยียนกำลังคิดว่าทำไมบนตัวของตัวเองถึงไม่ เจ็บ?

เธอหันหน้า ก็เห็นจงจึงห้าวใช้มือมีดที่จะแทงเข้ามาใน ร่างกายของเธอ ปลายมีดหยุดตรงที่เธอไม่ถึงครึ่งนิ้ว อีกนิดก็จะ โดนตัวเธอ เลือดสีแดงไหลลงตามซอกนิ้วของเขา

ดวงตาของเสิ่นซิ่วฉิงแดง จ้องมองจงจึงห้าว กำลังโมโห

สุดๆ ทำไมไม่แทงเขาตาย?

“ฉันจะฆ่าพวกแก!” เสิ่นซิ่วนิ่งเหมือนได้รับแรงกระตุ้นอย่าง แรง ดึงมีดออก จะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง

เหมือนว่าไม่ตายไม่หยุด!

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พวกแกทำให้ฉันไม่เหลืออะไร ฉันจะฆ่าพวกแก!! ท่าทางของ เงินซิ่วจึงบ้าไปแล้ว พุ่งเข้ามาโดยไม่สนทุกอย่าง

จงจิ่งห้าวโอบเอวของหลินซินเหยียน หมุนครึ่งตัว หลบมีดที่ เสิ่นซิ่วพุ่งเข้ามา เขายื่นขายาวๆ ถีบคนออกไป
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทได้ยินเสียง วิ่งเข้ามา จับเสิ่นซิ่วฉิงที่นอนอยู่บนพื้น เธอดิ้นพล่าน ไม่เหลือภาพลักษณ์ ของคุณนายหญิง โวยวาย “พวกแกปล่อยฉัน มิฉะนั้นฉันจะฟ้อง พวกแก”

เวลานี้ คนทํางานค่อยๆ มา หน้าประตูก็มีคนมากขึ้นเรื่อยๆ

วุ่นวาย

เหมือนจะประหลาดใจกับเรื่องนี้

ล้วนหูตั้ง อยากฟัง ให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ