บทที่ 36 แน่นอนว่าสนิทกับสามีของฉัน

หลินกั๋วอันเจ็บปวดมาก แต่ว่านึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างหลิน ซินเหยียนและจงจิ้งห้าวในปัจจุบัน นำมาออกมาเล็กน้อยอย่าง ไม่ยินยอมนัก

ตอนนั้นจวงจื่อจีนแต่งงานนอกจากเครื่องใช้เงินสดก็สูงถึง สองล้าน และยังมีของใช้มีค่าเล็กน้อย รวมกันก็ประมาณห้าล้าน

หลินกั๋วอัน ให้เช็กเธอหนึ่งใบ เครื่องใช้น้อยลงเยอะมาก กำไล ที่ครั้งก่อนเธอเห็นเงินซิ่วจึงสวมอยู่ก็ไม่อยู่ในนั้น เหมือนว่าหลิน ถั่วอันสังเกตเห็นความสงสัยของเธอ พูดอธิบาย “เวลานานมาก บางสิ่งที่เสียแล้ว หรือไม่รู้ว่าไปไหน นี่คือทั้งหมดแล้ว”

ในใจของหลินซินเหยียนรู้ไม่ได้พูด ได้พวกนี้มาก็ดีมากแล้ว ที่เหลือค่อยๆ แย่งกลับมา เก็บเช็กให้ดี เธอยกกล่องขึ้น วางไว้ หลังรถ

จากนั้นก็เดินเข้าร้านอาหารกับหลินกั๋วอันอีกครั้ง เพียงแต่บรรยากาศแปลกเล็กน้อย

บนพื้นคือแก้วน้ำที่แตก บนกระโปรงของหลินหยู่หานมีน้ำ เสื้อผ้าขาด ดวงตาแดง ร้องไห้เบาๆ เห็นหลินกั๋วอันเข้ามา ก็วิ่ง ไป “พ่อ—”

เหมือนถูกรังแกใหญ่
หลินซินเหยียนมองเธอ เดินเข้ามา ก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของ จงจิ่งห้าว แดงอย่างผิดปกติ

เขาดื่มเหล้า?

แต่เห็นได้ชัดว่า เหล้าของเขาไม่ลดแม้แต่นิด

หลินซินเหยียนเข้าใกล้เขา ถามเสียงต่ำ “นายเป็นอะไร?” จงจิ่งห้าวเชยตามอง ชัดบ้างมัวบ้าง เหมือนกำลังบังคับอะไร เขามเย็นไปหนึ่ง “พยุงฉันขึ้นมา”

หลินซินเหยียนน่าแขนของเขามาพาดบนไหล่ของตัวเอง โอบ เอวของเขา “เรากลับบ้านกัน “นายห้ามไป!” ขณะที่หลินซินเหยียนพยุงจงจึงห้าว เส้นวง

ลุกขึ้นอย่างแรง “นาย เมื่อกี้นายทำแบบนั้นกับหานทาน ไม่รับ

ผิดชอบเหรอ?”

“เกิดอะไรขึ้น?” หลินกั๋วอันก็พบว่าเกิดเรื่อง “พ่อ—”

หลินหยู่หานร้องไห้หนักกว่าเดิม “เมื่อกี้…..เมื่อ “เมื่อกี้ทำไม?” หลินกั๋วอันมองเสื้อผ้าบนตัวลูกสาว คิ้วขมวด มองไปที่จงจิ่งห้าว “คุณชายจง นายทำอะไรลูกสาวฉัน?”

ใบหน้าทำเป็นถาม ในใจกลับหวังให้เขาทำอะไรหลินหยู่หาน จริงๆ

แบบนี้ก็จะไม่โดนหลินซินเหยียนบังคับ
หลินซินเหยียนมองแก้วน้ำที่แตกบนพื้น ในใจเย็นขึ้นมา และ ตกตะลึง เงินซิ่วจึงทำทุกอย่างจริงๆ กล้าใช้วิธีต่ำๆ แบบนี้

เธอมองหลินหยู่หาน “อยากบอกว่าสามีของฉัน ทำไม่เหมาะ สมกับเธอ ทําผิดกับเธอใช่ไหม?”

เธอหัวเราะเบาๆ “สินค้าอย่างเธอ สามีฉันไม่ชอบหรอก”

“หานทาน น้องสาวเธอโดนรังแกนะ ทำไมเธอช่วยคนนอกพูด ล่ะ?” หลินกั๋วอันเสียงเย็น

หลินซินเหยียนพูดเสียงเย็น “น้องสาว? แม่ฉันคลอดฉันคน เดียว ฉันมีน้องที่ไหน? ยิ่งกว่านั้น แน่นอนว่าฉันต้องสนิทกับสามี ของฉัน”

จงจึงห้าวมองใบหน้าด้านข้างของเธอ วันนี้เธอเอาแต่พูดว่า สามีของฉัน ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ

ตัวเองก็คือสามีของเธอ

พูดจบหลินซินเหยียนพยุงจงจึงห้าวออกไป เมื่อเดินผ่านหลิน วอัน จงจิ่งห้าวหยุดลง คิ้วของเขาคมและชัดเจนภายใต้แสง ระยิบระยับ มีโมเมนตัมที่แข็งแกร่ง “วิธีต้อนรับแขกของตระกูล หลิน วันนี้ฉันได้เรียนรู้แล้ว อนาคตจะคืนแน่นอน!

ใบหน้าของหลินกั๋วอันตึงมาก สายตาย้ายไปที่เสิ่นซิ่วฉิง “เกิด อะไรขึ้น?”

เรื่องไม่ได้ดำเนินตามที่เธอคิด เสิ่นซิ่วฉิงก็กระวนกระวาย แต่ เรื่องเป็นแบบนี้ทำได้เพียงกัดฟัน เธอนั่งลงบนเก้าอี้แล้วร้องไห้ออกมา “ฉันไม่ได้เรื่อง แม้แต่ลูกสาวของตัวเองยังปกป้องไม่ดี”

หลินหยู่หานก็ร้องไห้ตาม เธอตกใจจนร้องไห้

เงินซิ่วฉิงใส่ยาในน้ำ ในเหล้า และจานชามที่จงจึงห้าวใช้ เขา ไมาแตะอะไรเลย เพียงแค่ระหว่างที่รอหลินซินเหยียน ดื่มน้ำไป หนึ่งค่า

หลังจากที่เห็นเขาดื่มน้ำ เส้นวงให้หลินหยู่หานไป ลองพยุง เขาไปที่ห้องน้ำ จากนั้นมีความสัมพันธ์

แต่ว่าขณะที่หลินหยู่หานพยุงเขา จงจิ้งห้าวก็ขว้างแก้วน้ำ ใส่ เธอทันที ตอนนี้หลินหยู่หานยังจำท่าทางตอนนั้นของจงจึงห้าวได้

เพราะว่าเขาโมโหเกิน กัดฟันแน่น แก้มยุบ เต็มไปด้วยความ ดุร้าย

มองเธอด้วยท่าทางแบบนั้น

ถึงตอนนี้ในใจของหลินหยู่หานยังคงกระวนกระวาย

หลินซินเหยียนมองหลินหยู่หานที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของ หลินกั๋วอัน สองแม่ลูกคู่นี้ กล้าจริงๆ!

กล้าที่จะทำอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้!

บนขาเธอมีแผล ร่างกายของจงจึงห้าวสูงใหญ่ พยุงเขากินแร งมากๆ แต่คิดถึงว่าเขาเป็นแบบนี้เพราะตัวเอง ในใจรู้สึกผิด พยายามพยุงเขาเดินออกจากตระกูลหลิน

ไฟของคฤหาสน์ตระกูลหลินยังคงสว่างไสว
หลินกั๋วอันก็สังเกตเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ โดยตัวตนของจงจึง ห้าว ผู้หญิงแบบไหนที่ไม่เคยเจอ? ถึงขั้นทำไม่ดีกับหลินหยู่หาน บนโต๊ะอาหาร?

เขาผลักหลินหยู่หานออก ถามเสียงเข้ม “ตกลงเกิดอะไรขึ้น?” “ก็จงจึงห้าวชอบหานทานของ

เพียะ!

เสิ่นซิ่วฉิงยังพูดไม่จบ ก็ถูกหลินกั๋วอันตบหน้า จ้องมองเธอ “ยังไม่พูดความจริง? ลูกสาวของเธอเป็นนางฟ้าเหรอ? สามารถ ทำให้บุคคลอย่างเขาทำเรื่องแย่ๆ บนโต๊ะอาหาร?!

เห็นว่าปิดไม่มิด เสิ่นวนิ่งคุกเข่าลงบนพื้นแล้วกอดขาของ หลินกั๋วอัน “กั่วอัน ฉันก็ทำเพื่อนายนะ เห็นได้ชัดว่าหลินซินเหยี ยนไม่อยากช่วยเรา ฉันจึงคิดว่าถ้าหานทานดีกับเขา กิจการของ บริษัทอาจคลี่คลายได้ ฉันอาจจะทำโดยคิดไม่รอบคอบ แต่การ เริ่มต้นของฉันถือว่าดี ฉันแค่อยากช่วยนายทำอะไรหน่อย”

เสิ่นซิ่วฉิงร้องไห้ฟูมฟาย ใบหน้าแนบกับกางเกงของหลิน วอัน “กั่วอันเห็นบริษัทมีปัญหา ในใจของฉันก็กลัว แต่ฉันเป็นผู้ หญิง ช่วยนายได้ไม่มาก จึงจึงฉันสำนึกผิดแล้ว

สีหน้าของหลินกั๋วอันไม่ดีขึ้น สมองของเขาตีกัน ยุ่งเหยิง หลินหยู่หานอยู่ข้างๆ ร้องไห้อย่างหนัก

“หุบปากให้หมด!” หลินกั๋วอันตะคอก
เขามองเงินซิ่วฉิงแรงๆ “ดูท่าทางขายหน้าของเธอ!

ในบ้านมีสาวใช้มอง

ตอนนี้สาวใช้อยู่ในห้องครัวไม่กล้าออกมา

เรื่องตลกของเจ้าภาพไม่กล้าดู หากเสียงานก็แย่แล้ว

เงินซิ่วฉิงลุกขึ้นอย่างตัวสั่น เช็ดน้ำตา “กั่วอันฉันอยากช่วย

นาย—”

“ซ่งยหรือยัง?!” เดิมทีหลินกั๋วอันก็หงุดหงิดเรื่องบริษัท แล้ว ถูกหลินซินเหยียนขอเงินไปก้อนหนึ่ง เขากำลังโมโห เงินซิ่วถึง ยังทําเรื่องโง่ๆ แบบนี้

เขาโมโหจนมีความคิดที่จะฆ่าคนแล้ว

หลินหยู่หานไม่เคยเห็นหลินกั๋วอันโกรธขนาดนี้ ตกใจจน ร้องไห้ออกมา

หลินกั๋วอันเตะเธอหนึ่งที่ “ร้องไห้ๆๆ รู้จักแต่ร้องไห้ นอกจาก ร้องไห้ยังทำอะไรเป็นอีก?!เลี้ยงเธอมาไร้ประโยชน์จริงๆ!

มีปัญญาวันนี้ก็จับจงจึงห้าวให้ได้สิ

ร้องไห้ทําหาอะไร!

วันนี้หลินกั๋วอันโมโหจนขังเสิ่นซิ่วถึงและหลินหยู่หานไว้ข้าง นอกไม่ให้เข้าบ้าน

นอกบ้าน
หลินซินเหยียนส่งจงจิ่งห้าวขึ้นรถ ท่าทางของจงจึงห้าวเหมือน เมา ท่าทางไม่มีสติ เธอขับรถไม่เป็น “ฉันหาคนมาช่วยพวกเรา

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา คนที่เธอรู้จักในประเทศที่ไม่ มาก คนที่สามารถช่วยเธอได้น่าจะมีแค่เหอรุ่ยเจ๋อแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา หาเบอร์โทรศัพท์ของเหอย เจ๋อ ขณะที่กำลังจะกดโทรออก จู่ๆ แขนก็ถูกคนจับไว้ เดิมทีคนที่ ไม่มีสติ ตอนนี้กำลังจ้องมองเธอ “เธอกำลังโทรศัพท์หาใคร?”

“ฉัน—”

จงจึงห้าวเห็นชื่อที่เผยบนหน้าจอแล้ว คิ้วของเขาเต็มไปด้วย ความชั่วร้าย เหอรุ่ยเจ๋อที่เป็นหมอ?

หลินซินเหยียนตก ใจสองวินาที ต่อมาก็ยื่นมือไปแตะหน้าผาก

ของเขา กลับถูกจงจิ่งห้าวล็อกเอว พลิกตัวที่หนึ่ง กดเธอไว้บนเบาะรถ