บทที่66 ท่าทางการกินไม่น่าเกลียด

ทั้งๆที่เธอมีโอกาสมีเรื่องอย่างว่ากับจงจึงห้าว ทำไมต้องสอน จระเข้ว่ายน้ำหาผู้หญิงคนนึงมาแทนที่ด้วย?

เหอรุ่ยหลินอึ้งไปครู่นึง จากนั้นก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา พร้อม ล้มไปนั่งกองกับพื้น

“ก็ฉันกลัวเขาจะรังเกียจว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ไง”เหอรุ่ย หลินแหงนหน้าไว้ เหมือนถูกครอบงำยังไงอย่างงั้น เขารับฉันไว้ อยู่ข้างกาย แต่ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวฉันเลย ฉันเป็นคน เป็น ผู้หญิงที่มีความต้องการปกติ ฉันต้องการให้ผู้ชายรักฉัน ลูบไล้ ฉัน เหอะๆ—”

เหอยเจ๋อเหมือนถูกฟ้าผ่ายังไงอย่างงั้น

ทำไมน้องสาวเขาเป็นคนแบบนี้?

เหอรุ่ยหลินหัวเราะ หัวเราะได้อย่างคลุ้มคลั่ง “ฉันอยากมอบผู้ หญิงบริสุทธิ์ให้เขา จากนั้นค่อยไปแทนที่ว่านั้นก็คือผู้หญิง บริสุทธิ์คนนั้น สมัยฉันยังเด็กอยู่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาจะต้อง รับผิดชอบในตัวฉันแน่นอน ถึงไม่รักฉัน ก็จะดีกับฉัน ความจริง พิสูจน์ว่าฉันคิดถูกแล้ว เขาดีกับฉันมาก

ฉันทำได้เนียนไม่มีรอยต่อ……..แต่มีอยู่อย่างเดียว ฉันคำนวณผู้ หญิงที่หามาเรื่อยเปื่อยคนนั้นผิดไป ฉันคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นคน ประเทศZ แถมยังอยู่เมือง ที่ยิ่งบังเอิญกว่าคือ ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นผู้หญิงที่แม่ของจงจึงห้าวหมั้นหมายไว้ตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ปานนี้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับ จงจิ่งห้าวไปตั้งนานแล้ว

เป็นความผิดของผู้หญิงคนนั้นคนเดียว เป็นความผิดของผู้

หญิงคนนั้นคนเดียว!

เธอเจ็บใจ เจ็บใจ

เธอมีฐานะของคุณหนูตระกูลเหออยู่ มีภูมิหลังและฐานะ สู้ผู้ หญิงคนนั้นไม่ได้ตรงไหน?

เธอจับมือของเหอยเจอไว้ พี่ พี่ช่วยฉันหน่อยนะ

เหอยเจ๋อมองน้องสาวที่เขาไม่รู้จักคนนี้ และพูดอย่างเหมือ ลอยพี่จะช่วยเธอยังไง?

เหอรุ่ยหลินกลอกตาไปมา พี่สามารถ พี่สามารถ——เธอฉุด ดึงเขาไว้แล้วกระซิบ…….

เหอยเจอยิ่งฟังสีหน้ายิ่งแย่ จากนั้นได้ผลักเธอออก ไม่มี ทาง!”

“เธอเหนื่อยแล้ว นอนพักดีๆเถอะ!” พูดจบเขาได้เดินออกจาก ห้องนอนโดยไม่หันกลับมามอง

“พี่รุ่ยเจ๋อ”

ไม่ว่าเหอรุ่ยหลินจะเรียกยังไง เหอรุ่ยเจ๋อก็ไม่หันกลับมาโรงพยาบาล
จงจึงห้าวทำแผลเสร็จ ก็ได้เดินออกมาจากหน้าโรงพยาบาล คนขับได้เดินตามเขาพร้อมถือถุงยาไว้ “เมื่อกี้ลุงเพิ่งโทรมาถาม อาการของคุณชาย ผมบอกคุณท่านไปแล้วว่าไม่เป็นไร ให้คุณ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง

“ตั๋วเครื่องบินที่ฉันให้นายจอง จองเสร็จหรือยัง?” เขาพูด ขัดจังหวะคนขับรถ

เขาไม่มีอารมณ์ฟังเรื่องพวกนี้

คนขับดึงสติกลับมาอย่างไว จากนั้นได้รีบตอบ”จองเสร็จแล้ว ครับ ไฟลท์บินสุดท้าย บิน11:00ครับ แล้วตอนนี้เราจะกลับไปมั้ย ครับ?”

จงจึงห้าวยกมือขึ้นมาดูนาฬิกา ตอนนี้9:40 ยังเหลือเวลาอีก

ชั่วโมงกว่าๆ

“ไปสนามบินเลย”เขาเดินลงจากบันได คนขับได้รีบเดิน ตาม“คุณชายบาดเจ็บอยู่ ไม่พักผ่อนหน่อยเหรอครับ?

“ไม่ต้อง”

คนขับวิ่งมาเปิดประตูรถให้เขา อยากเกลี้ยกล่อมเขาสักคำว่า บาดเจ็บอยู่พักผ่อนหน่อย แต่พอนึกถึงนิสัยของเขาแล้ว คำพูดที่ อยากเกลี้ยกล่อมก็ได้กลืนลงไปอีก พอถอนหายใจเสร็จก็ได้วิ่ง ไปด้านหน้าแล้วขับรถจากไป

ประเทศA

ห้องสั่งตัดพิเศษของLEO หลินซีเฉินนั่งอยู่บนโซฟา ตรงหน้ามีของอร่อยวางอยู่เป็นกอง เขากะพริบตาปริบๆ ของพวกนี้ผมเอา กลับไปได้มั้ยครับ?”

“ได้สิครับ” เด็กผู้หญิงในร้านต่างก็ชอบหลินเฉินมาก เขา หน้าตาหล่อแถมยังเฉลียวฉลาด ย่อมเป็นที่รักและเอ็นดูของ

ใครๆอยู่แล้ว

“เสี่ยว ทำไมนายไม่กิน แต่จะเอาไปล่ะ? กลัวพวกพี่ๆเห็น ท่าทางการกินของนายเหรอ?”ไอรอนเอามือท้าวคาง มองหน้า หลินซีเฉินไว้ ทั้งๆที่อายุสี่สิบกว่าแล้ว แต่ยังให้หลินซีเฉินเรียก เธอว่าพี่สาวทั้งวัน

หลินซีเฉินเบิกตากว้าง มองไอรอนอย่างบริสุทธิ์ใจ”คุณน้า ท่าทางการกินของผมไม่ได้น่าเกลียดเลย ผมเอากลับไปให้น้อง สาวกิน”

สีหน้าของไอรอนเปลี่ยนไป เธอแกล้งทำเป็นไม่พอใจ พร้อม ยื่นมือหยิกแก้มของเขา “ไม่พูดความจริงไม่ได้หรือยังไง? ให้พี่ สาวคนนี้ได้ดีใจหน่อย?”

หลินซีเฉินทำหน้าจริงจัง “หม่ามีผมบอกแล้วว่าห้ามพูดโกหก ครับ”

ไอรอนซื้ออย่างเย็นชา “หม่ามีของนายยังบอกด้วยว่านาย ไม่ใช่เด็กดี”

“หม่ามี้ผมไม่มีทางพูดแบบนี้หรอก”หลินซีเฉินสวนกลับ
“ไม่เชื่อ นายลองไปถามหม่ามีของนายดูก็ได้?”ไอรอนแกล้ง กระตุ้นเขา

ตอนนี้หลินซินเหยียนกำลังประชุมอยู่ ถ้าเขาไปก็เท่ากับไป

รบกวน โดยไม่ต้องสงสัยเลย

หลินซีเฉินไถลลงมาจากโซฟา “ผมไม่เชื่อน้าหรอก”

พูดจบเขาก็ได้วิ่งออกไป

หลินซินเหยียนประชุมเสร็จ และกำลังเดินออกมาจากห้อง ประชุมพอดี หลินซีเฉินวิ่งมาหาเธอ”หม่ามี

หลินซินเหยียนหยุดฝีเท้าลง เจ้าตัวแสบก็ได้พุ่งชนมาที่ขาอ่อน เธออยู่ดี เธอโน้มตัวลูบศีรษะของลูกชาย “อย่าวิ่งเร็วขนาดนี้

หลินซีเฉินพยักหน้าอย่างเชื่อฟังโอเคครับ

“ลูกอยากกินอะไรครับ หม่ามีพาไปกิน” หลินซินเหยียนดูเวลา นี่ก็เที่ยงแล้ว

“ผมกินจนอิ่มแล้วครับ”หลินซีเฉินเอามือของหลินซินเหยียน ให้เธอจับพุงตัวเอง”หม่ามีดูสิครับ ท้องป่องออกมาแล้ว”

“ท้องเหรอ? “ไอรอนยืนอยู่ข้างหลังเขาพร้อมมือกอดอก

หลินซีเฉินหันมามองเธอ พร้อมตอกกลับเธอคำนึง “คุณน้า ท้อง อ้อไม่ใช่ น้าอยากท้องก็ท้องไม่ได้หรอก เพราะไม่มีหนุ่มๆ คนไหนชอบน้า”

ไอรอนวิ่งมาหาเขา “หลินซีเฉิน!”
หลินซีเฉินหลบเข้าไปในอ้อมอกของหลินซินเหยียน หม่า รับ

ช่วยผมครับ น้าไอรอนสูญเสียการควบคุมอีกแล้วครับ หลินซินเหยียนอุ้มลูกชายขึ้นมาอย่างจนปัญญา สองคนนี้เจอ

หน้ากันทีไรก็เถียงกันทุกทีเลย

เธอจนปัญญาจริงๆ

“พี่คนสวย ขณะที่ไอรอนกำลังจะหยิกหูของเขา หลินซีเฉินรีบ เปลี่ยนคำพูดอย่างไหวตัวทัน

เดิมทีไอรอนคือจะหยิกหูของเขา สุดท้ายได้เปลี่ยนมาขยี้ผม ของเขา ถึงนายจะไหวตัวไว ครั้งหน้าฉันก็จะไม่ยั้งมือไว้ไมตรี หรอกนะ”

“แหะๆ”หลินซีเฉินดีใจสุดๆที่รอดมาได้อีกหน

“พี่หลิน นี่เป็นลูกค้าที่มาจากประเทศZ ชุดแต่งงานที่สั่งทำ ใน นี้ได้บอกความต้องการไว้ส่วนหนึ่ง พี่ลองดูค่ะ”หลินซินเหยียนยื่น มือรับแฟ้มเอกสารมาลูกค้าจะเอาเมื่อไหร่?”

“อีกครึ่งเดือนค่ะ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า”โอเค พี่รู้แล้ว”

หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จ หลินซินเหยียนเข้าสู่โหมดทำงาน ส่วนหลินซีเฉินก็ได้เล่นเกมส์ตัวเลขรออยู่ข้างๆ

แต่ว่าด่านที่ยากที่สุดก็ทำอะไรเขาไม่ได้เลย เล่นไปสักพักเขาก็ เล่นเบื่อแล้ว
เลยนอนหลับอยู่บนโซฟา

หลินซินเหยียนได้เลิกงานก่อนกำหนด อุ้มลูกชายขึ้น “หม่ามี้”หลินซินเหยียนเพิ่งอุ้มเขาขึ้นมา เขาก็ตื่นแล้ว

จะเอาของอร่อยกลับไปให้น้องสาวกิน

หลินซินเหยียนยิ้ม”เป็นพี่ชายแสนดีจริงๆ หลินเฉินขยี้ตา และพูดอย่างภาคภูมิใจ มันแน่นอนอยู่แล้ว

ครับ”

“เราเนี่ยนะ” หลินซินเหยียนเอาหน้าผากชนหน้าผากลูกชาย

เบาๆ

เดินออกมาจากLEO จากนั้นได้อุ้มเขาขึ้นรถ

ตอนที่ขับรถมาถึงบ้าน เธอถึงพบว่าได้ลืมเอกสารที่ฉินยาเอา ให้เธอ เธอยังไม่ได้ดูเนื้อหาของด้านในเลย

เธอส่งลูกชายเข้าไปในบ้าน หลินลุยซีเห็นพี่ชายกลับมา ก็ได้ วิ่งมาด้วยความตื่นเต้น หลินซีเฉินยกของอร่อย ในมือขึ้นพร้อม พูดอย่างภาคภูมิใจ ดูซิ พี่เอาของอร่อยอะไรมาให้เธอบ้าง

คราวนี้หลินลุยซ์ได้กลายร่างมาเป็นคนตะกละ เห็นของกินของ หลินซีเฉินแล้วน้ำลายจะไหลลงมาอยู่แล้ว “พี่ หนูจะกิน

หลินเฉินเดินมาที่หน้าโซฟา”มานี่”

เจ้าตัวแสบทั้งสองนอนแบ่งของกินอยู่บนโซฟา หลินซินเหยี ยนไม่ได้เข้าไป เธอได้เรียกจวงจื่อจิ่นทีนึง “แม่คะ หนูลืมของไว้ที่ร้าน หนูกลับไปเอาเอกสารที่ร้านแป๊บนึงนะ” “โอเค ต้องกลับมาก่อนอาหารเย็นนะ” จวงจื่อจิ่นกำชับ

“โอเคค่ะ”

หลินซินเหยียนถือกระเป๋าไว้ และปิดประตูห้อง

เธอนั่งเข้าไปในรถ สตาร์ทรถแล้วขับรถไปที่ร้าน พอเอาของ เสร็จก็รีบกลับบ้านอีก ตอนที่เธอจอดรถเสร็จเตรียมตัวเข้าบ้าน เห็นหน้าประตูมีรถอีกคันจอดลงมา ค่อนข้างคุ้นเคย เป็นรถคัน เมื่อเช้า

เธอขมวดคิ้ว กวนจิ้งมาทำอะไรอีก?

คืนนี้เธอเตรียมจะปรึกษาเรื่องเปลี่ยนที่อยู่ใหม่กับจวงจื่อจีนพ

อดี

เขากลับมาก่อกวนเธออีก

หลินชินเหยียนอดสีหน้าเคร่งขรึมไม่ได้

เปิดประตูออก หลินซินเหยียนเตรียมคำพูดที่จะเค้นถามไว้ เรียบร้อยแล้ว แต่แล้วคนที่ลงมากลับไม่ใช่กวนจิ้ง แต่เป็นจงจิ่ง ห้าว

เสื้อผ้าบนตัวเขายับยู่ยี่ สีหน้าแววตาเหนื่อยล้า ดูแล้วค่อนข้าง อิดโรย

พระอาทิตย์กำลังตกดินพอดี ต่างก็ปกคลุมอยู่ท่ามกลางแสงสี เหลืองอ่อนๆ
หลินซินเหยียนควบคุมอาการใจสั่นไว้ และพูดอย่างเย็นชา”คุณมาทําไม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ