บทที่62 หัวใจยังเต้นอยู่

จงฉีเฟิงกลับมานั่งที่โซฟา และเรียกลุงเฟิงมานายไปตรวจ สอบหน่อย เขาไปต่างประเทศครั้งนี้ไปเจอเรื่องอะไรมาหรือ เปล่า”

ถอนหมั้นอย่างไม่มีเหตุผล ที่ทำให้เขาไม่คิดมากไม่ได้

ซิ่วกุมมือของจงเพิ่งไว้และพูดอย่างกังวล คุณตรวจสอบ เขา ถ้าเขารู้เข้าจะต้องโกรธแน่นอน เดิมทีความสัมพันธ์ของเขา กับพวกเราก็ตึงเครียดกันอยู่แล้ว หรือไม่ คุณลองคุยกับเขาดูอีก ทีมั้ยคะ”

ลุงเพิ่งก็คล้อยตาม “ก็นั่นน่ะสิครับ นิสัยของคุณชาย คุณท่านก็ รู้ดีนี่ครับ”

สีหน้าของจงเพิ่งตึงเครียด เขาพูดอย่างเย็นชา “นิสัยอย่าง เขา จะสามารถคุยกับเขาดีๆเหรอ?”

เขาฟื้นฟูสีหน้า แต่ท่าที่กลับหนักแน่น อย่างอื่นผมตามใจเขา ได้หมด แต่ครั้งนี้ไม่ได้

นี่เกี่ยวพันถึงอนาคตของตระกูลจง

ยู่ซิ่วยังอยากพูดเกลี้ยกล่อม กลับถูกจงฉีเฟิงพูดขัดจังหวะเสีย ก่อน อย่าเกลี้ยกล่อมผมอีกเลย เรื่องนี้ผมตัดสินใจขั้นเด็ดขาด แล้ว”
เขาเงยหน้ามองไปที่ลุงเพิ่งไปเถอะ”

“เอ่อ—”ลุงเพิ่งมองไปทางซิ่วอย่างลังเล

ยู่ซิ่วถอนหายใจทีนึง”แล้วแต่เขาเถอะ นิสัยเหมือนกันทั้งสอง พ่อลูก ใครก็เกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จ

ลุงเพิ่งได้แต่ทำตามคำสั่งของจงเฟิง

จงจิ่งห้าวที่เพิ่งออกจากคฤหาสน์ก็ถูกเหอรุ่ยหลินขวางทางไว้ “อะห้าว—”

จงจิ่งห้าวทําเป็นมองไม่เห็น ได้เดินผ่านเธอไปขึ้นรถ

เหอรุ่ยหลินตามมากระชากแขนของเขาไว้”ฉันติดตามอยู่ข้าง กายคุณมานานหลายปี ฉันทำผิดแค่ครั้งเดียว คุณก็ลงโทษฉัน ถึงขั้นนี้เลยเหรอคะ?”

จงจึงห้าวหยุดฝีเท้าลง ท่าทางของเขาฉับพลันเกินไป เหอย หลินไม่ทันหยุดฝีเท้าได้ชนเข้าอย่างจัง

เธอเงยหน้าขึ้น มองใบหน้าที่ทำให้เธอหลงใหลมานาน พร้อม

มองอย่างเคลิบเคลิ้ม

จงจิ่งห้าวมองผู้หญิงที่ติดตามอยู่ข้างกายเขามานาน เขาก็เคย คิดเหมือนกันว่าถึงแม้ผู้หญิงคนนี้มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่ได้บริสุทธิ์ เหมือนภายนอก แต่เธอได้มอบกายให้กับเขา

ไม่ว่าจะด้วยเหตุหรือผล เขาล้วนต้องรับผิดชอบ

ถึงไม่มีความรัก ก็มีความรับผิดชอบอยู่
แต่นาทีที่เห็นหลินซินเหยียน เขาพบว่าหัวใจที่เดิมที่สงบของ ตนเอง ยังมีอารมณ์หวั่นไหวอยู่ ยังสามารถเปลี่ยนมาเร่าร้อนเพ ราะคนๆนึง และหัวใจยังเต้นอยู่

เขาไม่รู้ว่านั่นคืออะไร

เขารู้แค่ว่า ถ้าเขาแต่งงาน ต่อไปจะต้องเสียใจแน่นอน

จงจิ่งห้าวยื่นมือจับแก้มของเธอ และพูดอย่างอ่อนโยน คุณทำ ผิดแค่ครั้งเดียวจริงเหรอ?”

มีอยู่หลายครั้งที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ยอมไปสืบสาวราว เรื่อง

แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้เลยสักนิด

เหอรุ่ยหลินอึ้ง เขา เขารู้อะไรบ้าง? พอนึกดูดีๆนี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว เขาไม่รู้หรอก อีกอย่างตอน นี้ยังมีพี่ชายคอยช่วยเหลือเธออยู่ เขาไม่มีทางพบเห็นอะไรหรอก

ถ้าเขาโกรธเธอ กล่าวโทษเธอ บางทีเรื่องยังมีทางหนีทีไล่ แต่เขาสงบนิ่งขนาดนี้

ยิ่งสงบนิ่ง ยิ่งได้พิสูจน์ว่าเขาตัดสินใจขั้นเด็ดขาดแล้ว

เหอรุ่ยหลินกระวนกระวายใจจะแย่อยู่แล้ว ดึงแขนของจงจิ่ง ห้าวไว้แน่น อะห้าว ฉันรักคุณ นานขนาดนี้แล้ว คุณยังไม่รู้ใจฉัน เหรอคะ?”

“แต่ว่า ผมไม่ได้รักคุณ”ระหว่างที่พูด จงจึงห้าวได้หัวเราะเยาะตนเองทีนึง

หัวเราะเยาะเขา

เหอรุ่ยหลินส่ายหัวสุดฤทธิ์ ตะคอกราวกับใกล้จะควบคุมไม่ ได้ไม่จริง ไม่จริง คุณรักฉัน คุณดีกับฉัน

“นั่นไม่ใช่ความรัก!”เป็นแค่ความรับผิดชอบของคืนนั้นเฉยๆ

เขาฝืนใจให้ตนเองรักเธอ แต่ผ่านมานานหลายปี เขาก็ยังไม่ สามารถปันใจให้เธอได้อีกเช่นเคย

“สิ่งที่ติดค้างคุณ ผมจะชดเชยให้แน่นอน แต่จะไม่ใช้งาน แต่งงานมาชดเชยเด็ดขาด” เขาปัดมือของเหอรุ่ยหลินทิ้ง เห็นได้ ชัดว่าไม่อยากคุยเรื่องนี้อีก

แต่เหอรุ่ยหลินไม่ยอมปล่อยมือฉันไม่ต้องการชดเชย ฉัน ต้องการแค่คุณเท่านั้น”

เธอไม่อยากยอมรับ แต่ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าจงจึงห้าวมี

ใจให้หลินซินเหยียนจริงๆแล้ว

ไม่งั้นก็ไม่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนหลังจากที่ได้เจอหน้าหลิน ซินเหยียนหรอก

ท่าทีเฉียบขาดปานนี้

เธอตวาดอยู่ในใจ ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่ถูกรถชนตายให้รู้ แล้วรู้รอดกันไปเลย

“ผู้หญิงคนนั้น มีดีอะไรกันแน่? ตอนที่เธอแต่งงานกับคุณ ก็มีผู้ชาย…….

“พูดพอหรือยัง? จงจิ้งห้าวพูดขัดจังหวะเธอกลับไปสงบสติ

อารมณ์ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน” ตอนนี้เขาไม่อยากพูดมาก

กับเธอแม้แต่ค่าเดียว

“อะห้าว อะห้าว——”

เหอรุ่ยหลินร้องไห้จนแทบจะขาดใจ จงจึงห้าวไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจ คนขับได้เปิดประตูรอเขาไว้ แล้ว เขา โน้มตัวนั่งเข้าไปในรถ

คนขับถามว่าไปไหน

เขานวดระหว่างคิ้ว และพูดอย่างเรียบเฉยไปบริษัท”

ประเทศA

หลังจากได้เจอจงจิ้งห้าว สภาพจิตใจของหลินซินเหยียน ตึงเครียดอยู่ตลอดเวลา ตอนทานข้าวไม่ระวังได้ทำถ้วยตกหล่น

จวงจื่อจีนมองหน้าลูกสาวและพูดอย่างเป็นห่วง เกิดอะไรขึ้น กับเรื่องงานเหรอลูก? ตั้งแต่กลับมาลูกก็ใจลอยตลอดเลย หลาย ปีมานี้ลูกไม่เคยหยุดพักเลย หรือไม่พักผ่อนหน่อยมั้ย

หลินซีเฉินมองหม่ามีอย่างไม่ทิ้งร่องรอย เธอเป็นแบบนี้ จะ ต้องเป็นเพราะไอ้สารเลวนั่นแน่ๆเลย

แค่นึกถึงหน้าตาที่เขารังแกหม่าม หลินซีเฉินก็กัดฟันด้วย ความโกรธเคือง มือทั้งสองตะเกียบไว้แน่น
แทบอยากจะอัดไอ้สารเลวนั้นให้น่วมไปเลย

หลินซินเหยียนดึงสติกลับมา เพื่อไม่ให้จวงจื่อขึ้นเป็นห่วง เธอ ได้พูดโกหก ไม่มีอะไรค่ะ คง……. ดีๆ ไม่เป็นไรค่ะ” คงจะเพราะเมื่อคืนไม่ได้พักผ่อน

หลินเฉินดีบผักให้หลินซินเหยียน “หม่าม หม่ามีกินเยอะๆนะ

ครับ”

เห็นลูกชายรู้เดียงสาขนาดนี้ หลินซินเหยียนยิ้มอย่างชื่นใจ พร้อมยื่นมือขยี้ผมของเขา”ลูกควรจะกินเยอะๆหน่อย ร่างกาย กำลังอยู่ในช่วงเจริญเติบโตอยู่

เธอตักซุปซี่โครงหมูให้ลูกชายถ้วยนึ่ง

หลินลุยซีไม่พอใจ มองหลินซินเหยียนแล้วทำหน้ามุ่ย หม่ามี ล่าเอียง รักพี่ชายคนเดียว ไม่รักหนูเลย”

จวงจื่อถิ่นที่อยู่ข้างๆ ยิ้มอ่อนๆ เด็กคนนี้นี่ตัวกะเปียกเดียว แต่ แต่เถียงคําไม่ตกฟากเลย”

หลินซีเฉินยกน้ำซุปของตนเองให้น้องสาว” ให้เธอ โอเคยัง

หลินลุยซีกล่อมง่ายแถมยังไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น เห็นพี่ชายยกน้ำ ซุปให้ตนเอง ก็ได้ยิ้มแฉ่ง

พอทานข้าวเสร็จ หลินซินเหยียนไปล้างจาน จวงจื่อจิ๋นได้ไป อาบน้ำให้หลินลุยซี

ส่วนหลินซีเฉินได้เอาแท็บเล็ตของตัวเองออกมา นึกถึงตอนที่ให้ปากคำอยู่ในสถานีตำรวจ ผู้ชายคนนั้นบอกว่าตัวเองชื่อจงจึง ห้าว เขาพยายามลองเสิร์ชชื่อนี้ในBaidu

ไม่นาน ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับจงจึงห้าวก็เด้งออกมา

ประเทศZ คนเมือง ประธานบริษัทว่านเยวกรุ๊ป สูง185cm น้ำหนัก 65kg ปีนี้อายุ 32 ปี

ตอนที่อายุ22ปี ได้รับช่วงต่อจากบริษัทว่านเยวกรุ๊ป ดำรง ตำแหน่งประธานของบริษัท

ในช่วงระหว่างนี้ เขาเคยติดโพลมหาเศรษฐีที่รวยอันดับต้นๆ ของประเทศอยู่หลายครั้ง เป็นมหาเศรษฐีที่ยังหนุ่มที่สุดใน ประเทศ

สถานะ โสด

แค่เคยยอมรับสถานะของแฟนสาวคนนึง เหอรุ่ยหลิน

หลินซีเฉินแบะปาก คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้หมอนี่จะรวยขนาดนี้

คนรวยก็จะสามารถทำอะไรได้ตามใจชอบงั้นเหรอ?

คนรวยก็จะสามารถรังแกหม่ามีของเขางั้นเหรอ?

เขากำหมัดไว้แน่น สาบานว่าจะต้องสั่งสอนผู้ชายที่น่ารังเกียจ คนนั้นให้ได้

เขาวางแท็บเล็ตลง และยื่นมือไปหยิบมือถือเตรียมโทรหาครู ของตนเอง ในเวลานี้เอง หลินซินเหยียนได้ออกมาจากห้องครัว เห็นลูกชายตัวเองจะโทรศัพท์จึงได้ถามว่า“ดึกป่านนี้แล้ว ลูกไม่อาบน้ำเข้านอน จะโทรหา ใครครับ?”

หลินซีเฉิน โกหกไม่เป็น โกหกทีไรหน้าก็จะแดงทุกที ทีนี้ไม่รู้แล้วว่าจะตอบยังไง

หลินซินเหยียนเห็นว่าผิดสังเกต จึงได้เดินมาดูเขา แต่กลับเห็น แท็บเล็ตบนโซฟา โดยไม่ได้ตั้งใจ ในแท็บเล็ตคือข้อมูลของจงจึง ห้าว

เธอขมวดคิ้วแน่น

หลินซีเฉันอยากซ่อนแต่ไม่ทันแล้ว ได้แต่ทนดูหลินซินเหยียน หยิบขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉย

หลินซินเหยียนมองหน้าลูกชาย “ทำไมถึงทำแบบนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ