บทที่521 ผู้หญิงกับผู้ชายมันไม่เหมือนกัน

หลินซินเหยียนนึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ ต่อหน้าธารกำนัลจะ สามารถพูดประเด็นที่เป็นส่วนตัวอย่างนี้ออกมาได้

เกิดความรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาชั่วขณะ ไม่รู้ว่าจะตอบเธอกลับ ไปยังไง

หญิงสาวเห็นหลินซินเหยียนหน้าแดงและยังดูอึดอัดออกมา เล็กน้อย จึงได้ยิ้มออกมา “แต่งงานกันมาแล้ว นั่นมันก็แค่คนที่ ผ่านมา ไม่มีอะไรให้น่าอาย เธอพูดออกมาเถอะ?”

หลินซินเหยียนยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ได้พูดออกมาต่อ

แต่หญิงสาวก็เหมือนจะไม่คิดจะหยุดเลย “เธอน่ะ ยังอายุน้อย จะต้องไม่รู้วิธีคิดในเรื่องนี้อย่างแน่นอน

หญิงสาวประชิดเข้ามาอีกครั้ง แม้แต่ “แพทย์ฝึกหัด” ที่อยู่ ด้านหลังหลินซินเหยียนเองก็หดตัวลงด้วยเหมือนกัน อยาก สํารวจดูว่าการคลอดลูกมันมีผลกระทบต่อผู้หญิงมากเท่าไหร่กัน แน่

เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดถึงประเด็นนี้มาก่อนเลย คิดว่าเรื่องท้อง เรื่องคลอดลูกเป็นเรื่องธรรมชาติมาก

เมื่อก่อนหน้านี้หนังสือนั้นที่เขาซื้อมา บอกแค่ขั้นตอนการตั้ง ครรภ์ และก็ไม่ได้บอกด้วยว่าการคลอดลูกของผู้หญิงจะทำร้าย ต่อร่างกายผู้หญิงยังไง
“ฉันขอบอกเธอเลยนะว่าเพื่อนฉันคนนึงตอนที่เธอลูกชายของ เธอนั้น เมื่อตอนนั้นลูกชายของเธอตัวโตเกินไป คลอดออกมาไม่ ได้ ตอนที่ได้ยินเธอบอกว่าคลอด ต้องผ่าเสียลึกมาก ตอนที่เย็บ เข้าด้วยกันก็ไม่ได้ฉีดยาชา ฉันไม่เคยเจอมาก่อน แค่ฟังฉันก็กลัว จนอกสั่นขวัญแขวนไปหมดแล้ว” ตอนที่หญิงสาวพูด เหมือนกับ ตัวเองได้ประสบกับความเจ็บปวดมาเองก็ไม่ปาน ใบหน้าหล เกร็งไปหมด

หลินซินเหยียนเคยคลอดลูกมาก่อน แต่เคยได้ยินมาว่าทารก ที่ตัวใหญ่เกินไปบางคนจะคลอดออกมาไม่ได้ ก็จะต้องใช้วิธีการ แบบนี้ แต่เธอไม่เคยมาก่อน

เมื่อตอนนั้นอาการของเธอไม่ใช่ว่าจะดีนัก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่า สารอาหารหล่อเลี้ยงไม่ทันหรือเปล่าลูกทั้งสองคนถึงเล็กมาก

“เธอลองคิดดูผู้หญิงในตรงจุดนั้นมันใหญ่นิดหน่อยเท่านั้นเอง จู่ๆก็มาอ้าออก ถึงแม้ว่าในตอนหลังมันจะฟื้นฟูกลับมาได้ แต่มัน ก็ไม่มีทางจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันแนะนำให้เธอผ่าคลอด ด้วย เพื่อสามีของเธอแล้ว ต้องผ่าคลอดด้วยเหมือนกัน” ท่าทาง เข้าอกเข้าใจดีของหญิงสาว ทั้งยังพูดออกมาได้อย่างน่าเชื่อถือ จริงใจสุดๆ

หลินซินเหยียนเพียงแค่ยิ้มออกมาตามมารยาท ถึงแม้ว่า ประเด็นมันจะเกินไปหน่อย แต่ใจของเธอก็ไม่ได้เลวร้าย ก็เลยไม่ กล้าที่จะพูดอะไรอื่นออกไป

“เธออย่าพูดเลย ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้นเอง ผู้หญิงกับผู้ชายไม่เหมือนกัน พวกผู้ชายไม่จําเป็นต้องคลอดลูก พูดให้แก่ หน่อยก็คืออะไรนั่นของพวกเขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนไปด้วยเหมือนกัน พวกเราไม่เหมือนกัน เดิมที่เป็นสามีภรรยากันไปนาน ก็จะหย่อน คล้อยไปอยู่แล้ว ยิ่งบวกกับคลอดลูกด้วยแล้ว เฮ้อ ฉันคิดแค่ว่าผู้ หญิงน่าเศร้าเกินไป เจอผู้ชายที่มีจิตใจดีก็ดีอยู่หรอก แต่คนที่ ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี เสี่ยงชีวิตคลอดลูกให้เขา เขาก็ยังจะ หย่ากับเธออีก”

ความรู้สึกอินของหญิงสาวเหมือนจะเยอะไปบ้างนิดหน่อย มี ท่าทีที่ไม่ได้มีความรู้สึกปลอดภัยนัก แต่หลินซินเหยียนก็เข้าใจ ช่วงที่ผู้หญิงกำลังท้องมักจะไวต่อความรู้สึกกันอยู่แล้ว

คงจะเป็นเพราะสามีของเธอยังเกินไป ความเป็นห่วงที่มีต่อ เธอก็ไม่มากพอ เธอถึงได้เกิดความรู้สึกที่รุนแรงขนาดนี้ได้

“อย่าคิดมากเลย” หลินซินเหยียนเอ่ยปลอบใจเธอออกไป

หญิงสาวเห็นหลินซินเหยียนมีท่าทางไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด ก็ ไม่เข้าใจเลยเป็นอย่างมาก “เธอจะทำเป็นไม่ใส่ใจไม่ได้เลยนะ รอจนสุดท้ายแล้วเธอไม่ได้อะไรเลยสักอย่างเธอก็จะรู้ข้างตัวฉัน เองก็มีกรณีตัวอย่างจำพวกนี้เยอะมาก สิ่งที่ฉันเพิ่งจะบอกกับเธอ ไป เพื่อนของฉันคนนั้น ผ่าช่องคลอด เธอก็กำลังทะเลาะจะหย่า กับสามีของเธออยู่เลยน่ะ”

หลินซินเหยียนมองดูหญิงสาว ไม่ได้พูดอะไรออกมา บางที ผลกระทบเชิงลบจากรอบตัวเธออาจจะเยอะเกินไป เธอถึงได้มี ความคิดอย่างนี้
หลินซินเหยียนทอดถอนหายใจออกมา คิดว่าผู้ชายนั้นถ้ารักผู้ หญิงคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง ก็ควรจะต้องเข้าใจ เพราะถึงยังไงก็เพื่อคลอดลูกให้กับเขา

อิงจากคำพูดของผู้หญิงคนนี้มา ผู้ชายที่เจอไม่มีความรู้สึกผิด ชอบชั่วดี ไปถนอมรักษายังไง สุดท้ายแล้วก็เปลี่ยนใจไปอยู่ดี

เดิมทีความรู้สึกเธอก็ดีมากอยู่ และก็พยายามรักษาอารมณ์ที่ มีความสุขเอาไว้เต็มที่แล้ว ได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนี้แล้ว อารมณ์ก็ได้เปลี่ยนมาหดหู่ใจขึ้นมา

ไม่ใช่เพราะกลัวว่าตัวเองคลอดลูกแล้วร่างกายจะมีการ เปลี่ยนแปลงไป เขาจะรังเกียจหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าชีวิตนี้ของผู้ หญิงอันที่จริงมันไม่ง่ายเลย เจอผู้ชายที่ดีได้รับความทุกข์ทรมาน สักนิดหน่อย ขอเพียงแค่เขาเข้าใจคุณเอาใจคุณมันก็คุ้มค่าแล้ว ถ้าไม่เจอผู้ชายที่ดี เผชิญกับความยากลำบาก ก็จะจบไม่สวยเอา มากๆ

เธอตบมือหญิงสาวไปเบาๆพร้อมกับเอ่ยปลอบโยนออกไป “ช่วงที่ท้องจะต้องรักษาอารมณ์ความรู้สึกดีๆเอาไว้อย่างนี้แล้ว มันถึงจะดีต่อครรภ์ของเธอ”

คิดๆไปถึงเมื่อก่อน เธอเคยได้ยินคนแก่ท่านหนึ่งบอกว่าผู้หญิง แต่ก่อนเข้าห้องคลอดต่างก็ต้องย้อนกลับมาดูรองเท้าของตัวเอง กันทั้งนั้น คิดกันว่าตัวเองจะสามารถที่จะได้สวมไปแบบมีชีวิตอีก ได้หรือเปล่า

เมื่อก่อนไม่มีปัจจัยทางการรักษา ตอนนี้ปัจจัยในการรักษาดีข็นแล้ว การเสียชีวิตของคนที่ให้กำเนิดบุตรลดน้อยลง ทารกที่ คลอดออกมาแล้วปัญญาอ่อนพิการเองก็น้อยมากเช่นกัน

เธอคิดว่าความรักของแม่มันมีมาโดยธรรมชาติ ผู้หญิงถ้าเกิด ท้องก็จะรักลูกที่อยู่ในครรภ์มาก ไม่ว่าเธอจะรักผู้ชายที่ทำให้ ท้องคนนั้นมากหรือเปล่า แต่เธอจะต้องรักเด็กคนนั้นอย่าง แน่นอน

ก็เหมือนกับคำโบราณประโยคนั้นที่ว่าเด็กเป็นชิ้นเนื้อที่ออก มาจากร่างของมารดา เคยเป็นเลือดเนื้อที่เชื่อมต่อกันมาก่อน เป็นญาติทางสายเลือดที่มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากที่สุด

ในเวลานี้ผู้หญิงที่เรียกเอาไว้ เธอถือใบตรวจเอาไว้พร้อมกับ พยุงท้องลุกขึ้นมา เธอหันมามองหลินซินเหยียนแวบนึง “ขอบคุณ ฉันจะรักษาอารมณ์ที่ดีเอาไว้

หลินซินเหยียนยิ้มกลับไปให้เธอ เห็นหญิงสาวเดินไปยังช่อง เจาะเลือดเพียงลำพังคนเดียว ก็เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้เป็นทุกข์ เป็นร้อนนัก

คงจะเป็นเพราะว่าท้องอยู่เพียงลำพังมันลำบากเกินไป ก็เลย ถึงได้คิดฟุ้งซ่านขึ้นมา

เธอก้มหน้าลงมองท้องของตัวเอง ตอนนี้มันได้นูนออกมาแล้ว อีกทั้งยังเริ่มมีการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์แล้ว ถึงแม้ว่าจะ มีการเคลื่อนไหวที่เบามาก แต่เธอก็รู้สึกได้ สายตาของเธอ เปลี่ยนมาเป็นอ่อนโยนออกมา ลอบคิดเงียบๆอยู่ในใจว่าไม่รู้ เหมือนกันว่าพ่อของลูกเขาจะคิดถึงลูกหรือเปล่า
ในตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน กำลังทำอะไรอยู่ จะลืมเธอกับลูกไปแล้วหรือเปล่า?

ทันใดนั้นเองก็หลุดหัวเราะออกมา คิดว่าตัวเองถูกผู้หญิงคน นั้นซักน่าความคิดให้เบี่ยงเบนออกไปและก็ได้เปลี่ยนมาจน คิดมากเกินควรไปเสียแล้ว

เธอตกอยู่ในความคิดตัวเอง ไม่ได้สังเกตเลยว่า “แพทย์ ฝึกหัด ที่อยู่ด้านหลังเธอกำลังมองท้องของเธออย่างไม่ละ สายตา

เขาอดกลั้นเอาไว้จึงไม่ได้พุ่งตัวเข้าไป ประกบลงไปบนหลังมือ ของเธอร่วมกันพยุงลูกในท้องของเธอไปด้วยกัน

ผ่านไปได้สักพักก็มาถึงคิวหลินซินเหยียน เธอใช้มือข้างหนึ่ง ยันเก้าอี้เอาไว้พยุงตัวลุกยืนขึ้น ท้องไม่ได้ใหญ่อะไรนัก ก็เลยไม่ ได้กินแรงอะไร

เธอเดินไปยังช่องเจาะเลือด นั่งไปบนเก้าอี้ทรงสูง ยื่นแขนออก ไป ด้วยผิวที่ผอมบางและทั้งขาวของเธอเส้นเลือดเลยหาได้ง่าย มาก แต่การเจาะเลือดนั้นเส้นเลือดใหญ่ล้วนแล้วจะอยู่บนแขนทั้ง นั้น ดังนั้นแล้วจึงต้องใช้สายยางรัดแขนเอาไว้ เพื่อให้เส้นเลือด ปรากฏออกมา หลังจากที่ใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดไปที่ท่อน แขนของเธอแล้ว คุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาเตรียมที่จะแทงเข้ามา

ในผิวของเธอ

“แพทย์ฝึกหัด” ที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอกลัวว่าเธอจะเจ็บ ไปดู ใบหน้าของเธอ บนใบหน้าของเธอไม่ได้มีสีหน้ากลัวเจ็บออกมาแต่เขาสังเกตเห็นว่ามืออีกข้างนึงของเธอที่ห้อยอยู่ข้างๆ ตัว มันกลับกำหมัดแน่น รู้ได้เลยว่าตอนนี้เธอเองก็กังวลด้วยเหมือน กัน

เขาแทบจะเข้าไปกุมมือเธอเอาไว้อย่างไม่ต้องคิดเลย อยากจะ ให้เขาสามารถได้อยู่ข้างๆเธอ ให้ความรู้สึกสบายใจแก่เธอไป ในยามที่เธอต้องเผชิญกับความเจ็บปวด