บทที่489 เป็นคนใหม่

เมืองC ณ ตอนนี้

หลินซินเหยียนที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะหิวน้ำลุกขึ้นมาในน้ำ ดื่มเสร็จแล้วก็กลับขึ้นเตียงไปแต่ทว่าเธอจะนอนอย่างไรก็นอนไม่ หลับ งั้นก็ถือโอกาสลุกขึ้นมา หยิบหนังสือเล่มหนึ่งแล้วนั่งอ่าน บนเตียง

เธอนอนในห้องคนเดียว เด็กสองคนนอนอีกห้องจะไปหา กลัวจะรบกวนจะทำให้ตื่น ที่นี่ที่เธออยู่ไม่ได้เป็นบ้านเดี่ยว แต่ เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีสภาพแวดล้อมและสิ่งอำนวยความสะดวกที่ ดี อีกอย่างยังเงียบสงบ หนึ่งลิฟต์ก็เป็นหนึ่งห้อง พื้นที่ใช้สอย ไม่ถือว่าใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก หนึ่งร้อยหกสิบตาราง สี่ห้องนอนสอง ห้องน้ำหนึ่งห้องครัวหนึ่งห้องรับแขก

ฉันยากลับมาก็อยู่กับเธอที่นี่ เธอขอร้องฉินยาให้อยู่ที่นี่ แต่ ก่อนฉินยาได้รับความเจ็บปวด อยู่ที่นี่คนเยอะ จะช่วยให้เธอไม่ ต้องคิดมากอยู่คนเดียว ห้องสี่ห้องเพียงพอสำหรับพวกเขาอยู่ พอดี

ห้องของเธออยู่ติดกับด้านขวาของหน้าต่าง วางชั้นหนังสือ หนึ่งอัน บนชั้นนั้นวางเต็มไปด้วยหนังสือ ไม่ได้เกี่ยวกับการ ออกแบบเสื้อผ้าหรือเครื่องประดับ หากแต่เกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ประเทศZ ในฐานะที่เป็นประเทศใหญ่ที่มี ประวัติศาสตร์มาห้าพันปี มรดกที่บรรพบุรุษของประเทศหลงเหลือไว้ให้นั้นช่างกว้างใหญ่ไพศาลและลึกซึ้ง

บนชั้นหนังสือนี้ยังมีบางส่วนที่เกี่ยวกับการเย็บปักถักร้อย

เฉพาะงานปักนั้นมีหลายแบบ งานฝีมือ งานปักเม็ด งานปัก ทอง งานปักสองด้าน แต่ก่อนเธอเคยสนใจ แต่ไม่ได้ศึกษาอย่าง ลึกซึ้ง ตอนนี้พอมีโอกาสได้ศึกษาก็พบว่าแท้จริงแล้วมันช่างสวย งามจริงๆ

พิเศษสุดเลยคือวัฒนธรรมดั้งเดิมของประเทศ สัญลักษณ์สี แดงสด ความหมายก็ดีมาก

เธอเห็นบทความหนึ่งเกี่ยวกับการแต่งงานในสมัยโบราณอยู่ ในชั้นหนังสือ เธอหลงใหลชุดแต่งงานที่อยู่ในนั้น

ปัจจุบันนี้บนโลกนี้นิยมชุดแต่งงานที่เป็นที่นิยม หนุ่มสาวส่วน มากก็เลือกชุดแต่งงานแบบนั้น

สีขาวแบบไร้ที่ติ สื่อถึงความรักที่บริสุทธิ์ของทั้งคู่

แต่ที่จริงนี่ไม่ใช่ความหมายแรก แต่เป็นคำอธิบายของคนรุ่น หลังๆ เป็นการสืบสานที่มาของชุดแต่งงานในสมัยโรมัน เพราะ ในตอนนั้น สีขาวหมายถึงความสุข ง่ายๆแบบนี้ ก็เหมือนสี ประเทศฉันนั้นคือสีแดงที่หมายถึงความสุขเป็นเหตุผลแบบ เดียวกัน

ในสายตา หลินซินเหยียนคิดว่าสีแดงนั้นสามารถสะท้อน ความสุขและความครึกครื้นได้ดี

สีแดง เต็มไปด้วยความอบอุ่น งดงามดุจไฟ ลุ่มลึกและร้อนแรง ในความรู้สึกเธอคิดว่านี่ยิ่งกว่าชุดแต่งงานที่สะท้อนความ รู้สึกของคนที่กำลังเดินเข้างานแต่งงาน มันกระตือรือร้น และให้ ความรู้สึกอย่างหนึ่งคล้ายโหยหา

ในความคิดของเธอ ช่วงเวลาที่เดินเข้าโบสถ์ ให้ความรู้สึก แบบนี้ มีความปรารถนาและความคาดหวังอย่างแรงกล้า

ครั้งนี้ เธอทําเป็นหนึ่งเซ็ต ทั้งหมดสิบสองชุด ทั้งหมดถูก ออกแบบมาในรูปแบบชุดแต่งงานสมัยโบราณ ผสมผสานกับรูป แบบปัจจุบัน แต่ละชุดออกแบบมาไม่เหมือนกัน รูปแบบการปัก ไม่เหมือนกัน แต่เนื้อผ้าเป็นแบบเดียวกัน

การผสมผสานระหว่างผ้าไหมกวางตุ้งและงานปักหลากรูป แบบ การผสมผสานระหว่างรูปแบบโบราณและปัจจุบันเข้าด้วย กันอย่างลงตัว รูปแบบและสัญลักษณ์รูปแบบใหม่ชนิดหนึ่ง เธอ เรียกรูปแบบนี้ว่าสไตล์จีนแบบใหม่

เธอพบว่าการตกแต่งสไตล์จีนแบบใหม่กำลังเป็นที่นิยมมาก ในตอนนี้ ดังนั้นผู้คนจึงมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อสิ่งที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ ให้เบื้องหลัง

เธอไม่เพียงแต่อยากให้ผ้าไหมกวางตุ้งกลับเข้าไปในหัวใจ ผู้คนอีกครั้ง อีกทั้งยังอยากให้วัฒนธรรมแบบนี้กลับคืนมา เธอมี สายเลือด อยากให้งานปักแบบนี้เข้าสู่ระดับนานาชาตินั้นไม่ใช่ เรื่องยาก ตอนนี้สิ่งที่เธอจะต้องทำก็คือ จะต้องทำให้ชุดเซ็ตนี้ได้ที่ ติ จะต้องทำให้ชุดนี้โดดเด่นในเวทีระดับนานาชาติ

แต่ในขั้นตอนการผลิตนั้นเธอพบปัญหามากมาย ในช่วงเวลานี้ จึงกำลังศึกษาตรงจุดแม้จะเหนื่อยหน่อย แต่เต็มที่มัน พอเวลาว่าง จะคิดถึงคนคนแต่ส่วนนั้นเธอใช้กับการวิธีปัญหา และแบบเปลี่ยนตามไปด้วย ดังนั้นเวลาผ่านไปแบบไม่รู้ตัว

คืนนี้เช่นกัน อ่านหนังสือๆเผลอไป หนังสือบนมือ

แม้จะสว่างแล้วแต่เธอยังตื่น

เด็กทั้งคนนับวันยิ่งสามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แทบไม่ต้องใส่เสื้อผ้าล้าง

ฉินรีบหลินซินเหยียนเช้าหนึ่ง รู้เมื่อคืนเธอหนังสือจนแล้ว เลยปลุกเธอมา ตัวชุดสาย เดี่ยวกระโปรงยาวบ้าน ผมตั้งใจยุ่งเล็กน้อย ความสวยแบบขี้เกียจ เธอเข้าครัวตอนเช้ามา ทุกมาตอนเจ็ดโมงตรง นมชนิดนี้สดใหม่ มาก ไม่มีสารเติมแต่งใดเลย ต่อสุขภาพ ก็แค่รสชาติไม่ได้ ดีเหมือนที่

เธอทอดไปด้วยขนมปังลงเครื่องปิ้งขนมปัง ทั้งสองคนตื่นแล้วก็เข้ามา บอกช่วยเธอ

ฉินยาขมวดคิ้ว “พวกเธอจะช่วยอะไรได้จ๊ะ?

“ช่วยน้าทำอาหารไงคะจงเหยียนยื่นมือจะช่วย ทอดเขา อันอันตรายก็อยากพวกเขาเลยจัดที่พวกเขาสามารถทำได้ให้ทำ “เหยียนซีไปหยิบผมที่หน้าประตู เข้ามาสิจ๊ะ เหยียนเฉินรับผิดชอบปิ้งขนมปังนะ”

จงเหยียนซีกระตือรือร้นมาก ขาเล็กๆรีบวิ่งออกไป จงเหยียน เฉันยืนอยู่หน้าเครื่องปิ้งขนมปัง มองแผ่นหลังของจินยาที่กำลัง ปลอกผลไม้ แล้วถามว่า “คุณน้าฉินยา ทุกครั้งที่ผมเห็นคุณน้า เหมือนกับผมกำลังมองคนอีกคนอยู่เลย”

ใบหน้าของฉินยาเปลี่ยนไป น้าคนนี้ก็ชื่อว่านยา แต่ไม่ใช่ฉัน ยาคนเดิม เสียงที่พูดออกมาก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน

ในการระเบิดครั้งนั้น เสียงของเธอได้รับความกระทบ กระเทือน รูปลักษณ์และน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปหมด ดังนั้งจงเหยี ยนเฉินจึงรู้สึกว่าฉันยาคนนี้ทำให้เขาไม่คุ้นเคย

ฉินยาไม่ได้หันมามอง น้ำผลไม้ที่ปลอกเสร็จวางใส่จาน แล้ว ถามว่า “ฉันในตอนนี้สวย หรือว่าก่อนหน้านี้สวยกว่า?”

จงเหยียนเฉินคิดสักพัก แถมยังทำท่าคิดพิจารณาอย่างจริงจัง “ถ้าจะดูแค่รูปลักษณ์ แน่นอนว่าตอนนี้ประณีตกว่า แต่ว่าผมชอบ แบบเดิมมากกว่า ให้ความรู้สึกเป็นกันเองคุ้นเคย

คุณน้าฉันยาในตอนนี้บุคลิกดูเย็นชา ไม่คึกคักร่าเริงเหมือน แต่ก่อน เรียกว่าคุณน้าฉันยานั้นก็เหมือนเรียกคนอีกคน

ฉินยานำไข่ที่ทอดเสร็จแล้ววางลงบนจาน แล้วหันหน้ากลับมา มองจงเหยียนเฉิน “นี่นายกำลังชมฉันอยู่ หรือว่ากำลังแขวะฉัน กันแน่?”
“แน่นอนว่าชมคุณน้าสี รูปร่างจะดีไม่ดี ก็เป็นแค่รูปกาย ภายนอก ขอแค่จิตใจดีนี้สิถึงจะเรียกว่าสวยจริง แต่ก่อนคุณน้า ฉินยารูปลักษณ์ภายนอกสวย จิตใจยิ่งสวยกว่า

“เจ้าเด็กนี่ ยิ่งโตยิ่งรู้จักพูด ไม่กลัวกระดากลิ่นสินะ”

จงเหยียนเฉินหัวเราะคิกคัก “ที่พูดทั้งหมดผมพูดจริงๆนะ ไม่ นานบทสนทนาของเขาก็เปลี่ยนไป “คุณน้านยา ผมแนะนำคุณ อย่างหนึ่งได้ไหมครับ?”

ฉินยาปิดแก๊ส ไข่ดาวทั้งหมดก็ทอดเสร็จแล้ว เธอหมุนตัวพิง บนเตา แล้วมองจงเหยียนเฉิน พร้อมกับถามว่า “จะแนะนำอะไร หรอ?”

“ผมคิดว่า คุณน้านยาในตอนนี้ ไม่ควรเรียกว่าคุณน้าฉันยา ฉินยาขมวดคิ้ว “เด็กคนนี้หมายความว่ายังไง?

“ไม่ใช่นะ อย่ารีบร้อน ฟังผมพูดให้จบก่อน” จงเหยียนเฉิน บอธิบาย น้ำเสียงก็รีบร้อน

ครั้งนี้ฉินยาสงบลง มือสองข้างกอดอก อดทนฟังเขาพูดต่อไป เธอแค่อยากฟังว่าปากของเด็กคนนี้จะพูดอะไรออกมา

“ผมคิดว่าคุณน้าฉินยาควรจะถือว่าเกิดใหม่ ไม่เพียงแต่รูป ร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไปเสียงก็เปลี่ยนไปด้วย ผมคิดว่าชื่อก็ควรจะ เปลี่ยน แบบนี้ถึงจะเป็นคนใหม่ทั้งหมด”
ต่อไปเขาและน้องสาวตอนเรียกเธอก็จะไม่รู้สึกแปลกๆอีก ทุกครั้งที่เรียกคุณน้านยา เขาจะรู้สึกสับสนอยู่สักพัก

ฉินยาลองคิดๆดู ที่เด็กคนนี้พูดก็มีเหตุผล ตอนนี้เธอมีเพียงชื่อ เท่านั้นที่ยังเหมือนเดิม แต่ว่าถ้าดูจากหน้าตาแล้ว ก็ไม่หลงเหลือ เค้าโครงเดิมเลย

ถือว่าเป็นตัวเองคนใหม่ ชื่อเองก็ควรพิจารณาเปลี่ยนสัก หน่อยจริงๆ

“งั้นภารกิจนี้ขอมอบหมายให้นายละกัน นายช่วยคิดชื่อที่มัน ไพเราะ แล้วก็มีเสน่ห์มาชื่อหนึ่งนะ” ฉินยาเช็ดคางไปทางจงเหยี ยนเฉิน