บทที่455 จบไม่ดีแน่

“ฉันง่วงจริงๆค่ะ” เธอพูดเน้นเสียง

จงจิ่งห้าว “…”

เขาโอบเธอแน่น แผงอกแข็งแกร่งแนบชิดติดกับแผ่นหลังของ เธอ “ผมไม่ทำอะไรคุณแล้ว นอนเถอะ”

หกโมงเช้ากว่าๆ พระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นจากท้องฟ้าด้านทิศ ตะวันออก

หลินซินเหยียนพลิกตัว เอื้อมมือออกไป ตำแหน่งที่สัมผัสไม่มี ร่างกายที่อบอุ่น เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เพิ่งตื่นยังปรับตัวกับแสง เหล่านี้ไม่ได้เลย ใช้มือขึ้นมาบังเอาไว้ข้างๆไม่มีใครอยู่แล้ว แม้แต่อุณหภูมิก็ไม่มีเหลือ น่าจะออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว

เธอขมวดคิ้ว เมื่อวานก็กลับมาซะดึกดื่น แถมออกไปตั้งแต่เช้า ขนาดนี้ จะพักผ่อนพอไหมเนี่ย?

เธอลุกขึ้นนั่ง หยิบมือถือตั้งใจจะโทรหาเขา เลื่อนหาเบอร์โทร ของเขาแต่กลับไม่ได้กดโทรออก คิดว่าเขาน่าจะมีธุระแน่ๆ ไม่ อย่างนั้นคงไม่ออกไปตั้งแต่เช้าขนาดนี้ ตนเองโทรไปตอนนี้ คงจะไม่เหมาะ
เลยวางโทรศัพท์ลง ดึงผ้าห่มออกและลงจากเตียงเดินไปห้อง อาบน้ำล้างหน้าล้างตา ตอนที่เธอบีบยาสีฟันอยู่นั้น โทรศัพท์ที่ วางอยู่บนเตียงก็ดังขึ้น เธอแปรงฟันไปด้วยเดินเข้ามาหยิบ โทรศัพท์ไปด้วย เป็นเบอร์ของเล่นเผยชวน เธอหยิบแปรงฟัน ออกจากปาก กดรับโทรศัพท์ ทางนั้นมีเสียงเสิ่นเผยชวนดังออก มา “พี่สะใภ้ เห็นข่าวรึยัง?”

“ข่าวอะไร?”

“รีบไปดูเถอะ”

หลินซินเหยียนรู้สึกงุนงง เอามือถือลงและค้นหาข่าวเช้าวันนี้ ของเมือง พาดหัวข้อข่าว เกี่ยวกับคดีฆ่าคนตายคาบาร์ ทาง ตำรวจแจ้งผลการคลี่คลายคดี เป็นนักโทษหลบหนีโดนตำรวจ ยิงเสียชีวิต วิดีโอที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้มีคนเจตนาร้ายตัดต่อขึ้น มา ไม่เป็นความจริง

ตำรวจเมือง ได้โพสต์กระบวนการทั้งหมดของคดีนี้ บนWeibo อีกทั้งยังลงมติทำการเตือนของคดีนี้ ห้ามเชื่อข่าวลือ และปล่อยข่าวลือ เพื่อมีส่วนช่วยรักษาความสงบของสังคม

Baidu Weibo ที่ไหนๆก็เต็มไปด้วยข่าวนี้ แค่เช้าวันหนึ่งก็แพร่ กระจายไปเรียบร้อยแล้ว หลินซินเหยียนหลับตาลง เมื่อวานเขา กลับมาตั้งค่ำมืด ตอนเช้าก็ออกไปเช้าขนาดนั้น ก็เพราะเรื่องนี้นะ หรอ?

“พี่สะใภ้เห็นรึยัง?” เสียงของเสิ่นเผยชวนดังออกมาอีกครั้ง หลินซินเหยียนถือมือถือเข้ามาแนบหูอีกครั้ง ตอบว่า “เห็นแล้ว

“เรื่องสนุกมักจะมาตอนท้าย ผู้ก่อเหตุเรื่องนี้หนีไม่หรอก

เหวินชิงหรอ”

“ไม่เฉินซิง….

เฉินชิงหลินซินเหยียนเป็นเริ่มขึ้น

“จริงๆแล้วเบื้องประโยชน์จากความเกลียดชังที่เหวินซึ่งต่อคุณ ต่อหน้าช่วย เขาวางแผน เหอยเจ๋อเหอรุ่ยหลินต่างก็เป็นหมากของเขา หลอกใช้พวกเขาเพื่อตระกูลเหอมาคุณ เขายืนข้างหลังรอรับผลประโยชน์ทั้งหมด เขาคิดเองว่ามีใครรู้จริงแล้วไม่ว่าพวก

วันจงจึงห้าวพบเหวินชิงเสร็จไปพบเหอเหวินหวยต่อ

ถ้าหากไม่เพราะเหวินยอมอ่อนลงก่อน เป็นฝ่ายครั้งจะเกี่ยวโยงไปถึงเขาแน่

ตอนนั้นห้าวให้เผยชวนพบเหอเหวินหวยเพื่อไป หยั่งเชิงเรื่องการตายของเหอรุ่ยเจ๋อ ว่าเขาร่วมมือกับชิงหรือ ไม่

ผลสรุป กลับไม่ใช่ เป็นข้อตกลงระหว่างเฉินกับเหอรุ่ย เหอยเจอดีตนเองจะต้องตายอย่างต้องสงสัยนั้นก่อนที่เขาจะไปที่บาร์ได้ส่งจดหมายฉบับหนึ่งไปที่ตระกูลเหอ เงิน งไปหาเขา บอกว่าถ้าหากเขายินดีตาย จะช่วยตระกูลเทอ ได้ แถมยังช่วยเรือรุ่ยหลิน ให้ออกมาได้อีกด้วย เพราะงั้นเขาเลย ตอบตกลง

ตัวเขาคนเดียว แลกกับเหอรุ่ยหลินได้ออกมาเป็นประโยชน์ ต่อตระกูลเหอ เขายินดีอย่างแน่นอน

จดหมายฉบับนี้บังเอิญยิ่งกว่าบังเอิญ ตอนที่เสิ่นเผยชวนไปหา เหอเหวินหวย เหอเหวินหวยพึ่งจะได้รับพอดี

เงินเผยชวนเลยบอกเรื่องการตายของเหอรุ่ยหลิน ให้เขาฟัง

พร้อมกับหยิบหลักฐานออกมา

ตอนนั้น เหอเหวินหวยถึงรู้ว่าตนเองถูกเฉินชิงหลอกใช้ พอรู้ ความจริง เขาแน่นอนว่าไม่ยอมปล่อยเงินซึ่งไปแน่

เขาไม่ใช่จะไม่มีวิธีรับมือกับเฉินชิงซะทีเดียว ทั้งสองคนพบกัน

และพูดคุยกัน เขาได้อัดคลิปวิดีโอไว้ในที่ลับ เดิมทีเพื่อใช้ป้อง

กันเฉินชิงสะบัดเขาทิ้งเอาไว้ใช้ข่มขู่เขา

ตอนนี้กลับกลายเป็นหลักฐานของบทบาททุกอย่างที่เฉินซึ่งทำ ในเรื่องนี้แล้ว

รวมถึงการตายของเหอรุ่ยหลิน คมหอกชี้ตรงไปที่เขา จะต้อง ถูกจับไปสอบสวนแน่นอน

เบื้องบนเร่งรีบที่จะขจัดคนชั่ว เฉินชิงมาก่อเรื่องในช่วงเวลา สำคัญแบบนี้ จบไม่ดีแน่
อันนี้หลินซินเหยียนถึงกับคาดไม่ถึง “เขาทำอย่างนี้ไปทำไม? เธอกับเขามีความแค้นต่อกันงั้นหรอ? เพราะอะไรถึงพยายามทำทุกอย่างขนาดนี้ เพื่อใส่ร้ายเธอกัน

ล่ะ?

“หลักๆผมไม่ค่อยรู้หรอก ผมคิดว่าน่าจะมีจุดประสงค์ของเขา เอง ไม่อย่างนั้นไม่เสียสติขนาดนี้หรอก ที่โทรมาหาคุณก็เพื่อ บอกคุณนี่แหละ ไม่ต้องกังวลเรื่องคดีของเหอยเจออีกแล้วนะ เรื่องมันจบลงไปแล้ว

“เขาล่ะ?” หลินซินเหยียนถาม ทำไมถึงเป็นเส้นเผยชวนที่โทร หาเธอ?

“จงเพิ่งมาแล้ว ตอนนี้อยู่ในสำนักงานของเขา ผมคิดว่าเขา คงไม่มีเวลามาโทรหาคุณ ดังนั้นผมเลยโทรมาบอกคุณก่อน

“ฉันรู้แล้ว ไม่มีอะไรแล้วฉันวางก่อนนะ” ในมือของหลินซินเห ยียนยังถือแปรงฟันอยู่เลย ทางนั้นเป็นเผยชวนตอบว่าครับมา หนึ่งคํา

เธอวางสายโทรศัพท์เอาโทรศัพท์วางบนโต๊ะแล้วเข้าไปล้าง หน้าล้างตาในห้องน้ำ เมื่อคืนไม่ได้อาบน้ำเธอรู้สึกเหนียวตัว เธอ เลยอาบน้ำ เปลี่ยนชุดที่สะอาด บางทีอาจเป็นเพราะว่าอาบน้ำมา ทั้งเนื้อทั้งตัวสดชื่นขึ้นมาเยอะเลย

เธอลงมาชั้นล่าง ป้าหยูเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อย เฉิง วกำลังล้างหน้าให้หลินลุยซี หลินซีเงินล้างหน้าเสร็จแล้วเลยนั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหาร

พอเห็นเธอ หลินซีเงินก็ทักทาย “หม่ามือรุณสวัสดิ์”

หลินซินเหยียนลากเก้าอี้ออกและนั่งลง ตอบกลับว่า “อรุณ สวัสดิ์จะเสี่ยวซี”

“หม่ามี้พูดอรุณสวัสดิ์กับหนูด้วยสิ” หลินลุยซีล้างหน้าล้างมือ เสร็จแล้วก็รีบวิ่งมาทางนี้ หลินซินเหยียนจนปัญญากับเธอจริงๆ เตือนเธอให้ช้าลงหน่อย กล่าวอย่างจนใจและเอ็นดู “อรุณสวัสดิ์ เสี่ยวลุ่ย”

เด็กหญิงน้อยดีใจแล้ว ปีนขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ ป้าหนูวางนมสด ลงตรงหน้าพวกเขา “รีบกินอาหารเช้าเถอะค่ะ”

เด็กทั้งสองเริ่มทานกันแล้วเฉิงซิ่วถึงจะเดินเข้ามา เธอนั่งลง ข้างหลินลุยซี ยกนมวัวขึ้นดื่มหนึ่งอีก มองหลินซินเหยียน “อีก เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก เธออยากจะซื้ออะไรไหม ฉันจะซื้อมา ให้”

“ให้หม่ามีไปกับเราสิคะ” หลินลุยซีเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งให้หลิน นเหยียนออกไปด้วยกัน

เฉิงซิ่วขมวดคิ้ว “ที่ฉันพูดเมื่อวานเธอลืมแล้วหรอ? ในท้อง ของหม่ามีมีทารกน้อย ออกแรงมากไม่ได้…

“งั้นก็ได้ค่ะ” หลินลุยซีรู้สึกหมดหวังเล็กน้อย เดิมที่อยากจะไปเที่ยวด้วยกันกับหม่ามี

ดูท่าตอนนี้จะไม่ได้แล้ว
“เฮ้อ เด็กคนนี้นี่นะ ทำไมถึงคึกคักขนาดนี้?” เมื่อวานก็เข้าใจ ดีแล้วว่า ในท้องของหลินซินเหยียนมีทารกน้อยอยู่ เดินไม่ได้ วัน นี้ก็ยังจะเอ่ยขึ้นมาอีก

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปกับพวกเธอด้วยละกัน” หลินซินเหยียนอา รมณ์ดี เมฆดำที่ปกคลุมอยู่เหนือหัวมาตลอดในที่สุดก็สลายไป เหมือนว่าแสงอาทิตย์ด้านนอกจะสดใสแล้ว

“ร่างกายเธอ?” เฉิงยู่ซิ่วไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่

“ฉันรู้สึกสบายดี พรุ่งนี้ฉันมีเวลาว่างจะไปโรงพยาบาลสักรอบ ค่ะ” เธอยิ้มและกล่าวออกมา

เฉิงซิ่วก็ไม่อยากขัดความสุข “ก็ได้ เสี่ยวลุ่ยอยากไปกับเธอ พอดีเลย อีกสักพักป้าหยูก็จะตามไปด้วย คนเยอะจะได้ดูแลกัน ได้”

หลินซินเหยียนพยักหน้า ที่ตื่นเต้นมีความสุขที่สุดก็คือหลินลุย

ซี “เราไปสวนสนุกกันเถอะค่ะ หนูอยากเล่นรถบั๊มพ์

“ได้ พาเสี่ยวลุยไปทั้งที ยอมให้ละกัน ครั้งเดียวเล่นให้พอนะ เฉิงยู่ซิ่วลูบหัวหลานสาว

กินข้าวเสร็จป้าหยูก็มาจัดเก็บจาน เพราะว่าอากาศค่อนข้าง ร้อน เฉิงซิ่วเลยสวมเสื้อกันลมและหมวกกันแดดให้เด็กทั้งสอง คน

“อีกสักพักก็ต้องไปห้างสักรอบ ซื้อเสื้อผ้าหน้าร้อนให้เด็กทั้ง สองคนหน่อย กำลังจะถึงหน้าร้อนแล้ว”
หลินซินเหยียนนั่งบนโซฟาจับคางแล้วพูดว่า “ดีค่ะ”

เฉิงซิ่วมองเธอครู่หนึ่ง “เธอก็ควรซื้อเสียหน่อย ได้หลาย เดือนแล้ว เสื้อผ้าพวกนี้จะสวมไม่ได้แล้วนะ”

“แม่ คุณซื้อให้ฉันสิ” หลินซินเหยียนออดอ้อนเธอ

“ฉันน่ะขอไม่ให้ง่ายๆหรอก” เฉิงซิวยิ้ม

ป้าหยูจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว พวกเขาเดินออกจากบ้านเป็นกลุ่ม บอดี้การ์ดสี่คนในบ้านก็ตามมาด้วย ขับรถสามคันออกไป

เฉิงซิ่วกับเด็กๆแล้วก็หลินซินเหยียนนั่งอยู่ในรถMPVเจ็ดที่ นั่งคันกลาง เด็กสองคนเล่นอยู่ที่เบาะหลัง หลินซินเหยียนนั่งข้าง เฉิงซิ่ว เธอหันไปมองเด็กสองคนแวบนึง ลังเลอยู่สักพักแล้วพูด ขึ้น จึงห้าวไม่รู้ว่าไปพบอะไรเข้า หลายครั้งฉันเห็นเขาดูไม่ปกติ”

แม้ว่าเขาจะเก็บซ่อนไว้ได้ดี แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ เขามีเรื่องเก็บไว้ในใจ