บทที่439 เธอเป็นผู้หญิงหรือ

ดีใจที่เธอมาหาตัวเอง เสียใจเพราะเธอมาหาตัวเองเพื่อผู้ชาย อีกคน

หลินซินเหยียนไม่อยากเสียเวลากับเขา พูดตรงๆ ว่า “นายไม่ ทำตามที่พูด ทำให้ฉันผิดหวังมาก คิดแล้วนายก็น่าจะรู้เหตุผลที่ ฉันมาหานายแล้วสินะ บอกมา นายอยากได้ข้อแม้อะไรถึงจะ ยอมปล่อยมือจากเรื่องนี้? นายจะแก้แค้นเหวินซึ่ง ฉันไม่ห้าม นาย นายจะเป็นหรือตาย ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่ว่าถ้านายอยากจะ หลอกใช้ประสบการณ์ชีวิตของจงจึงห้าว เพื่อบรรลุเป้าหมายใน การจัดการกับเหวินชิง ฉันไม่ยอมให้นายทำแบบนั้นแน่นอน ไม่ อย่าคิดว่าฉันปิดบังจงจึงห้าว ก็ไม่สามารถทำอะไรนายได้ อย่า ลืมสิ ที่นี่เป็นเมืองB นอกจากจงจึงห้าวแล้วยังมีจงฉีเฟิง”

ถึงแม้ว่าจงฉีเฟิงจะไม่ยุ่งกับงานมานาน แต่ไม่ได้หมายความ ว่า เขาไม่มีความสามารถนี้ อยากจะจัดการกับไปยื่นหนึ่งที่มา จากที่อื่น ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ง่ายอยู่

ท่าทีของหลินซินเหยียนไม่ได้อ่อนตลอดเวลา อ่อนแข็งรวมกัน สามารถเจรจาได้ ก็สามารถมาไม้แข็งได้

ไปยื่นหนิงจ้องเธอเขม็ง จ้องนานมาก อยู่ๆ ก็หัวเราะ “เพื่อเขา เธอยอมทำทุกอย่างจริงๆ สินะ”

“เขาเป็นสามีของฉัน พ่อของลูกฉัน เพื่อเขาฉันอะไรก็ทำได้ หลินซินเหยียนสารภาพ แล้วมองตาของเขากลับ โดยตรง
เธอไม่มีอะไรที่ต้องปิดบัง

รอยยิ้มบนหน้าของไปยื่นหนึ่ง ทนไม่ไหวอีกแล้ว มือทั้งสอง

ของเขาจับที่วางมือไว้แน่น “ถ้า ข้อแม้ของฉันคือจะเอาเธอล่ะ? “นายไม่ตกอับถึงขนาดนี้หรอกฉันเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว รู้ตัวดีว่าไม่ได้มีเสน่ห์มากขนาดนั้นแล้ว ว่ามาเถอะ นายต้องการ

ข้อแม้อะไร”

ฟังคำพูดของไปยื่นหนึ่งแล้ว บนหน้าเธอไม่แสดงอะไรออกมา เลย เหมือนว่าที่เขาพูดไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเองเลย

ใจเย็นจนไปยื่นหนิงก็รู้สึกว่าเหลือเชื่อจริงๆ

“เธอ เธอยังเป็นผู้หญิงอยู่ไหม? ถึงจะไม่ชอบฉัน แต่พอได้ยิน คําสารภาพรักของฉัน ก็ต้องตอบอะไรหน่อยไหม เธอทําแบบนี้ จะทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก” ไปยื่นหนึ่งไม่ปกปิดจิต ตกของตัวเองเลย

“นายคิดว่าหัวใจของฉันมีหลายห้องหรอ? ที่สามารถแบ่งให้ นายได้ครึ่งหนึ่ง? หัวใจของฉันเล็กมาก มีคนเดียวก็เต็มแล้ว ไม่มีที่ว่างเหลือออกมา ฉันหวังว่าพวกเราจะกลับไปคุยเรื่องหลัก ได้แล้ว บอกข้อแม้ของนายมา ถ้านายไม่อยากเจรจา ก็ได้ วันนี้ ฉันมา ถือว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเราเหลืออยู่ หลังจากวันนี้ พวก เราก็คือ……..ตรูแล้ว”

พูดเสร็จเธอก็ตะโกนไปทางประตู “เผยชวน…… “เดี๋ยวก่อน” ไปยื่นหนิงคิดไม่ถึงว่าเธอจะแข็งกร้าวขนาดนี้ตอนที่เห็นเธอปรากฏอยู่หน้าประตู เขายังคิดอยู่ว่า จะสามารถ หลอกใช้เรื่องนี้ในการพาเธอไปจากที่นี่ กลับไปใช้ชีวิตปกติที่ไป เจ๋ง

ใครจะไปรู้ว่าเธอจะแข็งกร้าวขนาดนี้

ทำให้เขาชอบ ทำให้เขาเศร้า ทำอะไรเธอไม่ได้เลย

บนถนนตรงข้ามโรงแรมชั้นล่าง มีรถธุรกิจสีดำจอดอยู่คันหนึ่ง ผู้ชายที่เดิมที่นอนอยู่ที่วิลล่าเพราะเมา กลับมองทุกการกระทำ ของไปยื่นหนิงและหลินซินเหยียนในห้องผ่านวิดีโอ

ครั้งก่อนไปยื่นหนังมาส่งดอกไม้ให้หลินซินเหยียนที่ห้องผู้ป่วย จงจิ้งห้าวก็เลยให้คนไปสืบที่พักอาศัยของเมืองB เมืองBถึงจะ ใหญ่มาก แต่โรงแรมที่สามารถนับดาวได้นั้นมีจำกัด จะสืบก็ง่าย มาก

เดาได้เลยว่าหลินซินเหยียนพยายามมอมเขาให้เมาเพื่อมา เจอไปยื่นหนิง ก็เลยให้คนปลอมตัวเป็นแม่บ้านที่ทำความสะอาด โรงแรม แล้วติดตั้งกล้องล่องหนไว้ในห้อง

ทุกย่างก้าวของพวกเขา ทุกคำพูดของพวกเขา เขาก็สามารถ เห็นและได้ยินอย่างชัดเจน

เขาเอนหลังนอนอย่างสบาย เสื้อบนตัวยับไปหมด กางเกงส แล็คห่อหุ้มขาที่ยาวและเรียวไว้ ใช้มือข้างเดียวในการปลด กระดุม ข้อศอกอีกข้างวางไว้บนที่วางมือพยุงหน้าผากไว้ ปกปิด ใบหน้าส่วนใหญ่และปิดสีหน้าทุกอย่างไว้
ในห้อง

หลินซินเหยียนไม่ได้รับถามเขาว่าที่เรียกตัวเองไว้คือคิดดีแล้ว ใช่ไหม ยอมพูดข้อเสนอแล้วใช่ไหม แต่รออย่างอดทนมาก

ผ่านไปสักระยะ ไปยื่นหนังหมุนล้อรถเข็น หยุดอยู่ที่หน้าต่าง ฝรั่งเศส ชมวิวอันรุ่งเรืองและสว่างไปด้วยแสงไฟของเมืองนี้จาก ที่สูง “ทั้งชีวิตของฉัน ไม่เคยใช้ชีวิตเพื่อตัวเองมาก่อน ตอนเด็ก อาศัยอยู่ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ในใจจะลำบากแค่ไหน แต่ก็ ยิ้มไว้ตลอด เพราะแบบนั้นจะมีคนชอบ ไม่มีใครชอบเด็กที่หน้า ซึ่งตั้งอยู่ตลอดเวลา ต่อมาก็ถูกไปหงเฟยรับเลี้ยง ฉันเพื่อที่จะให้ ยอมรับในตัวของฉัน ให้เขารู้สึกการที่เขารับเลี้ยงฉันเป็นเรื่องที่ ถูกต้อง ฉันพยายามแสดงตัวเอง ฉันพยายามเรียนหนังสือ พยายามให้เขายอมรับในตัวของฉัน ต่อมาเขาก็เสียชีวิต โดยทิ้ง ความปรารถนาสุดท้ายของเขาไว้ หวังว่าฉันจะแต่งงานกับ ลูกสาวของเฉิงซิ่ว ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ ฉันก็จะทำความ ปรารถนาของเขาให้สำเร็จ ต่อมา บังเอิญช่วยเธอไว้ ก็เห็นข้อมือ หยกบนมือของเธอ ฉันก็คิดว่าเป็นเธอ จุดเริ่มต้นของฉันคือ ทําความปรารถนาของไปหงเฟยให้สำเร็จ……….แต่ว่าต่อมา ฉัน ถึงรู้ว่า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจ…….

“ชอบเธอ เป็นเรื่องเดียวที่ฉันไม่จำเป็นต้องไปสนใจความคิด เห็นของคนอื่น เป็นเรื่องที่ทำตามใจของตัวเอง”

เขาขยับล้อรถเข็น มองเธอไว้ “เห็นเธอมา ฉันดีใจมาก แต่ว่า เป้าหมายที่เธอมา เพราะว่าเธอไม่อยากให้ผู้ชายอีกคนหนึ่งได้ รับบาดเจ็บ ฉันอิจฉา อิจฉาจะตายแล้ว น่าตลกใช่ไหม”
หลินซินเหยียนมองเขาไว้ ในตาซ้อนความรู้สึกที่หวั่นไหวไว้ เล็กน้อย บางทีอาจจะเป็นเพราะตอนเด็กโชคร้าย ก็เลยมีความ รู้สึกที่เหมือนกัน

“ฉันสามารถให้หมอคนนั้นไม่ไปปรากฏตรงหน้าของเขา เขา

หมุนล้อรถเข็น อยากเผชิญหน้ากับเขา เขาแนบชิดกับเธอไว้

“ตอนที่รู้ว่าใจตัวเองต้องการยังไง ฉันก็อยากได้ทุกอย่างอย่าง บ้าคลั่ง แค่อยากได้ขาที่เป็นปกติ เพื่อที่จะได้ยืนอยู่ตรงหน้าของ เธอ ยืนอยู่ตรงหน้าเหมือนกับผู้ชายที่ปกติคนหนึ่ง

“หลายครั้งที่ฉันรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ทุกครั้งที่ตกดึก ในหัวก็ มีหน้าของเธอโผล่ออกมา ฉันเกลียดท่าทางของฉันแบบนี้มาก

นัยน์ตาของเขาลึกและแดงมาก สั่นอย่างห้ามไม่อยู่ หลินซินเหยียนพูดเบาๆ “ฉันไม่คู่ควร”

“ใช่ เธอไม่คู่ควร” เขาโน้มตัวลง มองเธอไว้ ปลายจมูกห่าง จากเธอเพียงแค่ไม่กี่เซน เหลืออีกนิดเดียวก็จะติดกันแล้ว “แต่ว่า ควบคุมใจของตัวเองไม่ได้

หลินซินเหยียนกำหมัดไว้แน่น ตัวเกร็งไปหมด ในใจหวั่นไหว

ไม่ใช่เพราะเขาสารภาพรัก แต่เป็นเพราะประสบการณ์ชีวิตของ

เขา บนโลกนี้มีเรื่องที่ไม่ยุติธรรมมากเกินไป บางคนเกิดออกมา

อาจจะไม่ได้อยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ก็สามารถใช้ชีวิตอย่าง

มีความสุขทั้งชีวิต บางคนก็ถูกทอดทิ้งตั้งแต่ที่เกิดออกมา

“ถ้า เธอเจอฉันก่อน จะ…..”
“ไม่มีถ้า” หลินซินเหยียนขัดเขา เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เธอ ไม่อยากไปตอบคำถามที่สมมุติขึ้นมา

นัยน์ตาของเขาสะท้องหน้าตาของเธอ “ฉันสามารถทำให้หมอ คนนั้นหายไปตลอดกาล ใครก็หาไม่เจอ มีแค่ข้อแม้เดียว

“อะไร?”

ไปยื่นหนึ่งจ้องริมฝีปากของเธอไว้ไม่มีลิป แต่ยังคงเป็นสีชมพู

ดูนุ่มมาก

หลินซินเหยียนเหมือนจะเข้าใจความหมายของเขาแล้ว หัน

หน้าหนี เขาจับหลังคอของเธอไว้ บังคับให้เธอสบตากับตัวเอง

พูดเบาๆ ว่า “ฉันต้องการไม่เยอะ แค่จูบเดียว ก็ไม่ยอมให้ฉัน หรอ? ”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า

นัยต์ตาของไปยื่นหนังผิดหวังเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำเป็นยิ้ม “ไม่เห็นใจฉันขนาดนี้เลย? “