บทที่438 สิทธิ์เจรจาอยู่ในมือฉัน

หลินซินเหยียนรู้ว่าถ้าไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ เธอโน้มน้าวเส้น เผยชวนไม่ได้ เธอก็เลยเลือกที่จะส่งข้อความให้เขา ก็คือเชื่อใจ เขา และเชื่อว่าเขาจะเก็บเป็นความลับได้อย่างดี

“ฉันไปหาไปยื่นหนิง” ครั้งก่อนเธอเคยไปที่พักอาศัยของไป ยื่นหนิง รู้ว่าเขาอยู่โรงแรมไหน

หางตาของเงินเผยชวนกระตุก จงจิ้งห้าวเกลียดไปยื่นหนึ่งแค่

ไหนเขารู้ที่สุดแล้ว

“เผยชวน นายเป็นเพื่อนกับจึงห้าวมานานขนาดนี้ นายว่าฉัน ควรทำยังไง? ” ความจริงในใจของหลินซินเหยียนเองก็สับสน เธอกลัวว่าการเห็นแก่ตัวของตัวเอง จะทำให้จงจึงห้าวเสียใจ

เพราะว่า เฉิงซิ่วเป็นแม่ของเขา

เงินเผยชวนงงไปหมด “เธออยากบอกอะไรกันแน่?

“ฉันหมายถึงถ้า ถ้าเฉิงซิ่วเป็นแม่แท้ๆ ของจงจึงห้าว ควรจะ บอกเขาไหม? ” เธอจ้องหน้าของเสิ่นเผยชวนไว้ อยากจะได้คำ ตอบที่สามารถทำให้ใจของตัวเองสงบนิ่งได้

เป็นไปได้ยังไง แต่นี่มันไม่ถูกต้อง มันไม่มีทางเป็นไปได้” เสิ่น เผยชวนไม่เชื่อนี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว
เฉิงซิ่วเป็นแม่ของจงจึงห้าว อย่าล้อเล่นแบบนี้เลย

“ฉันพูดจริงนะ นายว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริง ควรจะบอกเขา ไหม? ” สีหน้าและน้ำเสียงของหลินซินเหยียน ไม่เหมือนว่ากำลัง ล้อเล่น เสิ่นเผยชวนเงียบลงทันที

ผ่านไปสักพัก เส้นเผยชวนถึงจะพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ ว่า “ฉัน ไม่รู้ แค่รู้สึกว่ามันน่าจะยากที่จะเผชิญหน้า คนที่เกลียดมานาน ขนาดนี้ ไปบอกเขาว่าเป็นแม่แท้ๆ ของเขา? เขาจะใช้ความรู้สึก และสภาพจิตใจแบบไหน ในการเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้?

เขาหันไปมองหลินซินเหยียน “นี่เป็นความจริงหรอ? ”

รู้สึกว่ามันแปลกเกินไปแล้ว เฉิงซิ่วเป็นแม่ของจงจึงห้าว

“เหวินเสียนกับจงเพิ่งแต่งงานกันเพราะทางตระกูลจัดให้ เรื่องนี้นายเคยได้ยินไหม? ” หลินซินเหยียนเม้มปาก เสียงแหบ เล็กน้อย

รู้สึกว่าโชคร้ายจริงๆ

“เคยได้ยิน”

“ตอนนั้นเหวินเสียนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ไม่รู้สึกอะไรกับจงฉีเฟิง เลย หลังแต่งงานทั้งสองคนเทิดทูนและเคารพกันอย่างดี ไม่มี อะไรที่สามีภรรยาคนอื่นเขาทำกันเลย เหวินเสียนรู้สึกว่าตัวเอง เป็นแบบนั้นรู้สึกผิดต่อจงฉีเฟิง ก็เลยอยากจะหาผู้หญิงที่สามารถ อยู่กับเขาให้เขาคนหนึ่ง…….
“ผู้หญิงคนนั้นก็คือเฉิงซิ่ว? ” เสิ่นเผยชวนรู้สึกว่าตัวเองถูก ฟ้าผ่าเลย ทำไมถึงมีเรื่องแบบนี้ขึ้นมาละ

หาผู้หญิง ให้สามีตัวเอง?

เพียงเพราะไม่ได้ชอบ?

“อิทธิพลของตระกูลเหวินนายเองก็รู้ เหวินเสียนต้องการให้ เด็กคนนี้มีชื่อเสียงที่ถูกต้อง โดยชอบธรรม ก็เลยพูดโกหกใหญ่ ไป ตระกูลไม่มีใครรู้ มีแค่คนในคนในเหตุการณ์เท่านั้นที่รู้” ข้าง ในนั้นมีรายละเอียดอีกมาก เธอไม่บอกอย่างละเอียด

เสิ่นเผยซวนไม่รู้ว่าตัวเองจะพูดอะไรได้อีกแล้ว

“แต่ว่าเธอไปเจอไปยื่นหนิงทำไม? หรือว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับ ไปยื่นหนังด้วย? ” เสิ่นเผยชวนรู้สึกว่าเรื่องเก่าๆ พวกนี้ ดูเหมือน ว่าจะเกี่ยวข้องกับอีกหลายๆ คน

“นายเคยไปไปเฉิงน่าจะเคยได้ยินเรื่องสถานะเกี่ยวกับไปยื่น หนึ่ง เขาเป็นลูกบุญธรรมของไปหงเฟย และไปหงเฟยเมื่อก่อน เป็นรักแรกของเฉิงซิ่ว……..ตอนนั้นเหวินชิงรู้ความสัมพันธ์ระ หว่างเฉิงยูจิ๋วและจงฉีเฟิง นึกว่าเฉิงซิ่วเป็นมือที่สามที่ทำลาย งานแต่งของน้องสาว………..

เสิ่นเผยชวนน่าจะเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว ครั้งนั้นเฉิงซิ่วที่ อยู่ไปเฉิง แล้วก็ผ้าไหมกวางตุ้งและตระกูลเฉินเกี่ยวข้องกันหมด

“ไปยื่นหนิงหาหมอที่ทำคลอดให้เฉิงซิ่วในปีนั้นเจอ เป้า หมายของเขาคืออยากจะร่วมมือกับจึงห้าว เพื่อล้มเหวินชิง พ่อบุญธรรมของเขาถูกเหวินชิงทำร้ายมาหอน” หลินซินเหยียนอธิ

บาย “เธอไม่อยากให้จึงห้าวรู้? ” ถึงจะเป็นประโยคคำถาม แต่

กลับเป็นน้ำเสียงที่แน่วแน่

มือทั้งสองของหลินซินเหยียนประกบกัน ในใจเองก็สับสนและ รู้สึกไม่ดี “ฉันรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมต่อเขา เรื่องเมื่อชาติที่แล้ว แต่ กลับต้องมาลงเอยที่เขา ถ้าเหวินชิงรู้ความจริงแล้ว ฉันไม่รู้ว่า เรื่องนี้จะกลายเป็นยังไง

“เหวินซิงเกลียดเฉิงซิ่วมากแค่ไหน มองดูจากตัวเธอก็เห็น แล้วไม่หรอ? แค่เดินใกล้นิดหน่อย เขาก็สติฟั่นเฟือนขนาดนี้ ถ้า รู้ความจริง…….

ยังต้องพูดอีกหรอ? ต้องสร้างปัญหาจนพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

แน่

“ฉันไม่รู้ ถ้าต่อไปเขารู้แล้วจะโทษฉันไหมนะ” หลินซินเหยียน สะอื้นเล็กน้อย เรื่องนี้ทำให้เธอเจอกับปัญหาใหญ่

“จําความตั้งใจเดิมของเธอไว้ เรื่องอนาคต อนาคตค่อยพูด ฉันเชื่อ ถ้าจึงห้าวรู้ว่าเธอแบบนี้เพราะอะไร บางทีความลับนี้อาจ จะเลือนหายไปกตามกาลเวลา ถูกเวลาถมทับ” เสิ่นเผยชวนเอา รถไปจอดไวเข้างทาง เขาไม่รู้ว่าต้องปลอบหลินซินเหยียนยังไง ดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่งยื่นให้เธอ

หลินซินเหยียนไม่ได้รับ ปาดน้ำตาแล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็น อะไร”
เธอร้องไห้ไม่ใช่เพราะตัวเอง แต่เป็นห่วงจงจึงห้าว

เงินเผยชวนมองหน้าของเธอ เธอผอมมาโดยตลอด ถึงจะท้อง ก็ยังเหมือนเดิม ไม่อ้วนขึ้นเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนอ่อนแอมาก แต่ว่าเรื่องที่ทำ ไม่รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ทนต่อเรื่องอะไรไม่ได้ เลย

เธอสนิทกับเฉิงซิ่ว ก็เพราะว่าเรื่องเก่าๆ พวกนี้สินะ

ตอนนี้ถูกไปยื่นหนังขุดออกมา เธอก็จัดการอย่างใจเย็น ลด ความเสียหายที่เกิดจากเรื่องนี้ให้น้อยที่สุด

ถ้าไปคิดเรื่องนี้อย่างใจเย็น รักษาสภาพเดิมดีต่อทุกคน มากกว่า ไม่ว่าจะมองเรื่องนี้จากด้านไหนก็ตาม

ถ้าประสบการณ์ชีวิตของจงจึงห้าวถูกเปิดเผย คืออะไร ลูก นอกคอก?

ไม่เพียงแต่ต้องเผชิญหน้ากับตัวของตัวตน จะไปยอมรับการ

หลอกลวงที่นานขนาดนี้ได้ยังไง?

คือเกลียดตัวเอง หรือว่าเกลียดคนที่โกหกเขา?

ความจริงถูกเปิดเผย ปัญหาพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน แล้วจะ เปลี่ยนอะไรได้? มีประโยชน์ต่อใคร?

เสิ่นเผยชวนสตาร์ทรถใหม่แล้วเหยียบคันเร่ง “ฉันเหมือนจะ เข้าใจแล้วว่า ทำไมจึงห้าวถึงชอบเธอขนาดนี้”

เสียงของเขาเบามาก หลินซินเหยียนได้ยินไม่ชัด “หือ? ”
“ไม่มีอะไร” เสิ่นเผยชวนตั้งใจขับรถ

ไม่นานก็ถึงโรงแรมแห่งนั้น เสิ่นเผยชวนจอดรถไว้อย่างดีแล้ว เปิดประตูลงมา มาทางหลินซินเหยียน รถเข็นที่เอาลงมาจาก ด้านหลังรถแล้วพยุงเธอลงจากรถ

เสิ่นเผยชวนกันเธอขึ้นลิฟต์ พอถึงชั้นนั้นแล้ว เธอหันหน้ามอง ไปทางเส้นเผยชวน “นายรอฉันอยู่ที่นี่

“ฉันเข้ากับเธอดีกว่า” เขาไม่วางใจ เพราะไปยื่นหนึ่งชอบเธอ และเขาเป็นคนส่งมาก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเธอ

“อย่างนั้นก็ได้” ไหนๆ เขาก็รู้เรื่องนี้แล้ว ไม่มีอะไรน่าปิดบัง

พอถึงหน้าห้อง เสิ่นเผยชวนกดกริ่งหน้าห้อง ไม่นานประตูห้อง ก็ถูกเปิดออก ช่วงเวลาที่เห็นว่าเป็นหลินซินเหยียน ไปยื่นหนึ่งไม่ แปลกใจเลยแม้แต่น้อย

ตอนที่อยู่หน้าโรงพยาบาลที่เธอตั้งใจขัดคำพูดของตัวเอง ก็รู้

แล้วว่าเธอไม่ได้อยากให้จงจึงห้าว

ไปยื่นหนิงคาดไว้แล้วว่าหลินซินเหยียนจะมา ก็เลยให้เกา หยวนกลับไปที่ห้องตัวเองแล้ว เขามองไปทางเสิ่นเผยชวน “ผม อยากจะคุยกับคุณหลินเพียงลำพัง

“ร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่สะดวก ผมต้องเฝ้าเธอไว้” ท่าที ของเสิ่นเผยชวนชัดเจนมาก และแข็งกร้าวมาก

ไปยื่นหนังยิ้ม “นายสามารถมากับเธอได้ ก็น่าจะรู้แล้วว่า เพราะเรื่องอะไร คุณต้องเข้าใจ สิทธอยู่ในมือของผม ผมสามารถเลือกที่จะไม่คุย

สีหน้าของเสิ่นเผยชวนเปลี่ยนทันที

“เผยชวนไม่เป็นอะไร นายรออยู่ที่หน้าประตู มีเรื่องฉันจะเรียก นายเอง” หลินซินเหยียนมองเขาไว้แล้วส่ายหน้าให้เขา ให้เขา ไม่ต้องวาม “เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก”

เงินเผยชวนมองไปยื่นหนึ่งที่หนึ่ง แล้วก็หันหลังเดินออกจาก

ห้อง ปิดประตูไปยื่นหนิงมองหลินซินเหยียนไว้ เขาไม่ปกปิดความ

รู้สึกตัวเองที่มีต่อเธอเลย “เธอว่าฉันควรดีใจหรือเสียใจดี?