บทที่407 เป็นศัตรูกันชัดๆ

ในใจของเหวินชิงนั้น จงฉีเฟิงทรยศหักหลังเหวินเสียน แต่ว่า จงจิ่งห้าวไม่ได้!

เขาไม่อนุญาตให้ลูกชายของเหวินเสียนเข้าใกล้เฉิงซิ่ว

หลี่จิ้งถอนหายใจ เธอรู้ความคิดของเหวินชิงดี เพียงแค่เป็น ห่วงว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงเกินไป ทำร้ายความรู้สึก

“คุณลองถามเฉินซิงดูดีไหม ว่าเขาเปิดเผยเรื่องนี้หรือเปล่า”

หลี่จิ้งถาม

เรื่องนี้ต้องจัดการให้ชัดเจน เพื่อหลีกเลี่ยงจงจึงห้าวไม่ให้ เข้าใจเหวินชิงผิด เมื่อถึงเวลาค่อยแบ่งบุญคุณความแค้น

เหวินชิงขมวดคิ้ว “คุณไปโทรหาเฉินชิง พวกเราต้องเจอกัน

หน่อย”

เหวินชิงตั้งใจไปถาม อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็ทำร้ายหลินซินเหยี ยนเป็นอย่างมาก โชคดีที่การแต่งงานของจงจึงห้าวและหลินซิน เหยียน ในตอนแรกเป็นความลับ ไม่ค่อยมีคนรู้ เลยไม่ได้สร้าง ปัญหาให้เขาเท่าไหร่ ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้คงจัดการไม่เรียบร้อย

หลี่จิ้งเดินไปหน้าประตูแล้วเปิดประตูออก หลี่จานยืนอยู่หน้า ประตูกำลังจะเคาะประตู ทั้งสองคนได้มาพบกันโดยไม่ได้นัด “แม่”
“ลูกพูดว่าไม่กี่วันนี้จะไม่กลับมาไม่ใช่หรอ?” หลี่จึงถาม หลี่จ้านยิ้มแล้วพูดว่า “ผมเปลี่ยนความคิดละ จริงสิ คุณลุงเฉิ นมาแล้วครับ”

หลี่จิ้งตีไหล่หลี่จ้าน มองเห็นเฉินชิงและเฉินซื้อหานอยู่ด้านหลัง เขา ตอนแรกเธออยากจะออกมาโทรศัพท์ ตอนนี้ก็ไม่ต้องโทร แล้ว เธอดึงลูกชายเดินออกมา จ้องมองเฉินซิง “เหวินซึ่งอยู่ใน ห้องหนังสือ คุณเข้าไปเถอะ เขามีเรื่องอะไรจะคุยกับคุณ

เฉินซึ่งพยักหน้า ในใจนั้นเข้าใจดี เหวินซึ่งจะคุยอะไรกับเขา ตอนที่เขาปล่อยข่าวออกมา ก็คิดหาทางออกที่ดีไว้แล้ว

“ซื่อหาน หนูต้องเป็นผู้ใหญ่ที่สุขุม” สายตาของเขาเคร่งขรึม กำชับลูกสาว กลัวเธออยู่ต่อหน้าหลี่บ้านพูดส่งเดช

เงินซื้อหานเข้าใจความหมายของบิดา เธอพยักหน้า “ลูกรู้

เฉินชิงถึงจะวางใจแล้วเดินเข้าไปในห้องหนังสือ ปิดประตูห้อง หนังสือลง เหวินชิงยืนขึ้นมา ลากเก้าอี้มาให้เฉินชิงหนึ่งตัว ทั้ง สองนั่งตรงหน้าหน้าต่าง

“คุณน่าจะเห็นข่าวบนอินเตอร์เน็ตแล้วสินะ?” เฉินชิงเริ่มพูด ก่อน

เหวินซึ่งพยักหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ฉันมาหาคุณ ก็เพราะเรื่องนี้” เฉินชิงพูดอีกครั้ง เขามองเหวิน ชิงอย่างสงบ “เรื่องนี้ฉันทำไม่ดีเองนั่นแหละ”
เหวินชิงตกใจ เขานึกว่าตระกูลเหอทำ แต่ทำไมเป็นเขาล่ะ?

“อา ฉันรู้ว่าตระกูลเหออยากจะรีบแก้แค้นเร็วๆ แต่ก็ไม่ควรให้ คุณใช้ประโยชน์จากเหอยเจ๋อ ฉันได้ยินมาว่าเหอยเจ๋อชอบ หลินซินเหยียนมาก ตระกูลเรือมีความขุ่นเคืองต่อหลินซินเหยียน จึงกล้าประกาศเรื่องนี้ออกมา เรื่องนี้ฉันรู้ ในตอนนั้นเหอเหวิน หวยบอกว่า ฉันไม่เก็บมาใส่ใจหรอก ฉันนึกว่าเขาแค่พูดไป อย่างนั้น นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ” เฉินซึ่งพูดอย่าง ทรมานใจจากความละอาย

ไม่นาน ประโยคสนทนาของเขาก็เปลี่ยนไป “คุณกับฉันตอนที่ เข้าร่วมเป็นทหารด้วยกัน ในตอนนี้แม้อายุไม่เท่ากันแต่เราก็ยัง ไปมาหาสู่กัน ฉันไม่ปิดบังคุณ แต่ในใจที่ฉันคิด ในเมื่อเรื่องมา ถึงขนาดนี้แล้ว พวกเราทำได้แค่ปล่อยให้เรือลอยตามสายน้ำ

เฉินชิงสารภาพอย่างเปิดเผย เหวินซิงเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรออก มา เพียงแค่ในใจนั้นเคียดแค้นตระกูลเหอ

เหวินชิงมองเฉินซิง “คุณหมายความว่า……. เฉินชิงพยักหน้า “ตอนนี้เป็นช่วงกดดันจึงห้าว

เหวินชิงลังเลเล็กน้อย หากว่าหลินซินเหยียนไม่ได้ท้อง เขาจะ ไม่ลังเลเลย ในตอนนี้หลินซินเหยียนท้องอีกแล้ว กลัวว่าจงจึง ห้าวคงยากที่จะประนีประนอม

“ทำไม รู้สึกลำบากใจหรอ?” เฉินซึ่งเห็นความลังเลของเหวิน ชิง เลยพูดโน้มน้าวต่อว่า “คุณยังมีทางถอยได้อีกหรือ? ฉันยังมี ทางถอยได้อีกหรือ? ฉันถึงกับเอาลูกสาวสุดที่รักคนเดียวของฉันมอบให้แล้ว”

เหวินชิงเข้าใจ เรื่องมาถึงขนาดนี้ไม่มีทางที่จะถอยแล้ว

เขายังไม่อยากทำให้เป็นชิงผิดหวัง “อีกสักพัก ฉันจะไปเจอเขา” เหวินชิงกำหมัด

“เสี่ยวจี้รู้เรื่องนี้รึเปล่า?” เฉินซิงนึกถึงหลีจ้านมาหาที่บ้าน อย่างกะทันหัน รู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะแปลกๆ พอเขาโตขึ้นมาก็ไม่ ค่อยไปบ้านแล้ว ในเวลาแบบนี้ เขามาบ้านอย่างกะทันหัน ทำให้ เขาคิดว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ปกติ

ดังนั้นจึงถามเหวินชิง

เหวินชิงส่ายหน้า “ฉันไม่ได้บอกเขา ความสัมพันธ์ของเขาและ จึงห้าวดีมาก เขาไม่กลับบ้าน อยู่ข้างนอกอย่างอิสระ จึงห้าวช่วย เขาไปไม่น้อย เขากับจึงห้าวนั้น ความสัมพันธ์แนบชิดกันกว่าฉัน เสียอีก”

ดังนั้นเขาไม่กล้าให้หลีจ้านรับรู้

เหวินชิงเข้าใจ ในใจก็ดีใจที่เขากลับมาได้ทันเวลา โชคดีที่ เฉินซื้อหานไม่ได้ออกไปกับหลี่บ้าน การออกไปครั้งนี้ ไม่รู้จะได้ กลับมาไหม

เฉินชิงถาม “คุณไม่พูด จึงห้าวจะพูดไหม?”

อย่างไรเสียหากหลี่บ้านรู้เรื่องนี้แล้ว สำหรับจงจึงห้าวไม่ได้ เสียหายอะไร สามารถใช้ประโยชน์ได้แถมยังสามารถให้หลีจ้านอยู่ข้างเขาได้อีกด้วย

เหวินจึงรีบตอบอย่างมั่นใจว่า “จึงห้าวไม่พูดหรอก”

เขามั่นใจว่าจงจึงห้าวจะไม่ทำให้หลี่บ้านรู้สึกลำบากใจ และ บอกหลจํานว่าเขาทำเรื่องนี้

เฉินชิงพยักหน้า ไม่พูดดี ตอนนี้ในเรื่องนี้นั้นอย่าให้คนรู้ เยอะจะดีที่สุด อีกอย่างเขาก็ไม่อยากมีอุปสรรคเพิ่ม เขายืนขึ้นมา “วันนี้ฉันกลับก่อนนะ

เหวินชิงกล่าว “ฉันไปส่งคุณ

ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องหนังสือ ภายในห้องรับแขกนั้น หลี่จิ้งกำลังปอกผลไม้ใส่ลงไปในชา เมื่อเห็นพวกเขาออกมา “กินข้าวกลางวันกันก่อนเถอะ

“ไม่ดีกว่า ที่บ้านน่าจะเตรียมของเสร็จแล้ว” เฉินชิงมองลูกสาว “ซื้อหาน พวกเราควรกลับได้แล้ว”

เฉินชื่อหานลุกขึ้น แล้วกลับไปพร้อมเฉินชิง

หลี่บ้านไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาไว้ได้ เยือกเย็นมาก ทั้งยังแฝงไปด้วยน้ำเสียงสงสัย “พวกคุณวางแผน อะไรกัน?!”

เมื่อกี้เฉินชิงไปที่ห้องหนังสือ เขานั่งอยู่พูดคุบกับเฉินซื้อหานที่ ห้องรับแขก ครั้งนี้เฉินซือหานไม่เหมือนตอนอยู่ตระกูลเฉินง่ายๆ อย่างนั้นแล้ว เขาถามอะไร เฉินซื้อหานก็ไม่พูด เห็นได้ชัดว่ามี บางอย่างซ่อนอยู่
เหวินชิงไม่ค่อยสบายใจ “อารมณ์ไหนของแก?”

“ผมปกติดี คุณต่างหาก กำลังแอบทำอะไรลับลมคมในกันกับ คุณลุงเฉิน?” หลี่จ้านคาดเดาไว้ในใจแล้ว เพียงแค่ปฏิเสธไม่ ยอมรับมัน เรื่องของหลินซินเหยียนวุ่นวายร้ายแรงขนาดนี้ คน ปกติคงไม่มีความสามารถแบบนี้ แม้คิดอยากจะทำ ก็ต้อง พิจารณาถึงตระกูลจงและตระกูลเหวิน

แต่ว่า ตอนนี้……

จงจึงห้าวให้เขาไปล่อเฉินชื่อทานออกมา เฉินชิงยังคุยกันลับๆ กับเหวินชิงอีก ดูเหมือนจะซับซ้อน จริงๆแล้วง่ายมาก เพียงแค่ เฉินชิงกับเหวินชิงทำเรื่องนี้ จงจึงห้าวให้เขาไปล่อเฉินซื้อหานมา ก็เพื่อใช้ข่มขู่พวกเขา

สิ่งเดียวที่เขาไม่รู้ก็คือเหวินชิงและเฉินชิงทำไมถึงทำแบบนี้ เหวินชิงขมวดคิ้วแน่น กับคำพูดของลูกชายนั้นเขารู้สึกไม่ชอบ ลับลมคมใน?

“สารเลว! ฉันกับคุณลุงเฉินของแกคุยธุระสำคัญกันต่างหาก ทำไม จะต้องรายงานให้แกฟังด้วยหรอ? แกก็โตไม่ใช่เด็กแล้ว แค่คำว่าเคารพสองคำนี้ยังไม่รู้จัก? ประเทศของเราคือประเทศที่ มีมารยาท แต่ดูแก รู้จักอะไรคือมารยาทไหม? ฮี ดารา? สมัย ก่อนมันก็แค่นักแสดง คิดว่าตัวเองนั้นดีเด่นจนได้ใจ ไร้ ยางอาย!”

หลี่บ้านได้ยินเส้นเลือดบนหน้าผากก็ปรากฏขึ้น กำหมัดแน่น จนมีเสียง
หลี่จิ้งที่อยู่ข้างๆได้ยินก็ไม่สบายใจวิตกกังวล เธอรีบดึงแขน ลูกชายไว้ “เสี่ยวจี้อย่าโกรธเลยนะ พ่อของลูกก็อารมณ์แบบนี้ แหละ”

หลีจ้านยิ้มเย็นชา เขาที่เหวินชิง “เขาเคยเห็นผมในสายตา เมื่อไรล่ะ? เรื่องที่ผมทำ มีเรื่องไหนที่ถูกใจเขาบ้าง? นักแสดง หรอ? ผมก็ยังจะทำต่อ แล้วผมก็จะเป็นนักแสดงที่โด่งดังที่สุดใน ประเทศ! ผมจะรอดูว่าเขาจะทำอะไรกับผมได้

“เสี่ยวจี้ลูกพูดอย่างนี้กับพ่อของลูกได้ยังไง” หลี่จึงดึงเขาไว้ “เขาเป็นพ่อของลูกนะ ลูกอย่าดื้อแบบนี้สิ พอเจอหน้ากันก็ ทะเลาะกัน เจอหน้าก็ทะเลาะกัน มันเหมือนพ่อลูกกันงั้นหรอ? ”

นัยน์ตาของหลี่จิ้งถึงกับน้ำตาคลอ ในใจรู้สึกเสียใจอย่างมาก นี่มันเป็นพ่อลูกกันตรงไหน เป็นศัตรูกันชัดๆ