บทที่406 แต่โบราณกาลวีรบุรุษยากจะฝ่าด่านสาวงาม

เฉินซื้อหานรู้สึกสงสัยเล็กน้อยที่หลีล้านบอกว่าเซอร์ไพรส์มัน คืออะไร แต่ก็ไม่ได้ถามออกมา ในเมื่อเป็นเซอร์ไพรส์ ก็ต้องเป็น สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน

ทั้งสองออกจากบ้านตระกูลเหวินด้วยกัน ขณะนั้นรถจี๊ปกัน หนึ่งก็ขับเข้ามา เฉินชิงลงมาจากรถ พอเห็นหลี่บ้านก็เลิกคิ้วขึ้น “เสี่ยว กลับมาแล้วหรอ?”

หลานพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“พวกเธอจะออกไปด้วยกันงั้นหรอ?” เฉินซึ่งมองพวกเขาแล้ว ถามขึ้น

เฉินซื้อหานพยักหน้า “พวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานแล้ว เขา

ชวนหนูออกไปเที่ยวค่ะ

ถ้าเป็นยามปกติเขาจะไม่เข้าไปยุ่งกับเฉินซื้อหานและหลี่บ้านที่ ออกไปเที่ยวด้วยกันแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่ได้

เขาให้คนไปกระจายข่าวหลินซินเหยียนฆ่าคน ตอนนี้ข้างนอก ผู้คนกำลังพูดถึงกันอย่างดุเดือด เป็นช่วงให้เหวินชิงกดดันจงจึง ห้าว เขากลับมา ก็เพื่อมารับเฉินซื้อหานไปที่ตระกูลเหวิน

“วันนี้ลูกไปเที่ยวกับเสี่ยวไม่ได้แล้ว พ่อมีนัดกับคุณอาเหวิน ของลูก ต้องไปบ้านเขา”
เต็มที่กำลังจะลอ “ไปบ้านผม?” หลี่จานตื่นตระหนกเล็กน้อย เงินซื้อหานออกไปได้อย่างราบรื่นแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนจะเปลี่ยน ไปอีกแล้ว

ไม่ได้ เขาต้องพาเงินซื้อหานออกไปให้ได้

“ที่ของพวกคุณผู้หลักผู้ใหญ่ ผมกับซื้อหานขอไม่ร่วมแจมด้วย นะครับ ซื้อหาน ไปเที่ยวของเรากันเถอะ” หลี่จานพูดพร้อมกับ จับไหล่ของเฉินซื้อทานไว้ โอบเธอให้เดินออกไป

ทนอยู่แต่ในบ้านมาตั้งหลายวันแล้ว เฉินซื้อทานก็อยากออก ไปเที่ยวบ้าง

ก็เลยไม่ได้ขัดอะไร

“ซื้อหาน” เฉินซึ่งเรียกรั้งเธอไว้ “ที่พ่อพูดไม่ได้ยินหรือไง?” เฉินซื้อหานหยุดฝีเท้าลง หันหน้าไปมองเขา “พ่อ”

“คุณลุงเฉิน ผมกับซื้อหานไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน ผมก็แค่ออก ไปเที่ยวเล่นกับเธอ ตอนกลับมา…ผมก็จะพาเธอกลับมาส่งอย่าง ปลอดภัยครับ” ตอนที่พูดประโยคนี้ออกมา ในหัวของหลี่บ้านก็มี ความคิดหนึ่งโผล่ขึ้นมา

เขาจะนำเงินซื้อหานกลับมาได้อย่างปลอดภัยรึเปล่า?

จุดประสงค์ที่จงจึงห้าวให้เขาล่อเฉินซื้อหานออกไปคืออะไร? ขณะนั้นเอง หลี่จ้านก็เดาได้ว่าเรื่องนี้ไม่เพียงแค่เกี่ยวข้องกับ ตระกูลเฉิน เกรงว่าพ่อของเขาเองก็รู้เรื่องด้วย
“ในเมื่อคุณลุงเฉันบอกว่าออกไปไม่ได้งั้นก็ไม่ไปละกัน ผม ตัดสินใจว่าจะกลับบ้านพอดี เช่นนั้นไปด้วยกันเลยครับ ห ร้านทําเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น

เฉินชิงนิ่งไปสักพักแล้วพูดว่า “ถ้างั้นก็ไปด้วยกันเถอะ หลี่บ้านจะรู้หรือไม่รู้เรื่องนี้ เขาก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่เป็นเรื่องของ เหวินชิง

ตระกูลเฉินและตระกูลเหวินเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ไม่จำเป็นต้อง ขับรถ ผ่านสวนสาธารณะในหมู่บ้านไปก็ถึงแล้ว

เฉินชิงเดินอยู่ข้างหน้า หลี่จานและเฉินซื้อหานเดินตามอยู่ ด้านหลัง เขาดึงเฉินซื้อหาน ให้เธอเดินช้าลงหน่อย “นายทำอะไร ห้ะ?”

หลีจ้านเอามือปิดปากของเธอ “ซูว!”

เฉินซื้อหานถลึกตาและกระพริบตา เป็นเชิงถามว่านายกำลัง ทําอะไร?

หลี่บ้านมองเฉินชิงที่อยู่ตรงหน้าแวบหนึ่ง เหมือนว่าเขาจะไม่รู้

เขาเขยิบเข้าไปข้างหูของเฉินซื้อหาน ใช้เสียงที่ได้ยินเพียงแค่ สองคน “เธอบอกฉันมาซะดีๆ พวกเธอกับพ่อของฉันกำลัง วางแผนลับอะไรกันอยู่ใช่มั้ย?”

เฉินซื้อหานหันหน้ามองเขา “พ่อนายไม่ได้บอกนายงั้นหรอ?”
“บอกอะไร?”

“พวกเธอกระซิบอะไรกันน่ะ?” ฉันไม่รู้ว่าเป็นชิงหยุดฝีเท้าลง เมื่อไหร่ เขายืนอยู่ตรงนั้น หันหน้ามามองพวกเขาสองคน

หจ้านรีบพูดขึ้นว่า “ไม่มีอะไรครับ

เฉินชิงมองเขาครู่หนึ่ง ตั้งแต่ที่เขาดึงเฉินซื้อหานไปพูดคุย เขา ก็รู้แล้ว แต่แค่ตั้งใจทำเป็นไม่เห็น แต่คำถามที่เขาถามเฉินชื่อ หาน แสดงว่าเขาไม่รู้เรื่องแผนการลับของพวกเขากับเหวินชิง เห วินซึ่งไม่พูด จะต้องมีเหตุผลของเหวินชิงแน่ เมื่อก่อนเขาเคย ได้ยินเหวินชิงพูดมากกว่าหนึ่งครั้งว่าหลีจ้านกับจงจึงห้าวมีความ สัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

เขาไม่บอก คงเพราะกลัวหลานจะมาขัดขวางพวกเขาเป็นแน่ ดังนั้น เขาเลยตั้งใจขัดจังหวะ เฉินซื้อหานจะต้องคิดว่าหลีจ้าน ไม่ใช่คนนอก แล้วพูดออกมาแน่

แบบนี้ อาจจะทำให้แผนการของพวกเขาวุ่นวาย ยังไงตอนนี้ก็ กำลังดำเนินไปได้อย่างราบรื่น

“รีบไปเถอะ” เฉินชิงโบกมือเรียกลูกสาว “มานี่ พ่อมีเรื่องจะ บอกกับลูก”

เฉินซื้อหานรู้ตัวว่าเฉินชิงไม่อยากให้เธอพูดเรื่องนี้ออกไป ดัง นั้นเธอเลยรีบวิ่งไปหา “พ่อ”

“เป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมถึงไม่รู้จักสุขุม
เงินซือหานควงแขนของเขาแล้วยิ้มออกมา “พอไม่ใช่ให้เดิน เร็วหน่อยหรอ ทำไมไม่สุขุมแล้วล่ะ?”

เฉินชิงจ้องเธอแวบหนึ่ง แต่เพราะหลีบ้านอยู่ เฉินซิงเลยไม่ได้ พูดอะไร

ขณะนี้ พวกเขาเดินมาถึงตระกูลเหวิน

หลี่บ้านเดินไปด้านหน้าแล้วเปิดประตู ในบ้านไม่มีใครอยู่เห วินชิงกับหลี่จิ้งอยู่ในห้องหนังสือกัน ข่าวนี้ดังจนน่ากลัวขนาดนี้ เหวินชิงก็ต้องรู้เรื่องเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

“ใครเป็นคนปล่อยออกไปกันนะ?” หลี่จิ้งพูดออกมาอย่าง โมโห

ความคิดของเหวินชิง เธอเข้าใจดี เขาอยากให้จงจึงห้าวกับ หลินซินเหยียนแยกจากกัน แต่ไม่ได้อยากให้ตายกันไปข้างหนึ่ง

ทำแบบนี้ เรื่องก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น ถ้าหากจงจึงห้าวคิดว่าเหวิน

ซึ่งเป็นคนทํา นี่มันเข้าใจผิด ใหญ่เลย

เหวินชิงก็ไม่ใช่คนโง่ เรื่องนี้มันชัดเจนมาก ไม่ใช่ตระกูลเฉินก็

เป็นตระกูลเหอ

เขากับเฉินซึ่งมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด ความสงสัยเลยมุ่งเน้น ไปที่ตระกูลเหอ

“เรื่องนี้ คุณจะพิจารณาดูอีกทีมั้ย?” หลี่จึงสองวันมานี้นอนไม่ หลับเลย มัวแต่เป็นห่วงเรื่องนี้
เหวินชิงสูดหายใจเข้าลึก “ในเมื่อลงมือทำไปแล้วก็ต้องทำต่อ ไป ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหนที่ไม่รักเดียวใจเดียวต่อจงจึง ห้าว อยู่ข้างกายเขาเด็ดขาด

แต่โบราณกาลวีรบุรุษยากจะฝ่าด่านสาวงาม เห็นได้ชัดว่าจง จิ่งห้าวถูกหลินซินเหยียนทำให้หลงจนสับสนไปแล้วเรียบร้อย

ก็เหมือนจงฉีเฟิงในปีนั้นที่ถูกเฉิงซิ่วทำให้สับสนเช่นเดียวกัน