บทที่354 อยากจะพูดอะไรกับฉัน

คนขับรถได้ยินดังนั้นจึงเปลี่ยนเส้นทาง

หลินซินเหยียนนั่งเงียบๆ ในใจก็เอาแต่คิดถึงเรื่องของจินยา ถ้าส่งฉินยาไปแล้ว ยังไงซูจ้านก็ต้องตามหาเธอ

แต่ตัวเธอเองก็ยังสนับสนุนฉินยาอยู่ดี ไม่ว่าจ้านจะพูดอะไร เธอก็จะไม่หักหลังฉินยาเด็ดขาด

เมื่อผ่านเรื่องครั้งนี้ไป ความรู้สึกนึกคิดของเขาที่มีต่อเรื่อง พวกก็คงเติบโตขึ้นแล้วล่ะ ทั้งสองคนต่างต้องการเวลาที่จะสงบ สติของตัวเอง แล้วจัดการความสัมพันธ์ในระยะเวลานี้

ในเมื่อใจของเธอไม่คิดทุกอย่างไว้หมดแล้ว ใจที่อยากจะส่ง ฉันยาของเธอก็ยิ่งหนักแน่นขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก

เพียงเวลาไม่นาน คนขับรถก็ได้ขับมาถึง ro dessert

houseแล้ว

เมื่อเธอจ่ายเงินเสร็จก็ลงจากรถ

เมื่อมองผ่านกระจกร้านเข้าไป หลินซินเหยียนก็เห็นเฉิงซิ่วพา ลูกทั้งสองคนมาด้วย พวกเขานั่งกินเบเกอรี่อยู่ใกล้หน้าต่าง เธอ จึงผลักประตูกระจกเดินเข้าไป

” หม่ามี้ ” เมื่อหลินซีเฉินเห็นเธอเข้ามาก็รีบทักทายเธออย่างเร็วไว
เฉิงซิ่วหันหน้ามาตามเสียง มาเห็นเธอ ก็ยิ้มพลางพูด” ChocolateTataของที่นี่รสชาติไม่เลวเลยนะ ฉันสั่งให้เธอชุด หนึ่งแล้วล่ะ ”

หลินซินเหยียนนั่งลง พร้อมพูดขอบคุณ

เฉิงวยิ้ม ” จะขอบคุณอะไรฉันกันล่ะ เห็นฉันเป็นคนนอกกัน หรือยังไง ”

หลินซินเหยียนยิ้มรับเล็กน้อย ก่อนจะใช้ช้อน ตึกChocolateTataเข้าปาก ในนั้นมีกลิ่นนมที่เข้มข้น แต่ไม่มี ความเลี่ยน แล้วก็ไม่หวานจนเกินไป แล้วก็มีกลิ่นอายของความ เป็นนมและเนยอยู่กลายๆ รสชาติไม่เลวเลยทีเดียว

ขนมหวานที่นี่ขึ้นชื่อมาก ข้างหลังก็ยังเป็นสวนสนุกอีก เหมาะ แก่การพาเด็กมาด้วยจริงๆ

เมื่อกินขนมเสร็จแล้ว หลินลุยซีก็ลากหลินซีเฉินไปมา ” พี่ชาย

ไปเล่นเป็นเพื่อนหนูหน่อยสิ ”

หลินซีเฉินถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ เหมือนกับว่าไม่รู้จะ ทํายังไงกับน้องสาวตัวเองดี เลยทำได้แค่ตอบตกลงไป ” ก็ได้ ”

เฉิงซิ่วเลยให้คนขับรถตามไปด้วย ” เธอดูเด็กสองคนนั้นไว้นะ ”

คนขับรถพยักหน้ารับ ก่อนจะตามเด็กน้อยสองคนเข้าไปใน สวนสนุก

เพราะมีเพียงกระจกใสกั้นอยู่ ดังนั้นถึงจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็สามารถมองเห็นได้

หลินซินเหยียนลืมน้ำผลไม้เข้าไปอีกหนึ่ง ก่อนจะถาม” ที่เรียก ฉันมามีเรื่องอะไรเหรอคะ ”

” ถึงไม่มี ก็เรียกเธอมาไม่ได้เหรอ ” เฉิงซิ่วแค่รู้สึกว่าพักนี้ พวกเธอไม่ได้คุยกันนานแล้ว เลยถือโอกาสที่เป็นช่วงวันหยุดสุด สัปดาห์พอดี นานๆ ที่เธอจะพาพวกเด็กๆ ออกมาเที่ยว ก็เลย เรียกหลินซินเหยียนให้มาด้วยกัน

หลินซินเหยียนยิ้มพลางพูด ” ไม่ใช่ค่ะ ”

ปกติแล้วเวลาเฉิงซิ่วเรียกเธอจะมีธุระเสมอ เธอก็เลยถามขึ้น

มา

เฉิงซิ่วมองผ่านกระจกใสออกไป ก็มองเห็นเด็กทั้งสองกำลัง เล่นอยู่ข้างในอย่างสบายใจ ลอนฉีกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว ” เมื่อก่อน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ ที่ได้อยู่ร่วมกันกับจิ้งห้าว และก็ได้มี ปฏิสัมพันธ์กับลูกของเขา ถึงฉันจะเป็นแม่คนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้รับ สิทธิ์ที่จะเป็นแม่อย่างเปิดเผย ฉันรู้สึกซึ้งใจและขอบคุณเธอจริงๆ

เฉิงซิ่วคว้ามือของหลินซินเหยียนมาจับไว้ ” ขอบคุณเธอนะ ที่ทำให้ฉันและจึงห้าวได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน และได้ใช้ชีวิตกับเด็ก สองคนนี้ ”

” มันเป็นเรื่องที่ฉันควรทำอยู่แล้วค่ะ ” หลินซินเหยียนดูหาอ เหี่ยวลงเล็กน้อย ” ฉันพลาดหลายสิ่งมามากมาย ถึงตอนนี้เธอ

ไม่ครอบครองมากกว่าแต่ก่อน ก็ทำได้เพียงเสริมในสิ่งที่ขาดไปแต่สิ่งดีงามที่เคยพลาดไปแล้ว มันชดเชยได้ที่ไหนกัน ”

เฉิงยู่ซิ่วส่ายหัว ” ตอนนี้ฉันก็พอใจแล้ว ”

หล่อนรู้สึกพอใจกับชีวิตตอนนี้แล้ว ครอบครัวได้กลับมาอยู่ ร่วมกันอีกครั้งหลังจากการพลัดพราก หล่อนมักก็เห็นภาพนั้น บ่อยๆ ที่จงจิ่งห้าวปล่อยวางเรื่องในอดีตทั้งหมด แล้ว หันกลับ มาให้อภัยต่อเธออย่างสันติ

เหมือนช่วงนี้ไปยื่นหนิงจะเจอปัญหาแล้วล่ะ ” จู่ๆ เพิ่งจิ๋วก็ พูดขึ้น หล่อนหันหน้าไปทางหลินซินเหยียน ” เธอได้บอกจึงห้าว แล้วหรือยัง ว่าที่เหวินชิงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เป็นเพราะ เขาทํา ”

หลินซินเหยียนพยักหน้ารับ ” ฉันปิดบังเขาไม่ได้หรอกค่ะ ”

เพราะเขาฉลาดเกินกว่าจะปิดบังไว้ได้ หลินซินเหยียนรู้ ถ้าจงจึงห้าวรู้ว่าไปยื่นหนึ่งเป็นคนลงมือเรื่อง

เหวินชิงล่ะก็ คงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่

อีกอย่างที่เมืองนี้ ก็เป็นถิ่นของจงจึงห้าว จะจัดการเขาก็คง ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ที่นั่งด้านหลังของพวกเธอนั้น คุณหญิงคนหนึ่งที่หันหลังให้กับ พวกเธอ คุณหญิงคนนั้นก็คือหลี่จิ้ง หล่อนก็มากินของหวานที่ร้าน นี้เหมือนกัน หล่อนมาก่อน เมื่อเฉิงซิ่วพาเด็กๆ ทั้งสองคนมาที่นี่ ก็เป็นจังหวะที่หล่อนจะไปพอดี

เป็นเพราะความสัมพันธ์ของเหวินชิงกับเฉิงซิ่ว หล่อนเลยไม่ได้อยากจะทักทายอะไร เมื่อหล่อนกำลังจะออกไปจากพวกเขา อย่างเงียบๆ ก็ได้ยินเฉิงซิ่ว โทรหาหลินซินเหยียนพอดี

หล่อนก็เลยนั่งลงไปดังเดิม

หล่อนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างจงจึงห้าวกับเฉิงซิ่ว หลินซินเหยี ยนเป็นภรรยาของเขา แต่ทำไมถึงมาทำตัวใกล้ชิดกับเฉิงซิ่วได้

หล่อนแบกความสงสัยนั้นไว้ภายในใจก่อนจะนั่งอยู่ตำแหน่ง เดิมเพื่อรอให้หลินซินเหยียนมาที่นี่ สุดท้ายก็ได้ยินสิ่งที่พวกเขา คุยกัน

เรื่องที่เหวินชิงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่แท้ก็มีใครบางคน เป็นคนทํา ในใจหล่อนสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

อีกอย่างเฉิงซิ่วกับหลินซินเหยียนก็ฟังรู้เรื่องนี้ แล้วไป นหนิงเป็นใครกันล่ะ

ในใจของหลี่จึงมีแต่ความเกลียดแค้น อุบัติเหตุรถยนต์ครั้ง นั้น ที่แท้ก็มีคนจงใจทำให้มันเกิดขึ้นนี่เอง

ตอนนั้นหล่อนตกใจจนแทบบ้า โชคยังดีที่ไม่มีการสูญเสีย อะไร จะมีก็แต่บาดเจ็บที่แขนเท่านั้น

หล่อนแอบหันหลังไปมองเฉิงซิ่ว ผู้หญิงคนนั้นเรียกจงจึงห้าว อย่างสนิทสนม อีกอย่างน้ำเสียงที่ใช้ก็เหมือนกับแม่แท้ๆ ที่พูด ถึงลูกของตัวเอง
ตอนแรกที่เฉิงยูจิ๋วแต่งงานกับจงเฟิง ก็ตกลงกับเหวินชิงแล้ว ว่า ให้ใช้กิจการสืบทอดของตระกูลเฉิงเป็นข้อแลกเปลี่ยน และ ห้ามมีลูกกับจงฉีเฟิงอีกด้วย

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เอาจงจึงห้าวมาเป็นลูกของตัวเองเนี่ยนะ

หล่อนเป็นแม่คนก็จริง ถึงจะมีจิตใจที่โอบอ้อมอารียังไง ก็ยาก ที่จะเอาลูกของคนอื่นมาเป็นลูกของตัวเอง

ตอนนี้ไม่คิดคิดดูแล้ว ตอนนั้นเฉิงซิ่วก็ใจกล้าบ้าบินไม่เบา ต้องรักจงเฟิงขนาดไหน แม้กระทั่งสมบัติที่ตระกูลสืบต่อให้ก็ไม่ สนใจ ยังจะกล้าแต่งงานเสีย

แต่พอมาคิดอีกทีแค่ความรัก ก็คงไม่ถึงกับทำให้คนคนหนึ่ง ละทิ้งตระกูลไปได้ รวมถึงละทิ้งการเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบคน หนึ่ง

ผู้หญิงอย่างเราเกิดมาไม่มีลูก เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่าง ที่สุด

ถ้าจงจิ่งห้าวเป็นลูกของหล่อนล่ะ…..

หล่อนเองก็ไม่อยากจะคิดเลย ที่แห่งนี้ปกปิดความลับอะไร มากมายกันนะ

ขณะเดียวกันหล่อนก็ทำเป็นกินน้ำ เพื่อที่จะฟังต่อ

หลังๆ พวกเธอก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับจงจิ่งห้าวแล้ว หัวข้อสนทนาทั้งหมดที่เกี่ยวกับแค่เด็กสองคนนั้น
หลี่จึงรู้สึกว่าตัวเองคงจะไม่ได้ยินเรื่องที่สำคัญอะไรแล้ว เลย ลุกออกจากประตูหลังไป

เมื่อออกจากdessert houseแล้ว หล่อนก็รีบโทรศัพท์หาเห วินชิงทันที

” คุณจะกลับมาเมื่อไหร่ ” น้ำเสียงของหล่อนฟังดูรีบร้อน

หมอบอกให้เขาเข้ารับการรักษาอย่างสงบที่สุด แต่เขาอยู่ที่

โรงพยาบาลไม่ไหว บอกว่าบาดเจ็บที่แขน ไม่ได้เป็นอุปสรรคใน การเดินอะไร ก็เลยขอออกจากโรงพยาบาล

เขาเพิ่งดูการฝึกซ้อมเสร็จ พอกลับมาถึงห้องทำงานแล้วจึงรับ สายหลี่จิ้ง หลี่จิ้งก็เป็นคนที่ค่อนข้างใจเย็นคนหนึ่ง น้อยครั้งที่จะ เห็นหล่อนรีบร้อนแล้วโทรมาหาเขาแบบนี้ เขาปลดกระดุมคอเสื้อ ที่ที่ตั้งกันอยู่ ก่อนจะหันไปดูเวลา จึงจะตอบรับปลายสายไป ” ห้า โมงกว่า ลูกชายของเธอก่อนเรื่องแล้วหรือไง ”

ปกติที่หลี่จิ้งทำตัวรีบร้อนแบบนี้ โดยมากก็คงจะเป็นเพราะ ลูกชายของพวกเขา นอกจากลูกชาย ก็ไม่มีเรื่องไหนที่ทำให้เธอ รีบร้อนขนาดนี้

” ไม่ใช่ คุณกลับมาค่อยบอก รีบกลับมาเลยนะ ฉันรอคุณอยู่ ” พูดจบหลี่จิ้งก็วางสาย รีบโบกรถกลับบ้านไป

เหวินชิงลองโทรศัพท์ที่ถูกวางหูใส่ มันจะวางโทรศัพท์ลง แล้ว ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เรื่องของลูกชายจะเป็นเรื่องอะไรที่ ทำให้เธอลนลานได้ขนาดนี้
เหวินซึ่งไม่ได้วางใจ ยังไม่ทันจะห้าโมงก็รีบกลับบ้านทันที เพ ราะหลีจึงกำลังรอเขาอยู่ที่บ้านนะ

ไม่เห็นว่าเขาเดินมา หลี่จิ้งก็รีบเดินเข้าไปหาทันที ก่อนจะช่วย เขาถอดเสื้อตัวนอกออก ” หมอก็บอกให้คุณพักอยู่นิ่งๆ บาดเจ็บ แล้วยังไม่หยุดอีกนะ ”

เหวินซึ่งมองเธอ ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นโดยที่ไม่ตอบคำถาม เมื่อกี้ ” อยากจะบอกอะไรกับผม ”

วันนี้ฉันไป ro dessert houseมา แล้วก็ไปเจอเข้ากับเฉิง