บทที่351 ความโกรธเกลียดและโทษตัวเอง

” อะไรนะ “สติของหลินซินเหยียนหลุดลอยไป พวกเธอเพิ่ง เจอหน้ากันไม่นานมานี้เอง ทำไมจู่ๆ ถึงเข้าโรงพยาบาลได้ล่ะ

” เกิดอะไรขึ้น “หลินซินเหยียนถามอย่างรีบร้อน จงจิ่งห้าวพูด ” ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเหมือนจะอยู่ที่โรง

พยาบาล โรงพยาบาลประชาชนที่สอง ”

หลินซินเหยียนจึงรีบสตาร์ทรถขับออกไป

จงจิ่งห้าวขยับตัวเข้ามาใกล้ ก่อนจะเอามือวางลงบนขาของ เธอ หลินซินเหยียนสวมเสื้อกันหนาวสีดำ กางเกงยีนและเสื้อ คลุมสีกากีด้านนอก มือของเขาทำให้รู้ถึงความรู้สึกร้อนแผดเผา ที่ดูเหมือนกำลังลูบไล้อยู่บนต้นขาของเธอ ” ไม่ต้องรีบร้อนหรอก

หลินซินเหยียนลดสายตามองมือของเขา ” เธอท้องอยู่การเข้า โรงพยาบาลเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีนักหรอกนะ

จู่ๆ มือของเขาก็กุมไว้ที่ขาของเธอ หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว แล้วพูดเตือนอย่างชัดถ้อยชัดคำ ” ฉันกำลังขับรถอยู่ ”

จงจึงห้าวมองเธออย่างจริงจัง ” ผมอยากมีลูกสาวสักคนจัง ”

หลินซินเหยียนเม้มปาก เธอกับจงจึงห้าวตอนอยู่ด้วยกันก็ไม่ ได้ป้องกันอะไร แต่ก็ไม่ได้ท้อง
ตอนที่คลอดหลินซีเฉินกับหลินลุยซี หมอบอกว่า ร่างกายของ เธอบอบช้ำเกินกว่าจะตั้งครรภ์ครั้งต่อไปได้

ณ เวลานั้น เธอคิดว่าแค่มีลูกๆ ทั้งแล้วไม่สามารถจะตั้งครรภ์ ได้อีก ก็คงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้…. ” ถ้ามีเวลา ก็เปลี่ยนนามสกุลพวกเด็กๆ เถอะ ” หลินซินเหยีย

นก็พูดอย่างจริงจังเช่นกัน

ถ้าเธออยู่กับจงจึงห้าว แล้วหลังจากนี้ไม่ได้มีลูก เด็กทั้งสอง คนนี้ก็ต้องใช้นามสกุลจงอยู่ดี

ถ้าไม่ยังงั้นจงจึงห้าวคงจะต้องได้ลูกหลานสืบสกุล น่ะสิ

มือของจงจึงห้าวที่กำลังจับขาของเธอไว้ ก็ค่อยๆ ผ่อนแรงลง เป็นลูบเบาๆ แทน เขาจำได้ว่าหลินซินเหยียนเคยพูดว่าเธอไม่ สามารถตั้งครรภ์ได้อีก เขาคิดว่าเธอคงพูดเล่นๆ

แต่ตอนนี้เหมือนจะไม่ใช่ พวกเขาอยู่ด้วยกันมาไม่เคยมีสัก

ครั้งที่จะป้องกัน แต่เธอก็ไม่ท้อง

ต้องเข้าใจว่าตอนที่มีหลินซีเฉินกับหลินลุยซี แค่ครั้งเดียวก็ติด แล้ว พูดง่ายๆ ว่า เธอมีร่างกายจําพวกตั้งครรภ์ได้ง่าย แต่ครั้งนี้ พวกเขาอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาสองเดือนกว่าแล้ว

ฉันไม่อยากมีคลอดลูกอีกแล้ว ” หลินซินเหยียนกลัวจริงๆ ช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่สุดตอนนี้เธอยังจำกันได้ไม่ลืม

แค่คิดถึงมันขึ้นมา ในใจเธอก็เกิดความหวาดผวาอย่างเสียไม่ได้
แต่หากร่างกายของเธอยินยอมละก็ ความรักและความสำคัญ ของเธอกับจงจึงห้าวไปได้สวย เธอก็ยินยอมที่จะเจ็บปวดอีกครั้ง

ไม่ตอนนี้แค่คิด เธอยังไม่กล้าเลย สู้เธอบอกเขาไปอย่าง ชัดเจนดีกว่า เพื่อไม่ให้คิดไปเองหรือคาดหวัง ถ้าคนเราไม่คาดหวัง แน่นอนว่าจะไม่มีวันผิดหวัง

รถจอดอยู่ทางเข้าโรงพยาบาล ทั้งสองฝ่ายต่างเงียบไม่พูดถึง

หัวข้อสนทนาที่เกริ่นขึ้นเมื่อกี้ บรรยากาศมีความอึดอัดเล็กน้อย

จงจึงห้าวเดินลงจากรถท่ามกลางความเงียบ หลินซินเหยียน เดินเข้ามา เพื่อทำลายความรู้สึกอึดอัดนี้ เธอเลยจงใจถามขึ้นมา ว่า ” ซูจ้านเป็นคนโทรหาคุณเหรอ ”

จงจิ่งห้าวตอบรับแบบเนือยๆ

หลินซินเหยียนคิดในใจ หรือว่าจ้านจะรู้ว่าฉันยาท้อง สอง คนนี้และเกิดความขัดแย้งกัน สุดท้ายเลยทำให้ฉินยาต้องเข้า โรงพยาบาล

แต่ถ้าพูดในหลักความเป็นจริง ถ้าซูจ้านรู้ว่าฉันยาท้อง ก็ต้อง ไม่เกิดความขัดแย้งสิถึงจะถูก

เธอค่อนข้างเป็นห่วงฉินยาเลยรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว จงจิ่ง ห้าวโอบไหล่ของเธอไว้ เขาไม่ได้เอ่ยคำใดเพียงแค่โอบเธอไว้ เช่นนั้น

จิตใจของหลินซินเหยียนที่กำลังกระวนกระวายอยู่เมื่อครู่ก็ ค่อยๆ คลายลง ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมาถึงหน้าห้องผ่าตัด
ซูจ้านที่ยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดิน เสื้อผ้าบนร่างกายของเขา จากที่เปียกชุ่ม เมื่ออยู่ในโรงพยาบาลมาสักพักใหญ่ เสื้อผ้าของ เขาก็ถูกแอร์เป่าจนแห้งไปครึ่งหนึ่งแล้ว

เขากระสับกระส่ายเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องผ่าตัด เมื่อเห็น หลินซินเหยียนกับจงจึงห้าวเดินมา เขาก็ชะงักฝีเท้าลง

” พี่สะใภ้.……….”

” เกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆทำไมถึงเข้าโรงพยาบาล ” หลินซินเหยี ยนถาม

ซูจ้านก็เอาแต่โทษตัวเอง ” เป็นความผิดของผมทั้งหมด ”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไปพัวพันกับหลิวเฟยเฟย คงไม่ต้องดึงเธอ เข้ามาเป็นแบบนี้ แล้วก็คงไม่……..

ฉันต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! ” น้ำเสียงของหลินซินเหยียนหนัก

แน่นขึ้น

” หลิวเฟยเฟยจับตัวเธอไป เธอถูกระเบิดจนบาดเจ็บ…” ซูจ้าน อธิบายออกมาสั้นๆ หลินซินเหยียนช็อกกับสิ่งที่ได้ยินจนแทบไม่ อยากจะเชื่อ โดนระเบิดจนได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ

สองขาของเธอก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะยืน เธอแทบจะล้มลงไป แต่ โชคดีที่มีจงจึงห้าวอยู่ใกล้ๆ เขาเลยประคองเธอไว้ได้ทัน

น้ำเสียงของหลินซินเหยียนสั่นเครือ” ซูจ้านคุณไม่รู้เหรอ ว่า เธอกําลังท้อง ”
เปรี้ยง!

เหมือนมีฟ้าผ่าลงมาตรงกลางศีรษะของเขา ฉินยาท้องเหรอ

แสดงว่าเลือดบนตัวของเธอ…….

หัวใจของเขา รู้สึกเหมือนถูกใครบางคนควักออกมาแล้วเลือด ก็ไหลทะลักลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เจ็บ มันเจ็บเหลือเกิน

” คุณรู้ใช่ไหม ” หลินซินเหยียนเดินเข้ามาช้าๆ ซูจ้านเสียง แหบจนแทบจะฟังไม่เป็นภาษา ” ผมไม่……..…….…”

เพี้ยะ!

หลินซินเหยียนโกรธจัด เลยปะทะฝ่ามือลงไปบนหน้าเขาอย่าง แรง ” ฉินยาเธอไม่คู่ควรที่จะตบคุณด้วยซ้ำ วันนี้ฉันตบคุณแทน เธอเอง! ”

นี่มันไม่ใช่ความเยิ่นเย้อของซูจ้าน แต่เรื่องนี้ ทำไมมันถึงเกิด

ขึ้นได้

ซูจ้านไม่คิดจะโต้แย้งอะไร เขาเอาแต่โทษตัวเองอยู่แบบนั้น ” เป็นความผิดของผมเอง ทุกอย่างมันเป็นเพราะผม! ”

เขาทั้งเกลียดและโกรธ เสียใจและเคียดแค้น เอาแต่โทษตัว เอง สุดท้ายก็จะมีเพียงแค่ความปวดใจเท่านั้น ในเวลาที่หน้าสิ่ว หน้าขวาน เธอกลับคิดแทนเขา ผลักเขาลงน้ำ แต่เขาล่ะ

ได้ทําอะไรบ้างไหม
เขาก็จะนึกออกตั้งนานแล้ว ครั้งนั้นที่โรงพยาบาล เขาควรจะ

นึกได้สิ!

“ผมสมควรตาย ผมสมควรตาย “ซูจ้านทรุดตัวลงกับพื้น ราวกับเป็นอัมพาต ใบหน้าของเขาอาบไปด้วยน้ำตา เอาแต่พ ร้องราวกับเป็นคนบ้าเสียสติที่อยู่ริมถนนก็ไม่ปาน

เขาจับหัวตัวเองไว้ยังหมดอาลัยตายอยาก

หลินซินเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้พูดปลอบอะไร ที่มันเป็น แบบนี้ก็เพราะตัวของเขาเองทั้งหมด โทษใครก็คงไม่ได้

ผ่านไปสองชั่วโมง ในที่สุดประตูของห้องผ่าตัดก็ถูกเปิดออก ซูจ้านที่ได้ยินเสียง ก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปยังหมอ เขากระชากตัว หมอทั้งๆ ที่ยังไม่ทันจะได้ถอดหน้ากากออกเลยด้วยซ้ำ ” เธอ เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ ”

มือของจงจิ่งห้าววางลงไปบนไหล่ของเขา ” ใจเย็นๆ ก่อน นายจับหมอไว้แบบนั้น หมอจะพูดยังไง”

ซูจ้าน แต่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาทั้งกลัว กลัวว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับฉินยา

หลินซินเหยียนเดินตามเข้าไป ก่อนจะขอโทษคุณหมอ ” ขอโทษด้วยนะคะ เขาตื่นเต้นไปหน่อย….

“โธ่… ” คุณหมอบอกมือปัด ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดออก มาว่า ” ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรครับ ครอบครัวของผู้ป่วยทำแบบนี้ไม่ ปกติอยู่แล้วครับ ‘
หลินซินเหยียน มือไว้แน่น ” เธอไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ลูก… ซูจ้านที่อยู่ด้านข้าง พร้อมกับร่างกายสั่นระรัว

หมอหายใจออกมา พูดด้วยท่าทีที่เสียใจ” เด็กที่ส่งมาที่นี่เขา เสียไปตั้งนานแล้วครับ คนไข้อาการบาดเจ็บค่อนข้างรุนแรง อีก อย่างใบหน้าซีกขวาถูกเผาไหม้จนเสียหายค่อนข้างมาก ยากที่ จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ แต่ว่าตอนนี้เทคนิคการผ่าตัด ศัลยกรรมค่อนข้างก้าวหน้ามาก พวกคุณก็อย่าเสียใจไปเลย โชคยังดีที่คนยังมีชีวิตอยู่ ”

เมื่อได้ฟังหลินซินเหยียนเริ่มรู้สึกเคืองตา เหมือนกำลังจะ ร้องไห้ ทำไมมันถึงได้สาหัสขนาดนี้

ตอนนี้ฉันเข้าไปดูเธอได้ไหมคะ ” เสียงของหลินซินเหยียน แหบพร่า

หมอส่ายหน้า ” คนไข้ถูกนำไปไว้ที่ห้องไอซียูครับ ถึงแม้การ ผ่าตัดจะเสร็จสิ้นแล้ว แต่ก็ยังไม่พ้นขีดอันตราย แต่อาการเจ็บกับ แผลของเธอค่อนข้างรุนแรง อะไรก็เกิดขึ้นได้ หลังผ่าตัดอาจจะ เกิดการติดเชื้อ ผมแนะนำว่าให้ผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมง เมื่อเข้าห้อง ผู้ป่วยทั่วไปแล้วพวกคุณค่อยมาเยี่ยมดีกว่าครับ ”

ผมไม่เข้าไป แต่ขอดูจากข้างนอกได้ไหมครับ” ตาของซูจ้าน แดงก่ำ

หมอที่เห็นหน้าของเขาแล้ว ก็สัมผัสได้ว่าเขาเจ็บปวดแค่ไหน หมอจึงพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต” คงต้องการปล่อยตัวไว้ ดูผ่าน ตรงนั้นก็พอแล้วครับ ”
ฉินยาถูกส่งไปยังห้องไอซียู เมื่อจัดแจงเสร็จแล้วพยาบาลจะ พาพวกเขาไปดู

” เข้าไปได้แค่สองคนนะคะ ” พยาบาลแจ้ง

จงจิ่งห้าวไม่ได้อยากจะเข้าไปแล้ว เขาแค่มาเป็นเพื่อนหลิน น เหยียนเฉยๆ กลัวว่าเธอจะเสียใจเกินกว่าจะรับไหว หลินซินเหยียนรู้ว่าเขาเป็นห่วง เลยส่ายหัวบอกเขาไป” ฉันไม่

เป็นไรหรอก

จากนั้นซูจ้านกับหลินซินเหยียนก็เดินเข้าไป