บทที่29 สุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ

หลินซินเหยียนคิดไม่ถึงเลยว่า เหตุผลที่พวกเขาทำร้ายตัวเอง มีข้อหนึ่งคือกลัวว่าตัวเองจะใช้อำนาจจากจงจึงห้าวมาจัดการ พวกเขา

เมื่อก่อนเธอคิดไม่ถึงก็จริง แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

สิ่งที่พวกเขาทําร้ายไม่เพียงแต่ตัวเอง ยังคุกคามถึงเด็กใน ท้องของเธอด้วย!

การยอมของเธอ เป็นความอ่อนแอรังแกง่าย ในสายตาพวก เขา?

“แกได้ยินแล้วทำอะไรได้? “ไหนๆก็ซ่อนไม่ได้แล้ว เงินชั่วนิ่งก็ ไม่เสแสร้งอีกต่อไป

“ใช่ แกคิดว่าแกเป็นใคร ก็แค่คนถูกพ่อทอดทิ้ง

“เสียงดังแต่เช้าเลยพวกคุณ ลูกมาที่นี่ทำไม?” เดิมทีหลิน กั่วอันจะดุด่า แต่พอเห็นหลินซินเหยียนก็อยู่ น้ำเสียงเปลี่ยนไป ทันที

หลินซินเหยียนมองเสิ่นซิ่วถึงและหลินหยู่หานไปที่หนึ่ง สุดท้ายสายตาไปตกบนตัวหลินกั๋วอัน “พ่ออยากได้ที่ดินของอ่าว รีพัลส์เบย์ไม่ใช่เหรอ?”

หลินกั๋วอันซะงัก “ลูกได้มาแล้วเหรอ?”
ในเวลาเดียวกันเบนซิ่วฉิงและหลินหยู่หานจ้องมองเธอด้วย สายตาเปล่งประกาย

เหมือนตกตะลึง จงจิ่งห้าวดีกับเธอจริงๆ

ไม่งั้นคงไม่ให้สัญญาที่ดินของอ่าวพัลส์เบย์กับเธอหมด

หลินซินเหยียนเก็บทุกรายละเอียดสีหน้าของพวกเขาหมด เปลือกเสือของจงจิ่งห้าวนี้ วันนี้เธอคงต้องยืมใช้สักหน่อยแล้ว แหละ

สุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือครั้งหนึ่ง

เธอทำเหมือนสบายๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเขินอายและ ความสุขของผู้หญิงที่มีความรัก “พวกเราเป็นสามีภรรยากัน เขา จะให้อะไรฉันสักหน่อยไม่ถูกเหรอ?

“เป็นไปไม่ได้! ” หลินหยู่หานไม่อยากจะเชื่อ เธอล้างสมองตัว เองมาตลอดว่า สิ่งที่เห็นก่อนหน้านี้เป็นเพียงภาพลวงตา

ไม่มีทางที่จงจิ่งห้าวจะชอบเธอ

เงินซิ่วฉิงจับหลินหยู่หาน สายหัวกับเธอ ให้เธออย่ารีบร้อน เกินไป

ถ้าหลินซินเหยียนได้ที่ดินของอ่าวพัลส์เบย์มาจริงๆ ท่าทีที่ หลินกั๋วอันมีต่อเธอคงต้องเปลี่ยนไปแน่ๆ

หลินกั๋วอันจะรีบประจบแน่นอน อีกอย่างตอนนี้บริษัทก็มีปัญหา
เป็นไปตามคาด พอหลิน วอนฟังคำพูดของหลินซินเหยียนจบ รอยยิ้มที่หายไปนานก็คืบคลานมาที่แก้มของเขา “ทานข้าวเช้า หรือยัง? ถ้ายังที่อยู่ทานที่นี่ก่อนค่อยกลับ

ไม่ใช่ว่าหลินกั๋วอันยิ้มไม่เป็น แต่ไม่เคยยิ้มให้กับหลินซินเหยี ยนเลย

หลินซินเหยียนมองหลินกั๋วอัน ในใจขมขื่น เพราะเห็นว่าตัว เองมีคุณค่าต่อการประโยชน์ ดังนั้นท่าทีเลยเปลี่ยนไปนะเหรอ?

ในใจของเขา ตัวเองมีคุณค่าเพียงใช้ประโยชน์ นี่ก็คือคุณพ่อผู้ให้กำเนิดเธอ น่าเศร้าแค่ไหน?

“หนูทานมาแล้ว หนูแค่มาว่าพ่อว่า ช่วยเก็บของสินสอดทอง หมั้นของแม่ และของของหนูให้เรียบร้อย พรุ่งนี้หนูจะเอามาให้

พูดเสร็จเธอก็หันหลังเดินลงตึก อาจเป็นเพราะความเจ็บปวด

ในใจ ทําให้เธอมองข้ามความเจ็บปวดบนหัวเข่า

หลินกั๋วอันตามหลังมา “ลูกกลับมา ยังไม่ได้ทานข้าวที่บ้าน ทานข้าวเสร็จค่อยไป

หลินซินเหยียนหันมามองหลินกั๋วอัน “พ่อจะต้องการอะไร อีก?”

ตามสไตล์ของหลินกั๋วอันแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องที่ต้องการใช้เธอ คงไม่รักและเอาใจใส่แบบนี้กับเธอที่เป็นลูกสาวคนนี้หรอก

เมื่อถูกดูความคิดออก หลินกั๋วอันก็ไม่ปิดบังอะไรอีก น้ำเสียงอ่อนโยนลง “เหยียนเหยียน บริษัทมีปัญหาเล็กน้อย ลูก ให้จงจึง ห้าวช่วยออกหน้าจัดการให้พ่อหน่อยได้ไหม?

หลินซินเหยียนจับราวบันไดแล้วเดินลงมา ไม่มองเขาอีก ถาม เสียงเรียบว่า “บริษัทเกิดปัญหาอะไร?”

“การลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ เกิดเหตุการณ์ถล่มทลาย

บริษัทกำลังถูกฟ้องร้อง อีกอย่างชื่อเสียงของบริษัทได้รับผลก ระทบอย่างมาก

ทำให้อุตสาหกรรมการผลิตที่ทางบริษัทลงทุน ถูกต่อต้าน ตอนนี้เงินทุนแทบไม่สามารถเอากลับคืนมาได้

ถึงแม้ว่าหลินซินเหยียนจะให้ที่ดินของอ่าวรีพัลส์เบย์กับเขา เขาก็ไม่มีเงินทุนที่จะลงทุนพัฒนาอีกแล้ว

เวลาล่าช้า ในตอนนี้ คือจัดการเรื่องถล่มทลายครั้งนี้

ถ้าหากจงจึงห้าวออกหน้าระงับมติมหาชน ด้านการฟ้องร้อง ช่วยเขาหาคนหน่อย วิกฤตครั้งนี้ถึงจะผ่านพ้นไปได้

หลินซินเหยียนมองขึ้นไปทางบนตึก “หนูจะช่วยพ่อเปล่าๆไม่ ได้ หนูมีเงื่อนไข”

หลินกั๋วอันสีหน้าตึง ราวกับคิดไม่ถึงว่าเธอจะเสนอเงื่อนไขอีก ครั้งนี้เธอต้องการอะไร?

สีหน้าตึงเครียดอย่างลืมตัว
“วางใจได้เลย เงินของพ่อหนูไม่เอาหรอก สิ่งที่เป็นของหนูและ แม่ พ่อเอากลับคืนมาเหมือนเดิมก็พอ ถ้าหากจะให้หนูช่วย ก็ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่

“แต่อะไร? ” หลินกั๋วอันดาม

“หย่ากับเสิ่นซิ่วฉิง หนูจะตกลงช่วยพ่อ”

หลินกั๋วอันอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

หลินซินเหยียนไม่ได้พูดอะไรมาก เธอจะรอดูว่า คุณพ่อของ เธอต้องการผู้หญิงคนนี้ได้ถึงขนาดไหน

สําคัญกว่าการอยู่รอดของบริษัท?

“เหยียนเหยียน”

“หนูมีแค่เงื่อนไขนี้เท่านั้น ถ้าพ่อไม่ยอม หนูก็ไม่บังคับ ” หลิน ซินเหยียนพูดอย่างเรียบๆ

หลินกั๋วอันยังมีความจริงใจ

หลินกั๋วอันลำบากใจ “เหยียนเหยียน พ่อรู้ว่าลูกแคร์เรื่องที่ส่ง ลูกไปที่อื่น แต่ตอนนั้นเส้นซิ่วถึงท้อง ผลตรวจเป็นผู้ชาย ดังนั้นจึง —จึง—”

“ดังนั้น จึงส่งหนูและแม่ไปที่อื่น แล้วนางได้ให้กำเนิดลูกชา ให้พ่อไหมล่ะ? “หลินซินเหยียนกำมือแน่นทั้งสองข้าง เขาจะรู้ ไหมว่า แม่ที่เขาส่งไปที่อื่นก็ท้องเหมือนกัน?

แต่เป็นเพราะผลกระทบของการหย่า ทำให้แม่เธอทุกข์ใจระหว่างท้อง จึงทำให้ลูกที่คลอดออกมาเป็นออทิสติก

ราวกับพูดถึงเรื่องนี้ หลินกั๋วอันก็เสียใจเช่นกัน “แท้งโดยไม่ได้ ตั้งใจ ดังนั้น ถ้าตอนนี้พ่อทิ้งนาง มันไม่ยุติธรรมต่อนางจริงๆ

“บริษัทและเสิ่นซิ่วฉิง เลือกอันใดอันหนึ่ง!” หลินซินเหยียนไม่ อยากฟังเขาพูด เพราะว่าเส้นชั่วนิ่งเคยท้องลูกชายให้เขา การ หย่าจึงไม่ยุติธรรม

แล้วแม่เธอล่ะ?

สมควรถูกทอดทิ้งเหรอ?!

ลูกชายที่เกิดมาสมควรเป็นเด็กออทิสติกเหรอ?

ตอนนี้ขอแค่เขาหย่ากับเงินซิ่วฉิงเท่านั้น นึกถึงวันวานเหรอ? ตอนนี้ส่งแม่และเธอไปที่อื่นล่ะ ได้นึกถึงความรักระหว่างสามี ภรรยา และความสัมพันธ์ทางสายเลือดบ้างไหม?

หลินซินเหยียนทนความปวดใจ เดินออกจากวิลล่าตระกูล หลิน

ทางนอกประตูเหอรุ่ยเจ๋อพิงข้างๆรถ แสงอรุณที่อบอุ่น ส่องบน ตัวเขาอย่างนุ่มนวล ทำให้เขาดู อบอุ่นและเลือนราง

ฝีเท้าของหลินซินเหยียนหยุดชะงัก

เหอริยเจ๋อเห็นว่าเธอเดินออกมา เปิดประตูหลัง “อย่ายืน รีบ ขึ้นรถเร็ว”
หลินซินเหยียนเดินเข้าไป ก้มตัวนั่งเข้าไปในรถ

เหอยเจ๋อปิดประตู เข้าไปนั่งที่คนขับ หันมามองเธอ “เธอจะ ไปไหน?”

“ว่านเยว่กรุ๊ป” หลินซินเหยียนพิงหน้าต่าง “หนูทํางานที่นั่น” เหอรุ่ยเจ๋อขมวดคิ้ว “ถ้าพี่มีงานที่ดีกว่านี้

“หนูทำงานที่นั่น เพราะมีข้อแลกเปลี่ยนกับจงจึงห้าว” ดังนั้น เธอไปไหนไม่ได้

เหอรุ่ยเจ๋อสตาร์ทรถ ในใจกลับไม่ค่อยสบายใจ รู้สึกว่าเธอ และจงจึงห้าวพัวพันมากไป

ผ่านไปประมาณยี่สิบนาที รถจอดที่ใต้ตึกว่านเยว่กรุ๊ป

เหอริยเจ๋อลงรถเปิดประตูให้เธอ หลินซินเหยียนเปิดประตูรถ แล้ว เห็นว่าเขาเดินมา ยิ้มแล้วพูด “หนูเปิดเองได้”

เหอยเจ๋อพยุงเธอ “ตัวเองมีแผลไม่รู้หรือไง? ดูแลตัวเองดีๆ มี เรื่องอะไรโทรหาพี่นะ

หลินซินเหยียนพยักหน้า ก้าวลงจากรถ

ขณะนี้ รถอีกคันจอดอยู่ที่หน้าประตู ร่างที่แข็งแกร่งก้าวลงมา หลินซินเหยียนมองไป

จงจึงห้าวยืนอยู่ข้างๆรถ สายตาที่มองเธอราวกับว่าเป็น แสงจันทร์ที่เย็นยะเยือกและโดดเดี่ยวที่สุดในโลก สาดส่องเบาๆ ก็เหน็บหนาวจนทําให้คนตัวสั่น
สายตาของจงจิ่งห้าวไม่เป็นมิตรมาก แม้แต่เทอริยเจ๋อก็เห็น เข้า จึงบังข้างหน้าหลินซินเหยียน

เดิมทีจงจึงห้าวก็โกรธที่หลินซินเหยียนไม่ได้กลับไปทั้งคืน ตอนนี้ เหอรุ่ยเจ๋อปกป้องผู้หญิงคนนั้น ต่อหน้าเขา เขารู้สึกเพียงไฟที่อัดอั้นในใจ ร้อนรนจนแทบจะเผาคนตาย!

เธอไม่ได้กลับไปทั้งคืน เพราะอยู่กับผู้ชายคนนี้เหรอ?

พอยิ่งคิดไฟนั้นก็ยิ่งแผดเผา……..