บทที่249 1ท้อง

หลินซินเหยียนมองพระอาทิตย์ที่สดใส เป็นอีก วันที่สวยงาม เธอไม่ควรคิดถึงคนในแง่ไม่ดีขนาดนั้น บางทีเธออาจจะมีปมที่ถูกเหอรุ่ยเจ๋อทำร้าย เธอจึง มองโลกในแง่ร้ายมากขนาดนี้

“ไม่มีอะไร ฉันแค่พูดไปงั้นๆ ฉันถึงแล้ว”หลินซิน เหยียนชี้ไปที่โรงแรมที่อยู่ไม่ไกล หยุดฝีเท้าลง คุณ ล่ะ?”

ไป่ยื่นหนิงหอบ“ผมคิดว่าคุณจะเชิญผมเข้าไป ซะอีก”

“นั่นคือถิ่นของคุณ คุณอยากเข้าไปก็เข้าไปสิ ถึงแม้คุณไม่อยู่บ้าน มาพักที่โรงแรม ฉันว่าฉันก็ไม่มี อำนาจไปก้าวก่าย”หลินซินเหยียนสองมือผายออก นี่ ไม่ใช่ถิ่นของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์พูด

ไปยื่นหนิงกะพริบตา คิดว่าเป็นข้อเสนอที่ดี

“ทำไมผมคิดไม่ถึงนะ? “ไปยื่นหนิงเกาคิ้ว“ผม ตัดสินใจแล้ว วันนี้จะพักผ่อนที่โรงแรม

หลินซินเหยียน.………….

คนนี้ประสาทหรือเปล่า มีบ้านแต่ไม่กลับไปพัก

โรงแรม?

ไปยื่นหนิงไม่อธิบาย เขาจงใจทำให้จงจิ่งห้าว ไม่มีความสุข ใครให้จงจิ่งห้าววางสายเขาตอนเช้า แล้วยังบอกว่าเขาคือ 10086ล่ะ

จงจิ่งห้าวยิ่งไม่สะดุดตาเขามากขึ้น ไม่ชอบที่ เขาเข้าใกล้หลินซินเหยียน งั้น เขาจึงทำแบบนี้
ทําให้เขาหนักใจหน่อยก็ดี

เรื่องของคนอื่น หลินซินเหยียนไม่ตัดสินด้วย “ฉันเข้าไปก่อน”

“โอเค”

หลินซินเหยียนเดินไปก่อน กลับไปที่ห้อง อาหารของโรงแรม คนก็แยกย้ายกันแล้ว เธอเลยได้ แต่ขึ้นไปข้างบน ในลิฟต์มีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่ ชั้นนี้ไม่มี ใครขึ้นมาได้มั่วๆ พอเกิดเรื่องตุ๊กตา แม้แต่พนักงาน เสิร์ฟที่รู้จักก็ไม่ให้ขึ้นมา พอเห็นหลินซินเหยียน บอดี้ การ์ดก็พยักหน้าอย่างเคารพ หลินซินเหยียนไม่ใช่คน ที่ชอบเต๊ะท่า ยิ้มให้พวกเขา

ชั้นนี้ไม่มีคนนอก ห้องของฉินยาไม่ได้ปิด หลิน ซินเหยียนเห็นฉินยาพาหลินลุ่ยซีวาดรูปในห้อง เด็ก สาวยากมากที่จะเงียบขนาดนี้ เธอไม่ได้เข้าไปรบกวน หลินซีเฉินนอนลงบนเตียงแก้คำถามยากๆของเขา ไม่ ต้องให้คนอื่นเป็นห่วงเขาเลย

ฉินยาพบหลินซินเหยียนที่ยืนอยู่หน้าประตู จึง แตะไหล่เล็กๆของหลินลุยซี”น้าจะไปเทน้ำ หนูวาดรูป ไปก่อนนะ”

“อือ”หลินลุยซีไม่เงยขึ้นแม้ตแหน้า ตอนนี้กำลัง สนใจอยู่

ฉินยาเดินไปหน้าประตู กลับมาแล้ว? ”

หลินซินเหยียนพยักหน้า”คนไปไหนกันหมด แล้ว? ”

“ในห้องของพี่เสิ่นบอกว่า รอคุณกลับมา เรียก คุณให้ไป”
หลินซินเหยียนพยักหน้าแล้วหัวเราะ”รบกวน

คุณดูแลเสี่ยวลุยแทนฉันด้วย” “พวกเราเป็นอะไรกัน อย่ามาเกรงใจกับฉัน”ฉิน ยาปิดประตูหัวเราะ”คุณไปเถอะ”

“อือ”

หลินซินเหยียนหันกลับเดินไปหน้าประตูห้อง ของเสิ่นเผยซวน ยกมือขึ้นเคาะประตู แป๊บเดียวประตู ก็เปิดออกมาจากด้านใน เป็นซูจ้านที่เปิดประตู ครั้งนี้ ไม่ได้ช่างพูดแล้ว แต่ทักทายเธออย่างจริงจังมาก”พี่ สะใภ้

หลินซินเหยียนกลับไม่ค่อยชินกับความจริงจัง ของเขา

นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำให้เขาคนที่ตอนไม่ ทำงาน จะตามใจตัวเอง แล้วจู่ๆก็จริงจังขึ้นมา? ซูจ้านไม่พูดอะไร แต่หันข้างให้เธอเข้ามา

หลินซินเหยียนเดินเข้ามา ในห้อง ผ้าม่านรูดไว้ อยู่ มีแสงอาทิตย์ส่องเข้ามา สว่างมาก จงจิ่งห้าวนั่งอยู่ บนโซฟา ร่างผอมบางทำท่าเอนพิงไปที่โซฟา ไม่พูด อะไร เสิ่นเผยซวนยืนอยู่ตรงหน้าต่าง

บรรยากาศอึมครึมหน่อยๆ

หลินซินเหยียนเดินเข้ามา นั่งข้างกายจงจิ่งห้าว ถามไปก่อนว่า “ทุกคนเป็นอะไรไป? จริงจังกันขนาด

จงจิ่งห้าวค่อยๆหันหน้ามา มองเธอ เอาแต่มอง ยังคงไม่พูดอะไร

หลินซินเหยียนคล้องเขาของเขาก่อน เธอไม่ชอบท่าทางที่จงจิ่งห้าวเงียบ มักจะรู้สึกว่ามีเรื่องไม่ดี เกิดขึ้น

สักพักหนึ่ง จงจิ่งห้าวจึงเริ่มพูดอย่างนิ่งๆ ออก ไปกินอะไรมา?

หลินซินเหยียนหายใจอึดอัด นี่กำลังโกรธที่เธอ ไปกินข้าวกับไปยื่นหนิงเหรอ? คนนี้นี่ ไม่ได้ใจแคบธรรมดาจริงๆ ก็แค่กินข้าว

มือหนึ่งไหม?

ในใจคิดถึงตรงนี้ กลับไม่กล้าพูดออกมาจริงๆ “ก็ซาลาเปา โจ๊ก”หลินซินเหยียนไม่กล้าพูด

มาก

ยิ่งไม่กล้าเอาที่ไปยื่นหนิงแนะนำเล่าให้เขาฟัง

ฟังแล้วก็น่าจะโกรธอีก

เพื่อหลีกเลี่ยงจงจิ่งห้าวไม่ปล่อยเรื่องที่เธอกิน ข้าวกับไป๋ซิ่นหนิง เธอจึงเอาเรื่องที่ทำไมไปยื่นหนิงถึง มาหาเธอเล่าให้เขาฟัง”เขาจงใจเรียกฉันออกไป ที่จริง อยากพูดกับฉันเรื่องของเหยาชิงชิง เขาเชื่อมั่นใน เหยาชิงชิงมาก ไม่เชื่อว่าเธอคือคนที่แกล้ง”

ฟังจบ จงจิ่งห้าวก็หัวเราะอย่างเย็นชา

หลินซินเหยียนไม่เคยเห็นเขาหัวเราะเย็นชา อย่างเยาะเย้ยแบบนี้ ในใจก็เต้นตึกตัก

“ไม่แน่ว่าจะใช่การล้อเล่น”เสิ่นเผยซวนที่ยืนตัว ตรงอยู่ที่หน้าต่าง พูดออกไป

หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเขา“คุณ หมายความว่าไง? ”
ไม่ใช่การล้อเล่นแล้วเป็นอะไร?

เสิ่นเผยชวนมองมา”ผมหมายถึง ตุ๊กตาแบบนั้น น่าจะเป็นของจริง”

หลินซินเหยียนยังไม่เข้าใจ

“คนที่ไปสืบที่บ้านเหยาชิงชิงกลับมาแล้ว”เสิ่น เผยชวนพูดเสียงหม่นลง”ตอนเธอ 16 ปี เคยตั้งท้อง ทารกนั้นก็คลอดออกมา ต่อมาเสียชีวิต และก็อนาถ มากด้วย โอนลงไปในบ่อน้ำทั้งที่มีชีวิตอยู่

ดังนั้นเธอจึงคิดใช้เรื่องที่ทำให้คนขนหัวลุก มา ข่มขู่หลินซินเหยียน

ไม่รู้ว่าเพราะตัวเองก็เป็นแม่คนหนึ่งหรือเปล่า หลินซินเหยียนถึงได้รู้สึกเจ็บปวด ใครกันจะโหดร้าย ได้ขนาดนี้ จบชีวิตเป็นๆของคนๆหนึ่งได้?

เธอกุมหน้าอกไว้ ลมหายใจนั้น ติดขัดอยู่ที่คอ จงจิ่งห้าวยานมือไปโอบเธอ”เป็นอะไรไป?” หลินซินเหยียนส่ายหน้า ทันใดนั้นปากก็แห้ง

ขึ้นมา คันคอมาก เธอจึงไอขึ้นมา หลินซินเหยียนผลัก เขาออก วิ่งเข้าไปอาเจียนแห้งที่ห้องน้ำ

น่าจะเกิดจากการไอขึ้นมา

จงจิ่งห้าวตามเข้ามาตบหลังของเธอ ปวดใจ สุดๆ นี่เป็นอะไรไป หรือว่ากินของเสียไป?

“ซูจ้าน เทน้ำมาแก้วหนึ่งหน่อย”

จงจิ่งห้าวพูดเสียงดุ ไป๋ซิ่นหนิงพาเธอออกไป กินอะไร ถึงทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้?

ซูจ้านเทน้ำเข้ามา ยื่นให้เธอ
จงจิ่งห้าวรับน้ำมา ปิดประตูห้องน้ำไว้ ถามเธอ ว่า”ดีขึ้นยัง”

หลินซินเหยียนฟุบไปที่อ่างล้างมือไม่ขยับ ผ่าน ไปสักพักไม่รู้สึกอยากอาเจียนจึงเงยหน้าขึ้น จงจิ่ง ห้าวเอาน้ำยื่นให้เธอ”บ้วนปากหน่อย”

หลินซินเหยียนรับน้ำไปแก้วหนึ่ง กรอกใส่ปาก ล้างปากแล้วบ้วนออกมา รู้สึกสบายขึ้นเยอะ

จงจิ่งห้าวยื่นมือไป เช็ดน้ำที่มุมปากของเธอ ตอนที่ปลายนิ้วกดลงมา หลินซินเหยียนก็ตัวแข็งเล็ก น้อย เธอเงยหน้ามองเขา ท่าทางอ่อนโยน และ ระมัดระวัง จู่ๆในใจก็รู้สึกพลุ่งพล่าน ความรู้สึกที่ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่อาจบรรยายได้

เธอโอบกอดเขาไว้ เอาหัวซุกไปที่อ้อมแขนของ เขา”เมื่อกี้ฉันเสียใจมาก เพราะฉันคือแม่ ฉัน จินตนาการได้ว่า ถ้าลูกของฉัน…ฉันจะเจ็บแค่ไหน กลัวแค่ไหน ฉันก็เคยประสบทุกข์ ตอนนั้นมีคนโน้ม น้าวให้ฉันยอมแพ้ ฉันคิดว่า พวกเขามาเกิดในท้อง ของฉันได้ เป็นโชคชะตาของพวกเรา ฉันจะยอมแพ้ ง่ายๆได้อย่างไร ฉันโชคดี ถึงแม้ว่าตอนที่พวกเขา คลอดออกมา ตัวไม่ใหญ่มาก แม้กระทั่งฃเสี่ยวลุ่ยก็ แค่สองโลกว่า ตัวเล็กขนาดนั้น ฉันไม่กล้าแตะต้อง เลย กลัว แค่แตะต้องจะทำให้แย่ ดูอ่อนแอมาก แต่ว่า พวกเขาต่างเติบโตมาอย่างแข็งแรง ฉันคิดว่า ที่จริง ฉันเจอความสุขแล้ว”

ความรู้สึกของคนนั้นตรงไปตรงมาเสมอ เจ็บ ปวด มีความสุข และจะเกิดความรู้สึกหลากหลาย ปะปนกันไป เพราะคนที่คุณแคร์
เช่นจงจิ่งห้าวในตอนนี้ เขามีความรู้สึกที่หลาก หลาย ในขณะที่สงสารหลินซินเหยียน ก็รู้สึกโชคดีไป ด้วย

โชคดีที่คืนนั้นเป็นเขา โชคดี ที่เธอไม่สนใจ ความปลอดภัยของตัวเอง คลอดลูกทั้งสองของเขามา

เขาขอบคุณผู้หญิงคนนี้ ที่เข้ามาในโลกของ เขา ให้โลกที่หมองหม่นของเขามีสีสันขึ้นมา

เขาไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะมีวันหนึ่ง ที่ เปลี่ยนไปเหมือนไม่ใช่ตัวเองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้ ก็ใช่

เขาอยากกอดเธอ จูบเธอ ชดเชยให้เธอ เอา ของสวยงามทุกอย่างบนโลกใบนี้ให้เธอ แล้วก็เอาตัวเองให้เธอด้วย

เขาก้มหน้าลงจูบเส้นผมของเธอ ……