บทที่234 ผมไม่รังเกียจคุณ

น่าจะเพราะว่าเคยถูกเหอยเจ๋อกักขังไว้ สำหรับเครื่อง พันธนาการแบบนี้ เลือดทั้งตัวของเธอเดือดพล่าน ตอนกระแทก ไปที่อก ในใจก็เหมือนจะบินออกมา เธออดไม่ได้ที่จะสั่น

“ผมเอง”

เสียงนี้ เป็นจงจิ่งห้าว?

เธอพยายามนิ่งลง สัมผัสลมหายใจของคนนี้อย่างดีๆ

เขาจูบเธอที่หลังคอของเธอ แล้วซุกไปที่ผมของเธอ วันนี้คุณ ไปทําอะไรมา? ”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างหูหัวใจที่หวาดกลัวของเธอก็ค่อยๆ

เงียบลง

แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ก็กลัวขึ้นมาอีกครั้ง ฉัน…… เธอยังหาคำอธิบายที่เหมาะสมไม่ได้ในทันที

หัวใจของจงจิ้งห้าวหม่นลง เห็นได้ชัดว่า เธอมีเรื่องปิดบังเขา

สมองของหลินซินเหยียนแล่นอย่างเร็ว ผ่านไปไม่กี่วินาที”ฉัน ไม่ได้ไปไหน ก็แค่คิดถึงพวกเขา เลยพาพวกเขาไปที่หลังบ้านทั้ง วัน ทําไมเหรอ?”

“เปล่า”มือที่จงจิ่งห้าวโอบเอวเธอไว้ ยกชายเสื้อของเธอขึ้น แล้วลูบไล้ไปด้านใน เนื้อที่เอวของเธอบางมาก ลื่นมาก เหมือนกับผิวของเด็ก เขาคิดว่า แค่เขาออกแรงเล็กน้อย บนผิวต้องทิ้ง ร่องรอยไว้แน่

“เหยียนเหยียน ผมว่า……..ถ้าไม่ใช่แสงที่สลัว หลินซินเหยียน จะต้องเห็นความผิดธรรมชาติของเขาแน่ ที่ปากพูดเร่าร้อน สายตากลับไม่มีความอบอุ่นสักนิด

หลินซินเหยียนรู้สึกแค่ว่าลำคอแห้งมาก แค่อ้าปาก ก็พบว่าลำ

คอนั้นแหบแห้ง ฉันไม่ได้อาบน้ำหลายวันแล้ว ……

“ผมไม่รังเกียจคุณ”ตอนที่พูด มือของเขาก็ลองไปปลดกระดุม ของกางเกงเธอ หลินซินเหยียน ใจเต้นแรงมาก แต่ไม่ปฏิเสธ

เธอกลับตาลง คิดในใจ งั้นก็ตามนี้ละกัน

กริก จู่ๆไฟในห้องก็สว่างขึ้นมา จงจึงห้าวปล่อยเธอ ถอยหลัง ไปหนึ่งก้าว

เห็นเธอหลับตาลง ด้วยท่าทางยินยอม แต่กลับไม่มีแรงกระตุ้น

ของความต้องการทางเพศสักนิด

ครั้งแรก ที่เธอยอมมอบตัวเอง แต่เขากลับไม่อยากทำเธอ คืนนี้เขาปรากฏตัวที่นี่ ก็เพื่อทดสอบ

ดูว่าเธอสามารถเปลี่ยนได้ถึงระดับไหน เส้นตายอยู่จุดไหน เมื่อก่อน เธอรับแค่จูบของเขา ครั้งนี้ เธอดันไม่ปฏิเสธ เป็นอะไรที่ทำให้เธอยอมรับได้แม้แต่สิ่งนี้? เธอยอมรับเขาเพราะว่าเหตุผลภายนอกเหรอ?
หรือเพราะว่ารักเขา ขอบเขา

เขาไม่รู้

เผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนี้ เขากลัวและกังวลอย่างไม่เคยมีมา ก่อน

“คุณมีอะไรปิดบังผมใช่ไหม? ”

หลินซินเหยียนค่อยๆลืมตาขึ้นมา สมเข้ากับสายตาของเขา เย็นชาอย่างมาก ในดวงตาไม่มีความต้องการเลยสักนิด

เธอตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจการกระทำเมื่อครู่ของเขา เกรงว่าเขาจะไม่ได้อยากจะแตะต้องเธอจริงๆ แต่กำลังทดสอบ เธอ

เขา เขาไปเจออะไรมา?

“ฉันจะมีอะไรปิดบังคุณได้? “หลินซินเหยียนพยายามทำเป็น นิ่ง ต้องบอกว่า จงจึงห้าวแบบนี้ทำเธอร้อนตัวอย่างหนัก เธอ เข้าไปโอบคอของเขาก่อน เอนไปที่หน้าอกของเขา สายตากลับ ไม่กล้ามองเขา คุณแปลกใจหรือไง ที่จู่ๆฉันก็รับปากคุณ?

แสงไฟส่องสว่างสีเหลืองอ่อน ตกลงมาจากหัวเป็นวงๆ เธอ จ้องไปที่ที่หนึ่งอย่างไม่โฟกัส พูดเสียงเบาว่าพวกเรามีเสี่ยวลุย กับเสี่ยวเฉินแล้ว ฉันอยากลองดูกับคุณ …… ”

ค่านี้เธอพูดอย่างจริงใจ

ผู้ชายคนนี้ เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ และก็เป็นพ่อของลูกเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกใจเต้นกับผู้ชายคนหนึ่ง เธอไม่ได้ไม่เต็มใจ เมื่อครู่เธอยินยอม

ถึงหลินซินเหยียนพูดแบบนี้ จงจึงห้าวก็ยังไม่เชื่อหมด เพราะ ว่าเธอไม่ได้สารภาพว่าวันนี้ไปทำอะไร

เขาละสายตาลง จ้องกำไลหยกที่สวมในมือของเธอ เขายื่นมือ ไปจับมือของเธอ มากดไว้ที่หน้าอกของตัวเอง ถ้าคุณเจอเรื่อง อะไร จะต้องบอกผม คุณจะต้องเชื่อว่า ผมสามารถจัดการให้คุณ ได้ มันไม่ใช่ความรับผิดชอบของคนๆเดียว”

เธอห่วงว่าหลินซินเหยียนจะได้รับการข่มขู่

ถึงได้ทำพฤติกรรมแปลกๆพวกนี้

เขาคาดหวังมากว่า การเปลี่ยนแปลงของเธอจะไม่ใช่สาเหตุ ภายนอก แต่เป็นจากข้างในใจของเธอ ยอมรับเขาอย่างไม่สะทก สะท้าน

“แต่ไหนแต่ไรมา เพราะว่าผู้หญิงคนๆเดียว ก็ต้องวิตกกังวล แบบนี้ น้ำเสียงของเขาเยาะเย้ยหน่อยๆ เยาะเย้ยตัวเอง

เขาไม่ชอบตัวเองในแบบนี้

“รีบพักผ่อนล่ะ” พูดจบ เขาก็ปล่อยหลินซินเหยียนแล้วเดินออก

จากห้อง

หลินซินเหยียนตะลึงเล็กน้อย เมื่อก่อนเขาพูดว่าชอบ วันนี้เขา ชอบพัวพันกับเธอ วันนี้เขาผิดปกติไป
เธอตามออกมายืนอยู่หน้าประตู มองดูแผ่นหลังที่ยืดตรง ใน แสงไฟที่สลัว“คุณเจอเรื่องอะไรที่ไม่มีความสุขมาเหรอ?

จงจิ่งห้าวไม่ได้หันหน้าไป ได้แต่มองลานบ้านที่ว่างเปล่า คุณ บอกว่าวันนี้คุณอยู่ที่หลังบ้าน แล้วอาจารย์คุณล่ะ?”

หลินซินเหยียนจึงพบว่า เฉิงเงินไม่ได้กลับมากับเธอ อาจารย์ออกไปแล้ว ก็เลยไม่อยู่”เธอรีบอธิบาย

“เหรอ? “จงจึงห้าวไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

เขาหวังว่าเธอจะสารภาพ เขาบอกเป็นนัยเช่นนี้ ทำไมยังต้อง ปิดบังเขา?

ไม่เชื่อใจเขาเหรอ?

แต่เขาไม่อาจพูดอะไรเพื่อถามเธอได้ และก็ไม่อาจทำร้ายเธอ

สุดท้ายเขาก็ไม่หันหน้าไป แต่ก้าวเท้าออกไปจากหลังบ้าน

หลินซินเหยียนยืนอยู่หน้าประตู มองไปแบบนี้ ร่างของเขา กลบอยู่ท่ามกลางความมืดไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ละสายตา กลับมา

เธอไม่ได้โง่ ชัดเจนว่า เขาสงสัยเกี่ยวกับร่องรอยการเดินทาง

ของเธอ

แต่ว่า เธอรับปากเฉิงซิ่วแล้วว่าจะไม่บอกเขา

ตัวตนของเขา…….
ถ้าประกาศว่าเขาคือลูกที่เฉิงซิ่วคลอดออกมา งั้น ลูกนอกสมรส เขาก็เป็น

ตัวตนของเขา ตำแหน่งทางสังคม ถ้ามีพื้นเพแบบนี้ล่ะก็ ได้ถูก ผู้คนพูดถึงแน่

หลินซินเหยียนคิดว่า ถ้าให้เขาเลือกเอง กลัวว่าเขาจะยอมไม่ เอาทุกอย่างในตอนนี้

จงจึงห้าวกลับไปที่ลานหน้าบ้าน ตรงที่เล่นไพ่ก็แยกย้ายกัน แล้ว ในลานบ้านเผาเตาอั้งโล่ขนาดใหญ่ ฉินยากับซูจ้านกำลัง ย่างมันหวาน ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก นอนก็นอนไม่หลับ ที่นี่ไม่มีที่ ให้ใช้ฆ่าเวลา

เด็กน้อยทั้งสองคน นั่งยองอยู่ข้างเตาอั้งโล่ มองดูซูจ้านเอา มันหวาน ใส่ไปในกองไฟตลอด ดวงตาเล็กๆนั้นกะพริบตาลงอ ย่างคาดหวัง พวกเขาคิดว่ามันสนุก และก็คิดว่ามันแปลก ครั้ง แรกที่เผามันหวานในไฟ เมื่อก่อนอยู่บ้านก็จะใช้เตาอบย่าง ไม่ สนุกแบบนี้

เสิ่นเผยชวนยืนอยู่ข้างๆ มองพวกเขา

“ดูเด็กสองคนนี้มีความสุขกันมาก ดูเหมือนว่า ถือว่าผมก็ทำ เรื่องดีๆได้แล้วเรื่องหนึ่ง สามารถทำให้ลูกของประธานจงมี ความสุขได้ขนาดนี้ ไปยื่นหนึ่งมองผู้ชายที่เพิ่งเดินออกมาจาก หลังบ้าน เห็นใบหน้าที่หมองหม่นของเขา ก็พูดขำๆ สีหน้า ประธานจงดูไม่ค่อยดีเลย ไม่เจอคุณหลินหรือไง? ”

จงจิ่งห้าวเอาสองมือล้วงกระเป๋า เหลือบมองพร้อมกับหัวเราะบางๆ ผมคิดว่าคนขี้เม้าท์ จะหมายถึงผู้หญิงซะอีก” ความหมายแฝงก็คือไปยื่นหนึ่งขี้นินทาเหมือนกับผู้หญิง

ไปยื่นหนังตะลึงงัน หัวเราะลั่น”ด่าคนโดยที่ไม่มีแม้แต่คำ หยาบ ประธานจงจะฝึกความเชี่ยวชาญพิเศษหรือไง? ”

จงจิ่งห้าวไม่ได้เล่นหยอกล้อกับเขา แต่เรียกเงินเผยชวนมา ประโยคหนึ่ง คุณตามผมมาหน่อย

เสิ่นเผยชวนรู้ว่าเขาจะถามอะไร จึงตบไหล่ของซูจ้าน“คุณดู เด็กสองคนนี้ก่อน ผมจะออกไปสักหน่อย

ไปยื่นหนึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้แสดงออกมา อย่างมีเจตนาร้าย แต่ก็ยังต้องระวังไว้

ซูจ้านก็เข้าใจ”ฉันรู้แล้ว”

ข้อดีเพียงอย่างเดียวในค่ำคืนที่ชนบทก็คืออากาศบริสุทธิ์ ไม่มีอากาศที่ฝนตก ดวงดาวเต็มท้องฟ้า เหมือนจานที่เต็มไป ด้วยหยก ในเมืองใหญ่ อากาศมีมลพิษ ยากที่จะเห็นดวงดาวบน ท้องฟ้า

เหยียบย่ำดวงดาว พวกเขาเดินไปที่หน้าหมู่บ้าน

ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้คุยกันที่ริมแม่น้ำ เพื่อป้องกันถ้าไปยื่นหนึ่ง

แอบฟัง

คนๆนี้จะเป็นคนดีหรือคนเลว ไม่มีใครพูดได้ในเวลานี้ แต่ว่าดูจากภายนอกแล้ว เขาให้หลินซินเหยียนมา จะต้องมีจุดประสงค์แน่

หน้าหมู่บ้านเป็นรถของพวกเขา จงจึงห้าวเปิดไฟสูง ตามแสง ไฟแล้วไม่มีที่ที่สามารถให้คนซ่อนได้ แบบนี้พวกเขาพูดก็ไม่มี ใครแอบฟังได้

“เรื่องที่ผมให้คุณไปสืบเป็นไง?