บทที่155 คนทั้งบ้านนี้สมองที่อกันไปหมดแล้วหรอ

ที่บ้านเหอ

เวลานี้คนตระกูลแทบจะนอนกันหมดแล้ว บ้านที่ใหญ่โต แสง ไฟรางๆ รอบๆ เงียบไปหมด บางทีก็จะมีแค่เสียงลมที่เบาโดน ใบไม้

เสิ่นเผยชวนขึ้นมาจับจงจึงห้าวไว้ กลัวเขาจะวู่วาม “นายมาที่นี่ ตอนนี้ ก็ใช่ว่าจะหาคนเจอ

“แล้วนายจะให้ฉันรอ? ตอนนี้เวลาผ่านไปยิ่งนาน ยิ่งไม่ดีต่อ เธอ! ” เส้นเลือดสีแดงรวมตัวอยู่ที่กลางลูกตาของเขา เผยสีแดง

เหอรุ่ยหลินเคยพยายามที่จะชนหลินซินเหยียนให้ตายใน อุบัติเหตุรถยนต์ ถ้าหากว่าครั้งนี้ ถูกเธอจับตัวไป เขาไม่กล้า นึกถึงผลข้างหลังที่จะตามมาเลย ตอนนี้ได้แต่บีบให้คนตระกูลเห อส่งตัวออกมา

เสิ่นเผยชวนอึ้ง แล้วค่อยๆ ปล่อยมือ ความรีบร้อนของจงจิ่ง ห้าว เป็นวิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาพูดเบาๆ “ความสัมพันธ์ ของพวกเราคืออะไร? เรื่องหนักแบบนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน เอง”

พูดเสร็จ เสิ่นเผยชวนถีบไปที่ประตู ปังดังที่หนึ่ง ทำให้สิ่งมีชีวิตรอบๆ แตกตื่นขึ้นมาทันที
เหอเหวินหวยที่หลับสบาย ถูกเสียงที่ดังนี้ทำให้สะดุ้งตื่น เซี่ย

เจินหยูลุกขึ้นมาเปิดไฟที่หัวเตียง “เมื่อกี้มันเสียงอะไรกัน? ” เหอเหวินหวยไม่ขยับ ตายังไม่ลืมเต็มที่เหมือนว่ายังง่วงอยู่ ถูกเสียงที่ดังนี้รอใจ พูดอย่างคลุมเครือว่า “เสียงใบกวนจน

ทำให้ตื่นแล้วไม่พาผ่าตั้ง

พูดเสร็จก็หลับตานอนต่อ

เซี่ยเจินหยูรู้สึกว่าไม่เหมือนเสียงฟ้าผ่า ตอนกลางวันแสงแดด จ้าขนาดนั้น ตอนกลางคืนจะฟ้าผ่าได้ยังไงกัน?

“ไม่ต้องคิดแล้ว นอนเถอะ จะมีคนกล้ามาถีบประตูหรือ

เซี่ยเจินหยูคิดแล้วก็ใช่ ตึกขนาดนี้ไม่น่ามีคน และยิ่งไม่มีโจร ที่ไหนกล้าบุกรุกที่นี่

ตอนนี้เทคโนโลยีล้ำหน้า การป้องกันต่างๆ ทำได้ดีมาก

เซี่ยเจินหยูปิดไฟแล้วก็นอนลง ดึงผ้าห่มเสร็จแล้วก็มุดเข้าไป ในอ้อมอกของเหอเหวินหวยแล้วหลับ

“คนบ้านนี้เป็นหมูกันรึไง? ” ครั้งนี้เป็นเผยชวนใช้แรงเยอะ กว่าเมื่อกี้

ปิ๊ง!

นกที่พักอยู่ก็สะดุ้งจนบินหนีไปหมด

ทักษะของเสิ่นเผยชวนฝึกมาหมดเลย

กําลังก็เลยเยอะ
“นี่ไม่ใช่ฟ้าผ่า” ครั้งนี้เซี่ยเจินหยูได้ยินอย่างชัดเจน ลุกขึ้นแล้ว เปิดไฟหัวเตียง “เหมือนว่าเสียงประตูกำลังดังอยู่

เหอเหวินหวยเองก็ลุกขึ้น ผ้าห่มไหลไปอยู่บนท้อง “ดึกขนาดนี้ แล้วทำไมถึงยังมีคนอีก? ”

“ฉันลุกไปดู” เซี่ยเจินหยูลงมาจากเตียงแล้วเดินลงบันไดไป ชั้นล่าง เหอรุ่ยสิงก็ตื่นแล้ว เห็นเซี่ยเจินหยูก็เลยถาม “เธอก็ได้ยิน เสียงประตูใหญ่ดังใช่ไหม? ”

เซียนเจินหยูพยักหน้า

“เธอไปนอนเถอะ ฉันไปดูเอง” เหอรุ่ยสิงใส่เสื้อกันหนาวไป ด้วยเดินออกไปทางประตูด้วย เปิดประตูเดินออกไปข้างนอก ไป ในสวนไม่ได้สว่างมาก เพราะเป็นสีเหลือง เหมือนจะเห็นคนยืน อยู่หน้าประตูรางๆ เขาก็เลยรีบเดินเร็วขึ้น

เขาเดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ เปิดกรอนประตู ยังไม่ทันมอง ชัดเจนว่าคนที่อยู่หน้าประตูคือใคร ก็ถูกถีบอย่างไม่ทันตั้งตัว ถอยหลังไปหลายก้าวแล้วก็ล้มลงกับพื้นในที่สุด

เสิ่นเผยซวนว่าจะถีบประตู แต่ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ ประตูก็ถูกเปิด ออกซะอย่างนั้น

ก็เลยถีบไปใส่บนตัวของเรือรุ่ยสิ่ง

เหอรุ่ยสิ่งจับท้องไว้ โกรธมาก ไม่ว่าใครก็ตามอยู่ๆ ก็ถูกถีบ อารมณ์ก็ต้องไม่ดีอยู่แล้ว

“พวกแกเป็นใคร อยากตายหรอ รู้ไหมว่าที่นี่เป็นที่อะไร ยังกล้ามาทำอะไรตามอำเภอใจ? ” เขาจับท้องไว้แล้วลุกขึ้นจาก พื้น ต้องเงาของสองคนที่ยืนอยู่ตรงจุดย้อนแสง

เสิ่นเผยชวนเดินออกมา

เหอรุ่ยสิงเห็นหน้าของเขาชัดแล้ว ขมวดคิ้วหูว่า “ทำไมเป็น นาย? ” เขาหลีตาแล้วพูดต่อว่า “อย่าคิดว่านายเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ แล้วจะบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลแบบนี้ได้ กลั่นแกล้งเป็นการฝ่าฝืน กฎหมาย รู้กฎหมายแล้วทำผิดกฎหมาย อยากจะตกงาน ใช้ ไหม?

เสิ่นเผยชวนหัวเราะห์ทีหนึ่ง “ฉันแค่ทำตามหน้าที่

ฐานะของเสิ่นเผยชวนเขาก็รู้อยู่ เขาพูดแบบนี้ เหอรุ่ยสิงก็เริ่ม รู้สึกไม่สบายขึ้นมา เขาหมายความว่ายังไง?

เสิ่นเผยชวนไม่ใช่คนธรรมดา ปฏิกิริยาตอบรับเร็วมาก เอา โทรศัพท์ออกมาเปิดคลิปให้เขาดู “คนในนี้เป็นน้องสาวของนาย

ใช่ไหม?

เหอรุ่ยสิ่งมองดู ใส่ผ้าปิดปากไว้ แต่ว่ารูปร่างและตานั้นคล้าย กับเหอรุ่ยหลินอยู่

“นายกำลังล้อฉันเล่น? ” เหอรุ่ยสิ่งไม่ยอมรับอยู่แล้ว “ใส่ผ้า ปิดปากไว้ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเป็นน้องสาวของฉัน ฉันบอกว่า เป็นน้องสาวนายยังได้เลย ใส่ร้ายใครทำไม่เป็น? ”

เสิ่นเผยชวนก็ไม่ได้คิดที่จะเปิดคลิปให้เขาดูแล้วเขาจะยอม น้ำเสียงอย่างทางการ “ผู้หญิงที่น้องสาวนายไปเยี่ยมชื่อว่าเป็นซิ่วฉิงเสียชีวิตแล้ว ตอนนี้ทางเราสงสัยว่าน้องสาวของนายเป็น คนทํา ตอนนี้พวกเราจะพาคนไปสอบสวน เรียกน้องสาวของนาย ออกมาเถอะ”

“นายอย่าคิดจะมาเล่นตลก แค่เอาคลิปมาคลิปเดียวก็จะใส่ ร้ายกันเลยหรอ?” เหอรุ่ยสิ่งไม่ยอมยอมรับว่าคนในคลิปนั้นก็

คือเหอรุ่ยหลินอย่างแน่วแน่ “ในเมื่อไม่ใช่ ก็เรียกน้องสาวของนายออกมาพบเจอกัน หน่อย” เสิ่นเผยชวนไม่ยอม

“ตอนนี้คนหลับกันหมดแล้ว นายกำลังรบกวนคนนะ” สีหน้า ของเหอรุ่ยสิ่งนิ่งเฉย แต่ว่าในใจกลับถูกคำพูดของเส้นเผยชวน ทําให้หนแล้ว

เหอรุ่ยหลินไปทำอะไรมาอีกเนี่ย? “ทำไม จะให้ฉันทำเรื่องให้ใหญ่โต บอกทุกคนว่า ตระกูลเห อมีฆาตกรอีกคนแล้ว? ”

ข่มขู่ นี่มันข่มขู่กันชัดๆ

ตระกูลเหอเห็นความสำคัญของชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เรื่อง ของเหอยเจ๋อยังไม่เงียบหายไป ถ้ายังมีฆาตกรโผล่มาอีก ตระ กูลเหอไม่ว่าจะแก้ตัวยังไงก็แก้ไม่ได้แล้ว

“นายรอก่อน” เหอรุ่ยสิงหันหลังแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

หน้าประตูเสียงดังขนาดนั้น เหอเหวินหวยเองก็ลงมาตั้งนานแล้ว
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ” เหอเหวินหวยสีหน้าบึ้งตึง

“ไปเรียกเหอรุ่ยหลินลงมาเดี๋ยวนี้! “เหอรุ่ยสิงยังโกรธไม่ หาย และยิ่งโกรธกว่าเมื่อกี้ ตะโกนใส่คนใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ

“วันๆ เอาแต่จะหาเรื่องให้ฉันอยู่ได้

“มันไปทำอะไรอีก? ” เหอเหวินหวยหลตา ใช้มือข้างเดียวจับ

ที่ราวบันไดไว้

“เสิ่นเผยชวนบอกว่ามันมีส่วนร่วมเกี่ยวกับการฆาตกรรม

“อะไรนะ? ”

ตัวของเหอเหวินหวยส่ายไปส่ายมา โกรธยิ่งกว่าเหอรุ่ยสิงอีก เขาใช้แรงในการตบไปที่ราวบันไดที่หนึ่ง จนฝ่ามือชาไปหมด “ไอ้ลูกอกตัญญู”

ทําไมเขาต้องยอมรับมันด้วย!

เหอรุ่ยหลินถูกคนใช้ปลุกให้ตื่น บนตัวยังใส่ชุดนอนไว้ เห็น พ่อกับพี่ชายที่อยู่ในห้องรับแขกสีหน้าดูไม่ดีเลย ก็เลยถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ? ”

“แกยังมีหน้ามาถาม?” เหอรุ่ยสิงห์หนึ่ง “คนอยู่ข้างนอก

แกออกไปอธิบายเองเถอะ”

เหอรุ่ยหลินสงบนิ่งมาก “ฉันไปก็ฉันไป ว่าแต่ พี่ก็บูดบึงเกินไป แค่นี้ก็ทำให้พี่โกรธแล้วหรอ?

“แกพอได้แล้ว! ” เหอเหวินหวยตะคอก “หวังว่าครั้งนี้จะไม่เกี่ยวอะไรกับแก ถ้าแกยังก่อเรื่องอีก ฉันจะหักขาแกซะ! ”

“พี่คงอยากจะฆ่าฉันให้ตายเลยสินะ” เหอยหลินเยาะเย้ย แล้วหันหลังเดินออกไปทางประตู

“พ่อ พ่อดูท่าทีอะไรของมัน? ” เหอรุ่ยสิงโกรธจนหน้าแดง

ไปหมดแล้ว

“ฉันไม่โกรธหรอ? ” เหอเหวินหวยหายใจแรง “ถ้าฉันรู้ว่ามัน จะนำพาเรื่องร้ายๆ มาให้ ตอนที่มันเกิด ฉันก็บีบมันตายแล้ว ไม่ ฉันไม่มีทางปล่อยให้มันเกิดออกมาได้หรอก! ”

เหอรุ่ยหลินฟังเสียเหอเหวินหวยที่โมโหในห้อง แล้วแสยะยิ้ม

ผิดหวังต่อพวกเขาตั้งนานแล้ว แต่พอได้ยินคำพูดแบบนั้น ใจ ก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวด

ตระกูลใหญ่โตเห็นผลกำไรเป็นหลักจริงๆ ด้วย อะไรที่ว่าสายเลือดเชื่อมโยม เป็นอะไรที่ไร้สาระทั้งนั้น คืนที่มืดมิด

เหอรุ่ยหลินเดินมาถึงประตู มองสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู ถึง แม้ว่าจะย้อนแสง แต่เหอรุ่นหลินก็ยังมองออกว่าคนที่ยืนในที่มืด คือจงจิ่งห้าว

เธอมองสีหน้าของเขาไม่ชัด เห็นแค่โครงหน้าที่มัวๆ

นี่คือรู้ว่าหลินซินเหยียนหายตัวไป ไม่สนภาพลักษณ์ของตัว เอง ไม่สนเวลา ก็จะมาถามเธอหรอ?
ชอบผู้หญิงคนนั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ จู่ๆ เหอรุ่ยหลินก็หัวเราะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขึ้นมา เงินเผยชวนขมวดคิ้ว “เธอหัวเราะอะไร? “